Vrijdag 18 mei: Denver (CO) – Estes Park (CO)
Onze ogen openen om iets voor half 7. Dat is anderhalf uur voordat de wekker afloopt. Toch wat last van de jetlag? Dan maar wat eerder ontbijten. Ondanks dat we gisteren genoeg te eten hebben gekocht, besluiten we toch om wederom gebruik te maken van het ontbijtbuffet hier. Dat beviel ons erg goed en aangezien we een dagje de bergen in gaan, lijkt het ons wel verstandig om met een goed gevulde maag op pad te gaan.
Na het ontbijt pakken we onze spullen en checken we uit. Kwart over 9 rijden we het parkeerterrein af. De Tom Tom hebben we ingesteld op het dorpje ‘Nederland’. Zo grappig om te kunnen zeggen: kom we gaan van Denver naar Estes Park, via Nederland! Het is volgens de TT maar een uurtje rijden. Op de snelweg is het behoorlijk druk, maar zodra we Denver uitrijden, is het verkeer redelijk rustig. Op de achtergrond zien we de bergen met… sneeuw! Volgens de temperatuurmeter in de auto is het 24 graden buiten, maar we zijn bang dat dit in de bergen zal veranderen.
Iets voor Boulder zien we een bordje met Scenic Overlook en daar stoppen we even. Het uitzicht is echt prachtig! Na een stop van tien minuten vervolgen we onze reis weer. Eenmaal in Boulder is het verkeer weer wat toegenomen. Dan rijden we de 119 op, richting Nederland. Als snel merken we dat we de bergen in rijden. Af een toe een auto achter ons (welke we dan laten passeren) en verder veel mooie bochten.
Ongeveer op de helft van Boulder naar Nederland stoppen we bij Boulder Falls. Zo te zien zijn we niet de enige die deze stop maken. We zien een clubje van vier mensen naar boven kijken. Als we ook naar boven kijken, zien we dat er twee mensen aan het berg beklimmen zijn. Jeetje, dat moet je ook maar durven zeg! We steken de weg over en lopen dan het pad naar de waterval. Gelukkig is het niet zo lang stuk. In twee minuten staan we al voor de waterval. Hij is niet zo heel erg groot, maar we vinden hem wel erg mooi. Het geeft vooral ook een enorme rust. Gewoon heerlijk genieten!
Als we onze weg weer vervolgen rijden we na twintig minuten Nederland binnen. Dat ziet er gek uit zeg, gewoon Nederland op een bord. En waarom heet het dan Nederland? Dat zal ik je eens gaan vertellen. Nederland heeft vele namen gekend (zoals Dayton, Brownsville en Middle Boulder), maar in 1873 heeft een Nederlands bedrijf genaamd de ‘Nederland Mining Company’ een nabijgelegen mijn gekocht en zo werd in 1874 uiteindelijk de naam van de plaats tot ‘Nederland’ gedoopt.
Als eerste bezoeken we de Town Hall (gemeentehuis), al stelt dit eigenlijk helemaal niets voor. Het ziet er meer uit als een kantoortje, al kun je als bezoeker gewoon even naar binnen om wat informatie te lezen. Schuin tegenover zit de Visitor Informatie Center. Uiteraard lopen we hier ook binnen. Als de man achter de balie vraagt waar we vandaan komen, zegt Martijn trots: From the Nederlands! Vervolgens vraagt hij waar we precies vandaan komen uit Nederland en wat voor werk we doen. Ook hangt er een klein kaartje van Nederland in het centrum waarop je met een pinnetje aan kunt geven waar je vandaan komt. Den Bosch is al vertegenwoordigd met twee pinnetjes. Eindhoven heeft er een stuk meer! Ook Utrecht en Den Haag zijn goed vertegenwoordigd.
We bekijken het aanbod aan t-shirts, maar helaas zit er geen leuke bij. Op veel t-shirts staan afbeeldingen van hiking, biking of rafting. De man achter de balie geeft ons de tip om vooral de carrousel even verderop ook even te bezoeken. We vullen onze namen in het gastenboek en zien daar dat er vrijwel elke dag wel wat Nederlands hier komen. Leuk zeg!
Iets verderop zit de carrousel en ook een paar winkeltjes. Maar deze winkels stellen eigenlijk niet zo veel voor. Veel zijn er ook (nog) gesloten. De carrousel is wel leuk om te zien. Oorspronkelijk gebouwd in 1910, maar daarna nog wel een keer gerestaureerd. Naast de carrousel zit een koffietentje, gebouwd in een soort van oude treinwagon. Hier drinken we een beker Latte en dan vervolgen we onze weg weer over de Peak-to-Peak route naar Estes Park. Onderweg staan er twee stops op de planning: Wild Basin en Lily Lake. De route is echt prachtig.
Vooral die bergen op de achtergrond en de vele haarspeldbochten zijn geweldig. Iets voor Wild Basin zien we ineens twee hertjes langs de weg. We stoppen even voor een foto. Als ik er net eentje gemaakt heb, rennen ze ineens weg, maar onze eerste wilde dieren spot is een feit!
Iets verderop ligt Wild Basin, maar als we de entreeprijs ervan zien, dan besluiten we om deze stop maar te laten. Twintig dollar vragen ze ervoor! Je kunt ook een Nationale Park Pass kopen voor 80 dollar en dan heb je toegang tot alle Nationale Parken in Amerika. Thuis had ik al berekend dat deze pas niets voor ons zou zijn (we komen net tot de helft van de kosten), maar daar had ik deze stop niet bij gerekend. Al zouden we die Park Pas er met dit park nu nog steeds niet uithalen en twintig dollar voor een stop van maximaal een half uur vinden we toch echt te veel. We rijden dus weer snel verder.
Een goed kwartier rijden komen we bij Lily Lake. Een grote plas water met mooie bergen op de achtergrond. We lopen een stukje en zien dan wat eekhoorntjes. Wat ongelooflijk schattig! Je merkt dat ze soms wel eens gevoerd worden door de toeristen, want ze zijn erg tam. Maar als ze merken dat we niets te eten bij ons hebben, vluchten ze weer weg.
Ondertussen merken we dat het ook behoorlijk koud is geworden. Ik rits de broekspijpen maar weer vast aan m’n broek (handig joh, die afritsbroeken). De temperatuurmeter in de auto geeft toch nog 18 graden aan, maar het voelt een stuk kouder. De zon is inmiddels ook verdwenen.
Omdat het nog maar kwart over één is en Estes Park op een goed twintig minuten rijden is, besluiten we om de Tom Tom in te stellen op het Stanley Hotel. Deze tip kregen we van iemand van het Alles Amerika Forum. Voor Steven King was dit hotel een inspiratiebron geweest voor zijn film ‘The Shining’. Hij en zijn gezin zijn hier voor een korte vakantie geweest toen hij in Boulder werkte. En verder zijn hier ook de bar- en trapscene uit de film ‘Dumb & Dumber’ opgenomen.
Het hotel is vrij goed te zien vanaf het kleine centrum in Estes Park. Een prachtig imposant wit hotel. We parkeren de auto en lopen het hotel binnen. Verder dan de lobby mogen we niet. Als we weer naar buitenkomen is het inmiddels licht gaan regenen. Er hangen ook een paar donkere wolken boven het hotel, terwijl iets verderop juist de lucht prachtig blauw is.
Iets na tweeën komen we aan bij ons hotel ‘Rocky Mountain Park Inn’. Op ons papiertje staat dat we pas in kunnen checken vanaf 16.00 uur, maar gelukkig is onze kamer al gereed. We krijgen kamer 238 toegewezen. Voordat we de spullen uit de auto halen, checken we of het internet werkt in de kamer. Ja, het werkt! Nadat we de spullen uit de auto gehaald hebben, installeren we de laptop met een HDMI-kabel aan de grote flat-TV. Het is nog ontzettend vroeg, niets staat meer op onze planning voor vandaag en honger hebben we nog niet. Aangezien ik toch alweer drie afleveringen van GTST achterloop, kan ik die nu mooi bij kijken.
Ruim een uur later internetten we nog wat, typ ik het verslag en bekijken we het aanbod aan restaurants. Onze keuze valt op Smokin’ Dave’s BBQ & Taphouse (toevallig lees ik later in het verslag van Gerbert en Marjol dat zij ook hier zijn geweest). Het restaurant ligt iets buiten het dorpje. We rijden er in eerste instantie voorbij, maar daardoor kunnen we mooi meteen even wat tanken. Niet dat de tank al leeg is, maar morgen gaan we vooral rijden door de bergen en dan is een volle benzinetank zeker aan te raden. Hier in Estes Park staat de benzine trouwens $ 3,99 per gallon, dus dat is ca. 82 eurocent per liter. Voor de Amerikanen vrij duur, maar voor ons Hollanders een prima prijsje!
We moeten zoeken naar een parkeerplaatsje bij Smokin’ Dave’s. Dat is op zich natuurlijk een goed teken. Eenmaal binnen vertellen ze ons dat we ongeveer 20 tot 25 minuten moeten wachten, maar na een kwartier is er al een plaatsje voor ons. We gaan beide voor de Dave’s Triple van de Smokin’ Platters. Martijn kiest voor de: Roasted Half Chicken, Texas Beef Brisket en St. Louis Style Ribs met daarbij Cole Slaw en Spiced Apples. Ik kies ook voor de Texas Beef Brisket en St. Louis Style Ribs, maar in plaats van de kip kies ik voor de Kobe Beef Ribs en daarbij neem ik de Smashed Potatoes en Grandmas Tater Salad. Martijn neemt er een Smokin Dave’s Ale bij (bier uit Boulder) en ik een Cola light. Maar tjee zeg, dat is geen klein glaasje… Volgens mij is het een liter!
We wachten een kwartier en dan komt ons eten op tafel. Ook dat zijn geen kleine porties. Het ziet er erg heerlijk uit en zo smaakt het ook. We krijgen het beide net niet op. Een toetje zit er dus helaas ook niet in. Dat lijkt ons niet zo verstandig. Iets na achten zijn we weer terug in het hotel.
Morgen staat er wederom natuur op het programma. Dan duiken we de Rocky Mountains in.
Aantal mijlen gereden: 94