Zondag 6 juni: Savannah (GA) – Atlanta (GA)
Na een half uur snoozen, staan we om half 9 op. We checken even het internet, pakken onze spullen weer bij elkaar en checken uit. Wederom is onze planning om ergens onderweg te gaan ontbijten. Als we tien minuten onderweg zijn, zien we bij een afslag Waffle House staan. Daar hebben we al wel eens een diner genuttigd, maar nog nooit een ontbijt. We parkeren de auto en als we Waffle House binnen lopen, moeten we even wachten op een tafeltje. Het is er erg druk. Na tien minuten wachten kunnen we plaatsnemen en we bestellen beide de All Star Special. Alleen ik met bacon en Martijn met worstjes. Verder neem ik hashbrowns (een soort rösti) en Martijn grits omdat we geen idee hebben wat het is. Maar als vijf minuten later de borden komen, zien we dat Martijn en ik beide grits hebben. Dit blijkt een soort maispap te zijn en vinden het beide niet lekker. Als we melden aan de serveerster dat ik hashbrowns had besteld is ze verbaast, want ze dacht toch echt dat ik ook grits besteld had. Verder gaat ze niet met me in discussie, want de Amerikaanse service is dat de klant altijd gelijk heeft. Ik krijg netjes een portie hashbrowns erbij. Martijn laat zijn grits staan en bestelt verder geen Hashbrowns erbij. Dit omdat het ontbijt er vrij groot uitziet. En het blijkt inderdaad ook behoorlijk veel te zijn. We krijgen ons eten nog maar net op. Meer had het echt niet moeten zijn. Met een goedgevulde buik gaan we weer op weg naar Savannah.
In eerste instantie parkeren we de auto bij een van de visitor centers maar zien dan dat je daar alleen maar mag parkeren als je ook met de hop on, hop off trolley gaat. We rijden een stukje verder en komen dan uit bij een parkeergarage bij Liberty Square. Als we de auto hebben geparkeerd vragen we na wat het per uur kost. Dit blijkt 3 dollar voor de hele dag te zijn. Lekker goedkoop dus!
We lopen via Telfair Square naar Ellis Square. Onderweg lopen we een kookwinkel binnen. Ze hebben ontzettend veel leuke spullen, maar kopen uiteindelijk niets. Dan lopen we over Bryan Street naar het oosten en slaan bij Warren Square linksaf. In Savannah lijkt het wat minder warm als in Charleston, maar dit komt waarschijnlijk omdat er in Savannah veel meer schaduw is. Het is nog vrij rustig in het dorpje. Veel winkels zijn ook gesloten. Wellicht komt dit omdat het zondag is.
Via het Emmet Park komen we uit bij Riverstreet. Deze straat bevindt zich langs de Savannah River. Vooral veel restaurants en souvenirwinkels zijn er te vinden. Het doet wel gezellig aan, maar de sfeer zal waarschijnlijk in de avond veel meer opgang komen. Via Ellis Square, City Market en Franklin Square komen we na twee uur wandelen weer terug bij de auto. De volgende bestemming van vandaag is Bonaventure Cemetery. Dit ligt op een kwartier rijden van Savannah.
Eenmaal bij de begraafplaats lopen we het toeristenbureau binnen en nemen een paar folders mee. Volgens onze Capitool Gids zijn de begraafplekken van Johnny Mercer en Conrad Aiken het meest bekend, maar wij kennen ze beide niet. Johnny is één van Amerika’s bekendste liedjesschrijvers en Conrad is een dichter. Verder liggen er nog veel meer bekenden mensen begraven, maar we kennen er geen één van. We lopen wat rond en zetten uiteraard de begraafplekken van Johnny en Conrad op de foto.
Dan lopen we weer snel terug naar de auto, want het is wederom erg heet. Volgens de temperatuurmeter in de auto is het wederom 99F. Veel te heet om de toerist uit te hangen. Dan rijden we naar Tybee Island. Daar willen we de vuurtoren en het strand bekijken.
De vuurtoren gaat snel op de foto en dan parkeren we de auto vrijwel om de hoek. We zijn bij het Noordstrand van Tybee Island. In het zuiden van het eiland is een pier met restaurants te vinden, maar het is veel te heet om ook daar nog eens wat te bekijken. Ik wil de zee in! Ik kleed me op de achterbank om en in vijf minuten heb ik mijn bikini aan. Snel lopen we naar het strand. Het is vrij druk, maar toch rustig. De zee werkt ontzettend lekker verkoelend. Martijn blijft op het strand zitten. Als ik twee minuten in de zee lig, zie ik in de verte twee dolfijnen. Geweldig! Maar als ik Martijn waarschuw zijn ze er weer vandoor. Jammer.
Na twee duiken zijn we een half uur verder en laat ik mezelf wat opdrogen in de zon. Wat is dat lekker zeg! Om iets over vier zijn we weer bij de auto. Ik kleed me weer om op de achterbank en dan stellen we de TomTom in op onze laatste bestemming van onze vakantie: ons hotel in Atlanta. Bijna 4 uur rijden geeft hij aan! Dat geeft mij weer de tijd om te kunnen typen. Ik heb tenslotte twee dagen in te halen. Na twee uur rijden gaan we tanken en switchen Martijn en ik van plaats. Als we weer een half uur onderweg zijn, zien we op de borden van Food ‘Red Lobster’ staan. Daar hebben we wel zin in. We zijn nog nooit in deze restaurantketen geweest, maar de reclames op tv zien er altijd onwijs lekker uit.
Martijn bestelt de Lobster and Bourbon Shrimp and Scallops (kreeft, garnaaltjes overgoten met Bourbon en St.-jacobsschelpen met bacon erom heen) en ik de Admiral’s Feast (gefrituurde garnaaltjes, st-jacobsschelpen, mosselen en witvis). Het smaakt echt ontzettend lekker! Onze borden krijgen we nog maar net leeg. De serveerster vraagt of we nog een toetje willen en Martijn antwoordt met ‘we willen wel, maar dat gaat niet meer passen’. Ze moet er erg om lachen.
We vervolgen onze weg naar Atlanta. Nog maar anderhalf uur te gaan. Het begint wat te schemeren en als het na een half uur helemaal donker is, beseffen we dat we eigenlijk deze vakantie nog helemaal niet in het donker gereden hebben. Toch apart. Het is vrij donker en toch nog redelijk druk voor dit tijdstip. Een goed twintig minuten voordat we er zijn, zien we ineens hoge gebouwen met lichtjes. Dat moet Atlanta zijn. Wat een prachtig gezicht. Dan rijden we langs Atlanta af op een 7-baans weg. Let wel, aan de andere kant voor het tegemoetkomend verkeer zijn er ook nog 7. Erg indrukwekkend.
We nemen afslag 2 Buckhead en als TomTom zegt dat onze bestemming is bereikt, zien we totaal geen Courtyard by Marriott. Ik maak een U-turn en rijdt het straatje in waar TomTom zei dat we er waren. We zien alleen maar Hyatt hotels. En dan als we de hoek om zijn, zien we ons hotel. Gelukkig, gevonden. We laten onze auto parkeren door een mannetje van Valet Parking en checken in. We krijgen kamernummer 504 toegewezen op de vierde verdieping. Het is een prachtige kamer! En zelfs geen uitzicht op vieze, lawaaierige daken. Ik zal mijn opmerking over Priceline reserveringen terug moeten trekken. Hier mogen we vier nachten slapen. Heerlijk om zo je vakantie te mogen afsluiten.
Het weertype: Wederom heet, heet, heet en nog eens heet. Gemiddeld 35 graden.
Mijlen gereden: 316 (508 km)
Aantal Coasters: 0