Vrijdag 14 oktober: Orlando
Wederom de ochtend heerlijk uitgeslapen. Na het ontbijtje beslissen we dat we naar Blizzard Beach gaan. Nu we een nieuwe camera hebben, willen we deze uiteraard veelvuldig uitproberen en dan willen we geen foto’s welke we eigenlijk al hebben. Blizzard Beach heeft als thema: een skiresort wat aan het smelten is (door de Florida zon ? vermoed ik).
Rond half 11 rijden we het parkeerterrein van Blizzard Beach op. We kunnen redelijk vooraan parkeren. In het park bekijken we de plattegrond waar we graag een kluisje zouden willen hebben. Links achteraan lijkt ons wel een mooi plekje. We halen een kluissleuteltje bij Lottawatta Lodge en lopen dan wat door het park. Het is extreem zonnig. Heel ander weer als toen in Typhoon Lagoon. Gelukkig maar, dan weten we in ieder geval zeker dat we vandaag niet uit het water geroepen worden in verband met een naderende onweersbui. Nadat we onze spullen in het kluisje hebben gelegd, zoeken we een plaatsje op. We vinden er eentje dichtbij Melt-Away Bay onder een afdakje. Heerlijk in de schaduw dus. We beginnen een waterpark zoals gewoonlijk met heerlijk relaxt dobberen in de Lazy River, of zoals Blizzard Beach het noemt: Cross Country Creek. Het ultieme vakantiegevoel! Wat een stress, wat een stress…
Na ongeveer 20 minuten dobberen zijn we bijna rond en besluiten we om wat actie te ondernemen. Blizzard Beach heeft een behoorlijke verzameling glijbanen. Als eerste doen we de Runoff Rapids. Je kunt deze met zijn tweeën doen (de open glijbaan), of alleen (de gesloten glijbaan). Als eerste gaan we met zijn twee’tjes van de open glijbaan. Super leuk! En daarna is de gesloten glijbaan aan de beurt. Deze is ook erg leuk! Je ziet alleen niet of je links, rechts of ineens naar beneden gaat. Dat maakt hem best spannend.
Via de achterkant lopen we naar de rechterkant van het park. Vanuit hier kun je naar de drie glijbanen: Summit Plummet, Slush Gusher en Teamboat Springs. De eerste twee zijn speed slides. Waarvan Summit Plummet nog de aller ergste is. Deze gaat namelijk óntzettend stijl naar beneden. Bij Slush Gusher zijn er tenminste nog wat hobbelonderbrekingen. We bedanken beide voor deze twee glijbanen. De wachtrij is enorm (beide ca. 30 mins wachten) en weten uit ervaring dat we dit soort glijbanen toch niet zo super geweldig vinden. We gaan dus voor de Teamboat Springs: Werelds langste familieglijbaan. Met een rubber rond bootje ga je met minimaal 4 personen (maximaal 6) naar beneden. Het gezin voor ons wordt opgesplitst en zo mogen wij plaatsnemen bij een vrouw en twee kinderen. Vooral de twee kinderen vinden het geweldig. Wij ook overigens! De tocht is inderdaad vrij lang. Denk je beneden te zijn, ga je gewoon verder na de bocht.
Dan lopen we naar de drie glijbanen: Toboggan Racers, Snow Stormers en Downhill Double Dipper. Voor de eerste twee heb je een matje nodig om naar beneden te komen. Aangezien Martijn in Aquatica glijbanen met matjes geen succes vond, slaan we deze over. We gaan in de rij staan voor Downhill Double Dipper. De rij is alleen behoorlijk lang. We wachten maar liefst een half uur. En dan ben je binnen drie seconden alweer beneden. Het is een glijbaan welke je ook met een klein rond bandje naar beneden gaat. Oorspronkelijk is het de bedoeling dat je ieder een andere glijbaan neemt, zodat je tegelijkertijd naar beneden kunt gaan en dan wie als eerste beneden is, heeft gewonnen. Maar omdat het net niet uitkomt als we ieder aan een kant van een glijbaan gaan staan, gaan we beide maar van dezelfde glijbaan na elkaar. Ik mag racen tegenover een jongeman, en ik win! Martijn racet tegen een vrouw en wint ook. Zoals het hoort!
Na de race lopen we naar het grote bad van Blizzard Beach: Melt-Away Bay. In dit grote zwembad golft het steeds, maar helaas niet van die grote zoals bij Typhoon Lagoon. Er drijven ook wat banden in het water, zodat je heel relaxt kunt dobberen. Maar helaas, alle banden zijn bezet. We golfen een tien minuten en dan gaan we terug naar ons bedje om op te drogen en wat te zonnen. Na een uur is het alweer half drie en besluiten we om een rondje met de fotocamera te lopen en wat te gaan eten. We bestellen beide een cheeseburger met frietjes. De frietjes zijn wel lekker, maar het broodje van de hamburger is wat aan de droge kant. Daarna lopen we een rondje met het fototoestel. Toch wel even wennen hoor, een compact camera. Als je eenmaal een spiegelreflex gewend bent, wil je eigenlijk niets anders meer!
Om iets over vier zijn we helemaal rond. We halen onze spullen op en lopen dan, een half uur voor sluitingstijd, het waterpark weer uit. Dag Disney, tot de volgende keer! Morgen begint onze derde week en dat betekent ons tweede deel van de vakantie: Miami, Key West en Fort Lauderdale. Thuis in ons appartement ruimen we alvast wat spullen op. Ook ons laatste nachtje in dit appartement is aangebroken. Erg jammer dat we deze condo moeten verlaten. Het is inmiddels echt ons thuis geworden. Ik weet in ieder geval wel dat we in de toekomst zeker weer een condo of een villa zullen huren in Orlando. Geen hotel meer in ieder geval. Zo’n appartement is ons echt enorm goed bevallen. Je hebt veel meer vrijheid, geen schoonmaakster die elke ochtend langskomt bijvoorbeeld. Oké, je moet hierdoor zelf elke dag je bed opmaken, al houden we daar ons eigenlijk niet aan. En je hebt natuurlijk veel meer ruimte dan in een hotelkamer. Ook het kunnen wassen en drogen in je appartement is een voordeel.
Rond zeven uur krijgen we honger. De planning is om The Cheesecake Factory eens uit te proberen. Ze hebben hier natuurlijk een enorm assortiment aan cheesecakes, maar je kunt er ook gewoon dineren. The Cheesecake Factory zit bij The Mall at Millenia en rijden daar in een goed half uurtje heen. We parkeren de auto en als we bij The Cheesecake Factory aankomen, zien we een enorme rij van mensen buiten met een apparaatje welke gaat branden op het moment dat er plaats is. Als we vragen hoe lang de wachttijd is, krijgen we te horen dat dit tussen de 30 en 45 minuten is. Hebben we zin om zolang erop te wachten? Tja, we zijn er nu toch… Het apparaatje reikt tot aan de liften, maar als we wat rond willen lopen in de mall kan dat. Moeten we alleen weer op tijd terug zijn bij het restaurant. We lopen een klein rondje en zien dat bij de Applestore ook een behoorlijke rij staat. Binnen in de winkel is het vrij druk. Er mag pas weer iemand naar binnen als er mensen naar buiten komen. Ook zien we op de voorruit allemaal post-its geplakt. Dit blijken post-its te zijn met condoleances voor Steve Jobs.
Na een half uurtje zijn we netjes weer terug bij het restaurant, maar moeten uiteindelijk toch nog een kwartiertje wachten. Na exact drie kwartier gaat ons apparaatje ook knipperen. Eindelijk! Martijn neemt de Steak Diane (stukjes Angus biefstuk overladen met zwarte peperkorrels en champignonwijnsaus. Geserveerd met aardappelpuree en gegrilde uien) en ik de Hibachi Steak (stukjes Angus biefstuk met Shiitake champignons, uien, taugé, wasabi aardappelpuree en tempura asperges)
Het duurt alleen een tijdje voordat het komt. Net nu we eigenlijk niet al te laat terug in ons appartement willen zijn omdat we de koffers in willen pakken. Morgen vroeg uit onze veren, omdat we erg vroeg bij Legoland willen zijn. Morgen de opening van het park, dus wellicht druk en iets om mee te willen maken. Maar na een minuut of 20 komt het dan eindelijk. Het ziet er enorm mooi opgemaakt uit en het smaakt ook nog eens verrukkelijk! Na het hoofdgerecht is er op zich nog wel plaats voor een cheesecake, want je kunt natuurlijk The Cheesecake Factory niet verlaten zonder een cheesecake gegeten te hebben. We zien dat behoorlijk veel tafels hun cheesecake in laten pakken om mee te nemen. Een goed idee, vinden we. Kunnen we die lekker thuis opeten met een wijntje erbij.
Eenmaal thuis beginnen we eerst met alles in te pakken. Als we bijna klaar zijn, is het tijd voor een pauze. Ik begin aan het verslag en eet ondertussen heerlijk van mijn Kahlua Cocoa Coffee Cheesecake en Martijn van zijn Fresh Banana Cream Cheesecake. En ze smaken heerlijk!
Daarna gaan we weer verder met inpakken en gaan – uiteraard – weer veel te laat dan gepland slapen.