Dinsdag 6 juni: Williamsburg (VA) – Richmond (VA)
Een uur voordat de wekker ging werden we wakker, maar waren te lui om al op te staan. Uiteindelijk stonden we, na een keer snoozen, om tien over 9 op. Na de douche liepen we naar het ontbijt. Wederom was het niet al te uitgebreid, maar hier hadden ze wel veel meer keuze. Zo hadden ze naast creamcheese en jam ook pindakaas en naast de jus d’orange en appelsap kon je ook kiezen voor bessensap. En heel belangrijk: ze hadden ook Frootloops! Na een paar bagels liepen we weer naar de kamer en pakten onze spullen. Om iets na half 11 zaten we in de auto. Iets verderop hadden we gisteren, toen we zochten naar een restaurant, al gezien dat er een outletcenter om de hoek van ons hotel zat. Even een korte tussenstop om te kijken naar een korte broek voor Martijn. Nu zijn broek van gisteren gescheurd was, had hij nog maar één korte broek en dat is natuurlijk te weinig. We vonden vrijwel meteen een leuk modelletje, alleen de maat. Tja, hier in Amerika heb je iets andere maten als bij ons. We vroegen de verkoper om hulp en hij bepaalde Martijn’s taille en lengte. Toen Martijn in het pashokje stond, bleek dat de broek best nog wel een maatje kleiner mocht. De broek zat prima en na een kwartiertje zaten we alweer op de snelweg richting Busch Gardens.
We kwamen om kwart over 11 aan bij de kassa en zagen een enorme rij. Naast de kassa’s stonden zelf-serviceloketten, maar aangezien we een kortingsbon hadden van maar liefst 5 dollar per persoon, gingen we toch in de rij staan en dit duurde.. lang! Busch Gardens heeft blijkbaar nog niet door hoe men een goed systeem neer moet zetten. Normaal gesproken ga je gewoon in de rij staan voor een bepaald loket. Hier hadden ze een grote rij waarbij twee medewerkers vooraan je naar een bepaald loket verwees. Hierdoor ontstond een enorme vertraging. Vooral omdat er 14 loketten zijn, maar er werden er maar 6 gebruikt. Toen we ongeveer op de helft van de rij waren, schreeuwde een medewerker dat mensen zonder kortingsbonnen ook de zelf-serviceloketten kon gebruiken. Bijna de helft verliet de rij. Wakker worden Amerika! Na precies een half uur wachten waren wij aan de beurt.
Nadat we de kassa overleeft hadden, liepen we naar de ingang. Wat meteen opviel aan Busch Gardens: de aankleding! Dat ziet er dus gewoon top uit. Busch Gardens Europe heeft, zoals de naam al doet vermoeden, verschillende Europeese landen als gebieden. Bij de ingang kon je meteen naar een show: Pirates 4-D. Deze 4D film hebben we dus al een keer of 5 gezien. Ook bij ons in Europa hebben ze deze film namelijk. Zelf vonden we de film niet zo leuk (in ieder geval niet leuk genoeg om hem nog een keer te zien). Dus liepen we als eerste naar het gebied van Italy. Ons eerste attractie was meteen een waterattractie: Escape from Pompeii. Hier ga je met een bootje omhoog maar dan niet, zoals we tot nu toe in elk pretpark gezien hebben meteen naar beneden, maar heb je boven ook nog een theming. Helaas werd je niet erg nat, maar ik vond hem wel erg leuk.
We liepen verder en kwamen uit bij Apollo’s Chariot, een hypercoaster. Ofwel hoog. We gingen in een rij staan met 8 mensen voor ons. Omdat Apollo’s Chariot vier stoelen heeft per bakje, zou je zeggen dat we snel aan de beurt waren. Helaas, het personeel was meer met kletsen bezig dan werken. Ook nadat er gecontroleerd was of iedereen vast zat, duurde het even voordat we werkelijk gingen. Zou dit nou typisch Busch Gardens zijn? Twee jaar terug bij Busch Gardens (Tampa) ging het ook al zo langzaam. Ook de baan zelf vonden we enorm langzaam. Hij was wel leuk qua hoogte en bochten, maar het karretje ging zooo langzaam. Met moeite kwam hij over de heuveltjes. Uiteindelijk deden we hem toch nog een keertje omdat we vanuit de rij mooie foto’s konden maken. En als je dan toch in de rij staat…
Daarna liepen we naar Roman Rapids. Het Piranha-systeem. De rij leek niet lang, maar eenmaal op de brug moest men zich splitsen in 1-2 personen en 3-6 personen. Aangezien we met z’n tweeën waren, gingen we dus in de rij van 1-2 personen staan. Het ronde bootje telde zes stoelen en de rij van 3-6 mocht steeds als eerste, waardoor onze rij na 5 minuten een centimeter of 5 naar voren was gegaan!! Dit vonden we echt te langzaam en liepen terug. Misschien dat we deze later op de dag konden doen.
We liepen verder van Italy naar Germany. Daar liepen we naar de rij van The Big Bad Wolf. Een achtbaan in een hangend karretje. Hier ging de rij wel vlotjes. We stapten in het achterste karretje. Op zich was deze attractie wel leuk, maar ook weer erg langzaam. Vooral het eerste gedeelte was traag. Aangezien we honger hadden gekregen, liepen we naar Das Festhaus. We bestelden beide barbecue ribbetjes met rode kool, zuurkool, aardappeltjes en een broodje. Omdat ik niet zo van zuurkool hield, gaf ik mijn gedeelte aan Martijn.
Na het eten liepen we de Curse of DarkKastle: The Ride binnen. In eerste instantie dachten we dat dit een valtoren was. Zo leek het in ieder geval op de plattegrond. Maar eenmaal voor het kasteel, zou dat niet kunnen. Het was namelijk maar een klein kasteel. We gingen in de rij staan en zagen op de monitoren dat er gebruik werd gemaakt van 3-D brillen en dat een karretjessysteem was. Zou dit dan hetzelfde zijn als Spider-Man in Islands of Adventure (Florida)? Dat zou wel heel erg gaaf zijn. Toen we vooraan stonden, merkte Martijn op dat het in ieder geval wel dezelfde karretjes waren als Spider-Man. Onze rit begon en inderdaad, hetzelfde systeem als Spider-Man. Alleen was het thema nu geesten. Supergaaf. Spider-Man vind ik persoonlijk toch net iets spannender, maar de Curse of DarkKastle: The Ride mag er ook zeker wezen. Hij belandt in ieder geval zeker in mijn top 5 van beste attracties.
We liepen weer door en komen uit in France. Hier gingen we in de Alpengeist. Een hangende achtbaan. Wederom vonden we hem erg langzaam, maar dit keer deed hij ook pijn. Totaal niet soepel en nam de bochten niet subtiel. Hierna stapten we in de boomstambootjes van Le Scoot Log Flume. Helaas werden we hier ook niet echt nat, maar gelukkig wel nat genoeg voor wat afkoeling.
Via de dieren in Jack Hanna’s Wild Reserve kwamen we uit in Ireland. Hier gingen we naar de 4-D simulator van Corkscrew Hill. Wederom een geweldige ervaring. Zo goed in elkaar gezet. We snapten niet dat Busch Gardens, naast de fantastische DarkKastle en deze geweldige Corkscrew Hill ook nog zo iets als de saaie Pirates 4-D erbij wilde hebben.
We liepen naar Scotland. Het laatste gebied waar we nog het Loch Ness Monster-achtbaan wilden doen. Ook deze baan was erg langzaam. Alleen tijdens de rit krijg je ook nog een klein stukje darkride. Dat hadden we niet verwacht. Dit kon je ook niet zien als je door het park loopt. Je gaat namelijk het donker in middenin het bos. Dat was dus echt een pluspuntje voor deze baan. Alleen advies voor lange mensen: stap in de voorste stoelen van het karretje. Daar kun je de benen namelijk kwijt. In de achterste stoelen van het karretje zit je helemaal opgevouwen. Onze eerste was dus in de achterste stoelen. Geen goede ervaring voor Martijn. Daarom deden we hem dus nog een keer. De rit was nog steeds gaap, maar Martijn zat in ieder geval wat losser.
Inmiddels was het kwart over 5 en om 18.00 uur zou het park gaan sluiten. Op zich hadden we alleen de Roman Rapids nog op het programma staan, maar we wilden ook nog graag de DarkKastle nog een keer doen. We besloten dat we de ronde bootjes prima konden missen en liepen weer naar het kasteel. Dit was nog een hele tocht. Doordat er een logische route ontstaat door de verschillende gebieden, heb je eigenlijk niet door hoe groot Busch Gardens eigenlijk is. Eenmaal aangekomen bij het kasteel, zagen we dat er vrijwel geen rij stond. We konden gelijk doorlopen naar de karretjes. Wederom een mooie ervaring. Eenmaal weer buiten bleek het nog steeds erg leeg. Oké, nog een keer dan maar!
Ondertussen was het kwart voor 6 en liepen naar de uitgang. Onderweg hebben we nog genoten van Funnel Cake met poedersuiker en aardbeien. Erg lekker. Het was 18.00 uur en dat was te merken. Het park stroomde leeg. Toen we in de auto zaten, bekeken we het aanbod aan hotels bij Richmond. Als eerste reden we naar een Econo Lodge. Na iets langer als een uurtje rijden kwamen we aan bij het hotel. We liepen naar binnen en vroegen of ze nog kamers beschikbaar had. Dat had ze inderdaad. Maar toen we haar ons bonnetje liet zien, had ze alleen nog maar kamers over voor mensen met een AAA-kaart of Militaire korting. Goed, dan niet hè. We bladerden weer verder in ons boekje en zagen een Super 8 motel wat ons wel goed leek. Dit was ongeveer vijf minuten rijden vanaf het Econo Lodge hotel. Eenmaal aangekomen bij de Super 8 Motel liepen we naar binnen. De vrouw achter de balie zat achter gepantserd glas maar nam het bonnetje wel aan. Nadat we de kamer gezien hadden, handelde ze de administratieve dingen af.
We haalden de koffers uit de auto en zochten op de laptop met Streets and Trips op of er restaurantjes in de buurt waren. Uiteraard waren deze er, alleen zeiden deze namen ons niets. We besloten eerst naar La Grill te rijden. Na een paar minuten rijden stonden we voor La Grill, alleen leek deze dicht. Er zat namelijk niemand binnen. We besloten wat rond te rijden en uiteindelijk belandden we bij een KFC. We namen ieder een Chickenstrips menu en namen het mee naar ons hotel. Het smaakte prima. De TV ging aan en we bleven hangen op het Oxygenkanaal. Hier was The Janice Dickinson Modeling Agency aan de gang. Leuk programma. Uiteindelijk werd het iets na twaalf uur voordat we gingen slapen.