Woensdag 26 mei: Evanston/Chicago (IL)
Eindelijk worden we wakker van de wekker! We snoozen zelfs een paar keer en om 8 uur staan we op. Martijn springt onder de douche en ik zoek ondertussen op waar we moeten zijn voor de segway-tour van vanmiddag en waar we een Chicago-Card kunnen halen. Hiermee kunnen we onbeperkt reizen met de metro en aangezien we een behoorlijk eind van Downtown Chicago zitten, misschien wel handig om er eentje te hebben. Iets over negen staan we buiten en gaan we als eerste op zoek naar een ontbijt. Deze vinden we om de hoek van het hotel: Panera Bread. We bestellen beide een Asiago Bagel Breakfest Sandwich.
Ik merk dat de blaar op mijn voet enorm aan het irriteren is. Aan de andere voet heb ik ook een blaar, maar deze heb ik gisterenavond doorgeprikt en daar heb ik geen last meer van. Ik zeg dus tegen Martijn dat ik na het ontbijt toch weer even terug naar het hotel loop om mijn blaar door te prikken.
Na het ontbijt en mijn blarenactie lopen we in de richting van Sherman Ave. Op nummer 1560 zit namelijk een Gateway Newstand gevestigd en daar verkopen ze de onbeperkte reiskaarten. Als we ineens zien dat we te ver zijn gelopen, draaien we om en zien we dat de winkel in een groot kantoor gevestigd is. Maar als we aan de man vragen naar deze metrokaart, schudt hij nee en vertelt daarbij dat hij ze in het verleden wel verkocht heeft, maar er kwam niemand om ze te kopen. Martijn en ik vinden dit ook niet zo raar, aangezien zijn winkel nogal moeilijk te vinden is. We vragen aan hem of hij misschien weet waar we dan terecht kunnen, maar dat weet hij niet. We lopen weer terug naar de hoofdingang en vragen het de baliemedewerker. In het lijstje van verkooppunten zagen we namelijk ook een Jewel staan. Wellicht weet de baliemedewerker waar die is. Hij geeft ons positief antwoord en begint met uitleggen hoe we moeten lopen. De eerste straat links, dan de tweede rechts en dan drie staten verder moet het zijn. Maar als we daar aankomen, zien we geen Jewels. Wel een jewelery. Hij zou ons toch niet daar naar toe gestuurd hebben? Naast de juwelier zit een Starbucks. Een kop koffie lijkt ons wel lekker en bestellen een cappuccino. We overleggen wat ons plan wordt. Gewoon toch maar een normale kaart kopen om zo naar downtown Chicago te kunnen? Dat lijkt ons wel wat. We zoeken op waar het dichtstbijzijnde metrostation is en lopen er heen. Dit blijkt Dempster, van de paarse lijn, te zijn.
Een enkeltje Chicago blijkt 2,25 dollar te kosten en lopen naar het perron. Na een minuut of 10 komt de metro eraan en we stappen in. Gelukkig is het nog niet zo druk, dus kunnen we mooi ergens gaan zitten. Na een kwartier zijn we bij Howard Station en daar moeten we overstappen op de rode lijn. Pas na een half uur reizen met de metro zijn we bij Lake Station. Hier stappen we uit en lopen richting Millenium Park. Althans, dat denken we… We komen uit bij Chicago River en dat is toch echt niet de goede richting.
We lopen weer terug en na een sanitaire stop komen we aan bij Millenium Park. Hier zijn Cloud Gate en Crown Fountain te vinden. Als eerste komen we bij Cloud Gate. Dit is een behoorlijk grote weerspiegelende boon. Erg leuk voor de foto’s. We lopen wat door het park en komen dan uit bij Crown Fountain. Twee torens waar water overheen stroomt en aan weerskanten zijn door lichtjes gezichten afgebeeld. Deze gezichten kunnen bewegen en als de mond open gaat, komt er water uit de mond. Erg leuk om te zien en met dit weer ook enorm intrek bij publiek. Behoorlijk veel kinderen rollen in het water en gaan onder het ‘spugende’ water staan.
Ik trek ook mijn schoenen uit en al pootjes badend maak ik wat foto’s. Dit geeft behoorlijk wat afkoeling en dat is enorm prettig met dit weer. Ik krijg er geen genoeg van, maar na een half uur lopen we toch echt weer verder, want het is tijd om te gaan segwayen. Het kantoor van City Segway Tours is makkelijk te vinden en we zijn iets wat aan de vroege kant. We vullen alvast onze gegevens in en als er nog twee groepen van ieder drie personen binnenkomt, zijn we compleet. We krijgen een instructiefilmpje te zien en na vijf minuten krijgen we ieder een segway toegewezen. Deze brengen we naar buiten en daar krijgen we ook nog eens les hoe we op de segway moeten staan en wat we vooral niet moeten doen. Dit neemt zo’n twintig minuten in beslag en dan gaan we eindelijk rijden. Segwayen blijft echt erg leuk. We weten nu al dat we dit ook weer gaan doen in Atlanta.
Als eerste rijden we via de oostkant van het park naar het zuiden. Dan komen we uit bij één van de mooiste fonteinen die er bestaat: Buckingham Fountain. Ook wel de Al Bundy Fontein genoemd (van de serie: Married With Children).
We rijden weer verder en komen dan uit bij John. G. Shedd Aquarium. Na een korte fotostop rijden we weer verder. Voor een beetje ontspanning over de Chicago Merrill C. Meigs Field en als we op het einde weer omdraaien, zien we een geweldige skyline van Chicago. Volgens onze instructeur is dit niet de mooiste plaats voor de skyline. Dat is bij het Adler Planetarium en daar gaat onze volgende bestemming heen met de segway. En inderdaad, onze instructeur heeft gelijk: Wat een prachtige skyline!
Dan rijden we via Soldier Fields en Field Museum weer terug naar het Grant Park. Ditmaal gaan we via de westkant naar het Noorden en komen dan uit bij Crown Fountain en Cloud Gate. Voor ons inmiddels bekend terrein. Dan is het alweer vijf uur en zit onze tour van drie uur segwayen erop. Aan de ene kant jammer omdat het echt erg verslavend werkt, maar aan de andere kant ben ik ook wel weer opgelucht, want mijn voeten doen na drie uur stil staan echt behoorlijk pijn. Als ik van de segway afstap en mijn voeten bestudeer, zie ik dan ook dat er weer twee nieuwe blaren zijn bijgekomen. Ik negeer de pijn en we bekijken de plattegrond van Chicago. Volgend doel: Navy Pier. We vragen de instructeur hoe we daar het beste naar toe kunnen gaan. Eerste straat rechts, door het kleine park en dan bij de brug kun je naar boven om zo over de Chicago Rivier over te gaan. Zo gezegd, zo gedaan… dachten we. Maar we lopen maar liefst twee keer verkeerd. Uiteindelijk vinden we de goede weg en als we bijna bij Navy Pier zijn, kan ik mijn pijn aan de voeten niet meer negeren. We gaan even zitten, maar ook onze magen laten iets van zich horen en dus gaan we toch maar weer verder naar Navy Pier.
We hopen daar iets te kunnen eten. Als eerste zien we een Bubba Gump en dat lijkt ons wel lekker. Maar nieuwsgierig als we zijn, lopen we eerst de pier nog op, om te kijken of er misschien nog iets anders lekkers te vinden is. Dit blijkt niet het geval en lopen weer terug naar Bubba Gump.
Daar moeten we een kwartier wachten voor een tafel. En als we eenmaal zitten bestellen we beide een Kentucky Bourbon Skew. Het smaakt ons heerlijk. Het blijkt alleen wel een klein portie te zijn waardoor er nog wel een toetje bij past. Ik neem de Key Lime Pie en Martijn de Mama’s Cinnamon Bread Pudding. Ook dit smaakt ons lekker, ik krijg echter mijn taartje niet meer op.
We rekenen af en lopen dan in de richting van Street North State. Daar ligt vanaf de Navy Pier de dichtstbijzijnde metrostation, namelijk Grand Station. Maar onderweg krijgt Martijn ineens last van zijn buik. Hij moet echt NU een toilet hebben, anders hoeft het niet meer. We zien een Ierse Pub, maar als we daar aankomen staat er ‘No Public Restrooms’. Maar Martijn moet toch echt even gebruik maken van deze toiletten. Ik zoek een tafeltje en bestel een wijntje. Tja, als het moet, dan moet het maar.. Na een minuut of tien is Martijn pas terug. Helemaal opgelucht gaat hij zitten en bestelt een biertje. Erg vervelend om hiermee de dag af te sluiten. Na een half uurtje hervatten we onze reis weer en bij Grand stappen we op de rode lijn naar Howard Station. Daar stappen we weer over op de paarse lijn. Het is behoorlijk druk in de trein, maar kunnen gelukkig nog wel zitten. Mijn voeten zijn nu toch echt doodop. De trein gaat wel erg traag. Het lijkt de NS wel! Pas na drie kwartier komen we aan bij Davis Station. We stappen uit en lopen terug naar het hotel. Gelukkig is deze niet zo ver meer. Eenmaal op de kamer aangekomen, gaan mijn schoenen meteen uit en begin aan het verslag van vandaag. Martijn is momenteel bezig om wat foto’s uit te zoeken.
Hopelijk krijgen mijn voetjes wat rust vannacht, want morgen staat er veel op de planning om te bekijken. Morgen is het alweer onze laatste dag hier in Chicago.
Het weertype: zeer zonnig en zeer warm. Graad of 30 á 35.
Mijlen gereden: 0