Dinsdag 22 mei: Sioux Falls (SD) – Kansas City (MO)
Als de wekker om kwart voor 7 gaat, staan we snel op en na een verfrissende douche lopen we naar beneden om te ontbijten. Ook hier hebben ze bagels en toast, maar helaas geen Frootloops voor Martijn. Daarna checken we uit en gaan we richting Adventureland Altoona. Een relatief onbekend pretpark en stond in eerste instantie ook niet op onze planning. Het ligt namelijk iets wat uit de route. Maar we zagen dat dit parkje drie houten achtbanen heeft en daar houden wij wel van, dus rijden wij er graag een stukje voor om.
De reistijd bedraagt volgens de TT 4 uurtjes. Een peulenschil in vergelijking met gisteren. De reis loopt voorspoedig. Het wel een stuk drukker dan gisteren. Na een uur rijden we de staat Iowa in. Onze vijfde staat welke we deze vakantie kunnen afvinken. Als we na twee uur rijden de I-80 oprijden, gaat het benzinelampje branden. Komt mooi uit, aangezien we dan bij het tankstation ook meteen van chauffeur kunnen wisselen. Maar we zien langer tijd geen tankstation. Ojee… straks staan we zonder benzine! Martijn stelt de Tom Tom in op de dichtstbijzijnde tankstation. Nog een goed tien minuten rijden. Hou vol Santa Fe! Gelukkig bereiken we zorgeloos het tankstation.
De volgende twee uurtjes lopen ook voorspoedig. Om half 1 rijden we de parkeerplaats van Adventureland op. Gelukkig is het niet zo’n groot park en zo te zien is het ook niet erg druk. Dit park brengt ons zogezegd drie houten en één stalen achtbaan. Als we door de ingang lopen, worden we verwelkomd door enorm blije muziek. Het is nog erger dan bij Disney. Maar vrolijk wordt je er wel van! We lopen als eerste naar de houten achtbaan The Underground. De baan ligt – zoals doet vermoeden aan de naam – onder de grond. We weten niet wat we moeten verwachten, maar het ziet er allemaal wel erg oud en in elkaar geknutseld uit. Het blijkt een soort van mijntreintje te zijn wat je eigenlijk niet als een achtbaan kunt bestempelen. Maar grappig is de rit wel. Op naar de volgende: Dragon. Dit is de enige stalen achtbaan in het park. Ook deze baan ziet er behoorlijk oud uit. Het heeft wel wat weg van de Python in de Efteling, maar dan nóg ouder! De karretjes lijken wel van een kermisattractie te komen. We mogen vrij snel instappen en als we de lifthill oprijden, merken we dat de baan niet echt subtiel is. Hmz, dat belooft wat. De twee loopings welke volgen, vind ik wel aardig, maar Martijn vindt hem niet zo lekker geloof ik. Daarna nog twee helixen en dan zijn we alweer in het stationnetje. Ondanks dat ik hem niet zo heel vervelend vind, hoeft hij niet op de herhaling.
Als we richting de houten achtbaan Outlaw lopen, zien we een kraampje met Gyros. Lekker! Het blijkt alleen niet het broodje gyros te zijn, zoals wij dat in Nederland kennen. Het is meer een kleine pizza. Wellicht niet gekregen wat we verwachtten, maar het smaakt er niet minder lekker om. Na de lunch lopen we langs een schiettent. We proberen ons standaard trucje uit en dat werkt! En wat is ons trucje dan? Met het fototoestel maken we een foto met flitslicht… en dan gaat ineens álles spelen. Erg lachwekkend. Zeker omdat er nu ook drie Amerikaanse meisjes bij staan. De één probeert te schieten, maar dan maakt Martijn dus de foto met flitslicht. Alles gaat af en de drie meisje schrikken zich rot. Hahaha… nog een keer! De meisjes zijn helemaal verbaasd. Ze hebben helemaal niet door dat Martijn dit doet. Ze snappen er niets van. Wij wel en vinden het geweldig om te zien. Dan doen we eerst Sawmill Splash nog voordat we naar Outlaw gaan.
Sawmill Splash is een waterattractie en met dit warme weer kunnen we wel wat verkoeling gebruiken. Je gaat met een rond bootje naar boven en dan op een soort van glijbaan weer naar beneden. Super leuk! Hij draait maar rond en rond… Helaas op het einde geen splash. Dat is dan wel weer jammer. Dan gaan we naar Outlaw. Ook hier vrijwel geen wachtrij. Heerlijke houten baan. De baan zelf is wat compact en de bochten volgen elkaar snel op.
De vierde en laatste achtbaan is de Tornado. Een out-and-back, zoals ze dat noemen. De baan gaat over verschillende heuveltjes en komt daarna ook weer over verschillende heuveltjes terug. En ook deze baan vinden we geweldig! We besluiten hem nog een keer te doen en mogen eigenlijk vrijwel meteen weer instappen. Als we na deze tweede rit terug in het stationnetje komt, lijkt de medewerker achter de knoppen iets te laat te zijn met afremmen. Het treintje komt uiteindelijk iets voorbij het stoppunt. De man achter de knoppen haalt zijn schouders op en laat het treintje gewoon nóg een keer gaan. Super leuk! Sorry voor degene die in de rij staan om te wachten, maarja.. hier kunnen wij niets aan doen, toch?
Na drie rondes vinden we het prima en gaan dan via de Skyride naar de uitgang. Daar kopen we ieder nog een t-shirt en besluiten dan om te gaan. Het is tenslotte nog ruim drie uur rijden naar Kansas City.
Na bijna anderhalf uur rijden, rijden we Missouri binnen. Onze zesde staat alweer! We nemen de afslag naar het Visitor Center en halen daar maar liefst zes verschillende hotelcouponboekjes. Als we nu geen hotel meer kunnen vinden overmorgen, dan weten we het ook niet meer. Iets verderop tanken we de auto weer vol. Gelukkig is de benzine hier niet zo duur, maar dit is alweer de vierde tankbeurt in twee dagen! Onze auto lust wel een slokje ja. Maar we rijden natuurlijk ook behoorlijk veel.
Anderhalf uur later zien we ineens de hoge gebouwen van Kansas City opdoemen. Tien minuten later staan we voor ons hotel. Het ziet er prachtig uit! Ook de lobby is ontzettend mooi. Het doet erg sjiek aan. Het is ons enige 4-ster hotel deze vakantie. Als we inchecken worden we geholpen door een enorm vriendelijke dame. Ze geeft ons allerlei tips om te doen in de omgeving en geeft ons ook een pak met plattegrondjes mee. Handig! Bij het hotel kunnen we allen valet parkeren voor 18 dollar per nacht, of iets verderop zelf in de garage zetten, maar dan betaal je 14 dollar per keer dat je eruit rijdt. We laten ons verwennen en kiezen voor valet parkeren. We krijgen een kamer op de 15de verdieping toegewezen. De kamer ziet er prima uit!
De planning is om bij Fritz’s Railroad te gaan eten. Hier krijg je het eten niet opgediend door een ober, maar komt je eten met een treintje langs. Ze hebben twee vestigingen hier in Kansas City. De ene in de staat Missouri en de andere in Kansas. Aangezien we nu in Missouri slapen, lijkt het ons wel leuk om in Kansas te gaan eten. Toch apart dat een stad midden op een staatsgrens ligt. We laten de auto weer voorrijden en in tien minuten rijden we naar het restaurant. Maar wat ziet er dat vaag uit zeg? Vrijwel geen auto’s geparkeerd en als we naar binnen kijken zien we eigenlijk niemand zitten. Dat gaan we dus niet doen. Het ligt ook al in een vrij vage buurt. Niet midden in de stad, maar het lijkt wel een achterstandswijk. Helaas hebben we niet het adres bij van de vestiging in Missouri. Snel rijden we terug naar het hotel, maar we zijn hierdoor in ieder geval wél in onze zevende staat geweest! We besluiten om dan maar een hapje te gaan eten in het Power & Light District. Een uitgaansgebied welke schuin tegenover ons hotel ligt. Zes straten met restaurants, bars en winkels. Het ziet er erg gezellig uit, al is het niet druk. Het is tenslotte ook nog maar dinsdagavond.
We komen uit bij Gordon Biersch Brewery Restaurant. Martijn bestelt kip met garnalen en ik de pasta kip met pesto. Uiteraard neemt Martijn er een biertje bij en ik een wijntje. Het smaakt heerlijk!
Als toetje nemen we beide een cocktail.
Na het eten lopen we nog een rondje door het district. Volgens mij is het hier in het weekend echt enorm gezellig, maar zo door de weeks is het iets te rustig. Moe, maar zeer voldaan lopen we terug naar het hotel.