Zaterdag 19 mei: Estes Park (CO) – Cheyenne (WY)
Wederom worden we wakker voordat de wekker gaat. Bevalt eigenlijk best prima, die jetlag. Bedoel, als je wakker van de wekker wordt, dan heb je meestal nog geen zin om op te staan. Toch? We checken het internet, ontbijten wat en na anderhalf uur zijn we helemaal gereed voor ons tochtje door de bergen. Als we naar buiten lopen, voelen we dat de temperatuur enorm gedaald is. Zeven graden!
We checken uit en bekijken dan de kaart waar we heen gaan. De planning is om eerst naar Beaver Meadows Visitor Center te gaan. Omdat we geen adres daarvan hebben om in te tikken in de Tom Tom en zelf eigenlijk niet precies weten welke kant we precies op moeten rijden, besluiten we om eerst maar naar de Visitor Center van Estes Park te gaan. Wellicht kunnen zij ons meer informatie geven. Binnen een minuut staan we voor het gebouw. We vragen de vrouw achter de balie de weg en zij op tekent op een plattegrondje hoe we moeten rijden.
Het blijkt voor een groot gedeelte dezelfde weg te zijn naar Dave’s BBQ. Iets voorbij het restaurant is het Beaver Meadows Visitor Center. We bekijken hier een twintig minuten durende film over de Rocky Mountains en gaan dan de bergen in. Iets voor de ingang van het park stoppen we bij het welkomstbord. We maken gebruik van het handige paaltje wat ervoor staat, zodat we ook samen op de foto kunnen.
Daarna betalen we bij de ingang van het park 20 dollar. Gisteren vonden we dat voor Wild Basin nog te veel, maar wij verwachten dat we hier in dit park toch zeker wel meer dan een half uur zijn.
Als eerste rijden willen we de Bear Lake Road rijden. We moeten rekening houden met 2 tot 30 minuten vertraging omdat er werkzaamheden zijn. Gelukkig is het niet druk en hebben we zelfs minder dan de twee minuten vertraging. Het is wel erg mooi rijden hier, al is het behoorlijk bewolkt. Het begint zelfs een beetje te miezeren. Onze eerste stop is bij Glacier Gorge Treailhead. Vanaf hier kun je in 0.9 mijl naar de Alberta Falls lopen. Aangezien we enorm van watervallen gecharmeerd zijn, lijkt het ons wel een wandelingetje waard. Maar we trekken wel onze truien aan. Het is inmiddels nog maar 3 graden! We lopen in twintig minuten naar de waterval en komen onderweg zelfs wat overgebleven sneeuw tegen van de winter. Eenmaal bij de waterval begint het zelfs ook een beetje te sneeuwen. Koud is het wel, maar het ziet er prachtig uit. Erg sfeervol!
We lopen weer terug naar de auto en zien dat de temperatuur gedaald is naar 1 graad. Brrr… De volgende stop is bij Bear Lake Trailhead. Dit meertje ligt gelukkig direct aan de parkeerplaats. Inmiddels heeft de sneeuw weer plaats gemaakt voor motregen. We rijden dezelfde weg weer terug over de Bear Lake Trailhead. Daarna vervolgen we onze weg over de Trail Ridge Road. Deze kunnen we niet helemaal afrijden, want deze weg is na Many Parks Curve afgesloten tot Memorial Day. Als we iets voor Beaver Ponds zijn, staan er een paar auto’s stil op de weg. Al snel zien we waarom. Er staan twee rendieren vlak langs de weg te eten. Heel voorzichtig rijden we er langs en maken we wat foto’s.
Doordat het nog steeds regent is het uitzicht over de wegen totaal veranderd. Je kunt niet zo ver meer kijken als een uur ervoor. Bij Many Parks Curve kun je zelfs helemáál niets meer zien. Er staat een plaatje wat je zou moeten zien, maar wij zien alleen maar een grijze massa. We zitten midden in de wolken!
Het is inmiddels half 1 en hebben wat trek gekregen. We besluiten om via de noordkant van het park weer Estes Park in te rijden en daar ergens te gaan lunchen.
Na een twintig minuten verlaten we The Rocky Mountains en rijden we weer Estes Park in. We komen uit bij The Egg & I. Martijn bestelt een Colorado Jack Scramble en ik de Wisconsin Scramble. Het smaakt héérlijk. Na de lunch stellen we de Tom Tom in op ons hotel in Cheyenne: Little America. Hij geeft aan dat het anderhalf uur rijden is. Het eerste half uur is nog door de bergen, dus prachtig uitzicht, maar als we later over de snelweg rijden, is het vooral uitgestrekte landschappen. Iets voor Cheyenne rijden we een andere staat in: Wyoming. Uiteraard maken we van het welkomstbord een foto. Je kunt zelfs even een stop maken voor het bord. Toch handig, zo midden op de snelweg.
Een goed tien minuten later arriveren we bij ons hotel. Dat ziet er mooi uit zeg! Erg sjiek met zelfs een golfbaan ervoor! We checken in en krijgen in eerste instantie kamer 153, maar een andere medewerker achter de balie vertelt haar collega dat de boiler in gebouw 3 stuk is. En laat daar nou net 153 zich bevinden. Dan krijgen we kamer 102 toegewezen. Deze kamer bevindt zich in het eerste gebouw. In tegenstelling hoe het hotel zelf en de lobby eruit ziet, ziet de kamer er niet luxe uit. Een beetje oubollig, maar is wel vrij groot. Ondanks dat het geen motel is, maar een hotel, heeft het er wel wat van weg. De auto kunnen we namelijk voor de deur parkeren.
Nadat we onze spullen geïnstalleerd hebben, nemen we beide een warme (zeg maar gerust hete) douche. Wat ontzettend heerlijk, zo na onze koude wandelingen in de bergen. Hier in Cheyenne is het 16 graden. Nog steeds niet erg warm, maar een stuk beter dan de één graden vanmiddag. Ineens hoor ik spelende kinderstemmetjes buiten. Als ik naar buiten kijk, zie ik dat zij gewoon in het grote zwembad zijn. Daar moet ik nu toch echt niet aandenken! Maar de kinderen zelf lijken daar vrij weinig moeite mee te hebben.
Rond een uur of 6 laten onze magen iets van zich horen. We kijken het aanbod aan restaurants hier in de buurt en zien dat er een Outback Steakhouse op een kruipafstand ligt. Daar hebben we zin in: vlees! Het is vrij druk en we wachten een minuut of 15 voordat we een plaats toegewezen krijgen. Omdat het vrij dicht bij ons hotel is, durven we het beide wel aan om wat alcohol te nuttigen. Martijn bestelt de Wood-Fire Teriyaki Filet Medallions en ik de Classic New York Strip. Omdat we vinden dat de alcohol al genoeg koolhydraten heeft, bestellen we ditmaal eens wat gezonde groente erbij. Het smaakt echt ver-ruk-ke-lijk! Een toetje past er niet meer bij. We bestellen daarom beide nog een Blackberry Sangria en ook dat gaat er echt in als limonade! Outback Steakhouse blijft toch echt één van onze favoriete restaurants.
Anderhalf uur later zijn we weer in ons hotel. Morgen staan er vooral veel kilometers op het programma. Via Scott Bluff NM, Chimney Rock en Carhenge in Nebreska, slapen we ’s avonds in een hotel in Rapid City, South Dakota.
Aantal gereden mijlen: 139