Donderdag 13 juni: Moses Lake (WA) – Liberty Lake (WA)
Ondanks dat het park pas om 11.00 uur open gaat, staan we toch op tijd op. Voordat we bij Silverwood zijn, hebben we nog een rit van 2,5 uur voor de boeg. Het ontbijt is wat karig, maar ze hebben hier wel van die Nederlandse mini zachte bolletjes. Dit soort brood zie je maar zelden in Amerika. Erg lekker dus. Het lijkt een beetje op kamperen, aangezien we de melk en jus d’orange gewoon zelf uit de koelkast mogen halen. En verder staat er ook een hele grote pot pindakaas op tafel. En als ik zeg groot, bedoel ik ook echt groot. Een pot van 64 oz (dat is 1,81 kg)!
Na het ontbijt pakken we in en checken we uit. We rijden ongeveer 2 uur naar het oosten en als we dan net over de staatsgrens zijn bij Idaho, moeten we nog een half uur naar het noorden rijden. Rond half 12 zijn we bij Silverwood. Het lijkt vrij leeg op de parkeerplaats. De meeste lijken ook naar het zwemgedeelte te gaan van het park (is inclusief bij de entree). Het is super zonnig, maar voor ons toch nog net wat te koud. Graad of 16 schatten we. Wellicht in de middag, want we verwachten snel klaar te zijn met het park. Het zijn vijf achtbanen, waarvan één kiddie, twee houten, een Vekoma en een oude Arrow corkscrew.
Als eerste lopen we door het kindergedeelte van het park. Jeetje, wat ziet het er leuk uit. Ze hebben zelfs een heuse Screaming Swing, maar dan voor de kleintjes dus. Geweldig.
Onze eerste achtbaan wordt de kiddie: Tiny Toot. Op zich is het maar een rondje, maar hij doet er wel zeven na elkaar. Toch leuk.
Vervolgens lopen we richting de eerste houten achtbaan, Timber Terror. Een out-and-back van het merk CCII. En die gaat, zoals de naam wellicht al doet vermoeden: heen-en-dan-weer-terug. Maar dan over de vele heuveltjes en dat betekent vaak: airtime!
Voordat we bij de achtbaan aankomen, merken we op dat het park echt super leuke en relaxte uitstraling heeft. De achtbanen zijn ook goed te fotograferen. Alsof men dit expres zo heeft gemaakt. Bij Timber Terror is het niet druk en we doen hem bijna voorin. Op een bord staat dat er streng wordt aangeraden om de rit niet met je handen in de lucht te doen. Ach, kan ons het schelen. Doen we lekker toch. Wauw, wat een airtime. Heerlijk. En de handen kunnen best in de lucht hoor. Dat is juist nog lekkerder. Alsof je écht uit je stoel geduwd wordt. Uiteraard doen we hem meteen nog een keer, maar dan bijna achterin. Maar tjees, wat was dat? Dat was gewoon nog veel meer aaaaiirrrrtime! Je wordt gewoon over de heuvel gesmeten. Niet te zuinig! Tip: doe hem dus vooral achterin!
Naast Timber Terror staat Aftershock. Een Vekoma Hangende Boomerang. Maar hij is gesloten. Alleen de reden snappen we niet zo goed. Op een bord staat dat hij gesloten is vanwege het aankomende slechte weer. Ehm, welk slechte weer? Geen wolkje in de lucht joh. Ofja, vooruit… een paar kleine witte… Ach, het is een Vekoma, dus niet zo erg om te missen. Alhoewel we deze eigenlijk wel hadden willen doen. Een hangende boomerang zie je niet zo vaak. Die zijn meestal juist wel leuk. Weer geen bingo vandaag dus…
We vervolgen onze weg door het park. De tweede houten achtbaan dan maar. Tremors is ook van het merk CCII, maar dan een twister. Dat betekent dat je eigenlijk alleen maar bochten hebt. Hier is het iets drukker. We moeten twee beurten wachten en stappen dan hier achterin. Aangezien dat bij de andere houten baan erg goed bevallen was. Maar nee, bij deze baan is achterin juist niet prettig. Dan is hij juist eigenlijk vrij lomp. Ook hier stond een bord met ‘handen niet in de lucht’ en dat advies nemen we bij deze baan wel ter harte.
Inmiddels is het al twee uur geweest en we krijgen wat honger. Voor 12 dollar per persoon kun je naar een all you can eat buffet. Laten we dat maar doen. Veel voor weinig klinkt ons goed in de oren. Ze hebben verschillende salades, hotdogs, varkensvlees (draadjesvlees), kip, maiskolf en fruit. Heerlijk in het zonnetje genieten we ervan. Uiteraard scheppen we voor de tweede keer op. Maar niet zo veel meer, want anders klappen we uit elkaar.
Na het eten doen we Tremors nog een keer, maar dan voorin. Kijken of dat scheelt. En ja, dat is echt een wereld van verschil. We vinden beide Timber Terror leuker, maar blij dat we deze in ieder geval ook nog voorin hebben gedaan. Dan houden we er in ieder geval nog een prettig gevoel eraan over. Dan zien we dat Aftershock het doet. Oh, tóch een bingo dus?
Snel lopen we er heen en na twee rondes wachten zijn we aan de beurt. We stappen helemaal achterin en toen… beseften we dat een Vekoma een Vekoma blijft. Damn, niet leuk.
Snel weer verder. We komen weer langs Timber Terror, dus tja… nog maar een keer dan. Ditmaal echt helemaal achterin… maar er stapt verder niemand meer in. Oh, privé rit? Net niet helemaal. Ook helemaal voorin zitten twee jongens. Semi-privé dan ?
Dan lopen we naar de laatste achtbaan van ons lijstje: Corkscrew. De allereerste baan welke over de kop ging. Super antiek ding dus, maar voor de history erg leuk om te doen dus. Maar daarmee is dan ook alles gezegd. OMG, wat doet deze pijn. Je hoofd wordt van links naar rechts geslingerd, zo tegen de schouderbeugels aan. Dat doet vooral in de nek erg pijn. Maarja, hiermee is onze coasterbingo wel weer een feit ?
We hebben het gehele park gehad, maar willen nog wat shoppen voor shirtjes. Als we terug naar de ingang lopen, zien we dat de magicshow van Nick Norton bijna gaat beginnen. Pikken we die ook nog even mee. Wat een geweldige vent! Veel humor en hij is behoorlijk snel met zijn trucjes. Hij doet het echt erg leuk!
Het shirtje bij de ingang wordt uiteindelijk toch niet gekocht. Ik twijfel behoorlijk of ik degene die ik bij het winkeltje in het park leuker vindt. Snel hobbelen we weer terug. En ja, daar koop ik mijn shirtje (uiteraard in de kleur paars). En goh, wat een toevalligheid dat de ingang van Timber Terror hier ook is. Voor de vierde keer beleven we de bulk airtime. Leuke afsluiter van de dag. Van dit soort parken worden we blij. Geweldige sfeer, mooi aangelegd en twee leuke houten achtbanen.
Inmiddels is het weer ook omgeslagen. Het is zwaar bewolkt en heel af en toe voelen we een drupje. Toch maar niet zwemmen dus. Uiteindelijk is het ook al bijna 6 uur en aangezien zowel het park als het zwemgedeelte om 7 uur sluiten, heeft het sowieso ook geen zin meer om te gaan zwemmen.
Op de heenweg zagen we onderweg een Texas Roadhouse. Daar gaan we dus vanavond eens heerlijk dineren. Texas Roadhouse staat vooral bekend om zijn steaks en ribs. Echt een vlees-tent dus. Heerlijk. Het is behoorlijk druk en moeten maar liefst 20 minuten wachten voordat er een tafeltje vrij komt voor ons. Het meisje van de bediening vraagt of we wellicht willen beginnen met een voorgerecht, maar nee dank je. We willen veel vlees, dus is een voorgerecht niet verstandig. Ik neem de New York Steak (12 oz) en Martijn wil erg graag laten zien dat hij een echte man is. Hij neemt namelijk een full-slab van de ‘fall-off-the-bone-ribs’. En dat doet het: het vlees is erg mals. Je hoeft niet te kluiven, maar het valt gewoon van het bot af. Maar jeetje, wat is het veel! Martijn laat zich niet kennen en eet het helemaal op! Ben trots op je jongen ? Ook mijn steak is erg lekker en vrij groot. Helemaal voldaan zijn de borden leeg.
Een nagerecht gaat er toch echt niet meer in. Ofja, een cocktail als toetje past natuurlijk altijd wel. We nemen beide een Skinny Lime Margarita (jaja, onder de 200 calorietjes) en we genieten van de sfeer.
Bij Texas Roadhouse danst het personeel zo af en toe een linedance. Erg leuk. Ook staat er een emmer pelpinda’s op tafel. De schil mag je gewoon op de grond gooien. Het heeft echt een geweldige westernsfeer. Na een geweldig dagje in een pretpark, is dit ook een prima toevoeging. Nu alleen nog een goed hotel vinden en onze dag is helemaal geslaagd. We hebben voor vanavond namelijk nog niets geboekt. De planning voor morgen heeft tot nu eigenlijk open gestaan. Oorspronkelijk is de planning om morgen naar Glacier National Park te rijden, maar de weg er door heen is nog niet helemaal open. Je kunt maar een gedeelte van het park zien en eigenlijk vinden we dat zonde. Het schijnt één van de mooiste parken te zijn, maar als we hem niet volledig kunnen zien, willen we het park liever bewaren voor een volgende keer.
Daarom gaan we morgen onze alternatieve route rijden: door Palouse Hills. Dat is via het zuiden naar Idaho in plaats via het noorden. Dus vandaar dat de nacht nog helemaal open stond. Er bleek ook niets te hotwiren (3* hotels waren boven de 70 dollar), dus gaan we het vanavond het eens op onze oude manier proberen: via een coupon uit een boekje. Onze voorkeur heeft de Quality Inn in Liberty Lake. Na een goed kwartier rijden komen we aan op onze bestemming.
We zien dat de dame voor ons ook een coupon heeft en ze accepteren haar bonnetje. Mooi. Vervolgens zijn wij aan de beurt. We vragen eerst wat de normale prijs is voor een king: 79 dollar per nacht. En voor Triple A? (dat is de plaatselijke ANWB en met ons pasje daarvan kun je korting hier krijgen), 71 dollar per nacht. Goed.. op ons bonnetje staat 44,95 per nacht voor een Queen. We laten het bonnetje zien en ze accepteert hem ook nog. Zelfs voor een King-bed! Helemaal super. We krijgen een kamer op de tweede toegewezen, helemaal achterin.. dat dan weer wel.
Als we de kamer openen, zien we een vrij grote kamer. Relaxt. Zelfs met een klein keukentje. En wat zie ik daar om het hoekje? Een whirlpool! WTF! We hebben gewoon een soort van suite, hahaha… Echt een geweldige afsluiter van de dag. Hier worden we wel vrolijk van ? Via de site zien we dat een Kingkamer met whirlpool 119 dollar per nacht kost. Damn, en wij slapen er gewoon voor 44,95 dollar…
Aantal gereden miles: 184 (296 km)
Aantal coasters: 5 (bingo!)
Weertype: het begon erg zonnig, maar eindigde zwaar bewolkt. Graad of 17.