Dinsdag 18 oktober: Miami Beach – Islamorada
Drup, drup, drup… zucht, nog steeds regen… Al ziet het er lichter uit dan de afgelopen twee dagen. Zou het dan toch een stuk beter worden vandaag? We kleden ons aan en lopen naar beneden voor een ontbijtje. Maar er ligt niets meer! We vragen na tot hoe laat het ontbijt is. We weten dat het vanaf 8 uur is, maar tot hoe laat… geen idee. Aangezien het nog maar 9 uur is, kan het toch niet zo zijn dat we niet meer kunnen ontbijten? Dit blijkt tot 11 uur te zijn en een medewerker loopt meteen naar de keuken. Het duurt alleen erg lang voordat de croissantjes komen. Net nu we eigenlijk vroeg weg willen gaan. Maar het lange wachten wordt wel beloond, de croissantjes zijn nog lekker warm en vers! Speciaal voor ons afgebakken.
Na het ontbijt pakken we de spullen in en gaan de auto uit de garage halen. Blijkt dat de kosten doordeweeks voor het parkeren wat lager zijn. Voor een dag parkeren betaal je dan 24 dollar. Nog behoorlijk aan de prijs, maar in ieder geval beter dan 30 dollar per dag. Inmiddels is het droog en we besluiten om na het uitchecken alsnog naar Little Havana te rijden. We stellen de TomTom in en in een goed twintig minuten rijden parkeren we de auto bij de McDonalds op de Calle Oche, de straat van Little Havana. Naast de McDonalds ligt het Máximo Gómez Park (ten hoogte van de 15de straat), daar waar de gepensioneerde man zijn sociale contacten bijhoudt tijdens het spelen van Domino. Erg leuk om te zien. Ook erg grappig om te beseffen dat deze mannen echt dagelijks honderden keren op de foto worden gezet. Je mag overigens pas mee dominoën als je lid wordt van de club. Naast het park ligt het Tower Theater, maar deze lijkt al vrij lang gesloten.
Dan rijden we door naar de 13de straat, hier staat het Cuban Memorial. Het nationalistische brandpunt van de wijk. De eeuwige vlam van het Brigade 2506 Memorial gedenkt de Cubanen die stierven tijdens de door de VS gesteunde Varkensbaai-invasie in 1961.
Om half 12 rijden we richting Everglades Safari Park voor een airboat tour. Inmiddels is het weer wat gaan regenen en we hopen dat het bij het Safari Park weer wat droog is. Het lijkt ons niet zo fijn om in de regen super hard over het water te scheuren. Het is een minuut of 40 rijden. Eenmaal bij de Everglades Safari Park is het gelukkig weer gestopt met regenen. We kopen twee kaartjes en de man achter de balie vertelt ons dat de volgende tour binnen een minuut of 30 vertrekken zal. Geeft ons genoeg tijd om wat te gaan lunchen.
Vier jaar geleden hebben we ook al eens zo’n airboat tour gedaan en dat vonden we geweldig. Vooral het super hard varen door de dichtbegroeide mangrove! We merken meteen dat de Everglades Safari Park een stuk commerciëler is. Het is groter opgezet, je kunt er ook lunchen en de boten zelf zijn ook een stuk groter. Na de lunch mogen we aan boord op een airboat en dan gaan we… We krijgen ook pluggen voor in onze oren te stoppen, aangezien de propeller een enorm lawaai maakt. Al vrij snel spotten we een alligator. Hij ligt heerlijk rustig in het water. Dan scheuren we over de mangrove en na een minuut of 10 stoppen we. Er zwemt een schildpad voorbij en op nog geen drie meter verder ligt weer een alligator en na een minuut of twee komt er nog een aanzwemmen. Ze liggen er rustig bij. We mogen van de gids op de stoel van de propellerboot zitten en vanaf die hoogte kan men ook mooie foto’s maken.
Na een stop van 10 minuten varen we weer terug. Enigszins wat teleurgesteld stappen we uit de boot. De tour van vier jaar geleden was een stuk leuker. Toen hebben we nog een wasbeertje gezien (de gids van toen gaf hem toen te eten), de gids heeft toen zelfs ook nog een alligator vastgepakt tijdens de vaartocht en de dichtbegroeide mangrove hebben we nu ook niet gezien. Achteraf gezien hadden we dit ook kunnen weten, want deze grote boten kunnen natuurlijk niet door zo’n dichtbegroeide mangrove.
Maar dit bedrijf heeft wel weer als positief punt dat ze super ecologisch met de dieren omgaan. Ze laten de dieren gewoon rustig zwemmen en geven ze geen marshmallows om ze te lokken (wat de gids vier jaar geleden wel deed). Het is dus net waar je naar op zoek bent bij zo’n airboat tour.
Na de boottocht gaan we met de groep naar de alligatorshow, wat niets meer inhoudt dat onze gids wat dieren laat zien op zijn hand (slang, leguaan, stinkdiertje en een baby alligator). Deze baby-alligator mag iedereen ook vasthouden en mee op de foto, mits je drie dollar extra betaald. We danken hem hier hartelijk voor, dat vinden we dan wél weer te commercieel. Bij degene van vier jaar geleden mochten we gewoon gratis zo’n kleine alligator vasthouden. Daarna zijn we vrij om wat rond te lopen. We lopen het pad af welke ons weer naar de uitgang brengt en daar krijg ik de schrik van mijn leven. Nog maar net kan ik een ontzettend dikke spin ontwijken! Hij hangt midden in het pad! Snel kruipt hij weer omhoog, maar jee zeg. Ik ben voor veel dieren niet bang (slangen en leguanen, geen probleem. Maar spinnen. Nee, brrrr). Even verderop hangt een heel groot web boven ons met nóg een grotere spin. Gatverdarrie zeg.
Dan gaan we op weg naar Islamorada, waar we voor een nachtje ons onderkomen hebben. Het is een goed twee uur rijden. Eerst rijden we via de snelweg, maar dat gaat al snel over in een 2-baansweg. Het is vrij saai rijden, al is de brug net voor Islamorada wel erg mooi om te zien. Het is inmiddels vrij helder geworden en de zon is net onder. Ziet er mooi uit! Helaas geen oranje luchten, maar het ziet er al een stuk beter uit als de afgelopen dagen. Na twee uurtjes komen we aan bij Islander Resort. Het ziet er op het eerste gezicht erg leuk uit! De hotelkamer is verdeeld in blokken van zo’n zes hotelkamers naast elkaar. We krijgen nummer 343 toegewezen. Deze is vrij dicht bij de receptie. We kunnen de auto voor de deur parkeren en bekijken dan de hotelkamer. Ziet er leuk uit! Het lijkt wel een klein Center Parcs huisje.
Nadat we onze spullen hebben geïnstalleerd lopen we wat over het terrein. Achterin zijn wat zwembaden en het strand. Het is behoorlijk leeg op het strand. Goh… Maar er zwemmen wel wat mensen in de zwembaden. Op het strand heb je ook een kleine pier. Er zijn een maar mensen aan het vissen en de jongen vangt zowaar ook nog een vis!
Dan lopen we weer terug naar onze hotelkamer. We bekijken op internet wat er hier in de buurt ligt aan restaurants. In eerste instantie willen we graag bij Morada Bay Café eten. Dat ligt hier een paar meter vandaan. Maar helaas, het restaurant is dicht! Vanaf morgen zijn ze weer open. Dan rijden we naar Kaiyo Grill. Dit ligt er vrij dichtbij in de buurt. Deze zijn wel open. Als we naar binnenlopen, zien we dat we de enige zijn. We krijgen een plaatsje in de hoek toegewezen. Lekker romantisch! Het is ook behoorlijk donker, de lampen staan op enorm zacht. We hebben wat moeite om de menukaarten te lezen. KaartEN inderdaad. Ze hebben een gewone kaart, een sushikaart en een wijnkaart. Beetje onnodig allemaal. Ondanks dat we enorm veel zin hebben in sushi, houden we het bij wat sushi vooraf en verse vis als hoofdgerecht. Dat vinden we toch gepaster bij The Keys. Martijn neemt de Grouper en ik de Hogfish. Het smaakt erg lekker! Net voordat we gaan zien we buiten wat lichtflitsen. Onweer! Snel terug naar ons hotelkamer, voordat het weer gaat stormen.
We internetten wat en ik begin aan het verslag. Martijn zet de TV aan op het weerkanaal. Er blijkt een tornado waarschuwing te zijn voor Miami. Jee, daar wil je nu dus écht niet zitten! Zoals het er nu uitziet, geldt er voor The Keys nog geen tornado-waarschuwing. Een tornado heb ik altijd al wel eens live willen zien (op een veilige afstand uiteraard), maar dan wel gewoon overdag natuurlijk! Volgens het weerbericht zelf is het morgen nog wat regen en vanaf donderdag tot zondag is het prachtig weer! Laten we het hopen, dan pikken we toch nog wat zon mee de laatste paar dagen.