Dinsdag 5 april: San Francisco (CA)
We stonden vroeg op vandaag. Om 8 uur hadden we al de bus richting Fishermans Wharf. Bij Pier 41 gingen we in de rij staan voor Alcatraz. We hadden via internet al kaarten gereserveerd, dus mochten we in de Pre-Paid rij staan. Om 9.15 uur konden we aan boord van de boot welke ons naar Alcatraz bracht. Op het eiland zelf kregen we eerst wat uitleg en daarna mochten we naar boven klimmen naar het cellencomplex. Hier kon men ook de audiotour volgen. Een aanrader, anders weet men het verhaal achter de cellen en ruimtes niet.
Na uurtje of 3 rond gelopen te hebben, namen we de boot weer terug naar de pier. Bij Pier 39 lagen de walrussen heerlijk te zonnen. Wat een lawaai zeg.
Terug over de pier richting The Cannery gelopen. Onderweg zijn we nog bij Ripley’s Believe it or not binnen geweest. Jeetje zeg, wat zijn er toch veel rare mensen en dingen op de wereld. Na dit bezoekje zijn we verder gelopen naar The Cannery, een overdekt klein winkelcentrum in een voormalig conservenfabriek. Het was inderdaad niet echt groot, maar wel leuk om even doorheen gewandeld te hebben.
Rond half 5 zijn we naar de draaischijf van de Powell-Hyde-lijn (Cable Car) gelopen. Hier stond al een rij te wachten om een ritje met de Cable Car te mogen maken. Na een goed half uurtje mochten wij ook instappen. Dit was echt erg leuk! Lekker de toerist uithangen. Bij China Town zijn we weer uitgestapt.
We wilden in eerste instantie naar de Mac Donalds lopen, maar aangezien we nog niet echt honger hadden, zijn we maar weer een stukje door China Town gaan lopen. Opeens hoorden we ontzettend veel geschreeuw van verschillende mensen. We keken de hoek om en zagen mensen met borden en veel politie. Ietsjes naar boven gelopen om het wat beter te kunnen zien. Bleek het een protest tegen Arnold Schwarzenegger te zijn. Hij zou die avond daar een soort van Gala hebben in dat hotel en nu waren de mensen welke tegen Arnold waren bij elkaar gekomen om te protesteren. Wat een geschreeuw van iedereen zeg. Af en toe werd men door de politie weer naar de zijkant van de weg gestuurd, zodat er toch ook nog wel wat auto’s langs konden, maar op een gegeven moment lukte dat niet meer. Steeds als er iemand voorbij kwam die ook naar binnen moest, werd hij of zij uitgejoeld. Uiteraard had men veel bodyguards om hem/haar heen. Op een gegeven moment kwam er een mooie grote limo aangereden. Er werd een flink boe-geroep op gezet, de deur ging open en… er kwamen een 4-tal mensen uit met protest borden! Wat een stunt zeg. Vervolgens klonk er een gejuich. Alles en iedereen liep en schreeuwde nu door elkaar heen. Na een half uur riep er iemand dat Arnold waarschijnlijk via de andere kant van het hotel naar buiten zou komen. Iedereen liep achter hem aan. Aan de andere kant van hotel stonden ook veel agenten. Op een gegeven moment kwam er een grote politieauto klaar staan bij de deur. Hier zag het er in ieder geval beter georganiseerd uit als aan de andere kant. Maar helaas, na nog een half uurtje wachten ging iedereen weer naar de andere kant. De kant waar we net ook waren. Wij hadden onze hoop op Arnold maar opgegeven.
We kregen inmiddels echt honger. De McDonalds was ondertussen al dichtgegaan en we zijn toen bij de Sushiboot gaan eten. Alhoewel we niet van deze dienst gebruik hebben gemaakt (met z’n alle om de kok zitten en dan kun je verschillende sushi’s van de rondgaande bootjes pakken. Deze gaan met de klok mee rond op stromend water). Wij pakten gewoon 1 x menu B. Meer dan genoeg (14 sushi’s). Het was niet druk, dus binnen een kwartiertje waren we al mooi klaar met dineren. Snel naar de bushalte en weer terug naar het hotel. We waren echt uitgeput. Ook het idee dat we de dag erop weer vroeg op moesten, maakte ons erg moe.