Zondag 17 april: San Diego (CA)
Seaworld zou om 10 uur open gaan. Aangezien Seaworld ongeveer 10 minuten rijden van ons hotel is, besloten we dat we niet zo heel vroeg op hoefden te staan. Een tijd van half 11 – 11 uur vonden we een prima tijd om pas in Seaworld te zijn. Qua schema zaten we precies goed. Om iets over half 11 stonden we op het parkeerterrein van Seaworld. We namen bij de kassa een plattegrond mee en daar stonden ook de tijden van de shows op. We gingen er eens rustig voor zitten. “Als we nu deze doen, kunnen we daarna deze doen en dan deze… hm, maar dan is deze show wel erg laat. Oké, opnieuw. Als we zo meteen deze doen en dan deze, dan kunnen we dan deze doen….” Bla bla bla.
Het was een gepuzzel, maar uiteindelijk besloten we om als eerste de attractie van Journey to Atlantis te doen. We zagen al meteen dat we degene in Orlando leuker vonden. Dit omdat je hier vrijwel de gehele baan kan zien. In Orlando zie je alleen maar de voorkant met de val in het water (en kom je tijdens de rit er pas achter dat het ook een stukje achtbaan is). Bij deze zag je dus ook de val naar beneden in het water, maar ook de rest van de baan. Maar de attractie zelf blijft natuurlijk wel leuk. En helaas, van deze baan wordt je ook nat. Het was alleen nog wat bewolkt, dus een beetje koud was het wel.
Daarna liepen we naar de show van Shamu. We besloten niet in The Soakzone te gaan zitten. Want de kans dat je daar nat wordt, is ook behoorlijk groot. Na 10 minuten begon de show. Het stadion was inmiddels helemaal vol. Orka’s blijven ontzettend lieve en mooie beesten. Maar wederom konden we herinneren dat de show in Orlando mooier was. Daar sprong Shamu veel meer. Desalniettemin, ook deze show was gewoon mooi.
Na Shamu zijn we naar de dolfijnenshow gelopen. Dit stadion was iets kleiner, maar ook helemaal vol. Inmiddels waren de wolken weggetrokken en de hemel weer strak blauw. Het was weer heet! Bij deze show hadden ze 4 dolfijnen en 2 walvissen. En ook de dolfijnen blijf ik hele mooi dieren vinden. Het lijkt net of ze altijd glimlachen.
Na de haaien, pinguïns en de ijsbeer zijn we naar de show van Pets rule gelopen. Dit vond ik echt een geweldige show. Huisdieren roelen inderdaad. De huisdieren uit deze show zijn allemaal “gered” of ze komen uit het asiel. Na onze vakantie willen we ook twee katten en gaan we het asiel eens bezoeken. Asieldieren moeten gewoon een nieuwe kans krijgen! Deze show vonden we trouwens beter als in Orlando. Mede dankzij dat het buiten was (en niet binnen, zoals in Orlando). Hierdoor konden we betere foto’s maken. En het decor zag er leuker en groter uit.
We hadden nog één show te gaan. Die van Clyde & Seamore. We gingen zitten en zagen dat het een totaal ander decor was als in Orlando. Mooi, een geheel nieuwe show dus. Achteraf gezien jammer, want hierbij heb ik niet één keer gelachen. Het was een beetje een doelloos verhaal. De kapitein was op zoek naar een zeemeermin en de zeeleeuw was verliefd op deze zeemeermin.
Na deze show hadden we nog maar één attractie op ons programma staan. Shipwreck Rapids. Uiteraard weer het Piranha principe. Blijkt dat ze bij deze attractie bij een brug (waar iedereen overheen loopt) waterkanonnen hebben staan. Deze kosten maar 25 cent. Dat is tegenwoordig ‘in’ hier in Amerika (aangezien we deze al bij veel waterattracties gezien hebben). Alleen deze gaan behoorlijk samen met veel water. Conclusie: wij kwamen er helemaal doorweekt uit. Gelukkig had ik in de rugzak een vestje zitten. Bij de toiletten met t-shirt maar uit gedaan en mijn vestje aangedaan. Helaas had ik geen andere broek bij me. En aangezien het een spijkerbroek was, bleef deze dus ook nog behoorlijk lang nat.
Het park zou nog een uur open zijn, maar aangezien we ook nog naar Gaslamp Quarter wilden, zijn we maar terug naar het hotel gereden om daar iets anders aan te gaan doen. Gaslamp Quarter was in Downtown en wij sliepen in Oldtown. Dit was gelukkig ook niet zo lang rijden. Ongeveer 10 minuten. We hadden namelijk ondertussen honger gekregen. We liepen door de Fifth Ave, maar de winkels waren uiteraard gesloten. Het was tenslotte zondag (en al avond). Uiteindelijk belandden we bij Henry’s Pub. Na een voor- en hoofdgerecht besloten we geen toetje meer te nuttigen. Al was het een Finse Pub, het werd op z’n Amerikaans geserveerd. Veel!
Rond 10 uur waren we weer terug in onze hotelkamer en deden we onze 2de wasbeurt. Was ook weer eens nodig. Dit geheel duurde ongeveer 2 uurtjes, zodat we rond 12 uur weer heerlijk lagen te slapen.