Maandag 24 mei: Eau Claire (WI) – Milwaukee (WI)
Alweer worden we eerder wakker dan de wekker. Een goed uurtje eerder dan gepland. We gebruiken deze extra tijd om wat te internetten, reacties op de weblog/hyves bij te lezen en te msnnen. Iets na 8-en gaan we ontbijten. Ook bij dit hotel stelt het allemaal niet zo veel voor, maar mijn bagel met creamcheese hebben ze in ieder geval wel. Eigenlijk vergelijkbaar met het ontbijt van Super 8, echter ontbreekt het zelf waffels bakken, maar daarvoor is voor in de plaats heeft Martijn wel een goede vervanging teruggekregen: FrootLoops!
Na het ontbijt checken we nog even snel hoelang het rijden is van Mt. Olympus naar Milwaukee. In het hotelcouponboekje staan maar liefst drie hotels naar onze zin rond Milwaukee: Best Western voor 59,99 dollar, Super 8 voor 49,88 dollar en een Red Roof Inn voor 39,99 dollar. Alleen deze laatste heeft geen ontbijt erbij. We besluiten om eind van de middag pas te beslissen welk hotel het wordt, maar aangezien ze allemaal bij elkaar liggen, is het wel handig om te weten hoelang we vanmiddag eigenlijk moeten rijden. Dit blijkt een goed twee uurtjes te zijn. Prima afstand.
Als Martijn de koffers naar de auto brengt, haal ik ijsklontjes voor in de koelbox. We checken uit wat wil zeggen: sleutel in een bakje deponeren, want wederom staat er niemand achter de balie.
Buiten is het warm, heel erg warm. Volgens de temperatuurmeter in de auto is het 86 F, wat neer komt op 30 graden. Wat is zo’n Amerikaanse bak dan toch heerlijk… automaat, cruise controle en wat echt niet mag ontbreken met deze temperaturen: Airco! Dat hebben wij thuis allemaal niet. Ter vergelijking: wij hebben een Suzuki Alto. Goed, we hebben dan wel ARKO, maar we prefereren toch liever Airco.
Na bijna een uur rijden maken we een sanitaire stop bij Oakwoad. Volgens de borden is hier ook Jellystone te vinden. We denken in eerste instantie dat dit het zusje is van Yellowstone, maar als we langs Jellystone rijden zien we dat het een waterparkje is. Er is alleen niets te doen. Het parkje is dicht… We hervatten onze reis naar Mt. Olympus en als we daar om half 12 aankomen, rijden we een vrijwel lege parkeerplaats op. Een auto of 20 maximaal… Verder is de parkeerplaats omringt door houten achtbanen. Mt. Olympus heeft 4 houten achtbanen en 2 stalen achtbanen. Aangezien ik gisteren in Valleyfair mijn 296e achtbaan heb gedaan, wil dat zeggen dat ik vandaag mijn 300e achtbaan ga halen. Echt helemaal gaaf!
Maar als we bij de kassa komen, zien we dat er veel achtbanen gesloten zijn. Van de zes zijn er maar drie open: twee houten en een stalen. We besluiten toch om naar binnen te gaan. We zijn er immers toch. De entree is erg mooi. Allemaal houten achtbanen door elkaar.. maar helaas doen ze het dus niet allemaal. We zien dat de hoogste van de park het in ieder geval wél doet. Dat is een meevaller. We lopen wat rond en besluiten om als eerste te gaan karten. Mt. Olympus heeft veel verschillende kartbanen (6 stuks waarvan er drie open zijn). We lopen naar Trojan Horse. Deze kartbaan gaat door een groot houten paard. Helaas moeten we erg lang wachten. Niet omdat de rij zo lang is, maar omdat een meisje blijkbaar iets kwijt is. Als ze haar telefoon pakt, gaat bellen en met haar hoofd in een karretje steekt, begrijpen wij hieruit dat ze een mobiel kwijt is. Maar als ze alle karretjes nagekeken heeft en wegloopt, blijft de operator ook nog alles controleren. En dan nogmaals controleren… en dan loopt hij weg. We snappen niet waarom dit zo lang moet duren. Natuurlijk is het jammer voor het meisje dat ze een mobiel verloren is, maar waarom moet dit zo lang duren? Dan mogen we plaats nemen in de karretjes, maar ook dan duurt het nog een poosje voordat we weg mogen rijden. Eindelijk na vijf minuten zijn we onderweg. Echt leuk om te doen. Ik haal Martijn in, maar wordt later ook weer door twee andere ingehaald… We mogen drie rondes rijden en ik kom als tweede aan. Martijn ergens als zevende. Zoals het hoort! 😛
Dan lopen we naar onze eerste houten achtbaan: Cyclops. Er staat geen rij en we mogen meteen plaatsnemen. De trein is maar half vol. Dan gaan we naar boven. Het is een vrij klein en compacte baan, maar daarom niet minder leuk. Alleen de handen kunnen niet los, daar gaat de baan iets te lomp voor.
Dan lopen we door naar de andere houten achtbaan: Hades. Ook hier staat geen rij, maar het treintje zit wel helemaal vol. Als eerste dalen we meteen vrij hard, maar niet hoog uit het stationnetje. Daarna gaan we omhoog…. Vrij hoog. En dan naar beneden, heel hard naar beneden. Echt heel hard! Dan duiken we onder de grond en daar lijkt hij nog harder te gaan. Je ziet niet waar hij heen gaat. Links, rechts.. weer naar links… en komen uit op de parkeerplaats. Kleine bocht en hij duikt weer onder de grond… Nog steeds ontzettend hard. Ook hier kunnen de handen niet los. Althans, dat is niet aan te raden. Ik verwacht dat je dan je rug breekt. Dan komen we weer terug in het stationnetje en ik kan alleen maar uitbrengen: What the f*ck was that?! Holy shit… Echt geweldig! Maar de herhalingsfactor is er niet. Dit omdat hij toch echt te lomp is. Martijn heeft er wat rugpijn van gekregen en het lijkt hem niet verstandig om hem nog eens te doen. Zelf heb ik ook wat pijn op de heupen, maar het was wel de moeite waard om deze te krijgen.
Op het programma staat nog één achtbaan: Opa. De naam vinden we in ieder geval al erg leuk. Deze baan is te vinden in het indoor gedeelte van Mt. Olympus. Ook heeft dit park een binnen en buiten zwemparadijs. Van het buiten gedeelte is alleen Poseidon’s Rage en Triton open. Op de route naar Opa nemen we een Sunday’s ijsje. Daar waren we echt aan toe. Het is alleen maar warmer geworden. Als we verder lopen komen we langs Poseidon’s Rage. Een groot bad met om ze zoveel minuten een hele grote golf. We zien dat het hier wel erg druk is. Mt Olympus heeft ook hotel bij het park, dus wellicht zijn er veel mensen van het hotel aan het zwemmen. Ik maak wat foto’s en geniet met mijn voeten in het water. Ik heb spijt dat ik geen bikini heb aangetrokken. Ik wist immers dat dit park ook een zwembad had, maar eigenlijk niet bij nagedacht. Martijn vermaakt zich ondertussen op een stoel in de schaduw.
Na een kwartier lopen we verder naar het indoor gedeelte. Als we binnenkomen zien we dat Opa niets meer is als een kermisbaantje. Een Crazy Mouse, een Wild Mouse, of niet hoe je het wilt noemen. Dit keer gelukkig wél met spinning. Dit wordt mijn 299e baan. Een mooi getal om dit pretparkdagje mee af te sluiten. Dat wil dus zeggen dat morgen, in Six Flags Great America (waar ze 12 achtbanen hebben) de eerste rit van de dag mijn 300e wordt! Vanavond eens uitzoeken welke baan dat dan mag zijn van mij.
Na Opa lopen we terug naar de auto. Het is inmiddels nog maar half 3. We zijn blij dat we weer terug naar de airco mogen. Martijn programmeert de TomTom op het adres van Super 8 en ik installeer alvast de laptop op mijn schoot. Omdat het twee uur rijden is naar Milwaukee, kan ik onderweg mooi alvast aan het verslag van vandaag beginnen. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 34 graden.
We rijden het terrein van Mt Olympus af en als we bij het verkeerslicht links moeten, zien we aan de rechterkant een vrij grote houten achtbaan. Een ander park? We besluiten toch maar gewoon door te rijden en laten dit onbekende parkje links liggen. We hebben geen zin meer in hitte. Even verderop tanken we en bij het afrekenen bij de pomp komt een bonnetje uitrollen. Met dat bonnetje mogen we binnen een gratis beker drinken halen. Dat aanbod laten we ons natuurlijk niet voorbij gaan. We nemen een beker Mountain Dew mee en we rijden weer verder richting Milwaukee.
Als we een half uur van het hotel verwijderd zijn, begint het verkeer erg druk te worden. Dat we nu in de omgeving van Milwaukee komen is duidelijk zichtbaar. Rond vijf uur komen we, met een kleine omweg in verband met wegwerkzaamheden, aan bij de Super 8. Het bonnetje van 49,88 dollar excl tax scheur ik uit het couponnenboekje.
Martijn vraagt in eerste instantie aan de baliemedewerkster of er nog kamers zijn. Ja, die zijn er. Dan vraagt hij naar de prijs. 64,99 dollar kost de kamer. “En met AAA”, vraagt Martijn weer. Dan kost een kamer 59,99 dollar. Martijn laat het bonnetje zien en vraagt of het bonnetje ook geldig is en de baliemedewerkster beantwoordt zijn vraag positief. “Een King bed of twee Queens”, vraagt de baliemedewerkster weer. Natuurlijk antwoord Martijn met “King”. Heerlijk zo’n groot bed.
We laden de koffers uit en stallen deze in onze kamer. We checken het internet en bedenken ondertussen waar we gaan eten. Wederom zagen we dat er hier in de buurt weer veel lekkere restaurants zitten, maar vanavond wordt het: Denny’s. We zien dat er een vestiging op 600 meter afstand ligt. Eigenlijk is het gewoon dezelfde weg, maar omdat dit Amerika is, pakken we toch de auto. Je wordt hier voor gek verklaard als je dat stukje gaat lopen, dus laten we maar doen alsof we bij de locals horen.
Bij Denny’s kiezen we voor een Sampler (Spicy Chicken Strips, Mozzerella Cheese Sticks en Crispy Onion Rings) om te delen. En als hoofdgerecht kiest Martijn voor de Prime Rib Sizzlin’ Skillet Dinner en ik ga voor de Mushroom Swiss Chopped Steak. Als we onze Sampler op hebben komt vrijwel gelijk het hoofdgerecht op tafel. Ohja, we beseffen ons ineens dat het zo werkt in Amerika. Alles komt snel op tafel, uitgebreid dineren is er niet bij. Dit geeft eigenlijk ook niet, want echt zin om uitgebreid te tafelen hebben we niet. Maar het hoofdgerecht zo snel na het voorgerecht is eigenlijk ook niet prettig. Ik kan daardoor mijn gerecht ook niet op. Zonde om weg te gooien, maar een doggybag lijkt me ook niet handig in een hotel.
We rijden weer terug naar het hotel en ik maak dit verslag af. Zo meteen zoeken we er nog wat foto’s bij en dan gaan we alweer slapen. Heerlijk, want we zijn eigenlijk best wel uitgeput na zo’n vermoeide hete dag. We lezen dan ook op het internet dat het vandaag in Chicago 94F (34.4 graden) geweest is. Het record stond al sinds 1921 op 93F! had Martijn op z’n iPod gezien ?
Het weertype: veel zon en zeer warm, 32 tot 35 graden
Mijlen gereden: 259 (417 km)
Bonus: Onride filmpje van Hades door Themepark Review