Woensdag 9 juni: Atlanta (GA)
Na het uitslapen van gisteren, gaat de wekker vandaag weer wat vroeger. We willen niet te laat zijn voor onze Segway Tour, dus kleden ons snel aan. Ik check het weer buiten en er is niets aan het handje. Gewoon wat kleine wolkjes, maar verder hemelsblauwe lucht.
Met de metro vervolgen we dezelfde weg als gisteren. We stappen uit bij Peachtree Center en via de Harris Street en het Olympisch Park komen we om kwart voor 10 aan bij City Segway Tour. Lisa wordt onze tourguide en we krijgen te horen dat we maar met zijn drietjes zijn vandaag. Leuk, een privétour dus! Nadat we onze gegevens hebben ingevuld lopen we met de segway naar buiten. We moeten even laten zien dat we op de segway kunnen rijden en dan begint onze tour. Ze vraagt wat we al gezien hebben van Atlanta en als we zeggen dat we gisteren naar het aquarium, coca cola en CNN zijn geweest, zegt Lisa dat we dan een andere tour krijgen dan normaal. Op het begin van de tour staan voornamelijk de drie dingen centraal welke we gisteren bezocht hebben en omdat we toch maar met zijn drieën zijn, kunnen we de tour aangepast krijgen.
We rijden als eerste naar de Olympisch fonteinen. Ze vertelt dat het nu nog niet zo druk is, maar als we vanmiddag hier terugkomen krioelt het van de mensen, belooft ze ons. We vervolgen onze weg en rijden een leuke route door Atlanta. Zo komen we langs een druk kruispunt wat Five Point wordt genoemd. Dit omdat hier vijf straten bij elkaar komen. Verder rijden we nog langs het Georgia Capitol, het Fox Theater, The Varsity en het Margaret Mitchell House.
Onderweg drinken we wat bij de Starbucks en om kwart voor één zijn we weer bij de Olympische Fonteinen. Wat Lisa beloofde een goed drie uur geleden, klopt precies. Wat wemelt het van de mensen! Er zijn veel gezinnen met koelboxen, kleedjes en zwemkleding. Leuk om te zien. Ondertussen zijn de fonteinen bezig een show op muziek. Het ziet er prachtig uit. Omdat we nog een kwartier hebben, rijden we door. Langs CNN en komen uit bij Georgia Dome. Volgens rijden we weer terug naar het kantoor van City Segway Tours. Het waren drie leuke uurtjes, maar de voetjes zijn uiteindelijk wel weer blij om te mogen lopen. Raar maar waar, segwayen kan best vermoeiend zijn.
Daarna lopen we naar Civic Center Metrostation, maar dit blijkt moeilijk te vinden. Als we bij het kruispunt Peachtree Center Ave en Baker Street zijn, zien we een plattegrond. Hierop is te zien dat het metrostation Civic Center nog een behoorlijk eind lopen is. Dit is niet af te lezen van het plattegrondje welke ik in handen heb. Daarop lijkt het maar een klein stukje lopen. We besluiten om toch maar terug te lopen naar het metrostation van Peachtree. Bij het metrostation zit een winkelcentrum: De Peachtree Mall. We zoeken de foodcourt op en eten een broodje. Vervolgens gaan we met de metro naar Arts Center. Dit is het dichtstbijzijnde metrostation bij de Botanische tuinen van Atlanta. Vanuit het metrostation is het nog een kwartier lopen, maar doordat onze plattegrond niet echt klopt, lopen we iets wat om. Niet dat het een vervelende wandeling is, in tegendeel zelfs. We lopen door een behoorlijk rijke wijk. Prachtige huizen komen we tegen.
Rond half 4 zijn we bij de tuinen. Voordat we de tuinen gaan bekijken, rusten we wat uit in de schaduw. Het is wederom super warm en we voelen de vermoeidheid toeslaan. Het is jammer dat dit de laatste dag van de vakantie is, maar aan de andere kant is het ook weer lekker om naar huis te gaan en onze katten weer te zien. Het warme weer helpt ook niet echt om langer te willen blijven. We eten een ijsje en vervolgen onze weg door de tuinen. Via de eetbare tuin komen we in de orchideeën hal. Prachtige bloemen zien we. Als we bijna ons rondje in de hal gelopen hebben, worden we aangesproken door een mevrouw. Ze denkt dat we professionele fotografen zijn. Als we zeggen dat we dit puur voor onze hobby doen, wijst ze ons de weg naar een vlinderbloem. Deze ziet er inderdaad mooi uit, maar we weten eigenlijk niet zo goed wat we met haar informatie moeten. Zo mooi en bijzonder is de bloem ook weer niet.
We lopen weer terug naar de ingang en gaan daar een tijdje in een vrij comfortabele stoel zitten. We vallen zelfs bijna in slaap. Door het warme weer wordt je zo enorm loom.
Half zes lopen we naar de bushalte. Ditmaal gaan we met de bus naar het metrostation. Dat lijkt ons toch wat prettiger met dit weer. Bij de bushalte staan een vijftal Aziaten. Na een kwartier wachten komen we met ze in gesprek. Ze hebben een tijdsplanning van de bus bij hun en we moeten nog een vijftal minuten wachten voordat de bus komt. De Aziaten zijn in Atlanta voor een conferentie en hebben er een week vakantie aan vastgeplakt. Slim. Nadat we met de bus naar de metrostation zijn gegaan, nemen we de metro naar Peachtree Center. Hier om de hoek ligt het Westin Peachtree Plaza. Een hotel met daaraan vast een vrij hoge toren. Deze toren is met zijn 220 meter de op vijf na hoogste toren van Atlanta. Helemaal bovenin de toren zit op de 73e verdieping het restaurant Sun Dial. We hebben daar ons laatste avond diner gereserveerd.
Als we binnenkomen en zeggen dat we gereserveerd hebben, kijken ze ons raar aan. Ohja, ze hebben kledingvoorschriften en aangezien we onze korte broeken aan hebben, worden we niet toegelaten. Gelukkig hebben we onze broekspijpen bij ons en als we deze weer aan onze broek ritsen, zijn we goedgekeurd. Uiteindelijk zien we er nog best toeristisch uit, maar ze kunnen ons niet betrappen op andere kledingvoorschriften. We gaan naar de 73e verdieping en we worden naar onze tafel gebracht. Maar we krijgen geen tafel aan de raamkant. Dat willen we natuurlijk niet. Met zo’n view en dan niet langs het raam, is natuurlijk niet leuk. Het is ook nog eens niet druk, dus we snappen niet eens waarom we niet aan de raamkant mogen gaan zitten. Er zijn genoeg tafels aan de raamkant over en er zit niemand aan een tafel welke niet aan het raam staat. Als we dit kenbaar maken, wordt er behoorlijk moeilijk gedaan. We moeten toch echt plaatsnemen aan een tafel welke niet aan het raam staat. Maar we geven niet toe. Eén van het personeel stelt voor om het na te vragen of het mogelijk is om langs een tafel langs het raam te krijgen. Martijn en ik smoezen tegen elkaar dat als het niet mocht lukken we hier niet gaan eten. Het is al niet goedkoop om daar te eten, dan wil je niet afgescheept worden met een tweederangs plaats. Maar gelukkig heeft de barman goed nieuws. We mogen plaatsnemen aan een tafel langs het raam. Het plateau van het restaurant draait en zo heb je elke keer een ander uitzicht. In een uur ben je helemaal rond.
We beginnen met een cocktail en als voorgerecht neemt Martijn ravioli en ik de carpaccio. Als hoofdgerecht heeft Martijn de forel en ik heb zalm en als nagerecht heeft Martijn de rocky road (mascarpone met marshmellows) en ik heb de red velvet analia (chocolade met cream cheese saus). Het smaakt ons prima en na twee uurtjes vragen we de rekening. Als we hebben betaald krijgen we een tasje mee. Hierin zitten onze omgespoelde cocktailglazen. Deze mogen we mee naar huis nemen. Wat leuk!
We nemen de metro weer naar het metrostation Buckhead en zijn wederom laat terug op onze hotelkamer. We zijn vrij moe en gaan lekker slapen. De wekker staat op negen uur, dus dat is eindelijk een keer lekker uitslapen.
Het weertype: zonnig en warm
Mijlen gereden: 0
Aantal Coasters: 0