Donderdag 31 mei: Fort Smith (AR) – Midwest City (OK)
Om 06.00 uur gaat de wekker. Erg vroeg voor Martijn en Linda, maar na twee keer snoozen staan we toch op. We lezen de reacties op onze weblog. Heel erg leuk om te lezen elke ochtend! Ontbijten en checken om half 8 uit. Precies op schema dus! Qua weer rijden we de verkeerde kant op. Voor ons alleen maar donkere wolken. Achter ons is de lucht juist mooi blauw. Dat gaat niet goed… Al snel rijden we de Arkansas rivier over. Hiermee komen we alweer in onze tiende staat van deze reis: Oklahoma!
Oklahoma is ook één van de staten waar regelmatig een tornado te vinden is. Eergisteren was nog op het nieuws dat boven Okla City tornado gevaar was. De film Twister is ook in deze staat opgenomen. Ofja, opgenomen natuurlijk gewoon in de filmstudio in Los Angeles, maar het verhaal speelt zich af in deze staat. We hopen maar dat het weer beter wordt.
Een 10 mijl na de staatsgrens komen we een Visitor Center tegen. We besluiten deze te bezoeken, omdat we nog hotelcoupons nodig hebben voor morgen. Maar als we de auto parkeren, zien we dat het centrum nog dicht is. Open vanaf half 9 en aangezien het nog maar net 08.00 uur is, besluiten we hier niet op te wachten. Snel rijden we weer verder. Het weer veranderd met de minuut. Dan rijden we in heerlijk zongebied en vervolgens is de lucht weer bedekt met een prachtig wolkenpartij. Na anderhalf uur geven we de auto weer wat te drinken en onszelf een toiletstop. Iets voor Okla City zien we weer een Visitor Center. Deze is gelukkig wel open. We verzamelen wat coupons, maar als we de inhoud ervan bekijken, worden we niet zo gelukkig. Weinig bruikbare coupons. Eén boekje is zelfs maar geldig tot 15 mei. Dat is het natuurlijk allang geweest! Er zitten wel een paar tussen die wellicht bruikbaar zijn, maar we hopen toch op nog meer keuze eigenlijk.
Iets voor 11 rijden we het parkeerterrein van Frontier City op. Het park is dan al een half uur open. Het lijkt vrij druk, maar dat leek bij Silver Dollar City natuurlijk ook. Omdat we al entreetickets hebben, hoeven we niet in de rij voor de kassa en kunnen meteen het park binnen. Als eerste lopen we naar Diamond Back. Een Arrow Launched Loop. Zeg maar dezelfde als in Elitch Garden. Daar vonden we hem helemaal niets, dus we zijn benieuwd hoe we hem hier gaan vinden. We wachten een kwartiertje en staan dan vooraan om in te stappen, maar het treintje voor ons staat ineens stil. Storing!
Het duurt een vijf minuten voordat het karretje weer teruggeduwd is naar de plaats waar hij hoort, maar de remmen blokkeren het systeem volledig. Ik hoor de medewerker tegen de technicus zeggen dat ze het treintje te langzaam terug zag komen en dat het treintje juist weer vooruit wilde gaan door de looping. Aangezien er dan geen vaart meer in zou zitten, zou dit helemaal niet handig zijn. Want dan kan het treintje helemaal niet meer terug naar het stationnetje. Daardoor heeft de medewerker maar op de noodrem gedrukt en deze blijkt nu dus te blokkeren. We wachten nog een tien minuten, maar er komt maar geen beweging in. We besluiten om dan maar de rest van het park te bekijken en later terug te komen.
Het is bijna lunchtijd, maar onze magen beginnen al wat te knorren. We eten een lekkere pizza en gaan dan het kindergebied in. Hier bevindt zich namelijk de coaster Wild Kitty. Maar deze blijkt ook gesloten te zijn. Mocht hij wel open gaan, kunnen we hem alsnog niet doen, want als volwassenen mag je er alleen maar in als je een kindje mee hebt. En een excuuskindje vinden, is nog niet zo gemakkelijk. Dus geen coasterbingo vandaag… We lopen weer verder en komen dan uit bij Steel Lasso. Een Vekoma Suspended Family. Op Vekoma’s hebben wij het niet zo, maar de Family Coasters van Vekoma zijn wel prima. De beugels daarvan zitten gewoon een stuk prettiger, maarja… de achtbaan gaat dan ook niet over de kop, dus heb je die pijnlijke beugels ook niet nodig. We wachten twintig minuten en zijn dan aan de buurt. Eindelijk een achtbaan om af te strepen! Al is hij wel saai. Het blijft tenslotte een kiddie. Er zit totaal geen snelheid in.
Naast Steel Lasso ligt de achtbaan Silver Bullet, een Schwartzkopf Looping Star. Ofwel, exact dezelfde als die in Slagharen. Hier kunnen we vrijwel meteen instappen. De eerste bochten lijken nog aardig. Vrij soepel ook nog, maar dan is hij ineens niet meer zo subtiel. Hij neemt de bochten abrupt, waardoor ik steeds tegen Martijns schouder bots. Sorry schat!
Daarna maar snel naar de volgende achtbaan: Wildcat. Een houten achtbaan van NADC Hybrid. Het zegt ons eigenlijk helemaal niets, dus jullie wellicht nog veel minder. Na twintig minuten mogen we instappen. Maar wat is hij saai! Ook hier totaal geen snelheid!
Dan doen we ook nog een paar niet-achtbaan attracties: automatisch rijdende autootjes en een schietattractie, waarbij eindelijk Martijns pistool niet kapot is. Hij wint gewoon een keer van mij! We bekijken hoe de mensen nat worden bij de ‘piranha’ en de boomstammetjes en we bekijken het net geopende Wild West Water Works. Een speelparadijs met veel water.
En dan hebben we het eigenlijk wel weer gehad met het park. Ook dit park ligt er prima bij, maar heeft geen leuke achtbanen. Het ziet er dan wel weer beter uit qua rest van de attracties dan Magic Springs, dat dan weer wel! Minder van dat kermisspul. We lopen weer terug naar Diamond Back, maar de baan staat nog steeds in storing.
Het is nog maar half 3 en we besluiten om dan maar alvast naar het hotel te rijden. Het hotel biedt was-faciliteiten, dus dat kunnen we dan maar mooi gaan doen. In een kwartier zijn we bij ons Sheraton Midwest City Hotel. Van buiten en van binnen ziet het er prima uit! De lobby ziet er erg sjiek uit. Het ligt dan ook naast een conferentie center, dus er zullen veel zakenmensen dit hotel kiezen. We krijgen kamer 415 toegewezen en vragen na waar de was-faciliteiten zich bevinden. Dit is op de derde verdieping. En verder blijkt ook nog de wifi in de hotelkamer gratis te zijn. Iets waar we niet op gerekend hadden. Leuke verrassing dus.
We stallen onze koffers en gaan dan met de was aan de slag. Ondertussen internetten we wat. We kijken waar we kunnen gaan eten en bekijken of we wellicht via priceline iets kunnen boeken bij Dallas. In eerste instantie had ik een hotel gepland tussen Okla City en Dallas, omdat we niet wisten tot hoever we zin hadden om te rijden na ons bezoekje aan Frontier City. Maar aangezien we die al vandaag bezocht hebben, morgen alleen Okla City willen bekijken en de afstand toch maar 3.5 uur is (en daar draaien wij onze hand niet meer voor om), kunnen we wellicht gewoon in Dallas zelf slapen. Hoeven we de dag erna ook niet zo ver meer te rijden. We zien wel wat gebieden waar we willen zitten, maar we wachten nog even met bieden.
Na anderhalf uur is de was ook weer klaar en hebben we honger gekregen. We hebben besloten om na de luxe sushi van gisteren vandaag eens goeikoop te gaan eten. Onbeperkt eten voor weinig! Zie de foto’s, vast wel iemand die het herkent?
Na het eten rijden we door naar de The Outlet Shops at Okla City. Ook hier zit een vestiging van Carter’s en aangezien we maar voor 66.6% geslaagd waren voor de kleine van Marjol, willen we kijken of ze wellicht hier de andere kledingstukken hebben. Het is een minuut of 20 rijden vanaf het restaurant waar we net heerlijk ons buikje volgepropt hebben. Al moeten we zeggen dat de kwaliteit ervan wat minder is. Vooral de groente was vrij kapot gekookt, om het zo maar te zeggen. Maarja, wat wil je ook voor zo goeikoop (voor 10 dollar zoveel eten als je maar wil!) Maar daarom gaat het hier ook niet om de kwaliteit, maar om de kwantiteit. Vooral de toetjesbuffet smaakte prima (chocoladefontein!)
De Outlet ziet er erg fraai uit. En we vinden zelfs weer één kledingstuk bij Carter’s! Score is dus nu: 83.3% ? Daarna rijden we nog naar de Walmart op de hoek van ons hotel. We halen een nieuwe fles Mountain Dew en verder slaagt Martijn erin om nieuwe schoenen te kopen: sandalig goedkoop! ?
Eenmaal terug op de kamer komen we op het idee om aan de receptie te vragen of zij wellicht in het systeem iets met de reservering met Sheraton Arlington kunnen doen. We slapen tenslotte nu in een Sheraton en overmorgen in Dallas (Arlington) ook. Dus wellicht dat ze onze reservering in Arlington een dagje kunnen vervroegen met dezelfde kamerprijs. Maar ze werken met andere systemen dus de man achter de balie adviseert ons om Sheraton Arlington zelf even te bellen. Eenmaal terug op de kamer bellen we met Sheraton Arlington, maar ze zijn snel met het antwoord: Helaas meneer, dit zult u echt bij Priceline zelf moeten doen.
Dan wagen we onszelf er maar aan om gewoon weer te gaan bieden. We kiezen 3.5* in hetzelfde gebied. We beginnen laag: 43 dollar… en bij 51 dollar is het prijs. Helaas, niet de Sheraton, maar het is Crowne Plaza Suites geworden. Dit ligt op een zes minuten rijden van ons Sheraton hotel af. Op zich ook niet erg om niet hetzelfde hotel te hebben. Overdag zijn we toch in het Six Flags Park en dan pakken we toch gewoon onze koffers weer in? Kunnen we mooi de twee 3.5* hotels met elkaar vergelijken!
Morgen Okla City dus op de planning, met het Cowboy Museum en het National Memorial en daarna door naar ons vers-van-de-pers priceline-hotel!
Gereden afstand: 234 mijl (376 km)