Donderdag 27 mei: Evanston/Chicago (IL)
Waarom is snoozen zo verslavend? Als we wakker worden om 7 uur van de wekker, snoozen we maar liefst een half uur. We zijn moe. Met moeite staan we om half 8 op en beginnen de dag zoals elke ochtend met het checken van de mail, reacties en lezen wat fora. Ik maak een plan van aanpak en schrijf op bij welk metrostation we als eerste uit moeten stappen. We hebben het idee van het onbeperkt reizen met de metro van ons afgezet en hebben besloten om vandaag met de hop on, hop off bus mee te gaan. Kaarten hiervoor zijn te koop in het Millenium Park. We zullen dus dezelfde weg moeten afleggen als gisteren. Doordat we geen onbeperkte metrokaarten aanschaffen, zullen we steeds geld bij moeten gooien op een soort chipkaart. Tegenwoordig hebben we zo iets dus ook in Nederland, alleen hoeven we met dit pasje in Chicago niet in- en uit te checken. Je zet gewoon geld op de kaart en dan ga je door een poortje. Bij het verlaten van het station hoef je niet je pasje nog eens door een apparaat te halen. Hiermee betaal je dus elke rit 2,25 dollar, ongeacht hoelang je rit is.
Als we naar buiten lopen, merken we dat het weer totaal anders is dan de dagen ervoor. Het is bewolkt en fris. Ook merk ik dat ik totaal geen last meer heb van mijn voeten. Is dat even een meevaller! We kopen wederom ons ontbijtje bij Panera Bread. Echter kopen we ditmaal geen bagel breakfast sandwich, maar een paar zoete broodjes zoals een bearclaw en een chocolade broodje. We nemen de broodjes mee en lopen naar het metrostation. Als vrij snel komt de metro en we stappen in. We zien dat het de expresslijn is naar downtown en hoeven niet over te stappen in Howard. Tijdens de rit eten we ons ontbijtje. Als we bijna bij de stad zijn, komen we langs het honkbalstadion van de Chicago Cubs. Dat ziet er echt apart uit. Het lijkt van buiten namelijk helemaal geen stadion. Het is ook middenin een woonwijk. Er zijn zelfs stoelen gebouwd op de daken van de huizen. Heel apart om te zien.
We stappen uit bij State/Lake station en staan dan ineens voor het Chicago Theater. Wat een mooie voorgevel heeft dit gebouw. Daar tegenover zit het lokale nieuwsstudio: abc7 Chicago. Je ziet door de ramen de camera’s en desk staan. Grappig. We lopen weer verder en als we dan bij het kruispunt komen net voor het park, weten we even niet meer hoe we naar de overkant moeten komen. Ineens zien we een doorgang welke onder de weg heen gaat, maar als we beneden staan, zien we dat het een parkeerplaats is. Wellicht dat we door de parkeerplaats heen naar de andere kunnen komen. Maar ineens staan we in een ondergronds klein winkelcentrum. We zien een Starbucks en nemen een kop koffie. Dit keer geen cappuccino, maar een normale bak koffie. We moeten echt nog wakker worden, merken we. Martijn heeft zelfs een beetje hoofdpijn en neemt een Aspro. Na tien minuten rusten lopen we weer verder en als we via een deur ineens buiten staan, staan we aan de goede kant. Mooi. Er komt ook meteen een trolley van de hop on, hop off bussen aangereden en we vragen aan de chauffeur waar we een dagticket kunnen halen. Hij verwijst ons naar de parkstore in het park. We lopen het park in en zien al snel de winkel liggen. We kopen een dagkaart en we krijgen er ieder een T-shirt gratis bij. Wat leuk! Omdat we beide toch niet van plan zijn om dit t-shirt aan te trekken, nemen we twee L’tjes. Twee slaapshirts voor mij is nooit weg natuurlijk.
Dan lopen we weer terug naar de opstapplaats voor de bussen. Al snel komt er eentje aanrijden, maar hij rijdt door! Hij zat ook behoorlijk vol met alleen schoolkinderen. Hmz… Ineens komen er twee dubbeldekkerbussen aanrijden. Ook deze rijden door. Wederom met alleen schoolkinderen erin. Zouden scholen de bussen ook af kunnen huren? Na een kwartier wachten komt er een dubbeldekker aanrijden welke ook stopt voor ons. We lopen naar boven en gaan bijna voorin zitten. Het is nog wel wat fris boven, maar we laten ons niet kennen. Op de bovenste verdieping kun je namelijk beter foto’s maken. Dan gaat de bus rijden en voelen de wind langs ons heen razen. We nemen het allemaal op de koop toe, want het uitzicht is prachtig. We rijden tussen allerlei hoge gebouwen. De een nog mooier en hoger dan de ander.
Onze eerste stop is bij nummer 6. Vanuit hier kun je snel naar de Buckingham Fontein lopen. We hebben daar natuurlijk al wat foto’s van, maar omdat dit tijdens de segway-tour was, konden we er geen goede detailfoto’s van maken. Onderweg merk ik dat ik een sanitaire stop nodig heb, maar waar vinden we zo snel een toilet? Alsof de duivel er mee speelt, zien we meteen een hele rij dixies staan. Ik heb werkelijk waar nog nooit zulke schone dixies gezien! Zelfs met toiletpapier.
Als we uitkomen bij de fontein gaat Martijn op een bankje zitten en ik maak een rondje om de fontein. Na mijn rondje vervolgen we onze route. We lopen naar Jackson Boulevard. Op het kruispunt met de Michigan Ave is namelijk het einde van Route 66 te vinden. We zien zelfs een officieel bordje van Route 66 met End erop. De straat ernaast, Adams Street, vinden we het begin van Route 66. We lopen weer naar een stop van de Hop on, Hop off. We moeten een goed 20 minuten wachten. Dit keer komt er een trolley voorrijden. Op zich wel jammer, want vanuit een trolley kun je bijna geen goede foto’s maken.
We stappen uit bij nummer 11: Michigan Ave, ook wel bekend als The Magnificent Mile. Het is een leuke winkelstraat. Bij de Apple Store lopen we even naar binnen. Er liggen behoorlijk veel iPads om uit te proberen. Leuk om zo’n ding een keer in handen te hebben, maar ik ben toch blij dat wij maar een iPod Touch hebben gekocht en niet zo’n groot scherm. Ook kijken we naar oordoppen/microfoon voor de iPod Touch om te kunnen skypen, maar deze blijken 29 dollar te zijn. Dit vinden we toch iets te veel van het goede. We vervolgen onze weg over de Magnificent Mile. Even verderop zien we een Disneystore. Uiteraard gaan we hier ook even naar binnen maar vinden niets naar onze zin.
Dan zien we de watertoren staan. Wat een mooie toren. Midden tussen de hoge gebouwen staat daar ineens een soort minikasteeltje. Daarnaast zien we de John Hancock toren. Wat is hij hoog! Daar willen we zeker even een bezoekje aan brengen. Je kunt helemaal naar de 94e verdieping op 305 meter hoogte. Wat een uitzicht! En wat een prachtig helder weer ineens. De wolken zijn verdwenen. Nog een enkel wolkje is er te zien, maar het is behoorlijk helder.
Na een rondje gaan we weer naar beneden. Naast de Hancock kopen we ieder een panini en als we naar de stop lopen van de Hop on Hop off, zien we de bus al staan. We kunnen meteen instappen en ook bovenin is er nog plaats. Hoe helder het weer inmiddels ook is, het is nog steeds fris bovenin de bus.
De volgende stop is bij Sears Tower, wat tegenwoordig Willis Toren heet, maar ik noem hem nog gewoon Sears Toren. Dit is de hoogste toren in de VS en als 8e hoogste van de wereld. Uiteraard willen we hier ook naar boven. Eerst eten we onze panini op en dan lopen we Sears binnen. We moeten eerst door de bagagecheck en moeten door een beveiligingspoortje. Pas daarna kunnen we kaartjes kopen. Sears Toren brengt ons naar de 103e verdieping op 412 meter hoogte. Wat een uitzicht weer, maar we vinden het uitzicht op de Hancock mooier. Vanaf daar kun je namelijk het strand en Navy Pier zien. Neemt niet weg dat we toch genieten van het uitzicht op de Sears Toren. Er zijn sinds vorig jaar een soort glazen kooien welke aan het gebouw vastzit geplaatst. Dit geeft een apart gevoel. Je hebt glas boven je, naast je, maar vooral ook onder je. Vooral de eerste stap om in de kooi te komen is eng. Wat als de kooi afbreekt? Dit gebeurd natuurlijk niet, maar het idee is wel eng.
Wederom na een rondje gaan we weer naar beneden. Naast de Sears Toren is Union Station te vinden. We lopen hier naar binnen en fotograferen de Cityhall. Het is een behoorlijk grote hal met aan de ene kant een grote vlag van Amerika. Het is inmiddels half 6 en we besluiten terug naar de Magnificent Ave te gaan. Hier zit namelijk een TGI Friday’s vestiging en we hebben eigenlijk wel zin in een cocktail. Ik kijk op onze metroplattegrond hoe we daar het beste naar toe kunnen gaan. Het dichtstbijzijnde metrostation is Quincy. We hebben alleen niet genoeg los geld om op het pasje te zetten. We hebben nog wel een briefje van 20 dollar, maar omdat het apparaat geen geld teruggeeft en je daarmee 20 dollar op je pasje zet, is ons plan om het ergens te gaan wisselen. We zien een CVS Store en kopen hier een pakje kauwgom. We lopen weer terug naar de metro en zetten op ieder pasje 2,25 dollar. We nemen de bruine lijn en stappen uit bij State/Lake. Om over te stappen naar de rode lijn moeten we eerst via de straat naar beneden. We staan ineens weer voor het Chicago Theater en zien dat daar tegenover het nieuws van ABC-7 bezig is. Er staan behoorlijk wat mensen voor het raam en zwaaien. De camera is naar het publiek gericht. Ik probeer achter de mensen wat te springen en te zwaaien, maar ik ben als klein meisje vast niet in beeld. Jammer! Dan draait de camera weer terug en zoals ik kan zien is het programma net afgelopen. Ik probeer de twee mensen achter de desk nog wat te fotograferen, maar het is vrij donker in de studio. Daarnaast is de weerman bezig en ook daar probeer ik wat foto’s van te maken. En na vijf minuten zijn de hordes mensen weg en is de studio weer leeg.
We lopen naar de rode metrolijn en kunnen vrijwel meteen instappen. Bij Chicago Station stappen we weer uit en iets over zeven zijn we bij TGI Friday’s. Als we zitten vraagt de medewerkster wat we willen te drinken, maar omdat we een cocktail willen vragen we om een paar minuten extra. Martijn gaat voor zijn gebruikelijke Long Island Icetea en ik ga voor de Strawberry Daiquiri. We zoeken ook meteen een hoofdgerecht uit. Martijn kiest voor de JD Steak & Shrimp en ik voor de JD Chicken & Shrimp. We wachten, en wachten… en wachten, maar de medewerkster komt niet meer terug. We worden zelfs een beetje ongeduldig. Als ze er binnen vijf minuten niet is, stappen we op! We worden aangesproken door een jongen, of we al een keuze hebben kunnen maken. Eindelijk worden we bediend.
De medewerkster in kwestie komt ook niet meer langs en na tien minuten staat ons eten al voor onze neus. Daar zijn ze blijkbaar wel weer snel in. Martijns cocktail smaakt als vanouds, maar mijn probeersel valt niet zo goed in de smaak. Vooral het fijngestampte ijs vind ik niet zo lekker. Gelukkig is er helemaal onderin geen ijs en dat drinkt een stuk lekkerder.
Ook het eten smaakt prima. En een uur later staan we weer buiten. We lopen naar de metro en stappen op de rode lijn in. Zoals ik begrijp uit het boekje van de metro kunnen we bij Belmont overstappen op de paarse express lijn. Als we bij Belmont uitstappen, zien we op het bord geen paarse lijn staan. Ik snap er niets van en bekijk het boekje nog eens. Blijkt dat de laatste express trein om half 8 rijdt en het is ondertussen al half 9. We wachten dus op de eerstvolgende metro van de rode lijn. Dan maar weer veel stoppen onderweg.
Om half 10 zijn we terug in het hotel. We checken onze mail en gaan vrijwel meteen slapen.
Het weertype: zeer bewolkt tot licht bewolkt. Fris en winderig. Tussen de 17 en 22 graden.
Mijlen gereden: 0