Zondag 4 juni: Arlington (VA)
De wekker ging om 7 uur, maar we stonden pas na vier keer snoozen op. Half wakker stapte ik onder de douche. Nadat Martijn ook gedoucht had, zijn we gaan ontbijten in het hotel. Niet dat het ontbijt ontzettend veel voorstelde, maar een bagel met creamcheese ging er wel in. Om iets voor half 10 zaten we in de bus richting het Pentagon Station. Op het station kochten we een dagkaart voor de metro en namen we de metrolijn kleur blauw. We stapten uit bij Smithsonian Station weer uit. We stonden nu letterlijk midden in The Mall.
Als eerste liepen we naar het Air & Space Museum. Ondanks dat we het niet super speciaal vonden, hebben we hier toch een uur of twee rondgelopen. Dit was inclusief de lunch bij het foodcourt van het museum. Het ‘Space-gedeelte’ vond ik persoonlijk wel interessant, maar bij de oude vliegtuigen en dergelijke liepen we door.
Na dit museum zijn we doorgelopen naar het National Museum of Natural History. Ook dit museum kon ons niet warm krijgen. Alleen het ‘Insect Zoo-gedeelte’ vond ik persoonlijk wel leuk.
Na een uurtje hadden we dit museum alweer gezien en zijn we naar het National Museum of American History gelopen. Wederom geen museum wat aan ons besteed was.
Daarna liepen we naar het Washington Monument. We zagen dat als je naar binnen wilden bij een kiosk op die en die straat een ticket kon halen. Omdat we eigenlijk niet zo veel zin meer hadden om uit te gaan zoeken waar dat was, zijn we even gaan zitten om te kijken of we nu naar Lincoln Memorial wilden lopen of naar het Witte Huis.
Het Witte Huis was dichterbij, dus besloten we eerst dat te gaan bekijken. Opeens hoorden we enorm veel sirenes. Een stuk of acht politieauto’s scheurden voorbij, richting het Witte Huis. Maar voordat we aankwamen, was de sensatie alweer over. Jammer natuurlijk, maar nu konden we in ieder geval rustig foto’s maken. Het Witte Huis ziet er precies zo uit als in films en series. Niets verrassends dus, maar wel leuk om even gezien te hebben. Aan de andere kant van het Witte Huis kon je het Huis nog ietsjes beter zien en hoorden we tegenover in het Laffayette Park een man hard schreeuwen. Blijkbaar was er een demonstratie tegen Bush aan de gang. Veel Koreanen met demonstratieborden. Zou dit net uit de hand gelopen zijn? Omdat de politie er zo op af kwam? We wisten het niet.
We liepen weer verder en zagen een Starbucks. Eindelijk! We snakten beide naar een cappuccino vol schuim. We hebben we hier ongeveer een half uurtje genoten van onze koffie en daarna zijn we op zoek gegaan naar een Metrostation. We waren het lopen behoorlijk beu en wilden weer terug naar het hotel om aldaar ergens te gaan eten.
Na een goed uurtje reizen met de metro en bus, kwamen we rond 19.00 uur aan bij ons hotel. We besloten wat te gaan eten bij Cecilia’s. Een Peruaans/Boliviaans restaurantje. We bestelden beide een steak, ik nam een Peruaanse steak en Martijn een Boliviaanse (met Mexicaanse boter: pittig!!). Hier namen we ieder een glaasje rode wijn bij. Weer eens wat anders dan die grote literbekers met cola of sprite. Het eten smaakte prima, maar de inrichting was niets bijzonders. Officieel was dit ook een club en runden ze het restaurant erbij. In de grote zaal stond ook een bandje hun gitaren te stemmen. Buiten werd er een hek neergezet en een bodyguard ging buiten staan. Daarna begon het bandje ook nog te zingen. En dat klonk eigenlijk best aardig. Uiteraard speelde er iemand ook op de panfluit en dit vond ik erg mooi om te horen.
Nadat we ook nog een toetje hadden verorberd, rekenden we af en liepen we naar buiten. Daar had inmiddels een hele rij gevormd. Blijkbaar was het bandje erg populair. Eenmaal terug in onze hotelkamer, typte ik het verslag van de dag ervoor, maar ik werd afgeleid door een leuk programma op de TV. Op Animal Planet was ‘American Funniest Animals’ op. Erg leuk. Uiteindelijk werd het weer half 12 toen we de tv uitzette en onze ogen sloten.