Zondag 9 juni: Auburn (WA) – Seattle/SeaTac (WA)
Wederom worden we met moeite wakker. De vermoeidheid heeft wellicht toegeslagen, maar met een snelle douche zijn weer weer fris, fruitig en heerlijk wakker. We lopen naar de ontbijtzaal, maar het is behoorlijk druk. Ook behoorlijk veel kinderen en tieners lopen er rond en dat betekent: niet geheel rustig ontbijten dus. Ach, het heeft ook wel iets gezelligs zo.
We checken uit en rijden dan naar Wild Waves Theme Park. Dit park heeft voor ons 4 achtbanen op het programma, maar er zit eigenlijk geen één echt spannende baan bij. Maarja, je bent in de buurt en voor de ‘coastercounter’ zijn het er toch weer vier hè ?
Wild Waves is een combinatie van pretpark en waterpark. We hebben onze zwemspullen ook in een tas ingepakt. Mochten we vanmiddag zin hebben om te zwemmen, dan hoeven we de zwemspullen niet meer uit de koffer te graaien. Omdat de parkeerplaats tegen de ingang ligt, laten we deze spullen gewoon in de auto. Hoeven we er niet de hele ochtend mee te sjouwen of een apart kluisje daarvoor te huren. Dat kan altijd nog.
Dit park is voor Amerikaanse begrippen vrij goedkoop. Je betaalt maar 15 dollar entree (plus 10 dollar voor het parkeren, dat dan weer wel). Om naar het pretparkgedeelte te komen, loop je eerst door het zwemgedeelte. Het ziet er erg leuk uit. Voor ons nog net wat te koud om te zwemmen. Ondanks dat het 17 graden is, is het ons nog te koud. Het is zwaar bewolkt en het waait vrij koude wind. We lopen als eerste naar Wild Thing, een Arrow Looping. Een oude baan uit 1984 met één looping en een dubbele kurkentrekker. Erg simpel baantje dus. Het is niet druk. We hoeven maar één beurt te wachten, althans… dat dachten we, want als het karretje weer terug is, gaat hij gewoon nog een keer! Dan stappen wij in, bijna achterin. Omdat de baan vrij oud is, is hij niet zo heel soepel meer. Martijn heeft hier meer moeite mee dan ik. Als wij weer terug zijn in het stationnetje, gaan wij ook nog een keer. Ohjee ?
Daarna lopen we wat door het park. Een behoorlijke verzameling aan oude attracties, zoals de Ring of Fire, Paratrooper en Antique Carousel, maakt de sfeer wel erg leuk. Ook doordat er heerlijke muziek door het park galmt, ontstaat er een prettige sfeer. Dan komen we uit bij Kiddie Coaster. Zoals de naam al doet vermoeden: een kinderbaantje. Maar voor een kiddie gaat hij nog behoorlijk snel. We vliegen bijna uit de bocht!
Iets verderop staat Klondike Gold Rusher, een Zamperla Wilde Muis. Maar we zien helemaal geen karretjes! We vragen na wat er mee is. Er blijkt een storing te zijn en ze weten niet of hij later op de dag het nog gaat doen. Zonde zeg, dat wordt geen coaster-bingo vandaag… Dan lopen we naar de laatste achtbaan van het park, Timberhawk: Ride of Prey. Een houten achtbaan van het merk S&S. Wederom vrijwel geen wachtrij. Ook hier stappen we bijna achterin. De rit zelf is leuk, maar niet bijzonder. Vermakelijk dus. Het is meer een kinderbaan, dan een echte houten baan.
Inmiddels is het iets over 12-en, lunchtijd dus. We ruiken wat BBQ geuren en komen uit bij Lumberjack Burgers & More. Uiteindelijk blijkt het gewoon een simpele hamburgertent te zijn, maar we hebben honger. Na de lunch lopen we nog wat door het park, kopen we een T-shirt en besluiten dan om te gaan. Het is iets minder bewolkt dan vanochtend en het voelt ook wel iets wat warmer, maar echt heet is het nog niet. We hebben meer zin om naar het hotel te gaan en wat te relaxen.
Het hotel blijkt op een goed twintig minuten van Wild Waves te liggen. We zijn erg benieuwd of het pakje inmiddels al gearriveerd is van La Quinta Newport. Ook zijn we benieuwd of we wellicht een upgrade krijgen. We hebben immers gezien dat we met onze ‘gold-status’ in American Canyon bij Doubletree gratis ontbijt erbij kregen. Aangezien we bij dit hotel eigenlijk helemaal niets gratis hebben (ontbijt kost 10 dollar per persoon, internet 10 dollar en parkeren 21 dollar). Nadat we de auto hebben geparkeerd lopen we naar binnen en checken in. Martijn laat zijn ledenpasje van Hilton zien en meteen zegt de dame achter de balie: ah, gold. Dan boek ik jullie meteen om naar een kamer in onze toren. In plaats van een King krijgen jullie nu een King Deluxe kamer. Beter! We krijgen kamer 617 toegewezen. Als we bijna weg willen gaan vraagt Martijn nog even na hoe het zit met het internet. De dame achter de balie reageert meteen: “Ohja, die krijgen jullie ook nog gratis, want jullie zijn Gold. En ontbijt natuurlijk ook nog”. We krijgen vouchers mee waarmee we drie ochtenden gratis mee kunnen ontbijten ? Alleen parkeren kost ons dus nog geld.
We halen onze spullen uit de auto en lopen dan naar onze kamer. Het is helemaal achterin. Lekker rustig dus. De kamer zelf is heerlijk ruim. Het ziet er op zich uit als een standaard King, maar de ruimte is gewoon vrij ruim.
Dan bedenkt Martijn ineens dat we vergeten zijn om te vragen of er toevallig een pakje voor ons gearriveerd is. Snel loopt Martijn op en neer naar de lobby, maar helaas. Hij komt met lege handen terug. We internetten nog wat op de kamer en na een goed anderhalf uur besluiten we om naar Westfield Southcenter te rijden. Dit is een winkelcentrum vrij in de buurt.
We zijn eigenlijk niet zo’n shoppers, maar een beetje rondstruinen in een mall vinden we wel leuk. We kopen zelfs nog wat, al is het geen kleding. Rond half 6 beginnen onze magen te knorren. Ze hebben hier in de mall ook een vestiging van The Cheesecake Factory en daar hebben we eigenlijk wel zin in. Het is vrij druk bij The Factory. We wachten iets langer dan een kwartier en krijgen dan een tafel toegewezen. We nemen express geen voorgerecht, zodat we zeker weten dat er nog een toetje bij past, want The Cheesecake Factory verlaten zonder een cheesecake gegeten te hebben, dat kan natuurlijk niet.
Ze blijken een SkinnyLicious menu te hebben. Dat lijkt me wel iets voor mij. Lekker low carb eten, zodat er best nog wel een toetje bij mag. Ik ga voor de gegrilde zalm en ik bestel er zelfs een low carb cocktail bij. De Margarita blijkt onder de 150 calorieën te zitten. Martijn gaat wel voor wat calorieën en kiest voor de pittige cashew kip met bruine rijst en een biertje. Uiteindelijk blijkt het hoofdgerecht toch te veel van het goede. Er past geen cake meer in! Niet getreurd, we mogen de cake gewoon meenemen naar het hotel. Martijn kiest voor de Fresh Banana Cream Cheesecake en ik zie er zelfs ook daar een low carb cake bij staan: Aardbeien Cheesecake. Omdat het met Splenda is gemaakt, zitten er bijna geen calorieën in. Goh, wat ben ik toch verstandig vandaag.
Als we weer terug op de kamer zijn, zien we dat er een lampje brand op de telefoon. Er is een bericht achtergelaten door de conciërge: er is een pakje voor ons binnengekomen. Cool! Snel lopen we weer naar beneden, naar de lobby. En ja hoor, het pakje waar we op wachten is er. Eenmaal terug op de kamer pakken we hem uit. Echt alles wat we kwijt waren zit erin. Nog steeds snappen we niet hoe we zo slaperig zijn geweest. Bedoel, we waren niet één, niet twee, maar drie dingen vergeten. Toch knap.
Inmiddels is het eten wat gezakt, dus past daar wel een stukje cake bij. Samen met een glaasje Moscato (van de walmart) peuzelen we hem op. Heerlijk, zo’n rustig avondje.
Aantal gereden miles: 28 (45 km)
Aantal coasters: 3
Weertype: bewolkt met af en toe een zonnetje, 17 tot 20 graden.