Dag 01: De heenreis

Woensdag 16 mei: Den Bosch – Antwerpen – Schiphol – Minneapolis – Denver


In alle vroegte gaat de wekker af. We snoozen hem twee keer en dan, na het nieuws van 06.00 uur, staan we op. Normaal wordt onze aandacht meteen getrokken door onze twee katten Oliver en Tibbe, maar deze ochtend niet. Zij liggen wellicht nog heerlijk te slapen in het kattenpension waar we ze gisteravond naar toe gebracht hebben. De baasjes op vakantie? Dan zij ook! Ze zijn al zeven jaar lang erg welkom bij ‘tante’ Miranda. We kunnen daarom ook zonder zorgen op vakantie.

We kleden ons aan, ontbijten wat en de laatste spullen verdwijnen in de koffer. Om exact 7 uur staan mijn ouders voor de deur. Zij brengen ons weg naar Antwerpen, want gek genoeg is een omweg met de trein vanaf Antwerpen naar Schiphol een stuk goedkoper dan rechtstreeks vanaf Schiphol vliegen. En voor wie ‘Kassa’ afgelopen zaterdag heeft gezien, weet dat je de treinreis vanaf Antwerpen per sé moet gebruiken. Anders loop je het risico dat je bij aankomst in Schiphol een No-Show krijgt (je bent niet ingestapt in het eerste deel van je reis, dus trekt men de conclusie dat je niet op komt dagen en annuleren ze de boel voor je), waardoor je weer opnieuw een (duurder) vliegticket moet kopen als je uiteindelijk tóch de rest van de reis voort wilt zetten. Alhoewel het stel bij Kassa uiteindelijk hun geld hebben teruggekregen van hun ‘tweede’ ticket, gaan wij het risico toch niet lopen.

Na een kop koffie gaan we er vandoor. De TomTom geeft aan dat we er om 08.50 uur zullen zijn. Aangezien onze trein om 10.31 uur vertrekt, hebben we genoeg buffer voor ‘je weet maar nooit’-onderweg. En die tijd blijken we inderdaad ook nodig te hebben. Als we iets voor half 9 België binnenrijden, komen we in een file terecht. Op een gegeven moment staat het gewoon stil! We zien de aankomsttijd omhoog gaan, maar we houden ons rustig met ‘ach joh, we hebben genoeg tijd, komt wel goed’. Als we eindelijk bij de ring van Antwerpen aankomen, geeft de TomTom tijd inmiddels 09.16 uur aan. Vijfentwintig minuten vertraging gehad dus.

DSC_0656

We parkeren de auto en als we dan naar het station lopen, maken we foto’s van dit prachtige station. Het lijkt wel een kerk van binnen! We lopen direct door naar de balie voor Internationaal treinverkeer. Er zijn maar twee van de vijf balies open en er vormt zich één rij. Net welke van de twee als eerste klaar is, mogen wij heen. Gelukkig is het niet zo heel erg druk en zijn in vijf minuten aan de buurt. We worden geholpen door een ontzettend vriendelijke man. Ineens horen we een flink kabaal achter ons. Er is een soort van ruzie ontstaan door twee mannen. Een Fransman (of een Waal?) en een Belg. De Fransman had besloten om er tóch twee rijen van te maken, maar daar was de Belg het niet mee eens, aangezien de Fransman hierdoor voorkroop. In alle rust probeert de Belg dit uit te leggen, maar de Fransman wil het maar niet begrijpen. Onze baliemedewerker probeert het wat te sussen en roept: “kindjes, kindjes toch… doe eens wat rustiger”, waarop ik zeg: “ja, geef elkaar een hand en ga verder spelen”. “Ja, anders zet ik jullie in de hoek”, zegt de baliemedewerker weer. Maar de twee mannen horen er niets van. Ze blijven maar schreeuwen. Zelfs de andere baliemedewerkers wordt er boos om. Ze is aan de telefoon en gebaard dat ze de persoon aan de andere kant van de lijn niet kan verstaan. Het gaat echt helemaal nergens over, maar de Fransman vindt het blijkbaar toch erg de moeite om er stampij over te maken. Uiteindelijk keert de rust weer terug en wij zijn twee treintickets rijker. We moeten naar perron 22.

IMG_3108

We maken eerst nog een toiletstop en drinken nog rustig een kop koffie en nemen daar nog een zelf meegebrachte muffin bij. Het is tenslotte nog maar iets na half 10. Daarna lopen we naar het perron. Op onze ticket staat dat we wagon 16 moeten hebben. Exact op tijd komt de Thalys voorrijden. We zeggen mijn ouders gedag en stappen rustig in. De koffers bergen we op en gaan dan zitten op onze gereserveerde stoelen 21 en 22. Als snel rijden we Antwerpen uit en rijden we naast de weg waar we net met de auto reden. Geen file meer te zien. We rijden behoorlijk snel. Binnen 20 minuten zijn we in Rotterdam! Daarna rijden we snel weer verder. Zelf dacht ik dat we nog een stop zouden maken in Den Haag, maar dit blijkt niet zo te zijn. Een half uur later rijden we via de tunnel Schiphol binnen.

Op de monitor zien we dat we bij incheckbalie nummer 17 moeten zijn. We hebben onszelf gisteravond al ingecheckt, maar omdat onze printer momenteel zonder inkt zit, hebben we onze e-tickets niet uit kunnen printen. Bij een zelf-incheckzuil printen we alsnog onze tickets. Alleen de tickets van ons vervolgtraject (Minneapolis naar Denver) komen er niet uitrollen. We vragen dit na bij een KLM-medewerker en zij verwijst ons door naar de balie waar we de koffers af moeten geven. Zij vertelt ons dat ze op dit moment nog geen ticket eruit kunnen rollen voor ons. Dit zullen we op Minneapolis Airport even zelf moeten regelen. Gelukkig hebben we genoeg overstaptijd, dus zit er niets anders op dan dit maar te doen. We krijgen onze instapkaart voor ons eerste traject en daarop staat dat onze gate al open is, maar aangezien we nog een goed anderhalf uur hebben voordat ons vliegtuig opstijgt, doen we rustig aan.

Nadat we door de douane zijn, bekijken we nog wat winkeltjes en kopen we wat tijdschriften. Daar zie ik dat Anja (van het Orlandoforum) in de Mijn Geheim staat. Wat grappig! Al staat ze er met een minder grappig verhaal in. Ze heeft al sinds haar 12e last van migraine. Jakkes… We lopen rustig naar de gate (E8) en we zien dat ze inmiddels al begonnen zijn met de bagagecheck. We eten eerst rustig nog een broodje, drinken wat en gaan dan ook in de rij staan. Alhoewel, rij.. De drukte van tien minuten geleden is helemaal weg en zijn meteen aan de buurt. Eerst krijg je wat vragen over je bagage en vakantie (of je het zelf ingepakt hebt, hoelang we weg zijn, waar we heen gaan, of we spullen van andere bij ons hebben). Daarna gaat de bagage door de check en wijzelf door de bodyscan. Het is vrij druk aan de andere kant van de check en gaan ergens tegen de muur zitten. Maar in vijf minuten mogen we alweer opstaan om te gaan boarden.

IMG_3115

We zitten op rij 24, met zijn tweetjes naast elkaar, zonder derde stoel naast ons. Heerlijk! Ook ontdekken we een stopcontact onder de stoel voor de laptop. Dat is al helemaal mooi! Exact op tijd rijden we richting – uiteraard – de Polderbaan. Als we in de lucht zijn, krijgen we eerst wat drinken en pakken dan onze laptop erbij. We beginnen gewoon bovenaan ons rijtje van films: All Stars 2; Old Stars. Een goed uur later beginnen ze met het uitdelen van het eten. Wij pauzeren de film en genieten van onze pasta (or chicken or salad). Daarna weer snel verder met de film. We vinden hem beide erg leuk!

IMG_3122

Na de film en een toiletstop, lezen we wat tijdschriften en gaan de oogjes heel even dicht. Dan gaan we snel verder met film nummero 2: Shutters Island. Een film van Leonardo DiCaprio. Klinkt goed! Helaas kunnen we hem niet helemaal afkijken, want we gaan sneller landen dan dat de film duurt. Dan maar later verder kijken. Een uur voor landing krijgen we nog een kleine snack: een soort van warm croissantje met heerlijk gesmolten kaas en rode pesto en een bekertje vanille ijs met chocola.

IMG_3124

Iets na drieën landen we op het vliegveld van Minneapolis. Als eerste moeten we door de immigrations. Na een kwartier zijn we aan de beurt. Hier moeten we een foto’tje en wat vingerafdrukken van onszelf laten maken en verder krijgen we wat vragen hoelang we hier verblijven, welke route we gaan rijden en vanaf welk vliegveld we weer vertrekken. Het is een vrij leuk gesprek. Daarna halen we onze koffers op, om vervolgens ze een paar meter verder weer in te leveren. Toch altijd wel fijn dat je hier in Amerika op je tussenlanding je koffers toch nog even te zien krijgt. Weet je in ieder geval zeker dat ze ergens in Amerika zijn. Net voor de check van de handbagage zien we twee zelf-incheck zuilen voor het uitprinten van de overstapticket. Helaas lukt dit ons niet en we vragen het aan een medewerker. Uit haar computer komt moeiteloos ons vervolgticket uitrollen. Mooi, ook weer geregeld. Daarop staat dat het boarden om kwart voor 5 begint en om half 6 de vertrektijd. Aangezien het nog maar kwart voor vier is hebben we dus genoeg tijd. Ook de check voor onze handbagage gaat snel. We besluiten om alvast naar onze gate te lopen. Daar is het vrij druk, maar we vinden nog twee vrije plaatsen. Een kwart voor boarding roepen ze om dat het wat later wordt, want de crew is er nog niet. Hmz, handig… Eerst roepen ze een kwartier vertraging, daarna wordt het al snel 20 minuten vertraging en uiteindelijk geven ze aan dat het een half uur vertraging wordt. We vermaken ons ondertussen met wat tijdschriften en zo gaat de tijd toch redelijk snel.

Om half 6 stappen we in en dan zien we dat het vliegtuig een aparte indeling van stoelen heeft. De ene kant per twee en de andere kant per drie. Meestal hebben dit soort kleinere vliegtuigen een verdeling van 3-3. Wij zitten op rij 38 A en B. Wederom met zijn tweeën zonder een derde stoel naast ons dus. Mooi!

Als we opgestegen zijn pakken we snel onze laptop er weer bij. We willen tenslotte weten hoe de film afloopt. We vinden hem namelijk erg boeiend, maar ook erg vaag. Daar houden we wel van.

Na een goed anderhalf uur vliegen, landen we alweer op het vliegveld van Denver. Doordat de klok hier weer een uur naar achteren gaat, is het net iets na zessen als we landen. Op het vliegveld moeten we eerst met een soort van metro naar het hoofdgebouw. Daar halen we onze koffers van de band. Het duurt een tijdje voordat ze er zijn en lopen dan naar Alamo/National om onze auto op te halen. Bij de balie staat te lezen dat als je al een reservering hebt, je meteen door mag naar de shuttlebus. De huurauto’s staan namelijk buiten het vliegveld. We lopen naar buiten en moeten dan bij Island 4 zijn voor de bus naar Alamo/National. Een goed tien minuten wachten komt er een bus voorrijden. Deze brengt ons met een kwartiertje rijden naar hun vestiging. Het is gelukkig niet erg druk en zijn dan ook als eerste aan de buurt bij National. Uiteraard vraagt de medewerker of we Road-Assist nodig hebben (lees: probeert aan te smeren), maar na een vriendelijk nee van onze kant is het allemaal prima geregeld. Op onze rekening staat overal 0 (want we hebben tenslotte alles inclusief, behalve de drop-off kosten dan) en tekenen we de papieren. Weer eenmaal buiten verwijst een andere medewerker uit welke auto’s we kunnen kiezen en dat zijn er helaas niet zoveel. Uit twee verschillende maar! De linkse is een Jeep Patriot en de rechtse een Hyundai Santa-Fe. Oh, my god…

IMG_3155

Die Patriot kennen we nog van onze afgelopen vakantie in Florida. Toen konden we helaas ook maar uit twee modellen kiezen: de Jeep Compass en ook deze Patriot. Toen vonden we hem al afgrijselijk en dat vinden we hem dus nu nog steeds! De keuze wordt dus erg gemakkelijk, al heeft de Patriot iets minder mijlen op zijn teller staan.

Als we helemaal geïnstalleerd zijn in onze Santa Fe, stellen we de Tom Tom in op ons hotel. Hij geeft aan dat het een goed 20 minuten rijden is. Gelukkig niet zo heel ver, aangezien we beide enorm moe zijn. Ik trap onze roadtrip als eerste af en mag als eerste rijden. Als snel ben ik gewend in deze automaat. Heerlijk, we zijn weer in Amerika!!

Op het laatst rijden we iets wat verkeerd. De Tom Tom stuurt ons weer terug naar de snelweg, terwijl we eigenlijk een parallelweg hadden moeten kiezen. Geeft niet, want we keren gewoon weer om. Op de parkeerplaats van het hotel is het behoorlijk druk en parkeren de auto vrij ver achteraan. Eerst checken we in en we krijgen een kamer op de vijfde etage toegewezen. De kamer ziet er prima uit, al vinden we hem vrij gewoontjes nog, haha… Helaas ook geen Kingbed, maar twee aparte bedden.

IMG_3163

Nadat we de koffers afgedropt hebben in de kamer, besluiten we om snel beneden wat te gaan eten. We vallen om van de slaap, maar onze maag wil eigenlijk ook nog wel wat gevuld worden. We bestellen beide alleen een voorgerecht (loaded chips en quesidilla’s). Het smaakt erg lekker! Eenmaal terug op de kamer vallen onze ogen vrijwel direct dicht. We zijn tenslotte ook al 24 uur wakker.

Morgen staat er al gelijk een pretpark op de planning: Elitch Gardens. Ben erg benieuwd!