Dinsdag 11 juni: Monument Valley (AZ) – Chinle (AZ)
De wekker gaat vroeg dit keer. Om 5 uur openen onze ogen. Buiten begint de schemering al opgang te komen. Martijn installeert de GoPro buiten op het balkon en wij duiken nog even, wel met de gordijnen open, ons bed weer in. Ondertussen checken we de reacties op ons verslag van gisteren en voor we het weten is het alweer bijna 6 uur. In mijn pyjama sta ik op het balkon, te genieten. Het is niet zo koud als in Bryce met de zonsopgang. Het is juist erg aangenaam.
Iets voor half 7 is de zon mooi opgestaan en gaan onze gordijnen én ogen weer even dicht. De wekker wordt gezet op kwart over 9. Wat is dat heerlijk zeg, even nog uitslapen. Als we om half 10 helemaal wakker naast ons bed staan, zetten we een bak koffie en ontbijten we met een Cambridge reep. Het ontbijt is niet inbegrepen in dit hotel, maar je kunt er wel ontbijten, voor 12 dollar per persoon. Daarna pakken we onze spullen in en checken we om kwart voor 11 uit.
Dan rijden we de Valley Drive op. Deze route leidt je langs verschillende rotsformaties welke beschrijvende namen hebben. Ze zijn gebaseerd op iemands fantasie. Deze namen zijn bedacht door de eerste kolonisten van Monument Valley. Andere namen portretteren een bepaalde betekenis aan de Navajo mensen. Het park bestaat uit plateaus, tafelbergen en rotsformaties. De weg is vrij hobbelig, maar dat maakt het wel erg leuk. Uiteraard worden als eerste de bekendste buttes op de foto gezet: West Mitten Butte, East Mitten Butte en Merrick Butte.
De West & East Mitten buttes zien eruit als handen, maar stellen spirituele wezens voor die waken over het volk. Merrick Butte is vernoemd naar een goudzoeker die zilver ontdekten in het park.
Daarna zien we de Elephant Butte. En bij Camel Butte slaan we rechts af naar de Three Sisters en John Ford’s Point.
De drie gezusters formatie stelt een katholieke non met haar leerlingen voor en bij Ford’s Point stappen we even uit, want vanaf hier kun je een prachtige foto maken van een man op een paard. Echter, de man staat er niet. Je kunt ervoor betalen en dan gaat hij klaar staan. Althans… dat denken we. Maar er zijn nu zó veel mensen aanwezig, dat je toch geen mooie foto krijgt met ‘man met paard’. Je kunt ook zelf op het paard zitten en dat er dan een foto van je genomen wordt. Jaja, lekker commercieel allemaal. Ik hoop eigenlijk dat er iemand is die de man betaald, zodat hij mooi op hét punt gaat staan. Maar helaas. Het paard blijft in zijn stalletje. We besluiten eerst de Valley Drive verder te rijden en later hier terug te komen.
Bij Artist Point Overlook proberen we een mooie foto te maken met de auto op de voorgrond.
En daarna zijn we alweer terug bij John Ford’s Point. Oeh, de man staat er! Snel wat foto’s maken. Maar als ik eindelijk dé plek heb gevonden waar je de mooiste foto’s ervan krijgt, gaat het paard alweer terug naar het stalletje. Naja ach, ik héb in ieder geval een foto waar een paard op staat 
Als we de Valley Drive verlaten, besluiten we nog even te stoppen bij het Visitor Center voor een natje en een droogje. Daarna nog even snel naar de lobby van het hotel voor een laatste internetcheck. Vervolgens rijden we Monument Valley uit en rijden we weer richting Mexican Hat, zodat we langs het Forrest Gump Point komen. Iets voorbij Mile Marker 13 staat het bordje ‘Forrest Gump’. Maar de mooiste foto’s maak je iets voor Mile Marker 13. We maken verschillende foto’s en dan komen er ineens verschillende kleine busjes die stoppen. Bam, de gehele weg vol met mensen. We wachten rustig af, aangezien we geen andere personen op onze foto willen hebben.
Veel gaan midden op de weg zitten voor een foto en vergeten daarbij dat er ook nog gewoon verkeer langs komt. Al is het aan de chauffeurs van de auto’s natuurlijk ook wel verstandig om op dit punt gewoon wat langzamer te rijden. Natuurlijk hoor je als persoon niet midden op de weg te zitten, maar een beetje rekening met elkaar houden zou niet verkeerd zijn.
We maken zelf nog wat foto’s en vertrekken dan naar Chinle. Ondertussen hebben we ook weer honger gekregen en besluiten in Kayenta bij Taco Bell een Quesarito Combo te nemen. Dat is een burrito met beef en een crunchy taco met gehakt. Zelf zijn we alleen nog maar in Nederland (Eindhoven) naar Taco Bell geweest. Het smaakt in ieder geval naar meer! Vooral de burrito gaat er goed in.
We rijden weer verder naar Chinle en zetten ondertussen de Soundtrack van A star is Born op. Jackson Maine (gespeeld door Bradley Cooper) komt uit Arizona, dus wat is er beter om deze cd nu op te zetten? Het zijn echt geweldige liedjes. Country, pop en rock.
Na anderhalf uur rijden we Chinle binnen. Jeetje, wat vervallen zooi hier. Het is dat het Canyon de Chelly National Monument hier zit, maar anders zou je hier nooit komen. Dan zijn we bij ons hotel: Best Western Canyon de Chelly Inn. We checken in en worden erg vriendelijk geholpen door een jongedame. Ze vraagt waar we vandaan komen en wat voor taal we daar spreken. Als we zeggen ‘Dutch’, zegt ze met een accent: “ik hou van vlinders”. Grappig. Dit is ook het enige zinnetje wat ze kent, maar we begrijpen haar zeker.
We krijgen kamer 222 op de eerste verdieping. Omdat dit hotel geen lift heeft, vragen we of we wellicht een kamer op de begane grond kunnen krijgen. Maar deze kamers hebben 2x een Queenbed en wij slapen het liefst in een Kingbed. Ach, dan maar even wat tillen met de koffers. We parkeren de auto bij de trap en lopen als eerste de kamer binnen. Heerlijk groot!
We halen de koffers uit de auto en als deze geïnstalleerd zijn, gaat de telefoon. Uh, wie belt ons nou? Het blijkt de dame van de receptie te zijn en vraagt of de kamer goedgekeurd is. Dat is hij zeker! Wat ontzettend vriendelijk om het na te vragen. Verder is de inrichting wat oubollig, maar het ziet er erg schoon uit, de kamer ruikt lekker en er zit ook geen bad, maar alleen een inloopdouche in. En dat vinden wij eigenlijk veel fijner. We badderen toch nooit op vakantie. De douchekop hangt ook nog eens vrij hoog. Zelfs Martijn past hier met zijn 1 meter 97 gewoon onder. Erg bijzonder! Aangezien de meeste van deze douchekoppen in Amerika altijd zo laag hangen.
Dan gaat de TV aan en… uh? A Star is Born is gewoon op TV! Dat is wel erg toevallig ? Luisteren we vanmiddag de soundtrack en nu op TV horen we weer al die prachtige liedjes. Leuk! Uiteraard blijven we hangen.
Rond een uur of 20.00 lopen we naar Junction Restaurant, wat eigenlijk gewoon bij het Best Western hoort. Martijn bestelt de roastbeef en ik ga voor de meatloaf. Omdat we nog steeds in het Indianenreservaat zijn, is er geen alcohol te bestellen bij het eten. We houden het dus mooi op wat fris 
Dan komt het eten en jeetje zeg, ze zijn niet zuinig met de porties. Vooral mijn meatloaf is echt mega! En het smaakt ook nog eens heerlijk.
Eenmaal terug op de kamer gaat de TV op Friends en kruipen we eindelijk eens een keer wat vroeger ‘onder de wol’. Morgen staat alleen Canyon de Chelly op de planning en daarna door naar Farmington. Dus we kunnen ook nog eens heerlijk relaxt aan doen morgenvroeg.
Aantal gereden mijlen: 138 (222 km)
Weertype: zonnig en warm