Maandag 5 juni: Arlington (VA) – Williamsburg (VA)
De wekker hadden we ietsjes later gezet, maar toch werd het 8 uur voordat ik onder de douche sprong. Nadat ook Martijn gedoucht had, liepen we naar het ontbijt. Wederom namen we een bagel. Na het ontbijt liepen we weer terug naar onze kamer om onze koffer en tassen te halen. Daarna liepen we naar de auto. Martijn checkte uit en ik reed de auto naar een parkeervak vlak voor de ingang. Omdat we vandaag ook nog Washington in wilde, lieten we de auto bij het hotel staan, maar wel mooi in het zicht van de receptioniste. Met de bus reden we weer naar het Pentagon Station. Martijn las het krantje welke op de stoel naast hem lag. Hier stond in dat één van de twee mannen welke ontsnapt waren gevonden was, maar de ander nog steeds voortvluchtig was en ook stond er dat er de dag ervoor iemand over het hek probeerde te klimmen bij het Witte Huis. Zouden die politieauto’s daarvoor zijn geweest? Bij het metrostation pakten we wederom de blauwe metrolijn. Ditmaal stapten we uit bij Capitol South. We liepen naar het Capitool, maar voordat we de voorkant gevonden hadden en waar we de tickets moesten halen, waren we alweer een kwartier verder. We zagen een hele rij mensen staan en sloten achteraan. Na tien minuutjes wachten kwam er beweging in. Toen we bijna vooraan stonden zei een dame dat we bij het loket aan de rechterkant kaarten konden halen. Blijkbaar was dit een hele groep van een organisatie. Erg prettig dat dit niet aangegeven stond, want bij het loket stond namelijk wel nadat je de ticket had, in die rij moest gaan staan. De vrouw achter het loket zei dat ze alleen nog maar tickets had voor de tour vanaf 15.05 uur. Dat was nog zeker vier uur wachten. De vrouw achter het loket zei dat we in de tussentijd best iets anders konden bezoeken. Dat waren we natuurlijk wel van plan ja. We namen de tickets dus ook aan en liepen toen richting het Washington Monument om zo door te lopen naar het Lincoln Memorial. Dit was een behoorlijk eindje lopen en namen bijna elke gelegenheid aan om even te gaan zitten. Mijn voeten begonnen pijn te doen en Martijn was vooral erg lui. Het was nog steeds warm weer. Wel iets koeler als de dagen ervoor, maar nog steeds warm.
Toen we bij de Reflecting Pool aankwamen, zijn we via de linkerkant naar het Lincoln Memorial gewandeld. Als eerste kwamen we langs het Korean War Memorial. We zagen iets verderop een kraampje met hotdogs. Aangezien we lekkere trek hadden, namen we ieder het kindermenu (hotdog, chips en drinken). We gingen op het gras zitten en aten relaxt onze hotdog op. Na een kwartiertje besloten we verder te lopen naar het Lincoln Memorial, maar toen Martijn op stond voelde hij een gat in z’n broek en nog niet eens zo’n kleintje ook. Precies op de naad aan de achterkant. Dit vonden we echt zo raar. Hij had namelijk deze broek nog geen 24 uur aan! Vooral omdat het een normaal goed merk is, vonden we dit echt raar. We besloten om weer terug naar de auto te gaan, zodat Martijn een andere broek aan kon trekken. We hadden immers toch geen zin meer om terug te lopen naar het Capitool. We dachten namelijk beide dat ook een tour door het Capitool ons niet echt warm zou krijgen, dus liepen we via het Lincoln Memorial en het Vietnam Veterans Memorial naar het Foggy Bottom Metrostation.
Na nog geen half uur reizen stonden we weer bij de auto. Martijn trok een andere broek aan en reden toen naar de Washington Zoo. Helaas wees Tom Tom ons de weg door Washington, maar dit leek ons niet zo erg als New York Manhattan. Via het Washington Monument, het Witte huis en het McPherson Square kwamen we na een twintig minuten rijden bij de dierentuin aan. Het was inmiddels half vier. De dierentuin was gratis, maar parkeren zou ons wel geld kosten. Voor het eerste uur 4 dollar, vanaf het tweede tot het derde uur 12 dollar en langer dan drie uur zou 16 dollar kosten. Omdat we de stap van 4 dollar naar 12 dollar erg veel vonden, besloten we maar een uurtje te blijven. Zo hebben we de panda kunnen bewonderen en één van onze lievelingsdieren: de stokstaartjes!
We liepen weer terug naar de auto en nog iets voordat het uur om was, reden we Washington weer in. Tom Tom begeleidde ons wederom via Washington naar de snelweg. Iets na Washington bekeken we het aanbod aan bonnetjes voor Williamsburg. We kwamen tot de conclusie dat het in Williamsburg enorm goedkoop was. Alleen maar bonnetjes van 40 tot 50 dollar. Als eerste hadden we een Ramada Inn op het oog, deze bood ook gratis internet aan voor de prijs van 45 dollar. In onze Tom Tom tikte Martijn het adres in en gaf aan dat het iets langer als twee uurtjes rijden was. Uiteindelijk kwamen we na iets langer dan drie uur rijden aan bij Ramada Inn. Dit kwam omdat het onderweg redelijk druk geweest was. We liepen het Ramada Hotel binnen en vroegen of er nog een kamer vrij was. Nadat we een positief antwoord kregen, vroegen we naar de prijs. De meneer achter de balie vroeg of we misschien iets van een kortingsbonnetje, een AAA-pasje of een bedrijfskortingpas hadden? We lieten ons bonnetje zien en hij vond het prima. Martijn vroeg of er ook een kamer met een Kingbed vrij was. Wederom was het antwoord positief. Dit bleek zelfs te kunnen voor de prijs wat op het bonnetje stond. Nadat we de kamer ook even van te voren gezien hadden, gaven we we hem een goedkeuring. Kamer zag er prima uit.
We zetten de koffers en tassen in de kamer en gingen meteen kijken of er in de straat een restaurantje zat. We hadden namelijk ontzettende honger gekregen. Maar de restaurantjes welke we zagen waren vrijwel allemaal dicht. Alleen de McDonalds, Wendy’s en New York Deli waren nog open. Deze laatste werd het. Martijn nam een Giros Dinner en ik nam spaghetti met kip en heel veel kaas. Dit smaakte erg lekker. Om half 10 waren we weer op de kamer en zetten we de TV aan. We zapten wat rond en bleven hangen bij ‘The Apprentice’ hangen. In Nederland beter bekend als ‘Trumps Troonopvolger’. Alhoewel ik twijfel of men in Nederland de serie nog uitzend, aangezien ze hier al bij seizoen 3 zijn (als ik het goed gezien heb). Toevallig was deze avond de finale. Degene voor wie ik het meeste respect had opgebouwd in het uurtje won gelukkig ook. De wekker voor morgen staat nu weer een keertje op 9 uur. Busch Gardens is namelijk maar een kwartiertje hier vandaan.