Donderdag 1 juni: Allentown (PA) – Harrisburg (PA)
Om 8 uur ging de wekker en ik voelde gelijk dat ik goed uitgeslapen was. Mag ook wel, na bijna 9 uur slapen. Na nog een beetje luieren ging ik weer als eerste onder de douche. Martijn had het internet op de laptop aangesloten en checkten de mail. Nadat ook Martijn gedoucht was gingen we ontbijten. Ditmaal werd het een bagel met creamcheese en een getoast broodje met jam. Weer terug naar de kamer om de koffers in te pakken en nog even wat msn-en. Weer even met m’n moeder gechat. Na een half uurtje checkten we uit en zo zaten we iets voor half 11 op de snelweg richting Knoebels. Tom Tom gaf twee uur reistijd aan en dat gaf me genoeg tijd om het verslag van de dag ervoor te typen. Ik deed er ook echt twee uur op, want ik werd telkens afgeleid door het mooie uitzicht. Wat is Pennsylvania mooi zeg. Je rijdt echt door de bergen met veel groene bomen. Prachtig.
Iets voor Knoebels gingen we de snelweg af en hier werd het uitzicht alleen maar mooier. Veel bochten en hoge heuvels. Om half 1 parkeerden we de auto bij Knoebels. Hier was parkeren gratis en dat vonden we natuurlijk, Hollanders dat we zijn, erg relaxt. We liepen het terrein op en bekeken het plattegrondje met de prijzen. Knoebels is een park waar je per attractie betaalt. Je kunt ook een ‘Pay-One-Price’ armbandje halen, maar we hadden al uitgeteld dat we dan ontzettend veel moesten doen om het ‘gelijk te spelen’. Wij hoefden immers niet overal in en ook niet perse vaker. We kochten daarom een bonnenboekje. Je kon er eentje kopen van 5 dollar (kost 4,50 dollar) en eentje van 10 dollar (kost 9 dollar). Van deze laatste kochten we er twee (voor ieder eentje). Het boekje bestond uit 10 stuks van 50-cent bonnetjes, 15 stuks van 20-cent bonnetjes en 20 stuks van 10-cent. Als eerste liepen we naar ‘Twister’. Een houten achtbaan. Een leuke baan, maar deze schudde wel enorm. Daardoor kreeg ik een beetje hoofdpijn. Maar deze verdween vrijwel direct nadat we weer verder liepen door Knoebels. We gingen wat eten bij Phoenix Junction en daarna deden we de Phoenix Rollercoaster. Wederom een houten achtbaan. We deden hem frontseat. Deze vond ik echt super leuk. Door de vele hobbeltjes vloog ik zowat uit m’n stoeltje. Goed vasthouden dus. Na Phoenix liepen we naar Flume, een boomstamattractie. Hier werden we wel wat nat, maar niet doorweekt.
We gingen even zitten om onze bonnetjes te tellen en te kijken wat we nog zouden kunnen doen. Haunted Mansion (spookhuis) stond in ieder geval nog op het programma. Ook wilden we Phoenix nog een keer doen. We kwamen toen uit op 1,50 dollar aan bonnetjes nog over. Dat kwam precies uit met Flume. Als eerste gingen we weer naar Phoenix. Ditmaal gingen we in het achterste karretje zitten. Nog steeds vond ik Phoenix leuk, maar in het achterste karretje gaat het er net iets te hard aan toe. Je werd net op de ‘verkeerde’ stukken uit je stoeltje gewipt. Voorin beleefde je Phoenix toch net ietsjes leuker. Na Phoenix wederom Flume. Weer maar een beetje nat. Op zich was dat niet zo heel erg, want het leek alsof het iets kouder was als de laatste dagen. Toch was het rond de 34 graden. Waarschijnlijk kwam dit omdat Knoebels echt midden in het bos ligt. Erg prettig. We liepen weer verder naar Hauted Mansion. Hier maakten we onze bonnen op en stapten in het karretje. Ik vond hem erg leuk. Af en toe ook wat eng en het heeft zo z’n schrikmomenten.
Na dit spookhuis besloten we om uit te gaan zoeken waar we gingen overnachten. Het was inmiddels toch alweer half 5. De tijd ging sneller dan we dachten. In de auto pakten we onze bonnenboekjes van de verschillende hotels weer voor ons en bekeken rustig welke prijzen deze hadden. We hadden twee hotels op het oog. Een Howard Johnson (voor 49 dollar) en een Motel 8 (voor 40 dollar). Als eerste besloten we om naar Howard Johnson te rijden. Hier zat namelijk gratis internet bij. Omdat we twee nachten zouden verblijven en het bonnetje maar goed was voor één nacht, spraken we af dat de eerste nacht voor die 49 dollar wilden en de tweede nacht voor maximaal 69 dollar. Na een goed anderhalf uur rijden, kwamen we aan bij Howard Johnson. We liepen naar de receptie en vroegen of er nog kamers waren. Deze waren er. We vroegen naar de prijs en deze zou 69 dollar kosten. Toen legden we het bonnetje op de balie en dat vond de man achter de balie ook goed. We vroegen of we de kamer eerst mochten zien en hij liep mee. Kamer zag er prima uit en Martijn vroeg nog even na wat nou de totale kosten waren. De receptionist zei dat het bonnetje maar voor één nacht zou zijn en dat we onze tweede nacht voor 59 dollar konden krijgen. Dat was natuurlijk helemaal prima.
We haalden onze koffers en na het checken van de mail besloten we iets te gaan eten. Alleen waar? Via Streets & Trips zagen we dat Wendy’s niet super ver weg was en we reden daar naar toe. We waren nog nooit bij Wendy’s geweest, maar op de fora waar we regelmatig komen, zien we vaak deze naam langs komen. Na 10 minuten rijden liepen we Wendy’s binnen. Het bleek dus een soort MacDonalds te zijn. Prima, alleen hadden we beide niet zo’n zin in een hamburger. Gelukkig had Wendy’s ook salades in hun assortiment. Martijn nam de Southwest Taco Salade en ik nam de Chicken BLT Salade met een gepofte aardappel als extra. Het smaakte echt prima. We reden na een half uurtje weer terug naar het hotel en zagen dat het begon te flitsen. Gelukkig kwamen we droog aan bij het hotel. Het was ondertussen 21.00 uur. Na nog geen 5 minuten nadat we terug waren in onze kamer begon het te gieten. Heerlijk, dan rook het straks lekker fris buiten en hopelijk koelde het ook wat af. En nu zit ik dus dit verslagje te typen en gaan we zo weer slapen. Morgen naar Hershey Park. Dat ligt hier een kwartiertje rijden vandaan. Morgenochtend kunnen we dus weer heerlijk rustig aan doen.