Donderdag 20 oktober: Key West
Heerlijk uitgeslapen worden we om half 9 wakker. Buiten is het zonnig! We doezelen nog wat in slaap. Het blijft tenslotte vakantie. Dan kleden we ons aan en gaan we naar het ontbijt. We weten niet zeker of dit bij de kamerprijs zit en vragen dit even na bij de receptie. Nee helaas, dit is niet inclusief. We gaan wel even kijken bij Southern Most Beach Café (waar het ontbijt geserveerd wordt), maar we zien al snel dat er niet zo heel veel bij zit voor ons. Het is geen buffet, maar a la carte. We besluiten om ons ontbijt te gaan nuttigen bij Dennys. We weten uit het verleden dat ze daar enorm lekkere Grand Slams hebben.
Eenmaal bij Dennys zien we op de kaart dat ze ook een Low Carb ontbijt hebben. Dit betekent roerei met spinazie en kerstomaatjes, bacon van kalkoen, een broodje en vers fruit. We bestellen er ook wat yoghurt bij, want dit kost tenslotte maar 49 cent extra. Lijkt ons een prima begin van de dag met in het vooruitzicht fietsen!
Het smaakt ons prima, maar als we de rekening krijgen, zijn we toch enigszins wat verrast. Het kleine bakje yoghurt blijkt 2,99 dollar te kosten! We zoeken dit op en zien in het menu inderdaad 2,99 dollar voor een bijgerecht staan. Maar als je een Grand Slam besteld, wat uiteindelijk goedkoper is dan onze low carb ontbijt, dan betaal je maar 49 cent. We snappen er niets van en gaan verhaal halen bij een medewerker. Hij legt ons uit dat het systeem in de kassa nu eenmaal zo in elkaar zit en dat hij er verder ook weinig aan kan doen. Hij vertelt ons dat hij er al drie jaar werkt, maar dat hij de sommige logica van de menukaart ook niet helemaal precies begreep. We begrijpen dat hij er ook niet veel aan kan doen, maar 2,99 dollar voor een iennie-miennie bakje yoghurt vinden we wel wat duur. Goede les voor de volgende keer.
Na het ontbijt lopen we naar de conciërge van het hotel. Bij hem kunnen we namelijk fietsen huren. Het kost ons 15 dollar per persoon voor 24 uur. Iets verderop in de Duval Street is de huur iets goedkoper, maar we vinden het wel prettig om de fietsen gewoon te huren bij het hotel. We frissen ons nog wat op in onze kamer en gaan dan op pad met de fiets. Als eerste fietsen we, via de haven, naar Fort Zachary Taylor State Park. In de haven liggen drie grote cruiseschepen, waarvan één van Disney! Super leuk om te zien! Groot schip ook.
Daarna fietsen we naar het fort. Het ziet er op zich mooi uit, maar echt heel boeiend vinden we het niet. Zeker het feit dat het er niet meer uitziet zoals het vroeger gebruikt is, maakt het natuurlijk al een stuk minder interessant. Dan lopen we naar het strand er tegenover. Niet echt wit zand, wel heel veel schelpen. Het is er vrij druk. Iedereen is natuurlijk blij dat de zon weer schijnt! Het is ineens ook een stuk warmer, terwijl het niet eens koud is geweest met de regen.
Als we naar het eettentje verderop lopen, zie ik een vogel met iets in zijn bek. Het is een ander klein vogeltje! Wat zielig! De grote vogel staat op het punt om het kleine vogeltje op te eten. Ik vind dit zo zielig dat ik erachteraan loop, maar de grote vogel laat het vogeltje niet los. Ik wist helemaal niet dat vogels andere vogels aten. Ik dacht altijd dat deze alleen maar vis aten (maar na een speurtocht op wiki blijkt dit wel zo te zijn. Het was een Great White Heron die een Common Yellowthroat at – dit stelt me enigszins gerust. Zo gaat het nou eenmaal in de natuur…) Bij het eettentje nemen we beide een smoothy. Martijn met aardbei en banaan, ik met mango en framboos. Heerlijk verfrissend! Dan lopen we nog wat verder over het strand. Aan het eind zijn een paar mensen aan het vissen en we zien toevallig hoe één man een behoorlijk grote vis vangt. Hij is behoorlijk trots en vraagt aan Martijn of hij een foto van hem en zijn vis wil maken. Daarna stopt hij de vis in zijn koelbox. Hij weet nu in ieder geval wat hij vanavond eet!
We fietsen weer verder en komen uit bij Mallory Square. Er is nog niet heel veel te doen, maar we weten dat het ’s avonds bij zonsondergang hier The Place to Be is. We stallen onze fietsen en lopen wat over het plein en gaan dan even zitten op het randje van de kade. Wat een heerlijk relaxte dag. Het zonnetje schijnt eindelijk en we hebben geen haast. Iets verderop ligt Sunset Pier. We bestellen hier een cocktail en twee voorgerechtjes om te delen: Conch Fritters en Pier Poppers. Het lijken wel een soort bitterballetjes. Conch Fitters is een typisch gerecht voor Key West. Het zijn een soort schelpdieren. In de Pier Poppers zit vlees, gesmolten kaas, pepers en uien. Erg lekker.
Na de lunch fietsen we verder. Via Caroline Street en Grinnell Street komen we uit bij de begraafplaats van Key West. We fietsen eromheen en dan komen we uit bij White Street Pier. Dit ligt aan de andere kant van het eiland. Verder fietsen we nog langs Higgs Beach. Dit stukje strand heeft wel zand, maar het overtreft de stranden van Curaçao niet.
Dan zijn we rond en komen om 5 uur weer terug bij het hotel. We stallen de fietsen op de parkeerplaats voor ons appartement en gaan dan wat relaxen op de kamer. Ondanks dat we als Nederlands de fiets gewend zijn, blijkt het toch wel vermoeiend te zijn hier. Het zijn geen luxe fietsen welke je mee krijgt. Het trapt redelijk zwaar, maar daardoor fiets je ook een stuk langzamer. Zo geniet je ook wel meer van de omgeving, in plaats van dat je overal voorbij sjeest. We zoeken op internet uit waar we vanavond gaan eten. In een reactie op onze blog schreef iemand dat Turtle Kraals erg goed bevallen was. Het ziet er inderdaad prima uit. Verder zien we New York Pasta Garden langskomen op internet. Hier hebben we vier jaar geleden ook gegeten en weten dat dit erg lekker is. Dit ligt vrijwel om de hoek bij ons hotel. Als we op tripadvisor kijken zien we dat dit laatste restaurant op nummer 2 staat van de 201 restaurants in Key West. Jee, dat is wel erg hoog! We besluiten dus om toch weer naar New York Pasta Garden te gaan (sorry Renée 😉 )
Om iets na 6-en fietsen we weer naar Mallory Square. De zon begint langzaam onder te gaan. Er zijn wel wat wolken aan de lucht, waardoor je de zon bijna niet ziet. Maar dit geeft om zich wel mooiere foto’s dan de zon vol in beeld. Als we de fietsen gestald hebben, zien we een heel lief katje op de hoek. Hij laat zich aaien en hij voelt wat dun aan. Zwerfkatten hebben ze hier op het eiland helaas genoeg. We geven hem lekker veel aandacht, maar we balen dat we nu geen eten voor het katje bij ons hebben.
Het is vrij druk op het plein. De straatartiesten zijn in volle gang. Je weet niet waar je moet kijken! Als de één klaar is, fluit de ander alweer: “hierheen mensen, kom maar hierheen”. We bekijken een paar artiesten, maar gaan dan vooral genieten van de zonsondergang. Daar komt iedereen tenslotte toch voor. Hij is prachtig!
Nadat de zon onder is gegaan, wordt het al vrij snel donker. We hebben honger gekregen en lopen weer terug naar de fietsen. Het katje zit er nog! Hij zit er echt zielig bij. We besluiten om naar de Walgreens te rijden en dan wat kattenvoer te halen, maar net voordat we wegfietsen komt er een vrouw aan. Ze heeft een hele zak met brokken en zacht voer bij d’r. Wat lief! Het lijkt erop dat zij dit elke dag doet. Daarom zat het katje ook zo in die hoek te wachten. Hij weet dat hij daar natuurlijk elke dag te eten krijgt. Erg lief!
Dan fietsen we naar New York Pasta Garden. Het lijkt nog niet echt druk, maar we tellen 5 tafels als bezet. Zitten we in ieder geval niet alleen. We bestellen een fles rode wijn en Martijn bestelt de Veal Marsala (dunne malse stukjes kalfsvlees met champignons, gebakken in knoflook met een romige Marsala wijnsaus) en ik de Shrimp & Scallop ala Carino (verse garnalen en grote zee-coquilles met sjalotten, knoflook en spinazie. Afgewerkt met lekkere sherry roomsaus). Dan krijgen we kleine knoflookbroodjes met zout op tafel, als een soort amuse. Erg lekker! Vervolgens krijgen we een soort van gepaneerde en gefrituurde artisjokken van het huis en daarna krijgen we ons hoofdgerecht opgediend. Erg erg lekker! Maar wel heel erg veel. Ze zijn niet zuinig met de pasta. En de dikke – ontzettend lekkere – saus eroverheen, helpt ook niet echt mee.
Als ik mijn wijnglas leeg heb en bij wil schenken, wordt ik bijna letterlijk op mijn vingers getikt door de ober. “Daar ben ik toch voor!” Woeps, sorry 😉
Na het eten fietsen we weer terug naar het hotel. Daar kijken we nog wat TV en gaan dan slapen.