Woensdag 30 mei: Benton (AR) – Fort Smith (AR)
Als we de gordijnen open doen van onze kamer ziet het er buiten erg bewolkt uit. Maar als we naar het ontbijt lopen, voelen we dat de temperatuur in ieder geval niet minder is. Op de televisie welke in de ontbijtzaal staat, is te zien dat er enorme onweersbuien boven Hot Springs hangen. Dat zou voor ons kunnen betekenen dat er wat achtbanen gesloten zijn. Minder prettig nieuws dus…
Als we alle spullen in de auto gedropt hebben, rijden we als eerste naar Hot Springs National Park. Dit ligt namelijk vrijwel tegen het pretpark aan en aangezien het park toch pas om 11.00 uur open gaat, hebben we genoeg tijd om het Nationale Park te kunnen bekijken. We tanken de auto weer vol voor 3.39 dollar per gallon en rijden dan in een half uurtje naar Hot Springs. Onderweg worden we getrakteerd op een enorme bui met prachtig flitsen van onweer. Dat dan weer wel.
Eenmaal in Hot Springs is de regen opgehouden en trekt de lucht zelfs wat open. We moeten alleen wat zoeken naar de ingang. Tom Tom stuurt ons namelijk weer de verkeerde kant op. We komen uit bij een rehabilitation. Dat kan niet goed zijn, toch? We draaien om en we rijden wat door het centrum. Uiteindelijk vinden we de ingang, maar we worden al snel tegen gehouden. De heenweg naar de toren is afgesloten in verband met werkzaamheden. Maar als we naar de toren willen, zullen we een tien minuten moeten wachten totdat er een Pilot Wagen ons komt halen. We moeten namelijk via de terugweg naar boven moeten. Aangezien alles éénrichtingsweg is, worden we begeleid door de Pilot Wagen, zodat men zeker weet dat je onderweg geen tegen verkeer tegen komt. Prima. Na een minuut of tien hobbelen we achter de Pilot Wagen aan. Het is redelijk mooi rijden, maar door alle bomen heb je helaas geen goed uitzicht over het gebied. Maar daar gaat de toren natuurlijk voor zorgen.
We parkeren de auto boven en lopen naar de toren. Binnen zien we dat de toren 7 dollar per persoon kost. Als we deze willen betalen, zegt de kassière ons dat ze de CC niet kan accepteren, want hij is tot 2016 geldig. Ja, en? Dat is dan toch goed? Maar de kassière zegt ons dat de computer geen nieuwe CC’s welke vanaf 2016 geldig zijn accepteert. Horen we dit nu goed? Wat een onzin! Mijn pasje blijkt tot 2017 geldig te zijn, dus ook mijn kaart kan niet gebruikt worden. Aangezien we niet genoeg cash bij ons hebben, zit er niets anders op dan weer te gaan. Pinnen kan namelijk ook niet. Helemaal verbaast en in de war lopen we weer terug naar de auto. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Bedoel, de CC’s zijn toch gewoon geldig? Maar ze zijn gewoon te nieuw! Tip: koop een nieuwe computer! Bedoel, het zal wellicht vaker voorkomen dat mensen een CC hebben welke tot 2016 of langer geldig zijn… Maar nee, ‘the computer says no’…
Gelukkig hoeven we nu niet zo lang te wachten op de Pilot Auto en we rijden weer achter hem aan naar beneden. Dan maar naar Magic Springs. Het park is nog niet open, maar we kunnen dan toch alvast de entreetickets kopen.
Iets na half 11 rijden we het parkeerterrein op. Het is nog totaal niet druk. Een auto of 12 zijn er voor ons. We kopen de entreebewijzen á 44,99 dollar per stuk! En gaan dan in de rij staan om naar binnen te mogen.
De zon is weer volop aanwezig, dat betekent heet! Magic Springs & Crystal Falls is een niet zo’n groot pretpark waarbij er ook zwemgelegenheid is. Aan de ene kant twijfelen we of we onze badkleding aan zullen doen. Lekker zwemmen met dit weer is niet verkeerd natuurlijk, maar aan de andere kant… We moeten natuurlijk ook weer een stukje rijden naar ons volgende hotel in Fort Smith. Aangezien de weg er naar toe midden door de Ouachita National Forest loopt, willen we daar ook nog van kunnen genieten. En in de auto hebben we tenslotte ook afkoeling.
Om exact 11.00 uur mogen we het park in. Als eerste lopen we naar de Arkansas Twister. De enige houten achtbaan in het park. Maar als we bij de ingang komen, wordt er kenbaar gemaakt dat de attractie nog niet open is. Ze zijn bezig met inspectie en wellicht dat hij over een half uurtje open gaat. Dan lopen we door het waterpark naar het andere gedeelte van het park. Als eerste doen we de Diamond Mine Train. Ofwel dé achtbaan voor de kleintjes! We mogen meteen instappen. Beide in een apart karretje, anders past het niet zo goed. Handen omhoog en gaan! Wieeee…
Dan lopen we naar Twist ‘n’ Shout: een Zamperla Zig Zag Muis. Leuke karretjes, maar ‘Muis-Coasters’ zijn niet zo aan ons besteed. Vooral in de bochten is hij niet zo prettig.
We maken een ritje in de Taxi Cabs en komen dan uit bij één van de meest rare coaster die we ooit gezien hebben: X-Coaster van Maurer Söhne. Deze gaat eerst verticaal, 90 graden, naar boven en dan een stukje over de kop en wordt je losgelaten, schroef en dan weer naar beneden waar je even schommelt (je gaat dus hard door het stationnetje en dan weer hard achteruit door het stationnetje en dan weer een keer vooruit. Daarna langzaam achteruit het stationnetje weer in). Erg apart. En echt leuk? Nee, eigenlijk ook niet.
Dan is de vierde achtbaan aan de beurt: Big Bad John. Een Arrow Mine Train. In Silver Dollar City vonden we hem wel leuk, maar deze versie is niet zo soepel. Hij is ook nog een stukje langer. Hij is vooral niet subtiel in de bochten.
Tot nu toe vinden we de attracties nog maar matig in dit park, welke er overigens wel enorm mooi bij ligt. Veel bos en tussendoor het waterpark. Dat ziet er allemaal prima uit. Voor de rest heeft het park ook veel kermis-prut. Dat is erg jammer voor zo’n park, zeker voor de entreekosten wat het park vraagt. We vinden eigenlijk dat we wel een ijsje verdiend hebben.
Na ons rustmomentje bekijken we een aantal bootjes van Plummet Summit. We vangen heerlijke nevel op. Heerlijk met dit weer. Dan lopen we naar achtbaan nummer 5: The Gaunlet, een Vekoma hangende. O-oh… onze favoriet bouwer. Not! Ons vermoeden wordt weer bevestigd, nee… deze baan is ook niet prettig.
We lopen via de andere kant weer terug naar het begin van het park. We zijn wat dorstig geworden en halen wat drinken bij de Beer Garden. Boven op het bord staat Beer & Wine, dus dat betekent voor Martijn een biertje en voor mij een wijntje. Nadat we bestelt hebben, vraagt Martijn wat voor wijn ze eigenlijk hebben. Zegt de mevrouw achter de kassa dat ze helemaal geen wijn hebben. Uh? Je neemt onze bestelling toch aan? Dacht ze dat we twee bier wilde hebben. Nee, muts… wijn! Maar dan vertelt ze dat ze helemaal geen wijn hebben! Zet dat dan ook niet op je bord, muts! Vervolgens wil ze het bier in een souvenirbeker schenken, terwijl we gezegd hebben dit niet te willen. Dan schenkt ze het bier in een gewone beker in, maar we vragen wel even na of ze het dan wel goed berekend heeft. Een normaal biertje kost 5,39 dollar en de souvenirbeker 9,99 dollar. Dat scheelt nogal, maar gelukkig heeft ze dit wel goed gedaan.
Dan lopen we terug naar de houten achtbaan. Gelukkig is hij open! Uiteraard als eerste weer voorin het karretje. De rit is wat hobbelig, maar wel leuk. Geen bijzondere baan, maar gewoon leuk. Leuk genoeg voor nog een keertje. Ditmaal bijna achterin, maar daar vinden we – zoals verwacht – minder leuk. Als we het stationnetje weer inrijden vraagt de medewerker of we allemaal nog een keer willen, want er staat niemand bij de poortjes om te wachten. Prima, doen we hem toch gewoon nog een keer!
Daarna is het tijd om het park te verlaten. Het is 14.00 uur en een goed drie uur rijden naar Fort Smith en we willen natuurlijk nog wat zien van het National Forest. Onderweg door Hot Springs komen we nog wat tankstations tegen. De prijs hier is 3.21 dollar per gallon. Jeetje, dat scheelt veel. Dachten we vanochtend redelijk goedkoop getankt te hebben, had het dus nog goedkoper gekund. Na anderhalf uur rijden komen we in het dorpje Waldron. Hier nemen we een late lunch bij de McDonalds. Een hamburger gaat er prima in! Dan rijden we verder door de Forest, maar echt veel merken we niet van de natuur. Kwart over vijf staan we voor ons Holiday Inn hotel in Fort Smith. Het ziet er prima uit! We stallen onze spullen en bekijken dan het aanbod aan eten in de buurt, maar echt veel zit er niet. Alleen de Outback Steakhouse spreekt ons aan. Dan komen we op het idee om ‘sushi in Fort Smith’ te googlen… en met resultaat. Shogun Japanese Steakhouse & Sushi Bar lijkt ons wel wat. Deze zit ook nog eens in dezelfde straat als ons hotel… echter wel op een tien minuten rijden.
Het restaurant heeft een sushibar, Chinees buffet en teppanyaki. Maar wij komen natuurlijk voor de sushi! Het eerste rondje beginnen we voorzichtig, twee rollen: een Tiger Roll en een Silver Dragon Roll. Daarna maar gelijk vier: Honolulu Spicy Tuna with Crab, Philidelphia Roll, Rock N Roll, Salmon Tempura Roll en als afsluiter pakken we de: J.B Roll. Het smaakt echt prima!
Als we ons buikje rond hebben gegeten, halen we nog wat jus d’orange bij de Walgreens en dan chillen we nog wat op onze kamer.
Morgen willen we erg vroeg weg. Oorspronkelijk staat morgen Oklahoma City op de planning en voor overmorgen Frontier City. Maar we gaan deze twee nu omdraaien. Aangezien Frontier City op drie uur rijden van Fort Smith ligt en vanaf half 11 open is, is ons streven om toch rond half 8 weg te rijden hier. Zo hebben we meer tijd voor Oklahoma City zelf, anders komen we daar in de middag aan en dan moeten we nog van alles ondernemen. Maar of het ons gaat lukken om echt vroeg weg te rijden… merken we morgen wel!
Gereden afstand: 176 mijl (283 km)