Dinsdag 4 juni: Roseburg (OR) – Newport (OR)
Nog voordat de wekker gaat worden we wakker. Het licht dat door de raam in de badkamer schijnt, weerkaatst in de spiegel recht in mijn gezicht. Goedemorgen… We proberen nog even wat te luieren, maar helaas… we zijn echt wakker.
We staan op en maken van dit extra uurtje dankbaar gebruik om goed uit te zoeken waar we vanavond willen slapen. In het couponboekje staan drie hotels: Econo Lodge (49 dollar), Inn at Yaquina Bay (59 dollar) en Elisabeth Inn (119 dollar). De Econo Lodge en Yaquina Inn scoren enorm laag bij Tripadvisor (onder de 20 van de 24) en Elisabeth Inn juist enorm hoog (#3 van de 24). Ook ligt deze Elisabeth Inn aan het strand. Wauw! Toch maar een keer wat meer uitgeven dan? We bekijken wat Elisabeth Inn normaal kost, maar vrijwel overal staat dat het hotel volgeboekt is. Ohjee, heeft het dan wel zin om met je bonnetje op de bonnefooi naar binnen te lopen? Alleen bij Olotels.nl is hij nog te boeken, maar dan voor 149 euro. Dat vinden we toch wel een beetje te veel van het goede. Naast Elisabeth Inn zit Shilo Inn. Deze is nog wel vrij en kost 109 dollar per nacht. Maar krijgt juist weer slechte recensies. Toch maar niet dus.
We bekijken ook nog even het aanbod op hotwire. Daar staat een 3* hotel voor 84 dollar en een 3.5* voor 99 dollar. Aangezien we er toch al 119 dollar voor over hadden om in Elisabeth Inn te slapen, willen we die 3.5* wel proberen. Maar dan zien we dat hier nog geld bij komt voor het internet en er staat niets bij over ontbijt en parkeren. Wellicht dat hier dan ook nog geld bij komt? Dan wordt het uiteindelijk toch nog een duur grapje. We zijn eruit, we gaan voor de 3*. Zoals ik lees op betterbidding.com zou het een La Quinta Inn moeten zijn. Op internet ziet die er prima uit, krijgt ook goede recensies op Tripadvisor (staat op nummer 4) en heeft gratis ontbijt, internet en parkeren 🙂 We wagen de gok en ja hoor, het is de La Quinta Inn & Suites. Helemaal top! Alleen jammer dat hij in de haven gevestigd is en niet aan het strand. Ach, kleinigheidje blijf je houden…
Dan gaan we snel naar het ontbijt. We verwachten dat het nog niet zo druk is, het is immers nog geen 8 uur, maar we komen bedrogen uit. Waar komen deze mensen allemaal vandaan? Ook deze Best Western heeft een vrij standaard ontbijt. Maar dat is voor ons helemaal prima. Ze hebben voor mij bagels en creamcheese en voor Martijn yoghurt met frootloops. De rest (roerei, wafels, worstjes en toast) zijn eigenlijk alleen maar lekkere extra’s voor ons. En de koffie smaakt hier echt overheerlijk! Normaal krijg je vrij slappe koffie, maar hier smaakt hij echt prima. Eigenlijk is suiker ook nog geeneens nodig.
Om half 9 lopen we weer terug naar de kamer. Snel pakken we alles in en checken dan uit. We vullen de koelbox met ijs en rijden dan richting Bandon. Het eerste plaatsje langs de kust waar we heen gaan. Hier willen we naar het Visitor Center. Wellicht dat ze daar wat meer informatie hebben over de verschillende plaatsen langs de kust. Het blijkt ongeveer twee uur rijden te zijn. Iets na 11-en zijn we bij de plaatselijke VVV. Een vriendelijke man geeft ons wat informatie en wat foldertjes mee.
De eerste stop is bij Bullard Beach State Park om de Coquille River vuurtoren te bekijken. We lopen het strand op en merken dan dat het vrij hard waait. Het is zowaar behoorlijk koud! Snel trekken we wat warms aan. Het strand ligt helemaal vol met drijfhout. Wat een prachtig gezicht.
Iets verderop staat de vuurtoren, maar we vinden hem eigenlijk niet zo mooi. Hij is behoorlijk klein ook. Snel rijden we weer verder naar de volgende State Park. Een goed drie kwartier later, rijden we Sunset Bay State Park in. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de Cape Arago vuurtoren. Zo van ver af ziet hij er in ieder geval mooier uit als de vorige. Iets verderop ligt Shore Acres SP. Vanaf Simson Reef Overlook zien we in de verte een heleboel zeeleeuwen op de rotsen liggen. Een soort Pier 39 dus 
En wat een geluid maken ze. Gaaf zeg! Dan rijden we weer verder en rijden Cape Arago SP in. Maar vanaf hier is niet zoveel te zien.
Onze volgende stop wordt: lunch! We rijden het plaatsje Charleston in, maar het lijkt in eerste instantie of ze hier niets hebben. We rijden wat rond en zien dan een restaurant, genaamd Portside Charleston. Maar het ziet er aan de buitenkant erg vaag uit. Alsof het helemaal verlaten is. Toch lopen we naar binnen en daar worden we aangenaam verrast. Super netjes en tafeltjes langs het raam wat uitkijkt op een soort vissershaven. Uiteraard bestellen we daarom ook beide weer iets met vis. Martijn neemt de Fish & Chips, met een mosselsoepje en salade en ik de krab & garnalen salade. Het smaakt heerlijk!
Na de lunch stellen we de Tom Tom in op een adres naast de McCullough Memorial brug. De brug ziet er vrij imposant uit. Het is even zoeken naar een goede plek om foto’s te kunnen maken.
Na een korte stop rijden we weer verder naar het noorden. Het valt ons op dat je wel vrij weinig echt langs de kust rijdt. Je rijdt eigenlijk meer op een normale weg of door de bossen en via verschillende afslagen kom je dan bij de kust uit. Heel anders dan de kustweg van San Francisco naar Los Angeles. Dan rijd je vrijwel de gehele tijd echt langs de kust. Dan zie je de zee tegen rotsblokken klappen, wat een mooi gezicht geeft. Maar helaas, dat is hier dus niet.
Volgende halte is Umpqua Lighthouse SP. Maar deze vinden we helemaal saai. Erg klein, staat niet op het strand of iets dergelijks en echt mooi is hij ook niet. Snel weer verder. Een goed uur rijden komen we uit bij Sea Lion Caves. Maar helaas, ze zijn maar open tot 4 uur en het is inmiddels al half 5. We mogen nog wel even naar binnen voor onze sanitaire behoeftes. Vanaf de Sea Lion Caves heb je ook een mooi uitzicht op de Heceta Head vuurtoren. Alhoewel, hij staat vooral erg in de mist. De zon is achter een dikke pak wolken verdwenen. Laaghangende grijze massa hangt boven ons hoofd. Het geeft wel een mysterieus effect zo, maar je ziet er zo weinig door.
Iets verderop ligt Hecetra Head. Vanaf hier kun je ook naar de vuurtoren toe maar dan betaal je entree. Op het strandje daarvoor kun je gewoon gratis op. Aangezien we het wel leuk vinden om een foto te maken van de vuurtoren, maar niet perse erbij hoeven te staan, blijven we dus op het strandje. Het is alleen erg jammer dat je vanaf het strand geen goede foto’s kan maken van de vuurtoren. De mist is redelijk opgetrokken nu we zo dichtbij staan, maar er staat een boom voor! Het strand is door laagtij in tweeën gesplitst. Het lijkt alsof je van het andere strandje betere foto’s kan maken van de vuurtoren. Maar hiervoor moeten we wel het stromende water door. Het water is niet zo diep, maar wel enorm koud. We zien dat meer mensen het riviertje oversteken, dus wij wagen het er ook op. Wat is dat KOUD! Alsof de voeten er vanaf vriezen. Gelukkig komt het maar tot de enkels, alhoewel… op sommige stukken is het iets dieper. En dan blijkt dat het ook nog voor niets is geweest. Nog steeds geen goede foto’s van de vuurtoren. Al heb je er wel iets beter zicht op als vanaf het vaste standje, maar echt mooi is het nog steeds niet. Jammer… Snel terug naar de auto, maar eerst weer door het koude water. Argh, koud!
Onze laatste stop voor vandaag is bij Seal Rock, maar meer dan een grote steen in het water is het niet. Wellicht dat hier normaal gesproken ook nog dieren op de steen liggen, maar nu in ieder geval niet (meer). Snel dus verder naar het hotel.
We checken in bij La Quinta en krijgen een kamer op de eerste verdieping. Juist, we hebben weer gewoon een grote heerlijke kamer.
Beter! We vragen aan de vrouw achter de balie of ze wellicht een goed restaurantje weet en ze raadt ons Nana’s Irish Pub aan. Daar hebben we eigenlijk best zin in.
De pub is niet zo erg groot en behoorlijk druk. Het ziet er gezellig uit. Omdat we beide voor een Ierse taart willen gaan (duurt 20 minuten om te maken), bestellen we ook een voorgerecht. Martijn neemt de Spicy Hogwings en ik de gebakken brie. Als hoofdgerecht neemt Martijn de Steak & Guinness Pie en ik de Bridget’s Chicken Pot Pie. Als ons voorgerecht komt, zie ik dat ik niet een plakje brie heb (zoals ik het gerecht eigenlijk ken), maar een HELE brie. En het smaakt echt ontzettend lekker. Bij elke hap komt er een overheerlijke MMMM uit m’n mond. Helaas blijkt het maken van het taartje toch nog te snel te gaan. We hebben ons voorgerecht nog maar net op en daar komt ons hoofdgerecht alweer aan. Gelukkig is het enorm heet, dus mag het wel wat tijd gebruiken om af te koelen. Ook ons hoofdgerecht smaakt prima. Een toetje past er helaas niet meer in.
Snel weer terug naar het hotel. De wijn die ik bij het eten gedronken heb, hakt er behoorlijk in. Het is nog geeneens tien uur en mijn ogen vallen al dicht. Aangezien Martijn de foto’s van vandaag uit wil zoeken, kijk ik met één open oog nog even twee afleveringen van GTST. Daarvoor hoef je tenslotte niet echt wakker te zijn, toch?
Conclusie van de dag: de kustweg heeft ons eigenlijk een beetje teleurgesteld. Het was niet wat we ervan hadden verwacht. Al hebben we ook leuke dingen gezien. Er waren toch zeker wel twee hoogtepunten: de zeeleeuwen bij Shore Acres SP en de vuurtoren bij Heceta Head.
Aantal gereden mijlen: 240 (368 km)
Weertype: afwisselend zonnig, bewolkt en fris windje, gemiddeld 15 graden.