Zaterdag 1 juni: San Francisco (CA) – American Canyon (CA)
Veel mensen hebben last van een jetlag. Ze zijn de eerste ochtend altijd erg vroeg wakker. Dit geldt helaas niet voor ons. Als de wekker om kwart over zeven gaat, willen we het liefst nog even wat doorslapen. Maar dat gaat helaas niet. We hebben een druk programma gepland, dus we staan toch maar op.
Het ontbijt is inbegrepen hier, dus maken we daar uiteraard ook gebruik van. Het is zelfs nog best uitgebreid! Zelf pannenkoeken maken, bagels, ontbijtgranen en roereieren. Lekker! Op de TV zien we dat er gisteravond wederom een grote tornado is geweest in Oklahoma. Ditmaal 9 doden. Pff, je moet er toch niet aan denken zo iets mee te maken. Het ziet er heel stoer uit, maar liever niet.
Na het ontbijt pakken we onze koffers en rijden we als eerste naar Twin Peaks. Helaas voor Martijn bedoel ik dan niet het ‘breastorant’, maar de berg. Vanaf deze berg heb je een prachtig uitzicht over de stad. In twintig minuten zijn we bij het observatiepunt. We zijn niet de enige. Zelfs bussen met toeristen zijn hier gestopt. Maar dat is ook wel logisch, want inderdaad een prachtig uitzicht op het centrum van de stad. Ook zien we in de verte de Golden Gate brug. Jammer dat het iets wat heiig is, maar hij staat gelukkig niet in de mist.
Na een kwartiertje hebben we het gezien en rijden we naar onze volgende stop: The Legion of Honor. Daar staat het Holocaust Memorial wat we graag willen zien.
Het lijkt niet druk, maar we moeten toch behoorlijk zoeken naar een parkeerplaatsje. Als we deze gevonden hebben, lopen we wat rond. Wat een heerlijk rustige omgeving. We lopen ook naar de binnenplaats van het museum zelf. We gaan niet naar binnen, want dat zou ons te veel tijd kosten, maar de buitenkant ziet er in ieder geval mooi uit. Daarna lopen we naar het memorial. Dat ziet er best indrukwekkend uit. Een man achter prikkeldraad en achter hem mensen die dood op een hoopje liggen. Het beeld Auschwitz uit.
Als we in de Tom Tom onze derde stop in willen voeren, kent hij de stop niet. We willen namelijk op Marshall Beach foto’s van de Golden Gate Bridge maken. We besluiten om naar een strand daarvoor te rijden: Baker Beach. Maar goh zeg, wat is het daar druk! Geen parkeerplek te vinden. Dan besluit ik om alvast het strand op te gaan en Martijn ondertussen rondjes gaat rijden voor eventueel een parkeerplek. Ik loop het strand op en dat is heet aan de voeten! En ondanks dat het niet heel erg warm is, liggen er toch behoorlijk wat mensen op het strand. Iets verderop zie ik rotsblokken liggen. Vanaf daar lijkt het of je mooie foto’s van de brug kunt maken, dus ik loop er heen. Ineens zie ik een naakte man voorbij komen. Zag ik dat nou goed? Ja, hij is echt naakt! Ik kijk naar rechts en ook daar ligt een naakte man te zonnen. Ehm…? En dan zie ik het ineens: ik ben op het naaktstrand terecht gekomen. Ohjee… Maar als ik naar de rotsblokken wil, zal ik daar toch even overheen moeten lopen. Niet naar de mensen kijken, Linda… Gewoon doorlopen. Ik ben tenslotte op een missie! En die missie wordt beloond. Wat een prachtig uitzicht op de Golden Gate Bridge. Ik maak snel wat foto’s en loop dan weer terug naar de auto.
Martijn heeft ondertussen nog steeds geen parkeerplek kunnen vinden, maar is gewoon ergens stil gaan staan. Je moet iets… Ondertussen is het half 1 en aangezien we ons om kwart voor twee moeten melden bij City Segway, besluiten we om alvast naar Fisherman’s Wharf te gaan. Want daar zijn hun gevestigd. Het is een goed twintig minuten rijden en we parkeren de auto bij de Anchorage Square parkeergarage. Omdat we nog wat tijd hebben, besluiten we om wat flessen water te kopen. We hebben sinds de ochtend niets meer gedronken, dus zijn wel toe aan wat slokken water. We zien een Walgreens en hoppen daar naar binnen. Ook zien we daar wat zonnebrillen staan en er zit zowaar een mooi exemplaar voor mij bij! Ook weer geregeld. Dan kan ik tenminste ook overdag in de auto rijden.
Dan gaan we ons melden bij City Segway. Het is behoorlijk druk met mensen. Negentien personen! Gelukkig worden we opgesplitst in drie groepen. We krijgen eerst een instructiefilmpje te zien en daarna gaan we oefenen. We zijn de enige uit ons groepje die al een paar keer met de segway gereden heeft, maar de andere vier personen doen het ook prima. Als eerste rijden we naar Fisherman’s Wharf. Het is er behoorlijk toeristisch. Veel straattheater en levende standbeelden die zo hun geld proberen te verdienen. Iets verderop zien we een vrij originele act. Een man achter een struik met takken en roept BOE naar voorbijgangers. En daarna vraagt hij geld. Dus…
Dan segwayen we weer verder, naar Historisch Pier 45. Hier ligt een Marineschip aangemeerd. Vervolgens rijden we naar een paar pieren verderop. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht op de stad en op Alcatraz. Maar voordat we daar zijn, gaan we nog een paar heuveltjes op en af. San Francisco staat bekent om de vele steile wegen en ook daar ga je met je segway dus overheen. Een vrij apart gevoel, aangezien je dan net wat meer naar voren moet leunen, of juist wat naar achteren.
Onderweg komen we de andere groep tegen van City Segways. Er blijken twee dames gevallen te zijn op de steile weg. Gelukkig blijft het bij een paar schrammetjes, maar geschrokken zijn ze wel.
Bij de pier krijgen we de tijd om even wat rond te lopen, want inmiddels beginnen de voetjes toch ook al wel wat pijn te doen. Toch raar, je staat stil op een Segway en toch krijg je er pijn van in de voetjes. Dan rijden we weer verder door San Francisco en komen uit bij een plek waar je de Golden Gate kan fotograferen. Van de andere zijkant als waar wij hem vanochtend hebben gefotografeerd. Hij ziet er vanaf hier ook niet zo leuk uit eigenlijk. En het is nog heiiger als vanochtend. Dan is het alweer tijd om terug te rijden naar het begin. We hebben dan bijna 3 uur gesegwayd. Alhoewel, het eerste half uur was vooral instructie.
Het is iets na 5-en als we terugkomen bij het kantoor van City Segway. We geven onze gids, Jack, een fooi en lopen dan naar Fisherman’s Wharf. Inmiddels hebben we wat honger gekregen, dus bekijken we het aanbod aan eten. We komen uit bij Chowder Hut. Uiteraard pakken we iets met vis. Martijn neemt een gebonden mosselsoep en ik gefrituurde garnalen. De soep wordt geserveerd in een soort uitgeholde Italiaanse bol. Ziet er leuk uit. Volgens Martijn smaakt hij ook nog eens erg lekker.
We lopen weer verder naar Pier 39. Deze pier staat vooral om zijn vele zeeleeuwen bekend die daar in de zon liggen. Je hoort ze ook al van ver. Uiteraard is het hier behoorlijk druk. Het is even wachten op een plekje vooraan. Wat een geweldige beesten. Ze liggen heerlijk in de zon en af en toe gaat er één te water. Als de zeeleeuw dan weer op de pier wil springen en een plekje zoekt om weer verder te zoeken, moet hij wel over de andere zeeleeuwen heen kruipen. De één accepteert dat beter als de ander 
Wat een komisch gezicht.
Dan is het weer tijd om richting de auto te lopen. We willen nog naar de Best Buy om een laptop te kopen en we weten niet zeker tot hoe laat deze open is.
Iets na zevenen rijden we weg uit de parkeerplaats. Ik zie in mijn aantekeningen dat ik eigenlijk ook nog langs de Victoriaanse huisjes wil rijden. Aangezien deze vrij dicht in de buurt van de Best Buy liggen, pikken we die ook nog even mee. Ook daar is het vrij moeilijk om een parkeerplek te zoeken. Maar dan zien we een plekje. Snel parkeren en lopen dan naar Alamo Square. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de huizen. Helaas is net de zon achter een heuvel verdwenen, dus het mooie avondlicht valt niet meer op de Victoriaanse huisjes. Ook is het behoorlijk koud aan het worden. We stappen daarom ook weer snel in de auto. Op naar Best Buy.
Het aanbod van de laptops is acceptabel. Er zijn er zelfs twee naar onze smaak. Een Samsung en een Toshiba. De Toshiba is ietsjes duurder en heeft een grotere harde schijf, maar verder zijn de specs vrijwel hetzelfde. Alleen de Samsung ziet er net wat leuker uit. Dus we besluiten dat het de Samsung wordt! Als we navragen of hij nog op voorraad is, komen we bedrogen uit. Helaas, niet meer op voorraad. Wel is de Toshiba nog op voorraad, maarja… als je eenmaal je zinnen hebt gezet op de één, dan wil je die eigenlijk ook wel. De verkoper kijkt in het systeem en ziet dat in de andere vestiging van Best Buy, in het centrum, nog wel één op voorraad heeft liggen. Hij belt naar dat filiaal, maar staat zolang in de wacht, dat hij adviseert om er maar gewoon heen te rijden. Ze hebben er tenslotte nog één.
Na een goed tien minuten rijden zijn we bij de andere vestiging. We lopen naar binnen en overhandigen daar aan de verkoper het geprinte blaadje met het artikelnummer welke we van filiaalnr 1 hebben gekregen. Maar de verkoper kijkt in hun systeem en zegt dat er helaas niets op voorraad is. Wellicht dat ze die ene net verkocht hebben. Ja, natuurlijk. Al is dat wel erg toevallig… Maar we hebben geen haast. We komen onderweg nog genoeg andere filialen tegen.
Aangezien de zon nu vrijwel helemaal verdwenen is, rijden we naar de Bay Bridge. Daar is vanaf zonsondergang tot 2 uur ’s nachts de Bay Lights te zien. Ofwel, de brug is dan erg mooi verlicht. We parkeren de auto langs de Embarcadero Drive en maken wat foto’s van de brug. Omdat de lichtjes bewegen, krijg je steeds andere foto’s. Het lijkt een beetje op Glow Eindhoven. Die sfeer brengt het wel met zich mee.
Uiteindelijk is het bijna 10 uur als we op weg zijn naar ons hotel in Vallejo/American Canyon. We hebben na vanmiddag niets meer gegeten en eigenlijk lusten we best wel iets. Maar we willen eerst naar het hotel om daar in te checken.
Na een goed drie kwartier rijden zijn we bij Doubletree by Hilton. We checken in en Martijn overhandigd ons ‘ledenpasje’ van Hilton. Deze is gratis aan te vragen en dan krijg je status blauw. Maar dankzij een tip van iemand van het Alles Amerika Forum hebben wij ons kunnen upgraden naar een Gold status. En daardoor krijgen we nu gratis-en-voor-niets ontbijt erbij. Toch leuk! We krijgen een kamer op de eerste verdieping toegewezen. Als we naar de kamer lopen, zien we dat alle kamers een eigen naam hebben. Elk stuk een eigen thema. Wij slapen in het bloementhema en onze kamer heet Jasmine.
We bekijken de kamer en wederom is deze niet klein. Heerlijk zeg. Als we goed en wel geïnstalleerd zijn, zien we dat het alweer 11 uur is. Jeetje, wat gaat de tijd snel zeg. Echte honger hebben we niet, maar eigenlijk wel trek. Maar we hebben eigenlijk geen zin om nog ergens wat te gaan eten. Ik doe een poging om het verslag af te maken, maar mijn ogen vallen steeds dicht. Het is tijd om te gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag. Morgen ons eerste pretparkbezoek: Six Flags Discovery Kingdom!
Aantal gereden mijlen: 78 (125,5 km)
Weertype: zonnig met een fris windje, 17 tot 20 graden