Maandag 4 juni: Austin (TX) – New Braunfels (TX)
Wederom een rustig ochtendje. We nemen de tijd en we maken net voor ‘sluitingstijd’ gebruik van het ontbijtbuffet. We hebben tenslotte geen haast, want om nu al om 10.00 uur aan de wijn te zitten, vinden we niet echt handig. Iets na 11-en checken we uit en rijden we als eerste richting Wimberly. Vanaf hier willen we via Fischer en Blanco de Devil’s Backbone Scenic Drive rijden. Het eerste stuk op de snelweg vanaf Austin is vrij druk. Na tien minuten file zien we aan de andere kant van de weg een vrachtwagen gekanteld. Zijn inhoud ligt over de weg verspreid. Als we daar voorbij rijden is ineens ook onze file over. Een zogenaamde kijkersfile dus. Dan rijden we Hill Country in. Het is mooi rijden hier, zo over de heuvels. We rijden Wimberly binnen en bezoeken het Visitor Center. In eerste instantie gaan we zelf op zoek naar foldertjes, maar als we deze niet kunnen vinden vragen we informatie aan de dame achter de balie. Ze weet vooral veel over Wimberly te vertellen en maar summier over Hill Country. Wel weet ze prima Noors tegen ons te praten en dat ze De Kleine Zeemeermin ook ooit gezien heeft. Want dat is toch in Nederland?
We vervolgen onze weg naar Fischer over Devil’s Backbone, al moeten we eerlijk zeggen dat deze Scenic Drive niet zo heel spectaculair is. Na Blanco komen we uit in Johnson City, waar de Vice President Lyndon B. Johnson geboren is. Iets ten oosten van Johnson City bezoeken we onze eerste wijngaard: Texas Hill Vineyard.
Het is vrij klein en persoonlijk. We mogen 5 wijnen voor 5 dollar pp proeven. Als je besluit om een fles wijn te kopen, worden de proefkosten kwijtgescholden. We proeven een rosé, een droge witte (Bianco), een rode (tempranillo), een moscato en een zoete rode dessertwijn. Vooral de rosé en de rode dessertwijn vallen enorm goed bij ons in de smaak. Gelukkig zijn het maar twee slokken per keer, anders zouden we helemaal teut worden en dat is niet handig als je nog moet rijden. We kopen van onze twee voorkeuren een fles en vervolgen dan onze weg weer. Op naar de volgende vineyard!
Na een half uur rijden komen we uit bij Pedernales Cellars in Stonewall. Maar als we binnenkomen zien we vooral dat het vrij groot is, heel commercieel allemaal. Het kost hier ook 12,95 dollar per persoon om te proeven en je krijgt je proefgeld niet eens terug als je een fles wijn koopt. Maarrrr… je mag daarvoor wel 9 wijnen proeven. Maarja, 9 kleine beetjes wijn, wordt bij elkaar ook best veel. Don’t drink and drive… ? Dus we slaan deze over. Uiteindelijk vinden we de sfeer ook niet echt prettig. We vinden ze vooral erg arrogant. Je mag ook maar twee flessen maximaal kopen. Hoezo maximaal? Alsof ze weten dat er elke dag hordes vol mensen voor de deur liggen om een fles te mogen kopen. Als je lid wordt van de club, mag je er wel meer kopen. Nee, niet aan ons besteed.
Iets verderop zit Becker Vineyards, maar ook deze is kolossaal opgezet en duur. Alhoewel, hier kost het maar 10 dollar om te proeven, voor 6 wijnen. Snel maar weer weg. Er zitten wel heel veel prachtige vlinders die je gratis kunt bekijken 
Dan stellen we de Tom Tom in op Fredericksburg. Hier in Hill Country zijn behoorlijk veel Duitse plaatsjes en Fredericksburg is daar eentje van. Aangezien het inmiddels alweer bijna half 4 is, heeft de maag behoefte aan wat inhoud. Als we Fredericksburg inrijden zien we dat vooral de hoofdstraat erg Duits is. We komen uit bij Auslander, restaurant & biergarten. Martijn bestelt een Paulaner Hefe-Weizen bier en een German Snack en ik gewoon een cola light met de Farmer’s Platter. Het smaakt prima, maar bij Martijn zit er vooral veel dik brood bij en bij mij (te) veel worst! Na een half uurtje rijden we weer verder.
De volgende wijngaarden op het programma is Comfort Cellars Winery, maar als we op plaats van bestemming zijn volgens Tom Tom, zien we wel het bord Comfort Cellars, maar het lijkt meer op een fabriek aka magazijn. Snel maar weer verder, naar onze laatste vineyard. De meeste wijngaarden zijn tot 17.00 uur open en aangezien het nu half 5 is, zullen we niet veel tijd hebben bij Sister Creek Vineyard. Iets voor 5 komen we op plaats van bestemming. Het ziet er op het eerste gezicht uit alsof ze klein zijn en dat zijn ze gelukkig! Niet van dat kolossale! De man achter de balie geeft ons eerst tijd om wat door zijn vineyard te kijken. We zien vooral veel tonnen met wijn erin.
Leuk om te zien hoe ze dat bewaren. Veel zijn al in 2011 gebotteld. Dan gaan we weer wat proeven. Hier mogen we 4 wijnen proeven voor 4,95 of 8 stuks voor 7,95 dollar. We mogen zelfs 4 stuks met zijn tweeën delen. Dat is nog eens klantvriendelijk! We proberen eerst de droge witte wijn. Lekker, maar niet bijzonder. Dan proberen we de rode wijn (merlot). Erg krachtig. Verwacht dat deze bij het eten lekkerder smaakt, dan zo puur. Bij de derde beurt twijfelen we tussen twee Blends. Maar de man blijkt wederom klantvriendelijk. Hij geeft ons ze gewoon alle twee te proeven, als extraatje. Vooral de tweede van de Blends smaakt erg lekker. Als vierde proeven we de muscat. Die is écht heel erg lekker! Yamyamyam, zeg ik dan ook! De man lacht en zegt dat ze dat wel vaker horen bij deze wijn. En terecht! We bestellen de rode Blend en de muscat, maar dan horen we de prijs van de rode… 30 dollar! We slaan bijna stijl achterover. Jeetje, dat is wel heel erg veel. Toch maar niet doen dan? We twijfelen of we dan wellicht nog de andere muscat zullen kopen. Hij heeft namelijk ook nog een Muscat Reserve staan. En ook deze mogen we even gratis proeven. Maar we blijven toch bij twee keer de gewone muscat á 12,95 dollar per fles. Voor een echt goede muscat is dat niets te duur.
Tevreden lopen we vineyard weer uit. En met vier flessen wijn rijden we naar ons hotel in New Braunfels. Onderweg is het weer enorm druk op de weg. Het lijkt wel of het hier in Texas veel drukker is als de rest van Mid-USA. Rond half 7 zijn we bij ons hotel: Best Western Inn. We checken in en krijgen een kamer op de eerste verdieping toegewezen. Aangezien Best Western een motelketen is, betekent dat parkeren voor de deur (de hotelkamers zitten dus aan de straat en niet, zoals bij een hotel, aan de binnenkant). En omdat we op de eerste verdieping slapen, wil dat zeggen: slepen met de koffers. Geen lift helaas. Ach, een keer een work-out is ook niet verkeerd.
Op de planning staat ‘Eten bij Grist Mill Restaurant, uitkijkend over de Guadelupe Rivier’ in Gruene. We zoeken het adres op en gaan dan op pad. In eerste instantie leidt Tom Tom ons naar Gruene River Grill (het andere bekende restaurant van de twee in Gruene), maar twee deuren verder vinden we Grist Mill. Het is exact naast de bekende Gruene Hall. In het restaurant is het redelijk druk, maar kunnen meteen plaatsnemen. Uiteraard willen we buiten zitten, kijkend over de rivier. Er is alleen vrij weinig van de rivier te zien, bijna het gehele uitzicht zijn alleen maar bomen. Wel mooie bomen overigens!
Martijn bestelt een T-bone van 1 pond en ik de Catfish. Het smaakt prima! Alleen de bijgerechten zijn een beetje veel ten opzichte van het gerecht (alhoewel, in Martijns geval…)
We hebben alleen een aparte ober. Bij hem loopt nog een jong jochie. Wij vermoeden dat hij ingewerkt wordt, maar begrijpen dan niet dat hij aan ons voorgesteld wordt ‘dit is uw ober van vanavond’ en vervolgens staat hij er maar wat bij en worden we nog bediend door de andere ober. Zeg dan gewoon dat hij mee aan het kijken is.
Na het eten lopen we een rondje door Gruene. Het is allemaal op twee stappen loopafstand. We bekijken een paar winkeltjes en bij The Grapevine kopen we zelfs nog een leuke houten wijnfles- en glazenhouder. Dan lopen we Gruene Hall even binnen. Er speelt op dat moment een countrybandje en het doet erg gezellig aan. Het is alleen nog niet zo heel druk in de Hall. Wellicht dat het echte feest pas later op de avond begint, alhoewel we realiseren dat het maandagavond is. Dus echt feesten zal het vanavond niet echt zijn.
Eenmaal weer terug op de kamer maken we de ‘net vanmiddag ingekochte’ rosé soldaat. Heerlijk!
Morgen weer een pretpark op het programma: Six Flags Fiesta Texas met 8 achtbanen, waarvan we een paar banen ook al elders in deze vakantie hebben gedaan. Zoals de Vekoma Boomeran, B&M Batman en Gerstlauer Spinning. Maar dat mag de pret niet drukken, alles voor wat coastercredits, toch? En morgen een hele leuke B&M Floorless. Zin in!
Gereden afstand: 241 mijl (388 km)