Zondag 23 juni: San José (CA)
Na de gebruikelijke ochtendrituelen rijden we rond half 10 richting de Denny’s. Martijn neemt de aardbeien pannenkoekjes met hashbrowns, eieren en bacon en ik ga weer eens een keer gezond doen en kies voor de Fit Slam (alsof dat helpt, zo op de laatste dag).
We laten het ons smaken en rijden dan rond half 11 naar California’s Great America. We vinden een parkeerplaatsje vrij vooraan, al lijkt het toch behoorlijk druk. Gelukkig hebben we de entreetickets al thuis gekocht, zodat we nu niet in de vrij lange rij voor de kassa hoeven te staan.
Bij binnenkomst zien we rechts van ons de nieuwe houten achtbaan ‘Gold Striker’. Eentje van het merk GCI, ons favoriet. Maar we schrikken énorm van de rij. Deze staat zelfs al buiten de officiële rij. Ohnee, toch… het is zondag. Waarschijnlijk wordt het een dag met heel veel drukte. Meteen lopen we naar de infobalie voor de fastpassen, want wellicht biedt dat onze uitkomst. Maar als we de prijs horen, vallen we ervan achterover. Voor ons tweeën zou het 50 dollar per persoon zijn. Nee, dát is het ons toch echt niet waard… 100 dollar om een rij van 2 uur over te slaan. We lopen snel verder. Wellicht dat het in de middag wat rustiger is bij Gold Striker. Het park is tenslotte net open en de ingang van de houten achtbaan is direct na de entree. Logisch dat men nu daar als eerste gaat staan.
We komen uit bij Demon, een Arrow Custom Looping. Een oudje, maar eigenlijk nog best te doen. We hadden hem erger verwacht, maar hij is goedgekeurd. Naast Demon ligt de houten achtbaan Grizzly. Deze hebben we in 2005 al eens gedaan, maar ach… nu we er toch zijn willen we hem best nog een keer doen. Maar helaas, hij is nog niet open. Althans, het meisje voor de ingang vertelt ons dat hij wellicht later op de dag open gaat, maar dit is nog niet zeker. Ach, we zien wel.
We lopen verder en gaan in de rij staan voor Psycho Mouse. Zoals de naam al doet vermoeden, een standaard muis. Alhoewel, ook deze valt ons goed mee. Hij is boven in de bochten vrij subtiel. Iets wat we niet gewend zijn bij ‘muis-achtbanen’.
Daarna komen we uit bij Woodstock’s Express. Een familiebaan van het merk Intamin. Martijn en ik gaan beide apart in een karretje zitten, want het pas allemaal nog maar net. Dan gaan we omhoog en sjoef… Best nog wel hoog en snel voor een kiddie. Leuk!
Snel lopen we verder en komen uit bij Taxi Jam. Maar ohjee, Martijn is sowieso te lang en ik mag er niet in omdat je er alleen in mag als begeleiding van een kind. Maar de medewerker van Taxi Jam geeft me het advies om aan het kleine meisje welke er alleen in zit te vragen of ik bij haar mag zitten. Dan mag ik wel mee. Uiteraard vraag ik het eerst de moeder en zij vraagt aan haar dochter of ze daar ‘oke’ mee is. Ze knikt ja en ik neem plaats naast haar. Lief! Loopt Martijn toch nog een achtbaan achter op mij. Woeps…
Voor onze Bingo hoeven we alleen Gold Striker nog te doen (althans ik… Martijn kan natuurlijk geen Bingo halen meer ? ) Want de achtbanen Flight Deck, Vortex en Grizzly welke we ook nog open hebben staan voor vandaag, hebben we al eens gedaan. We staan voor Flight Deck, maar ook deze is gesloten. Ook hier zegt de dame voor de entree dat hij wellicht later vandaag open gaat. En we lopen weer verder. We komen uit bij Vortex. Deze is wel open, dus pikken we deze toch nog mee. Vortex is een staande achtbaan van het merk B&M. Normaal vinden we B&M een heerlijk merk, maar bij deze staande achtbaan valt hij toch behoorlijk tegen. Maarja, ook B&M’s kunnen oud worden natuurlijk. De baan zelf staat er al een tijdje. Wellicht tijd voor een smeerbeurtje?
Dan is het toch echt tijd om Gold Striker te gaan doen. De rij is in ieder geval een stuk korter dan vanochtend. Al zegt de medewerker die bij de ingang staat, dat het toch nog wel een uurtje wachten is. Ach, het is nog net geen 13.00 uur. Tijd genoeg. We wachten gewoon. Uiteindelijk blijkt het drie kwartier wachten te zijn. De rij zelf staat exact naast de eerste drop. Al zie je deze niet. De eerste drop is namelijk gebouwd in een tunnel. Waarom? Omdat de bedrijven er omheen geklaagd hebben. Ze hebben last van het geluid. Nu ziet deze ‘prachtige’ woodie er dus écht niet meer uit. Lelijk geval… Ook de onderkant van de track is met geluidswerend schuim bewerkt. Zonde zonde… doodzonde… Maar gelukkig zegt uiterlijk niets over ‘de binnenkant’. Wat een ontzettend geweldig gave coaster! Wat gaat hij hard! Hij dendert ontzettend lekker door. Zoals we van GCI gewend zijn.
Dan houden we een lunchpauze. Alleen, waar gaan we eten? We komen uit bij de Subway, al had de voorkeur Panda Express, maar daar staat een enorm lange rij. Dan maar een Sub… Nadat we ons broodje opgepeuzeld hebben, zien we dat de andere houten achtbaan Grizzly het doet. Jeuh! We wachten ongeveer een half uur en mogen dan instappen. Maar goh, wat is deze traag in vergelijking met Gold Striker. Het lijkt meer op een kiddie zo… Maarja, alle banen vallen natuurlijk in het niet tegenover de Gold Striker. Daar kan gewoon niets meer tegenop.
Na Grizzly gaan we met het kabelbaantje mee naar de andere kant van het park. We hebben alleen Flight Deck nog open staan op ons lijstje. Aangezien het kabelbaantje daar uitkomt, kunnen we kijken of de baan inmiddels open is. En dat is hij! Dit is een hangende achtbaan van het merk B&M en hier is de B&M wél heerlijk. Prima baantje. Dan hebben we alle banen van ons lijstje afgestreept.
Maar het is nog maar drie uur. Wat nu? We besluiten om toch nog een keer in de rij voor Gold Striker te gaan staan. We zijn er tenslotte toch. De rij is inmiddels nog korter dan een paar uur geleden, maar uiteindelijk wachten we toch nog 35 minuten. Wauw, ook deze tweede rit is weer geweldig. Wat heerlijk om met deze baan de vakantie te kunnen afsluiten. We lopen nog wel even naar de attractie daarnaast, Startower, om zo wat foto’s van het park bovenaf te kunnen maken.
Dan lopen we nog even een winkeltje binnen voor t-shirts. Alleen Martijn scoort er een. Voor mij hebben ze eigenlijk geen leuke. En dan is het toch tijd voor ons om te gaan. Het park is tot 20.00 uur open, maar wij willen eigenlijk op tijd gaan eten vandaag en daarna nog de koffers opnieuw herindelen. Vooruit, we lopen nog een keer naar Gold Striker om te kijken hoelang de rij is. Maar helaas… hij is weer behoorlijk lang. Tijd om dag te zeggen…
We lopen het park uit en eenmaal in de auto stellen we de Tom Tom in op TGI Friday’s. Jaja, we hebben toch nog een vestiging kunnen vinden in de buurt. Tenminste, hopelijk is die nog wel open als we aankomen. Maar gelukkig, als we na een kwartier rijden bij de Vallco Mall aankomen, waar TGI naast zit, zien we dat hij open is. We vinden 18.00 uur nog net wat te vroeg om te eten, dus lopen het winkelcentrum nog even door. Maar na een half uur zijn we uitgekeken. Veel winkels zijn al gesloten en verder is het centrum in de verbouwing. Snel door naar Fridays. Op Tripadvisor hadden we gelezen dat deze vestiging eigenlijk geen goede recensies krijgt. Vooral de bediening schijnt te wensen over te laten. Maar we gaan er niet bevooroordeeld heen. Maar helaas, de recensies kloppen enigszins wel. Martijn neemt de Jack Daniels Rib-Eye en ik de Jack Daniels Zalm. Maar als het eten komt, is het geen JD zalm… maar gewone zalm. Hey, dat had ik niet besteld. Excuus excuus, je eten komt zo. Maarja.. Martijns bordje laten ze natuurlijk wel staan en om het niet koud te laten worden, begint hij alvast met eten. Uiteindelijk heeft hij al meer dan de helft op als mijn bordje weer terug komt, met wel de juiste zalm. Ook alleen maar omdat Martijn behoorlijk in heeft gehouden met eten, anders was zijn bord wel al leeg geweest. Ach, het kan gebeuren natuurlijk en hij heeft zijn excuses aangeboden, maar handig is het niet. We bestellen ook ieder een cocktail erbij om de vakantie echt af te kunnen sluiten. De Ultimates zijn hier zondags de gehele dag voor 5,99 dollar. Dus dat komt mooi uit. Martijn neemt de Long Island Icetea en ik de sangria.
Na het eten parkeren we de auto even bij een prullenbak en wordt hij helemaal uitgemest. Wat een troep kun je toch maken in drie-en-halve-week. We stoppen alles wat we mee moeten nemen in verschillende tasjes en rond half 9 zijn we weer terug op de kamer. Dan gaat het grote geknutsel (het passen en meten) beginnen. Koffer mag natuurlijk maar 23 kg zijn, maar we hebben behoorlijk wat spullen bijgekocht. Gelukkig hebben we nu een laptoprugzak erbij. Kunnen we daar ook nog wat spullen kwijt. Uiteindelijk na veel over-en-weer, lijkt alles te passen. Koffers zijn nét geen 23 kg (22,9 kg zo ongeveer). Maar naar onze handbagage moeten ze maar niet kijken. Die is behoorlijk zwaar ?
Aantal gereden miles: 29 (47 km)
Aantal coasters: Linda 08/Martijn 07
Weertype: zwaar bewolkt, maar niet koud.