Donderdag 15 juni: Elmira (NY) – Cranbury (NJ)
Het ontbijt was tot 10.00 uur, dus we sliepen een klein beetje uit. Om half 9 ging de wekker en om half 10 zaten we aan het ontbijt. Het mocht dan misschien niet het beste hotel zijn welke we deze vakantie hebben gehad, maar het ontbijt smaakte heerlijk. Bij het ontbijt kon je namelijk je eigen wafels maken. Rond kwart over 10 zaten we in de auto richting het Watkins Glen State Park. Dit was een goed drie kwartier rijden naar het Noorden. Onderweg kwamen we loeiende sirenes van een paar politieauto’s en een ziekenwagen tegen. Ze reden allemaal het straatje in waar wij toevallig ook heen moesten. Iets verderop stopten ze bij een huis en dit werd net afgezet. Zou er een schietpartij of iets dergelijks gebeurd zijn? We besloten hier maar niet de rampentoerist uit te gaan hangen en reden verder. De autoreis duurde uiteindelijk iets langer dan drie kwartier, omdat we een behoorlijke tijd achter een soort van graafmachine hebben gereden.
Bij de hoofdingang van Watkins Glen S.P. kregen we een plattegrondje uitgedeeld. Hierop stonden verschillende routes uitgestippeld welke je kan lopen. De Gorge Trail was de populairste trail, omdat deze je ook langs de vele verschillende watervalletjes leidde. We besloten daarom ook deze trail te gaan lopen. Het beloofde ons een leuke wandeling van 1.5 mijl ( = 2,4 kilometer) en 800 treden naar boven (maar gelukkig niet alle 800 na elkaar). De weg begeleidde ons inderdaad langs verschillende watervalletjes en precies langs de rand van het naar beneden kletterende water. We vonden het prachtig.
Na een goed anderhalf uur waren we boven bij de Upper Entrance. Volgens het bordje wat beneden hing, beloofde ze ons een shuttlebusje weer terug naar de hoofdingang. Maar helaas, dit busje reed alleen in de weekenden. Na een bezoek aan het toilet besloten we om maar weer terug te lopen. Gelukkig was dit trap afwaarts en ging het een stuk sneller. In nog geen half uur stonden we weer bij de auto.
We bekeken het bonnenboekje van de hotels en we besloten als eerste naar een Best Western te rijden. Deze lag namelijk het meest al in de richting van New York en van hieruit was Six Flags Great Adventure ook maar een goed half uurtje rijden.
We namen een slok water en reden aan. Het was tenslotte een hele reis, namelijk een uur of 4 á 5 rijden. Onderweg zagen we dat de staat New York ook een mooi natuurrijke staat was en reden we via Pennsylvania de staat New Jersey binnen. Op het bonnetje van Best Western stond dat ze ook een IHOP (International House of Pancakes) in de buurt hadden en we kregen enorme trek in hun lekkere pannenkoeken. Onderweg kwamen we langs een Wine & Spirits winkel en besloten hier een kijkje te nemen. De winkel was erg groot en had veel verschillende soorten uit verschillende landenstreken. We kochten een fles rode wijn uit Australië en een bakje nootjes.
Eenmaal aangekomen bij het hotel zagen we dat het parkeerterrein behoorlijk leeg was. Dat was een goed teken. Op het bonnetje stond 59 dollar, dus besloten we dat we voor de tweede nacht niet meer als 79 dollar wilden betalen. We kwamen binnen en werden al meteen geconfronteerd met twee giebelende meisjes. Na de vraag of er nog een kamer was ging giebelmeisje #1 druk kijken in haar computertje, maar giebelmeisje #2 schudde van ‘nee’ tegen giebelmeisje #1. Ze hadden nog maar één kamer over. We vroegen ons af hoe dit kon, bedoel het parkeerterrein was praktisch leeg, maar blijkbaar waren alle gasten nog niet ‘thuis’. We lieten ons bonnetje zien. Giebelmeisje #1 keek wat zenuwachtig naar het ander giebelmeisje en zij vertelde meteen dat ze die avond geen bonnetjes aannam, aangezien er vast nog wel iemand kwam die de kamer wilde hebben voor de normale prijs (69 dollar). We hadden geen zin om verder te gaan vragen en liepen weer richting de deur. We waren de deur nog niet uit, of de giebelende meisje gingen weer rustig verder waar ze mee bezig waren: giebelen!
Ondertussen hadden we al wel honger gekregen en zin in wat pannenkoeken. De IHOP was buurtjes van het Best Western hotel, dus besloten we eerst hier maar wat te gaan eten. Het was tenslotte alweer bijna 20.00 uur. Martijn bestelde een pannenkoek met banaan en ik bestelde een pannenkoek met kaneel en appel. Nu hebben ze in Amerika niet de pannenkoeken die wij in Holland kennen: namelijk één grote pannenkoek. Nee, in Amerika maken ze allemaal kleine pannenkoekjes en zo zaten we ieder met een stuk of 5 kleine pannenkoekjes als een soort van bloemvorm op elkaar gestapeld. Erg lekker.
Nadat we uitgegeten waren, keken we weer verder in ons bonnenboekje en zagen een Courtyard Marriott Hotel voor 69 dollar per nacht. Een Marriott hotel voor 69 dollar? We besloten de gok te wagen en reden er in een kwartiertje heen. Het zag er echt enorm sjiek uit! We vroegen of ze nog kamers hadden en wat de kosten waren. De normale prijs was 179 dollar per nacht! Martijn en ik keken elkaar een aan en Martijn zei: “hm, dan zult u zeker dit soort bonnetjes niet aannemen?” De receptioniste had het bonnetje nog niet gezien of ze riep al meteen: oh jawel hoor! We kregen dus een kamer met een King-bed voor 69 dollar per nacht. Omdat dit soort bonnetjes maar één nacht geldig waren, zeiden we tegen elkaar dat we morgen dan wel een ander hotel zouden zoeken. De receptioniste keek ons aan en vroeg of we misschien nog zo’n boekje hadden, want zo konden we met een ander bonnetje ook de tweede nacht voor 69 dollar slapen. Martijn en ik keken elkaar aan of we dit wel goed begrepen. Maar we begrepen het prima! Het hotel was nog maar net geopend, dus wilden ze natuurlijk met dit soort acties klanten werven. Prima hoor, ons hoorden je niet klagen. We haalden onze koffers op en schoten in de lach. Twee nachten voor 69 dollar per nacht in plaats van 179 dollar per nacht? In een Marriott Hotel? Wat een super relaxt einde van onze vakantie!
Toen we in onze hotelkamer kwamen vielen we bijna om van verbazing. Alles was zo netjes en sjiek. Een enorm groot bed met enorm lekkere kussens.
We schonken meteen de wijn in en toasten op een relaxt einde van de vakantie. Op de TV keken we de film Goldfinger en hierna kwam er nog een Bondfilm, namelijk Moonraker. Ik merkte alleen wel dat ik wat pijn in m’n keel begon te krijgen. We gingen daarom niet al te laat slapen en de wekker zetten we op 8 uur.