Zaterdag 29 mei: Indianapolis (IN) – Owensboro (KY)
Als de wekker om 8 uur afgaat, hebben we moeite met op staan. Uiteraard wordt er weer gesnoozd, maar om kwart over 8 staan we toch echt op. We checken de mail en zien een berichtje van Dennis, de beheerder van het Alles Amerika Forum. Vandaag gaan we via Louisville naar Holiday World en aangezien hij in Louisville woont, was de planning om even langs te gaan. Hij heeft echter een vrij druk weekend en het leek er even op dat hij geen tijd had. Zijn vriendin komt namelijk bij hem wonen en omdat het Memorial Day Weekend is, hebben ze ruim de tijd om alles te verhuizen. In zijn berichtje staat dat hij gebeld heeft op Martijns mobiel, maar geen gehoor kreeg. Dat kan inderdaad kloppen. De accu van Martijns mobiel was leeg en we hebben nog niet opgeladen. Gelukkig heeft Dennis zijn telefoonnummer achtergelaten en via Skype bellen we hem terug.
We spreken ergens af in een eettentje bij zijn vriendin om de hoek. Volgens Dennis zijn er op de doorgaande weg langs het huis veel eetgelegenheden te vinden. We beloven te bellen als we in de buurt zijn, zodat we ook door kunnen geven welk eettentje het uiteindelijk geworden is. Hij vindt het jammer dat hij ons niet bij hem thuis kan ontvangen. Daar zijn alleen maar dozen en rotzooi te vinden. Uiteraard hebben we daar begrip voor. Via googlemaps zien we dat we er ongeveer 2 uur op rijden en aangezien het inmiddels al 9 uur is en we nog willen ontbijten, spreken we iets af tussen half 12 en 12.
We gaan ontbijten, pakken onze spullen en checken uit. Als we net van de parkeerplaats afrijden, bedenk ik me ineens dat ik mijn handdoek vergeten ben. We keren om en vragen aan de baliemedewerkster of we nog even terug naar de kamer mogen. Gelukkig is dit geen probleem. En inderdaad, op de stoel in de kamer ligt mijn handdoek. Snel weer terug naar de auto, want we hebben een ‘date’.
Na bijna twee uur rijden bekijkt Martijn welke eettentjes er in de buurt zijn. We spreken af bij de Subway. Als we bij het adres aankomen waar TomTom vindt dat er een Subway zit, zien we niets. We staan op een parkeerplaats van een paar winkels bij elkaar, maar er is geen Subway te zien. We rijden voor de zekerheid een rondje, maar zien nergens een Subway. Dan parkeren we de auto ergens op het parkeerterrein en bellen Dennis. Hij staat even terug. Daar was wel een subway, maar als we doorgeven waar wij staan, komt hij onze kant op gereden. Ik ga ondertussen op onderzoek uit en zie een lege winkel. Daar blijkt de Subway gezeten te hebben. Er is nog een sticker blijven plakken van de Subway, maar binnenin is alles leeg. Tja, dat er geen vestiging van de Subway meer zit, weet onze TomTom natuurlijk niet. Na vijf minuten zien we Dennis aan komen rijden. Hij parkeert de auto naast de onze en we maken kennis. Leuk, we mogen weer even Nederlands praten. Hij vraagt ons of een broodje van de Jersey Mike’s Subs ook goed is. Ja hoor, wij vinden alles prima. We daar nog nooit geweest, dus het lijkt ons wel leuk om daar een broodje van te proberen. We rijden achter hem aan en het blijkt op nog geen minuut rijden te zijn. We nemen beide een broodje met vlees, pepers en chipotle saus. Het smaakt ons heerlijk. We kletsen ondertussen over van alles en nog wat. Wat al gezien en gedaan hebben deze vakantie, wat onze verdere plannen zijn, over zijn afgelopen vakantie in Nederland en uiteraard over de Alles Amerika Forummeeting welke we georganiseerd hebben. Dat was tenslotte ook de aanleiding dat we langs kwamen. Na een half uurtje komt zijn vriendin met twee hulpverhuizers ook binnen. Zodra zij ook een broodje hebben, maken we plaats voor hen en nemen we afscheid van Dennis. Erg leuk om hem eens een keer in real life te ontmoeten.
We stellen onze TomTom in op Holiday World en dit blijkt nog een goed uurtje rijden zijn. Een half uur voor Holiday World verlaten we de snelweg om te tanken en om de voorruit schoon te maken. Onvoorstelbaar hoeveel vliegen je op de voorruit kunt verzamelen in een week. Als we weg willen rijden, zie ik even niet hoe we weer op de weg moeten komen. Is het nu via die uitrit en dan links, rechts? Of kan ik beter de andere uitrit nemen, zodat ik dan meteen op de goede weg zit? Aangezien ik voor de eerste uitrit sta, besluit ik achteruit te rijden om zo naar de andere te rijden. BOEM! Wat was dat? Martijn stapt uit en gaat poolshoogte nemen. Ik blijk tegen een ijzeren hek aangereden te zijn die de benzinepomp moet beschermen. Er zit een vrij grote deuk met een gat in de bumper. Ohjee toch… Gelukkig zijn we hiervoor verzekerd, maar het is wel erg zonde van de auto. Dit zal toch geen voorboden zijn voor de gehele dag?
We zuchten een keer diep en rijden dan verder naar Holiday World. Gelukkig rijden we weer richting het westen. Hierdoor krijgen we ons verloren uurtje weer terug. Om half 2 precies rijden we het parkeerterrein van Holiday World op. Wat is het druk! We hebben gelukkig ‘maar’ vier achtbanen om op ons programma staan, maar hopen niet dat we in deze hitte lang hoeven te wachten in de rij. We gaan met het trammetje naar de ingang en kopen een dagkaart. We zien dat Splashin’ Safari, het waterpark, bij de prijs inbegrepen is. We hebben onze zwemkleding dus niet voor niets aangetrokken! Bij de kassa krijgen we de vraag of we misschien een Pepsi blikje of iets dergelijks bij ons hebben. Nee, helaas. Dat is jammer, want hiermee krijg je 7 dollar korting. Pepsi is namelijk de sponsor van Holiday World.
Als we het park binnenkomen, zien we een kerststal staan. Holiday World heeft als feestdagen als thema. Zo loop je dus midden in de zomer door gebieden als Christmas, Halloween en Thanksgiving. We lopen als eerste naar The Raven. Een houten achtbaan in het Halloweengedeelte. De rij is vrij kort. We hoeven nog geeneens vijf minuten te wachten. Dat is mooi. We stappen bijna voor in. De rit is leuk! Vooral enorm leuke bochten en de baan gaat in zijn geheel door de bossen. Dan lopen we naar een Pepsi Oasis. In het gehele park is namelijk gratis drinken te krijgen bij alle Oasis. Is dat even leuk!
Dan stappen we in The Legend. Wederom een houten achtbaan. Ook deze is te vinden in het Halloweengebied. In het stationnetje wordt door een voice-over spannende verhalen verteld. Toch grappig om dit met deze temperaturen midden op de dag te horen. Ook hier kunnen we vrijwel meteen instappen. De baan zelf is heel erg leuk! Hij gaat een stukje door het bos en een stukje door het waterparkgedeelte. Hiermee zagen we meteen waarom het zo druk is op de parkeerplaats, maar de rijen vrij kort zijn. Iedereen is in het waterpark!
We lopen weer verder en komen uit bij The Voyage. Wederom een houten achtbaan. De laatste houten van de vier achtbanen, want de vierde is een stalen kindercoaster. Er staat zowaar een rij, maar na tien minuten mogen we al instappen. Als we het stationnetje uitrijden gaan we omhoog, vrij hoog. En dan heel hard naar beneden… Wat is hij leuk! Wat een baan. Door de bochten gaat hij zelfs bijna verticaal. Iets wat je bij een houten achtbaan eigenlijk nooit ziet. En de baan is ook vrij lang. Echt een topper van een baan!
Daarna lopen we door naar Pilgrims Plunge. De hoogste waterbaan van de wereld. Maar als we daar aankomen, zien we dat hij tijdelijk gesloten is wegens technische problemen. Heel erg jammer. Waarschijnlijk gaat hij later op de dag weer open. Martijn en ik kijken elkaar aan. Het is half 4 en nog steeds ontzettend heet. Zwemmen! Zeggen we tegen elkaar. We lopen naar Splashin’ Safari en zoeken een kluisje. Dit lijkt moeilijk te worden. Alle kluisjes zijn bezet. We vragen na of er misschien nog meer kluisjes zijn en de medewerkster zegt dat je een sleutel op kan halen bij de Locker Rental. Aha, de kluisjes zijn dus helemaal niet bezet, maar ze delen de sleutels uit. Dat wil zeggen, je betaalt er natuurlijk wel voor. Vijf dollar om precies te zijn. We krijgen kluisnummer 1432 toegewezen en als we alles spullen hebben opgeborgen, lopen we als eerste naar The Wave. Het water is ontzettend lekker. Het geeft een ontzettend lekkere afkoeling. In The Wave zijn om de zoveel minuten kleine golven. Erg leuk. Daarna gaan we dobberen in de Congo River. Met een band drijf je rustig een parcours af. Wat een rust, hoe ontstressend. Vervolgens gaan we in de rij staan voor de glijbaan Watubee. Een grote gele band waar je met meerdere personen in kunt, maar wij gaan gewoon met zijn tweetjes van de baan. Hij is erg leuk. Dan lopen we naar ZOOMbabwe. Een waterglijbaan waarbij je met een band in een soort trechter komt. Maar als we tien minuten hebben gewacht en nog geen meter zijn verplaatst in de rij, lopen we terug. Dit duurt ons te lang. Ons volgende doel is Wildebeest. De langste waterbaan ter wereld. Maar als we bij de ingang van de wachtrij komen, staat er een medewerkster. De wachtrij is gesloten omdat er een wachttijd van anderhalf uur staat en omdat het park tot half 7 open is en het nu al bijna 5 uur is, hebben ze de wachtrij gesloten. Dit vinden we echt jammer.
We nemen nog even snel een frisse duik in Bahari Wave Pool en gaan dan weer terug naar het kluisje. We zien namelijk dat Pilgrims Plunge het weer doet, dus hopen daar dan nog een ritje van mee te kunnen pikken. Door de warmte is onze badkleding al snel droog en kunnen we onszelf weer aankleden. We lopen nog een rondje in het waterpark met het fototoestel en als we dan naar Pilgrims Plunge lopen is hij wederom gesloten. Dit keer niet door een technisch mankement, maar omdat het bijna sluitingstijd is. Hebben wij weer… De twee recordhouders in dit park hebben we gewoon niet kunnen doen. Daarentegen hebben we wel één van de leukste houten achtbanen gedaan vandaag.
Als we naar de uitgang lopen, pikken we nog even een ritje met The Howler mee. Dit is echt een coaster voor kinderen, maar om een Coasterbingo te halen wel noodzakelijk dat we hem doen. Dit vinden we helemaal niet erg, want leuk is hij wel. Alhoewel het karretje iets te krap is voor Martijn… Bij de ingang lopen we de souvenirshop in. Veel kerstspul te koop. Erg grappig. Verder kopen we ook nog wat T-shirts.
Om half 7 rijden we het parkeerterrein van Holiday World af. Het park is wat ons betreft helemaal goedgekeurd. Gratis drinken, gratis parkeren en zelfs gratis zonnebrand te verkrijgen. Leuke achtbanen en een relaxt waterpark. Helemaal top.
Ik kijk in het bonnenboekje voor hotels in de buurt van Bowling Green. Daar ligt namelijk het parkje Beech Bend welke we morgen gaan bezoeken. Maar de twee hotels welke daar in de buurt zitten zijn vrij duur. We besluiten om naar Owensboro te rijden. Dit is de eerste grote plaats welke op de route van Holiday World naar Beech Bend ligt. Het plan is om naar een Mac Donalds te rijden en zo op het internet een hotel via hotwire of priceline te zoeken.
Een half uur later staan we op het parkeerterrein van de Mac, maar we krijgen het internet niet aan de praat. Omdat we ondertussen honger hebben gekregen, besluiten we om bij de Mac Donalds iets te eten. Eigenlijk zit het niet in onze planning om deze vakantie fastfood te gaan eten, maar het komt nu eenmaal zo uit. Om niet helemaal slecht bezig te zijn, houden we het bij een salade en een wrap met kip. Als we de laptop aanzetten, zien we dat het internet het nog steeds niet werkt. Navraag bij de medewerkers levert ook niets op.
We rijden naar de Super 8 Motel tegenover de Mac Donalds. Maar ook hier krijgen we internet niet aan de praat. Dan rijden we naar Motel 6 en ook hier werkt het internet het niet. We worden er een beetje moedeloos van. We besluiten weer terug te rijden naar Super 8. Ik had gezien dat de prijs voor één persoon 50 dollar is. Dan zou het voor twee personen toch niet zo heel veel duurder zijn? We lopen naar binnen en vragen of ze kamers hebben. Maar ze geeft een negatief antwoord. Nee, alles is vol! We zuchten diep en rijden dan weer terug naar Motel 6. Maar ook hier zit alles vol! De medewerkster verwijst ons door naar een afslag verder, naar de Days Inn.
Onderweg zeg ik tegen Martijn dat het me niet uitmaakt hoeveel het kost. Al vragen ze er 100 dollar voor. We willen slapen! We lopen naar binnen en de mevrouw achter de balie kijkt in haar systeem of ze nog iets heeft. Ze heeft een kamer! Het is alleen wel de suite voor 149 dollar. Mijn god… Dat is wel heel erg veel voor een kamer in de Days Inn. Maarja, wat doen we? Nemen we de kamer of nemen we het risico om verder te zoeken. Het is ondertussen al half 10. De medewerkster ziet dat we enorm twijfelen en kan ons als laatste een korting van 10 dollar geven. Nog steeds erg veel voor een kamer in de Days Inn. “maar het is wel een suite”, zegt de mevrouw. Martijn en ik kijken elkaar aan. We nemen hem! Geen gezeur, geen gedoe meer. We willen naar bed.
De suite ziet er op het eerste gezicht wel erg leuk uit. Twee kamertjes, aan de ene kant het bed en badkamer en aan de andere kant een zithoek met een keukentje. Dat is dan wel weer leuk, maarja, veel gebruik zullen we er niet van maken. We beseffen ons dat we wellicht morgen weer met hetzelfde probleem zitten. Het is tenslotte nog steeds Memorial Day Weekend. Laten we verstandig zijn en nu alvast een hotel boeken. De planning is tenslotte om in Nashville te overnachten en dat zou nog wel eens druk kunnen zijn dit weekend. We checken of we het internet op kunnen en dit lukt, eindelijk. Hadden we nu toch maar eerst op de parkeerplaats van de Days Inn het internet gecheckt, maarja… achteraf is alles natuurlijk makkelijker te overzien.
We checken bij hotwire de verschillende gebieden. Het lijkt ons het meest verstandig om bij het vliegveld-gebied te overnachten. Downtown is alles vrij duur en heb je kans dat je veel voor je parkeren betaald en de rest van de gebieden ligt vrij uit de route. We zien een 3.5 ster voor 49 dollar. Dan checken we priceline. Er zijn 10 gebieden waarvan één 4* heeft, twee 3.5* en de rest zit eronder. Voor het vliegveld gebied kunnen we bieden op een 3.5*. Voor de rekenaars onder ons kom je dan uit op 7 keer bieden. Ik tel uit waarmee we dan moeten beginnen te bieden. Wij bieden altijd met 3 dollar er tussen, dus beginnen met 31 dollar. Uiteraard wordt deze niet geaccepteerd. Pas bij de 6de keer is het raak. We zitten dan op 46 dollar. We mogen morgen slapen in het Sheraton Music City Hotel. Via hun eigen website bieden ze kamers aan voor 119 dollar per nacht. Goede deal dus! Dat verzacht de pijn toch wel weer een beetje, alhoewel het contrast natuurlijk waanzinnig uit elkaar liggen. Een Sheraton voor 46 dollar en een Days Inn voor 139 dollar. Ergens klopt hier iets niet, maar we weten niet wat. Ondanks we er nog steeds niet over uit kunnen dat we deze suite geaccepteerd hebben, gaan we uiteindelijk toch tevreden met de Sheraton in onze achterhoofd slapen.
Het weertype: zonnig, licht bewolkt, erg warm.
Mijlen gereden: 248
Aantal Coasters: 4