Woensdag 12 oktober: Orlando
Iets na negenen zijn we op weg naar Seaworld en het is hartstikke droog. Mooi! Het ziet er zelfs enorm zonnig uit. We parkeren de auto en lopen dan het park in. Als eerste lopen we naar de voor ons nieuwe achtbaan Manta. Daar komen we tenslotte ook voor in dit park. Manta is een B&M Flying Custom. Flying achtbanen zijn hangende achtbanen, maar daarbij zit je niet verticaal, maar hang je horizontaal. Net alsof je vliegt dus.
Een Manta is een rogsoort, dus deze achtbaan is ook ontworpen als een rog. Je vliegt dus in feite als een rog door het water. Tijdens het wachten in de rij worden we ook nog eens getrakteerd op een paar aquaria met roggen. Na 25 minuten wachten mogen we instappen. De medewerker wijst iedereen een rij toe, maar wij vragen of we frontseat mogen zitten. En dat mag! We moeten hiervoor alleen wel één rondje wachten. Geeft niets, hebben we er graag voor over. En dat wachten was het zeker waard. Wat een geweldige baan! In de looping trekt hij een behoorlijke G-kracht en dat voel je op je maag. Verder is hij ook erg soepel. We vinden de baan zeker een toevoeging aan het park. Ook erg mooi gethematiseerd. Daarna lopen we naar het Seaport Theater. In een minuut of 5 begint daar de show van Pets Ahoy. Een voorstelling met vooral huisdieren, zoals katten, honden en vogels. Heel erg leuk!
Na de voorstelling lopen we, via Shark Encounter, naar het Shamu Stadium. Deze show is voor ons nieuw, aangezien ze de voorstelling hebben moeten aanpassen sinds februari 2010. Toen heeft een killerwhale een trainer gedood, dus nu mag men niet meer met deze dieren het water in. Doen ze dat toch, krijgen ze een boete.
De show zelf is op zich best mooi, maar toch mis je het vliegen in de lucht van trainers. Zeker omdat we dat in het verleden gezien hebben, en nu dus weten wat we ‘missen’. Maar ondanks dat is de show toch nog best mooi ja. Na de show gaan we lunchen bij Terrace Garden Buffet. Voor 12 dollar per persoon kun je onbeperkt gebruik maken van de pizza- en pastabuffet. We zitten er enorm vol van en het smaakte ook nog eens prima. Dan willen we in eerste instantie naar de dolfijnenshow, maar dit stadion ligt aan de andere kant van het park en aangezien ik een behoorlijke blaar op mijn rechter voet heb, wil het niet echt lukken om door te lopen. We besluiten dan ook om de show later op de dag te bezoeken en nu maar wat rond te lopen. In het kindergedeelte van het park pikken we een ritje met de Shamu Express mee, een kinder-achtbaan.
We lopen weer verder en gaan dan, via de Pinguïns, in de achtbaan Kraken. Ook dit is een B&M, maar dan een Floorless. We doen hem dan uiteraard ook frontseat. Een heerlijke rit. Zeker vooraan, omdat je dan helemaal geen karretje of iets dergelijks voor je hebt en omdat hij floorless is, lijkt het net alsof je met je benen over de rails glijdt. Heerlijke baan!
Na Kraken gaan we in de rij voor Journey to Atlantis staan, maar aangezien het al half 3 is en we eigenlijk graag de Dolfijnenshow van 15.00 uur willen zien, lopen we weer uit de rij en gaan we naar het Dolfijnentheater. Echt een geweldige show! Veel meer snelheid als bij de Shamu-voorstelling. En hier mogen de trainers wel met de dolfijnen het water in.
Na veel ahhh’s en ohhh’s lopen we na de show meteen door naar Sea Lion & Otter Stadium voor de show van Clyde & Seamore Take Pirate Island. We zijn er al vroeg en hebben de plaatsen nog voor het uitzoeken. Een kwartier voor tijd komt er een mimespeler op. Met wat humor verwelkomt hij het publiek. Erg vermakelijk. De show zelf is vooral erg flauw en zeer over geacteerd, wat juist de bedoeling is. Je ziet de grap al van mijlenver aankomen, maar tóch is het leuk en grappig! En uiteraard stelen de zeeleeuwen enorm de show. How cute!
Dan hebben we alle shows welke we op ons programma stond gezien. Alleen nog één attractie te doen: Journey of Atlantis. In vijf minuten zitten we in een bootje. Rijnummer 4, ofwel achterin. Mooi, denk je dan, wordt je niet zo net zoals voorin. Mis! Als het bootje naar boven wordt getild, komt al het water wat in de boot zit naar achteren. Onze voeten staan dus tot onze enkels in het water! Erg prettig ook, met mijn voet met blaren. Not!
Maar goed, de rit zelf is wel erg leuk. Voor de rest worden we een beetje nat, maar met dit weer is dat zo weer opgedroogd. We maken nog een fotorondje en lopen dan naar de uitgang. Net voor de uitgang zien we dat de Cypress Bakery Starbucks Coffee serveert. Een cappuccino hebben we wel zin in. We bekijken rustig met een bak koffie hoe het park langzaamaan leegloopt. We krijgen ook nog bezoek van een zwervertje met een hele mooie lange staart. Hij snuffelt van alles af en vindt uiteindelijk alleen een aardbei welke hij wat nuttigt.
Iets na zessen zijn we weer bij de auto. We hebben nog geen idee waar te eten, maar hebben geen zin om eerst naar huis te rijden en vervolgens weer op weg voor eten. We willen dus over de International Drive wat gaan rijden en dan zien wat we tegen komen. Piep, piep… het lampje voor het tanken gaat ineens branden. Hmz, goed… eerst tanken dan maar. Na de tankbeurt blijkt dat we exact de verkeerde kant van de International Drive oprijden, ofwel: we gaan weer richting huiswaarts en dat is nou net juist niet de bedoeling. Na een U-turn komen we eindelijk in het juiste stuk van de International Drive en zien ineens sushi staan. Eigenlijk hebben we daar ook wel weer eens zin in. Weer eens wat anders dan steaks, steaks en steaks. We parkeren de auto bij Oishi Japans Restaurant. Helaas kennen ze hier in Amerika geen all-you-can-eat-sushi optie, maar de kaart staat vol met lekkere en speciale sushi’s. We zien een ‘loveboat-menu’ staat welke 45 dollar kost. Genoeg voor met zijn twee’tjes, maar als we de verschillende speciale sushi’s optellen, komen we ook aan die 45 dollar en heb je veel meer en vooral veel meer verschillende en aparte sushi’s. Als eerste bestellen we een bordje met Crunchy Spicy Tuna Rolls, Rainbow Rolls en een Ninja (zalm, witte tonijn, kaas, avocado, oishi saus en pittige mayo). Van de eerste krijgen we 8 stuks en van de andere twee krijgen we er 10 stuks. Na ieder 14 sushi hebben we nog plaats over. Dit keer bestellen we een Dragon Roll (gefrituurde garnaal, kaas, avocado met avocado- en palingsaus) en een Pink Lady (krokante pittige tonijn, asperges met daarbovenop weer een stukje tonijn en pittige masago saus). Twee bordjes met ieder 8 sushi’s. Nee, dat is niet waar. Bij de Pink Lady zit er nog eentje extra verstopt! Dan hebben we genoeg gehad en gaan we weer op weg naar huis.
We internetten nog wat, kijken wat TV (extreme couponing, mijn god.. wat een verzinsel) en ik tik het verslag. Morgen staat Islands of Adventure weer op de planning. De weerberichten zijn goed, dus zullen morgen wel gewoon op tijd richting het park gaan, alhoewel de wekker toch zeker wel op een uurtje later dan normaal wordt ingesteld.