Woensdag 20 april: Las Vegas (NV)
Na heerlijk rustig en relaxed wakker worden werd de TV aangezet. We zagen op het lokale nieuws dat die nacht op de Stratosphere Tower de nieuwe attractie Insanity vastgelopen was door de wind. Er zaten op dat moment twee meisjes in en hebben langer als een uur over de rand heen gehangen. Klinkt niet zo lekker. We kregen nu toch wel twijfels of we deze attractie wel zouden doen.
We nuttigden een ontbijt bij Coco’s en liepen daarna weer naar de MGM Grand. Hier waren twee leeuwen te bewonderen. Natuurlijk achter glas. Er kwamen twee mannen in de kooi die blijkbaar goed met de leeuwen op konden schieten. Ze waren wat aan het stoeien en om ons heen hoorden we regelmatig: ahhh, how sweet.
We liepen weer iets verder en kregen kaarten voor Television City aangeboden. Je kon hier meedoen aan een screening voor een nieuwe serie. We gingen op zoek naar de ingang van Television City en we konden met de screening van half 3 meedoen. Er werd eerst uitgelegd wat de bedoeling van de screening was. Je kreeg een klein kastje waar je met een draaiknop kon aangeven wat je van het programma vond. Neutraal was 50 en als je het leuk vond kon je de knop wat verder draaien tot een maximum van 100. Had je de neiging om weg te lopen dan kon je de knop naar de 0 draaien. Simpel dus! De serie heette Washington Street. Op zich was de uitzending aardig, maar geen super serie. Natuurlijk dit ook aangegeven. Wel zo eerlijk.
Daarna liepen we weer terug naar het hotel om de entreekaarten voor Cirque du Soleil te halen en wat info te lezen over helikoptervluchten naar de Grand Canyon. De helikoptervluchten waren erg duur. We besloten dat we gewoon met een vliegtuig over de Grand Canyon genoeg was en dan een helikoptervlucht over de Strip bij nacht leuker was. Beneden bij de ingang van ons hotel was een standje van een ticketcenter. Deze verkocht kaartjes voor shows en je kon hier ook excursies boeken. Nadat we kenbaar gemaakt hadden wat we wilden, bood hij ons een vliegtuigvlucht over de Grand Canyon van Scenic Airlines aan en een helikoptervlucht van Maverick.
Daarna reden we met de auto naar de Stratosphere Tower. “Zouden we dit wel durven?” was de vraag. Natuurlijk zouden we dit durven. De bedoeling was om nu even naar boven te gaan en dan na Cirque du Soleil weer terug om ’s avonds de attracties te gaan doen. Het was kwart over 6 toen we bij Strato aankomen. De rit van ons hotel naar Strato over de Strip had iets meer als een half uur geduurd. Het was ontzettend druk. Het had dus eigenlijk geen nut om nu naar boven te gaan. We moesten om half 8 bij Cirque du Soleil zijn en nog eten. We besloten om maar naar Treasure Island te gaan en daar iets te gaan eten. Uiteindelijk met de autorit en het parkeren erbij waren we pas om 7 uur in Treasure Island. Uitgebreid eten was er dus niet bij. Bij Starbucks maar snel een bagel gegeten en iets voor half 8 zaten we op onze plek in de zaal. Mystère begon.
Wat was deze show mooi! Zelf zijn we alleen nog naar Dralion van Cirque geweest. Die show was ook mooi, maar niet spectaculair mooi. In vergelijking met Mystère is Dralion eigenlijk niets. Mystère was wel zo machtig mooi.
Er was geen pauze tussendoor en om kwart over 9 stonden we weer buiten. We bleven bij de ingang wachten want over drie kwartier begon de gratis show van Sirens of Ti. Deze show hadden we al in stukjes gezien. Namelijk in de film Miss Congeniality 2. We stonden aan de zijkant vooraan. Er stond iets verder weg: Wetzone. “Ach, zo nat zal men toch niet worden?” Om 10 uur begon de show. Op zich stelde het niets voor. Beetje vrouwen in spannende pakjes die wat zongen en aan de andere kant een schip met piratenmannen die wat zongen. Op een gegeven moment zei het vrouwtje: “I hope you will not get too wet” En flats, een hele lading water over ons heen. Damn. Gelukkig was het niet koud.
We liepen naar de overkant, naar het Venetian hotel. Dit hotel hadden we ook nog niet bezocht. Het zag er op zich best mooi uit, maar de Canalcruise (waar dit hotel om bekend stond) stelde helemaal niets voor. Erg nep ook vooral.
We reden weer terug naar het hotel en gingen ditmaal iets vroeger slapen. Een dag later stond namelijk een reis naar Death Valley op het programma.