Dinsdag 1 juni: Knoxville (TN) – Pigeon Forge (TN)
Om 7 uur gaat de wekker. We kleden ons aan, eten een ontbijtje in de foyer en daarna gaan we op weg naar The Great Smoky Mountains. In eerste instantie was het de planning om via Gatlinburg de bergen in te gaan, maar we zagen gisteren dat het via Townsend een stuk korter is. Na drie kwartier rijden komen we bij het toeristencentrum van Townsend. Hier halen we informatie over de Smoky Mountains en horen we dat de Clingmans Dome en de Roaring Fork Motor Nature Trail dicht zijn. Dat is jammer, maar gelukkig is er nog genoeg te zien.
Als we de Smoky Mountains inrijden, is het nog een 20 minuten rijden naar het startpunt van de toeristische route van Cades Cove. Ook daar is een informatiepunt. Hier kopen we twee boekjes van een dollar en ik zie in het gras drie kalkoenen. Ze zijn geliefd bij het publiek, want ze worden van alle kanten gefotografeerd. Ik loop een stukje verder en uit de bossen komt een meneer aangelopen. Hij zegt me dat er in de bossen herten rondlopen. Ik ga poolshoogte nemen en inderdaad, ik zie twee herten naar eten zoeken. Leuk!
Dan rijden we Cades Cove in. Als eerste komen we bij John Olivers Place. Een huisje gebouwd in 1820 en daarmee het oudste huisje van Cades Cave. Ik zie iemand een foto maken dicht bij het hek. Als ik er naar toe loop, zie ik een heel klein salamandertje op het hek zitten. Grappig!
Na een kwartier zijn we weer bij de auto en rijden we verder. De route is erg mooi. Veel scherpe bochten en veel groen. Als we even voorbij Missionary Baptist Church zijn, staan we ineens in een autofile. Even verderop zie ik een verzameling van mensen. Zou het zo zijn? Zou daar een beer te zien zijn? Martijn parkeert de auto achter één van de andere auto’s en ik loop naar de verzameling van mensen. Ja, ik zie hem! Wat een prachtige ervaring. Een bruine beer loopt door het hoge gras in het veld. Ik maak tientallen foto’s. Dan ga ik even genieten… Wat een prachtig beest.
Na tien minuten stap ik weer in de auto en rijden we langzaam verder. Onze tweede stop is bij Cable Mill Historic Area. Hier eten we een broodje met pindakaas en lopen wat rond. Bij de watermolen lopen we even binnen. Daar wordt uitgelegd hoe de watermolen werkt en wat er gemalen wordt. Ook zie ik een slangetje. Hij ligt rustig tussen het hout van het huisje. Erg schattig.
Na een half uur stappen we de auto weer in. Het is ondertussen half 1 en we willen de Newfound Gap Road ook nog rijden. Op de terugweg staat er plots weer een autofile. Toch niet weer? Ja hoor, het is weer raak. In het veld loopt weer een beer. Er staan wat mensen op een afstand foto’s te maken en ik ga bij ze staan. Dan loopt er een dame, ik schat van een jaar of 25, steeds dichter naar de beer toe. De mensen om me heen beginnen tegen elkaar te zeggen dat ze dit zeer onverstandig vinden. Hoe kan die vrouw nou zo stom zijn om zo dichtbij de beer te gaan staan. Haar man loopt er ook heen. Ze gaan steeds dichterbij. Als je denkt, ‘hier zullen ze wel stoppen’, heb je het mis. Ze lopen nog veel dichterbij. Om me heen wordt het erg onrustig. Niemand snapt waarom zij in godsnaam zo onverantwoordelijk kunnen zijn. Na een minuut of tien lopen ze weer terug. Gelukkig, niets ergs gebeurd. Maar het had veel erger af kunnen lopen. Ze hebben echt geluk gehad.
Na een kwartier rijden we Cades Cove uit en rijden we naar Newfound Gap Road. Onze volgende stop is bij Lauren Falls. Hier zullen we een stuk moeten gaan lopen om de waterval te gaan zien. Op het bordje staat 1,3 mijl. Dat is dus 2 kilometer. Het pad gaat omhoog, maar gelukkig niet super steil. Martijn krijgt alleen hierdoor iets wat last van zijn rug, maar we lopen toch stevig door. Na dertig minuten zijn we bij de waterval. Hij is vrij mooi en rusten hier even uit. Dan lopen we weer terug. De terugweg lijkt sneller te gaan, maar wederom na dertig minuten zijn we bij de auto en rijden we verder.
Het is heel mooi rijden in de bergen. Op Newfound Gap Road maken we een kleine stop bij Chimney Tops Overlook en verder nog bij een onbekende overlook, maar het uitzicht is werkelijk prachtig. Zeker door de donkere wolken welke in de bergen hangen. Ook nog een kleine stop bij Newfound Gap Overlook, maar deze uitkijk valt vrij tegen na zoveel andere stops.
Onze laatste stop is bij Mingus Mill, maar de molen binnen in het huisje is gesloten. Snel terug naar de auto, want we voelen een paar drupjes. Mingus Mill is aan de zuidkant van de bergen en we rijden weer terug naar het noorden. We willen een hotel gaan zoeken in de omgeving van Gatlinburg. Na tien minuten rijden begint het ineens behoorlijk te regenen. Dit is vrij lastig rijden door de vele bochten welke de Smoky Mountains kent, maar gelukkig stopt de regen al weer vrij snel. Op de heenweg hebben we er één uur en een kwartier op gereden, dus onze berekening zonder tussenstops zal het ongeveer één uur zijn om naar Gatlinburg te rijden, maar deze berekening gaat niet op. We belanden achter een wagen van het bouwverkeer. Hij rijdt ontzettend langzaam en inhalen mag niet. Er zijn kleine inhammen naast de weg waar het langzame verkeer even naar toe kan rijden, zodat het overige verkeer kan passeren. Maar deze langzame wagen vertikt het om ons en de vele auto’s achter ons te laten passeren. Op een gegeven moment is de weg een stuk recht waardoor we in kunnen halen. Het mag eigenlijk niet, maar het irriteert ons zo, dat we daar even niets van aantrekken. Na vijf minuten heerlijk doorrijden belanden we weer achter een langzame wagen. Maar deze chauffeur heeft de inhammen wel begrepen. Dank je wel!
Om iets over half 8 komen we aan in Gatlinburg en zien we dat het een vreselijk commerciële bedoeling is. Het lijkt wel wat weg van de International Drive in Orlando, Florida. Maar dan fouter. We rijden als eerste naar een Super 8 om te kijken of we daar internet hebben, maar daar is hij vrij traag. We zien nog wel dat via hotwire 57 dollar als laagste heeft staan voor een 2.5 ster. Als we via hotwire of priceline gaan boeken, willen we minstens een 3-ster hotel en deze begint bij hotwire vanaf 65 dollar. Dan zie ik in een couponboekje een Howard Johnson staan in Pigeon Forge voor 39,99 dollar. We vermoeden dat het via hotwire of priceline niet lager kan en we stellen de TomTom in op de Howard Johnson. Pigeon Forge is een goed tien minuten rijden van Gatlinburg. Ook Pigeon Forge ziet er behoorlijk commericeel uit, maar niet zo erg als in Gatlinburg. Pigeon Forge heeft een grote doorgaande weg, terwijl Gatlinburg een rustigere weg heeft, waarbij de voetgangers voorrang hebben.
Bij Howard Johnson wordt onze coupon gewoon geaccepteerd en als we de koffers in de kamer hebben gezet, bekijken we waar we gaan eten. In het verslag van Jasmino hebben we gelezen dat er in Pigeon Forge een zeer goed sushi restaurant zit. We zoeken op hoe deze heet, noteren het adres en rijden er heen. Sushi hebben we echt zin in! Op nog geen twee minuten rijden van ons hotel ligt het restaurant Oishi. Van binnen ziet het er prachtig uit. We gaan zitten en als we de menukaart krijgen, weten we het al meteen: het wordt de Loveboat! Veel verschillende sushi’s bij elkaar. Vooraf nemen we eggrols en de crab rangoons. Deze smaken echt verrukkelijk. Zeker de crab gaat er goed in. Dan krijgen we onze love boat. Niet zoals de naam doet vermoeden op een boot, maar op een ronde schaal. Hij staat enorm vol met allemaal lekkere sushi. Jammie! We krijgen het nog maar net op. Een toetje past er niet meer bij.
We rijden weer terug naar het hotel, kijken wat TV en werk het verslag bij. Morgen staat er weer een dagje pretpark op het programma: Dollywood. Een pretpark van Dolly Parton. We zijn erg benieuwd!
Het weertype: bewolkt, af en toe regen, 20 graden
Mijlen gereden: 155 mijl (249 km)
Aantal Coasters: 0