Woensdag 19 oktober: Islamorada – Key West
Midden in de nacht word ik wakker. Martijn is gedesoriënteerd en zoekt het toilet. Na twee weken van een eigen appartementje hoppen we nu van hotel naar hotel. Ik kan me voorstellen dat je dan half slapend het toilet niet zo goed meer weet te vinden. Ik wijs hem de weg en ga dan ook zelf maar even naar het toilet. Maar als ik terug wil lopen naar het bed krijg ik de schrik van mijn leven. EEN SPIN! En niet zo’n kleintje ook! Gatverdarrie. Wat moeten we daarmee? Ik sluit snel het toiletdeur en ga dan weer naar bed, maar van slapen komt weinig terecht. Er spoken allerlei gedachte door me heen over spinnen… brrr…
Om 8 uur gaat de wekker. Het lijkt buiten droog. Eindelijk! Maar in de verte horen we nog wel gerommel. Dan loop ik naar het toilet. De spin zit er niet meer. Hmz, waar is hij dan? Ik probeer me er niet druk over te maken en dan ineens horen we weer regen buiten. Jammer, toch geen mooi weer… Dan gaan we ontbijten. Wat een geluk dat we dicht bij de receptie/ontbijtzaal zitten. We kunnen zelfs onder het afdakje blijven. Buiten is het noodweer inmiddels weer helemaal uitgebarsten.
In de ontbijtzaal is het vrij druk. We moeten zelfs bij andere aanschuiven. Dan zien we op de TV dat er vermoedelijk een tornado is geweest bij Broward County. Dit ligt bij Miami in de buurt. Wat een puinzooi daar! Zoals we begrijpen zijn er geen gewonden gevallen, maar dat is moeilijk voor te stellen. Veel daken van huizen zijn weg, bomen zijn omgevallen… veel schade in ieder geval. Wat een geluk dat we nu niet meer in Miami zijn!
Na het ontbijt gaan we nog wat internetten… en ineens zie ik hem! Vanuit mijn linkerooghoek zie ik iets op ons afkomen. Gatsie nee! The spider is back! We kunnen nog maar net de tassen weghalen. Moet er toch niet aan denken dat hij ineens tussen onze spullen zit. Dan zit hij heel stil op de tegels. Ik pak een plastic bekertje en wat papier en.. floep! Hebbes! Snel naar buiten met dat ding! Ik laat hem twee buren weer vrij. Maar nog geen vijf minuten later komt het karretje van de schoonmaak langs en ze rijdt er zo overheen. Nee! Dat was nou ook weer niet de bedoeling van mij actie! Zo erg haat ik spinnen nu ook weer niet… Maar het is te laat… Had ik hem nu toch maar gewoon vrij gelaten in de natte bosjes…
Ik herpak mezelf en we pakken alle spullen in. Als het iets minder regent, rijdt Martijn de auto achteruit, vrijwel tegen onze hotelkamer zodat hij met de achterklep onder de afdak staat. Super handig, zo worden we tenminste niet nat. Iets na tienen zijn we op weg naar Key West. Onderweg ontzettend veel regen en onweer gehad. Gelukkig is het wegdek vrij hoog gelegen, want het wat lagere land ernaast ligt helemaal onder water. Op de radio horen we ook dat er in Key West verschillende wegen zijn afgesloten in verband met overstromingen. Ohjee, waar gaan we toch heen? Kunnen we überhaupt wel ons hotel in? Wat kunnen we allemaal verwachten?
Na twee uur rijden komen we aan bij ons hotel. We moeten wel wat omrijden omdat sommige straten zijn afgesloten in verband met overstromingen. Het ziet er heel mooi uit! Jammer alleen dat het nog steeds regent.
Als we in willen checken horen we dat we wat vroeg zijn. We kunnen officieel pas vanaf 15.00 uur inchecken, maar het is nog maar net twaalf uur. Ze adviseert ons om elk uur maar even na te vragen, wellicht dat ze eerder klaar zijn met het schoonmaken van onze kamer. We gaan wat internetten op de pc welke naast de receptie staat en horen dat de receptioniste de schoonmaakster belt. Of ze na haar klus aan onze kamer kan beginnen, want we zijn er al. Na 20 minuten internetten is het eindelijk droog. We lopen naar buiten naar de bar. Cocktails voor een dollar of 8. Mooi. Martijn bestelt een bushwhacker en ik een margarita. En dan is hij daar ineens: De Zon! We krijgen zelfs een high-five van de barmedewerkster. Eindelijk, daar is hij weer…
Als we ons drankje op hebben lopen we weer naar de receptie. Onze kamer is klaar. We krijgen kamer 164 toegewezen en ligt rechts van de receptie. We stallen de spullen neer en gaan dan wat lopen in de omgeving.
Eerst wat door de tuinen van ons hotel en komen dan bij Duval Street uit. Eerst lopen we naar het zuidelijkste puntje van Amerika: Southernmost Point. Er staat een rij van een man of 10 voor ons. We sluiten daar maar aan, want ook wij willen natuurlijk dé standaardfoto van Key West. Nadat we de foto hebben gemaakt, wil ik nog wat foto’s maken van de achtergrond. Het water is lichtblauw en op de achtergrond vrij donkere lucht van het slechte weer. Dit geeft een mooi contrast. Maar de zee is vrij wild en dan… klats, het water knalt gewoon over de rand heen, over mij dus… En bedankt!
Ondertussen hebben we wat honger gekregen en gaan op zoek naar wat lunch. Op Duval Street zit ook een vestiging van Dennys. Daar hebben we eigenlijk wel zin in. We bestellen twee voorafjes om te delen (de nachos en de mozzarella sticks). Het smaakt prima!
Dan lopen we nog een stukje door Duval Street. Maar draaien al snel om. Eigenlijk hebben we zin om even op de kamer wat te chillen. Gisteren aan een aflevering van GTST begonnen om terug te kijken, maar door het trage internet bufferde hij steeds. Wellicht dat het nu op de kamer beter gaat. Als we terug zijn op de kamer kijken we een paar afleveringen terug. Het gaat ietsjes beter, maar nog steeds niet perfect. Toch maar wachten tot we weer thuis zijn dan…
Om 19.00 uur lopen we weer door Duval Street. Maar ditmaal om wat eten voor het diner te zoeken. We lopen de hele straat door, maar belanden uiteindelijk bij het Hardrock Café. Daar hebben we deze vakantie tenslotte nog niet gegeten. Ik bestel de sirloin steak en Martijn de duo-combo met smoke-house ribs en pulled pork. Ook dit smaakt ons prima. Maar toch ben ik iets wat teleurgesteld. Het tafeltje naast ons bestelt alcohol en ze moeten hun ID laten zien. Ook wij hebben alcohol op tafel (wijn en bier), maar wij hebben geen ID hoeven te laten zien. Terwijl het meisje naast ons toch ook echt wel ouder dan 21 eruit ziet hoor! Discriminatie vind ik het!
Als we klaar zijn met eten, zien we een tafeltje tegenover ons een man wat verdrietig zijn. De vrouw tegenover hem troost hem, maar hij is daar niet zo van gediend. Hij wordt zelfs een beetje boos op de vrouw. Wat zou er aan de hand zijn? Dan loopt de man weg en gaat bij een lantaarnpaal wat mokken. We kunnen natuurlijk niet vragen wat er aan de hand is, maar zijn wel enorm nieuwsgierig! We vermoeden dat zij het uit heeft gemaakt, maarja.. dat doe je natuurlijk niet tijdens het uit eten. Of toch wel?
We lopen weer terug naar het hotel en komen tot de conclusie dat het enorm rustig is in Key West. Wellicht is het seizoen voorbij, maar het slecht weer van de afgelopen dagen zal er allicht mee te maken hebben. In onze herinnering was Key West veel levendiger. Hopelijk is dit morgen anders. Volgens de weerberichten wordt het morgen toch echt weer heel mooi. We hopen het zo!
Terug bij het hotel nemen we nog een cocktail bij de bar. Dit keer neem ik de Key West Limonade en Martijn een Pina Colada. We nemen onze drankjes mee naar de kamer en daar begin ik aan het verslag en Martijn zapt wat. Nog steeds zijn de weerberichten voor morgen goed. We zijn erg benieuwd. Plan voor morgen is om fietsen te huren zodat we wat over Key West kunnen fietsen. Wellicht dat we dan die paar kilo steaks, pasta en cocktails er ook af kunnen fietsen. Zouden we in ieder geval geen probleem vinden.