Vrijdag 8 juni: Mackinaw (MI) – Traverse City (MI)
Ineens worden we wakker van de wekker. Maar niet van onze eigen wekker, maar van degene die op het nachtkastje staat van het hotel. Hij geeft aan dat het nog maar 6.00 uur is. Oef. De vorige gasten hebben zeker deze wekker zo vroeg gezet. En bedankt hè. Ik probeer mijn ogen weer te sluiten, aangezien onze eigen wekker op 07.30 uur staat. Maar het lukt niet echt meer. Dan maar de reacties op onze blog checken, altijd leuk. Dank daarvoor.
En van Miranda, van Tommie kattenpension, krijgen we een onwijs lief filmpje van onze Lizzie & Tibbe. Ach, onze kinders… Ze hebben het prima naar hun zin daar. Dan sluiten we de oogjes nogmaals, maar helaas. Het laatste half uurtje wil het niet meer. We kleden ons aan en gaan dan nog even op het balkon zitten om te genieten van het uitzicht. Wat een heerlijk gevoel van rust. Je hoort het geluid van de golven (die ontstaan zijn door de ferry die net voorbij vaart), de meeuwen en wat geroezemoes van gezinnen die ook aan het genieten zijn op het kleine strandje. Dan lopen we naar het ontbijt. Deze bevindt zich exact onder onze hotelkamer. De ruimte is vrij klein, maar gelukkig vinden we nog net een tafeltje.
Als we ons ontbijt op hebben, lopen we terug naar de kamer en pakken we onze spullen. Vooruit, nog één keer even op het balkon zitten. In de verte zie ik de twee Canadese ganzen met de drie kinders welke we gisteren op het strand ook al zagen aan komen zwemmen. Zo lief.
Ondertussen is Martijn aan de chat met iemand van Choice Hotels, want we kunnen nog steeds niet inloggen. Na een paar keer proberen te resetten, lukt het Martijn eindelijk om in te loggen. Mooi. Maar ik wil eigenlijk richting de ferry om naar het eiland Mackinac te varen. Anders wordt dat ook weer zo laat. Wellicht als we weer terug op het vaste land zijn, dat we dan even bij Starbucks ofzo gaan internetten om te kijken naar een hotel in Traverse City of ergens in de buurt. Hopelijk zijn de prijzen iets wat gedaald. Een paar weken geleden waren de prijzen zo enorm hoog in Traverse City, dat we besloten hebben om te kijken of we hier via zo’n hotelcoupon te boeken. Echter, het boekje van de hotelscoupons vinden we niets voor die regio.
Ze hebben hier in Mackinaw twee verschillende maatschappijen om naar Mackinac Island te varen: Star Line en Shepler’s. Bij beide betaal je 24 dollar per persoon, dus maakt het eigenlijk niet uit welke je pakt. We besluiten om die van Shepler’s te pakken. Als je online bestelt, bespaar je weer 2 dollar. Dus laten we dat maar doen. Het dok ligt achter O’Reilly’s waar we gisteren gegeten hebben. Als we het dok op willen rijden met de auto, wordt ons gevraagd of we van plan zijn om te overnachten op het eiland, of dat we een dagje op-en-neer gaan. Aangezien dit laatste ons plan is, worden we verzocht om te keren en te parkeren bij het dag-terrein. Op het dok staan ook auto’s geparkeerd, maar deze zijn voor ‘overnight’. Daar betaal je parkeergeld voor en voor een dagje niet. Wij draaien om en parkeren dan de auto iets verder terug. Met een trammetje worden we weer afgedropt bij het dok. Alsof we geparkeerd zijn bij een pretpark. Alleen mis ik de ‘toet toet’, op het moment dat het trammetje gaat rijden.
We stappen uit het trammetje en zijn dan een enorm grote rij staan. Oef, zouden we alsnog lang moeten wachten voordat we aan boord mogen? Dan komen er twee ferry’s aan. De eerste wordt gevuld, met eigenlijk alleen maar schoolkinderen. En daarna zijn wij aan de beurt. Wij mogen plaats nemen op de andere ferry. Je kunt bovendeks, of benedendeks zitten. Wij kiezen ervoor om boven te gaan zitten, zodat we een goed uitzicht hebben op de brug. Helaas zijn vrijwel alle stoelen al bezet. Er zijn alleen wat stoelen langs het gangpad over. Zo zitten Martijn en ik alsnog naast elkaar, alleen dan met een gangpad ertussen. Dan gaan we varen. De vaart gaat er al snel op. Gelukkig vaart hij eerst onder de brug door en krijgen we wat informatie te horen over deze brug. Niet elke ferry doet dat. Ligt aan het tijdstip van afvaart. Wat een prachtige brug is het! Hij lijkt enorm op de Golden Gate brug in San Francisco, maar dan in het groen. En deze is iets langer. Dan varen we verder naar het eiland. Gelukkig hebben we een vestje aan, want zo op het bovendek is het wel wat frisjes.
Na 12 minuten varen arriveren we op het eiland. We meren aan, stappen uit en komen dan uit op de Mainstreet. Goed, wat gaan we hier allemaal doen? Eerst maar eens deze hoofdstraat verkennen.
Bij Mary’s Bistro Draught House hebben ze maar liefst 50 bier op tap. Wow. Het is nog maar nét 10.00 uur en het restaurant ziet er dan ook nog gesloten uit. Prima zo, we hebben eigenlijk ook meer behoefte aan koffie nu. Als we weer terug over de hoofdstraat lopen, zie ik een plattegrond staan. Iets verderop bevindt zich een Starbucks. Mooi. We bestellen een cappuccino en nemen plaats bij het raam. Wellicht nu maar even kijken voor een hotel in Traverse City. We checken Hotwire, Trivago (booking.com, Expedia etc), maar echt álle hotels zijn erg aan de prijs. De goedkoopste is 135 dollar en dat voor een 2*. Tijdens mijn voorbereidingen was het idee al ontstaan om ook te kijken naar een hotel in Kalkaska, dat ligt een half uurtje van Traverse City af. Daar waren er toen drie van Choice in de aanbieding met een prima prijs (55 tot 70 dollar). Maar daar is er nu nog maar ééntje van over: 85 dollar voor een Econo Lodge welke niet eens zo’n goede recensies krijgt. Hm…
Omdat we bij Choice Hotels punten sparen (op het begin van de vakantie hadden we circa 17.000 punten bij elkaar gespaard en nu zitten we inmiddels op 29.000 punten. Gaat lekker zo, als je Gold Member bent, aangezien je dan ook op elke overnachting doordeweeks wat bonuspunten erbij krijgt), is het wellicht een idee om de overnachting in Traverse City met punten te betalen. Je spaart ze immers niet voor niets, toch? Er zijn een paar hotels van 30.000, van 25.000 en 20.000 punten. Van deze laatste zijn er twee: een Quality Inn en een Sleep Inn. Deze laatste krijgt betere recensies. Nou, laten we die maar boeken dan. Hebben we in ieder geen ‘stress’ meer waar we vannacht slapen.
Als we de koffie op hebben, lopen we verder door het gezellige straatje. De sfeer doet wat ‘Key West’ aan. Op de hoofdstraat staan veel paarden met koetsen waarmee je een tour kunt doen. En verder zijn er ook veel verhuurbedrijven van fietsen. Omdat het eiland autovrij is (we zien alleen een politie- en brandweerauto rijden), is het eiland natuurlijk uitermate beschikt om per fiets te verkennen. Maar wij houden het vandaag alleen bij ‘de benenwagen’.
Bij Marquette Park gaan we even in het gras zitten. Wat een heerlijke bedrijvigheid om ons heen. We bekijken de plattegrond van het eiland. Achter ons bevindt zich Fort Mackinac.
Na een minuut of tien in het gras, lopen we naar boven, naar het fort en betalen 13 dollar per persoon aan entree. Eenmaal boven lopen we wat rond en horen dat er om 12.00 uur een demonstratie wordt gegeven bij een kanon inclusief een schot. We lopen naar het kanon en daarboven staat een jongeman in een scoutingsoutfit. Hij vraagt waar we vandaan komen en als we zeggen uit Nederland vertelt hij dat hij ook uit Europa komt, uit Finland. Hij is hier voor een jaar op uitwisselingsproject. Ik schat hem een jaar of 17. Gaaf hoor.
Dan komen er twee mannen in ouderwetse uniformen. De ene begint uit te leggen wat de ander aan het doen is (het schoonmaken van het kanon) en na een minuut of vijf wordt er geschoten. Bam, wat een knal zeg.
We lopen weer verder over het terrein en bij de Tearoom besluiten we een lunch te nemen. Het is na 12-en, dus een biertje erbij mag. We vragen wat ze in de aanbieding hebben qua lokaal bier en bestellen een Oberon American Wheat Ale en wat humus met olijfjes erbij om te delen. Wat een prachtig uitzicht hier. Je kijkt neer op de hoofdstraat en de havens. Dit is pas echt vakantie zo.
En dat te beseffen dat ik een bezoek aan dit eilandje bijna uit onze planning had gehaald. Ik twijfelde er een beetje aan of het wel leuk was om te bezoeken. Nou, en dat vinden wij tot nu toe prima! Dus goede beslissing om het erin te laten. Het is twee uur rijden naar ons hotel in Traverse City, dus heel erg vroeg hoeven we ook niet weg.
We laten het ons smaken en genieten van de rust. Na bijna een uur lopen we weer verder en verlaten het fort via de andere kant. Vanaf hier lopen we naar Arch Rock. Onderweg lopen we door het bos en de dennengeur met de combinatie van het geluid de vogels brengen mij terug naar het verleden. Naar mijn leuke campingtijd wat zo’n 20 jaar van mijn leven deel heeft uitgemaakt. Alsof ik weer over de camping heen loop. Links van ons passeren we wat tennisbanen. Ja, de sfeer van die tijd proef ik zeker terug. Leuk.
Dan zijn we bij de arch. Het is vrij druk, aangezien hier ook een stop is als je met de ‘paard & wagen-tour’ mee gaat. Dan vertrekt de tour weer en hebben we even rust, want daar komt de volgende lading met toeristen alweer.
Vanaf de arch lopen we naar beneden met de trap. De trap heeft 207 treden. Gelukkig dat wij deze naar beneden lopen en niet naar boven. Ik zou geen adem meer over hebben joh. Beneden komen we uit aan de rand van het eiland, op de Lake Shore Boulevard, ook wel de M-185. Deze weg loopt helemaal om het eiland heen. Via deze weg lopen we weer terug naar de Mainstreet.
Bij hotel Mission Point Resort gaan we even zitten op één van de vele witte strandstoelen die op het gras staan. De wifi van het hotel reikt behoorlijk ver, dat wij er zelfs buiten gebruik van kunnen maken. We lezen weer wat bij en lopen dan toch echt terug naar de ferry. Als we bij het dok aankomen, wordt ons gevraagd of we naar Mackinaw of St. Ignace willen. Als we zeggen ‘naar Mackinaw’, wordt ons verzocht om snel door te lopen naar achteren, aangezien de ferry op het punt staat van vertrek. Zo, dat is nog eens timing! Helaas is het bovendek helemaal vol en zoeken een plaatsje beneden op.
In een kwartier zijn we weer terug aan land, gaan met het trammetje mee terug naar de parkeerplaats en stellen dan de navigatie in op een Walmart in Traverse City. Dat is 2 uur en een kwartier rijden volgens onze Tom. Mooi. Dat betekent dat we rond 18.00 uur in Traverse City zijn. Lekker op tijd.
Als we drie kwartier onderweg zijn, zien we bij de afslag van Gaylord ook een Walmart. Nu maar alvast onze inkopen doen dan? Ons water is bijna op, dus hebben weer wat voorraad nodig. Verder kopen we een superhandig tasje voor aan de achterkant van de chauffeursstoel in de auto. We gebruiken nu steeds een zakje van de Walmart als afvalzak, maar doordat er op de achterbank veel ander spul staat, wordt het zo’n troep met zo’n afvalzakje op de grond achter de stoel. Snap je?
En de rest van onze boodschappen bestaat uit wat lekkers om ’s avonds te knabbelen én daar hoort uiteraard wat te drinken bij. Iets na 5-en zitten we weer in de auto. De navigatie stellen we nu in op een Ruby Tuesday, vrij dicht bij ons vers geboekte hotel in Traverse City. Als we daar rond half 7 arriveren bestelt Martijn de Nashville Heat van de Summer Platters. Daar zien we al dágen een commercial van op TV voorbijkomen.
Ik ga voor de Hickory Bourbon Chicken. Dit is volgens Ruby Tuesday ‘Fit & Trim’, als je als bijgerechten de courgette en de rijst erbij neemt. Echter, ik ga voor aardappelpuree en de saladebar. Je mag zo vaak op scheppen als je wilt van deze saladebar. Maar Linda komt voor keuzestress te staan: wat schep ik allemaal op? Ach, ik ga gewoon twee keer… Maakt het zo alleen niet écht gezond meer natuurlijk. Zeker omdat ik er vier verschillende kazen bij opschep en als dressing de ‘blue cheese’ pak. Het mag duidelijk zijn: me is a cheeselover. Het smaakt allemaal erg prima in ieder geval.
Na het eten rijden we naar ons hotel: Sleep Inn. We checken in en krijgen kamernummer 319. Omdat we met punten betaald hebben, krijgen we geen bonuspunten, maar mogen we wel kiezen voor een flesje water en een snack (lees: klein zakje chips). Toch leuk. Voordat we onze koffers ophalen, lopen we naar de kamer. Hm, deze zit direct tegen de lift aan. We hebben al eens eerder zo’n kamer gehad (geen idee meer welk hotel) en dat maakte me toch een lawaai. Hier kwamen we pas achter nadat we alle koffers goed en wel geïnstalleerd hadden. Dus nu zijn we verstandig en Martijn gaat op-en-neer met de lift en ik blijf in de kamer om te luisteren. Mooi, ik hoor echt totaal niets. Behalve het geluid van het knopje wat je indrukt in de lift. Nou, als dat het enige is… Prima hoor. Zeker omdat de kamer echt megagroot is. Dat zijn we helemaal niet gewend van een Sleep Inn. Tot nu toe zijn we helemaal tevreden met de kamer.
Aantal gereden kilometers: 185
Weertype: lekker warm, rond de 20 graden.