Woensdag 22 april: Osaka
Om 9 uur gaat onze wekker en ons ochtendritueel begint weer: We staan op, gaan ons douchen en we checken nog snel even het internet. Daarna kopen we ons standaard ontbijtje bij de supermarkt om de hoek. De Shinkansen naar Himeji vertrekt om 11.05 uur. In Himeji zijn we van plan om Kasteel Himeji-Jo te bezoeken. Himeji-Jo is het grootst overgebleven kasteel van de twaalf andere Japanse feodale kastelen. Het kasteel wordt ook wel Shirasagi-Jo (Zilverreigerkasteel) genoemd, vanwege de gelijkenis van de witgepleisterde donjon en zijgebouwen met een vogel die het luchtruim kiest.
Na een half uurtje reizen met de Shinkansen komen we aan in Himeji. Volgens het plattegrondje welke we vinden op het station is Himeji-Jo ontzettend makkelijk te vinden. Vanuit het station is het alleen maar rechtdoor en loop je vanzelf tegen het kasteel aan. En dit klopt. Na een kwartier lopen staan we voor de ingang van het kasteel. We kopen een kaartje en gaan dan het terrein op. De poorten en terreinen van dit kasteel is als een soort labyrint ontworpen om zo vijanden in verwarring te brengen. Het is een hele klim en we volgende de paden van links naar rechts en dan weer naar links, maar uiteindelijk komen we uit bij Donjon. Hét kasteel.
In Donjon moeten onze schoenen uit en mogen we gebruik maken van slippers. Onze eigen schoenen gaan in een plastic zakje mee, want het is te druk om alle schoenen om te kunnen bergen. De slippers lopen ontzettend irritant. Ze zitten vrij los, waardoor je continue bang bent om ze te verliezen. Via een steile trap gaan we naar de eerste verdieping. Hier zijn allemaal oude stukken van het kasteel te vinden. Schilderijen, papierwerk, aardewerk, wapens etc. Ook de tweede en derde verdiepingen zijn oude stukken te vinden. We lopen weer verder naar boven met de irritante slippers en onhandige steile trappen en komen uiteindelijk uit in het bovenste vertrek op de vijfde verdieping. Vanuit hier heb je een mooi uitzicht op de stad Himeji. Doordat de ramen openstaan, waait het wel enorm. We zien dat sommige mensen hun slippers uit hebben gedaan en op sokken verder gaan. Dit lijkt ons een uitstekend plan en ook onze slippers gaan uit. Dat loopt een stuk prettiger!
We gaan weer naar beneden en op de begane grond, net iets voor de uitgang, worden we verzocht om weer via een andere trap naar boven te gaan. “Special Event” staat erbij. Het blijkt een gedeelte van de aanbouw te zijn. Ook hier mogen we naar boven, maar gelukkig is de aanbouw niet zo hoog. We hoeven maar naar verdieping twee en ook vanuit daar kun je over de stad Himeji kijken. Als we klaar zijn met het Special Event lopen we naar de uitgang. De schoenen gaan weer aan en via de andere kant van het doolhof komen we uiteindelijk weer uit op een normale straat van Himeji. We lopen via een overdekt winkelcentrum terug naar het station. Onderweg vragen we ons af of we van al dat lopen zijn afgevallen. Vast wel, dus we eten onze lunch bij de Mac Donalds!
Omdat het nog maar drie uur is, hebben we nog tijd over om nog iets te ondernemen. Onderweg met de Shinkansen van Osaka naar Himeji zijn we het plaatsje Kobe gepasseerd. Achter het station (Shin-Kobe) liggen de bergen Futatabi, Maya en Rokko. Deze bergen zijn te bezoeken door middel van een kabelbaan en dat klinkt ons wel leuk in de oren. Ook is er een waterval te bekijken en dat vinden we ook altijd mooi om te zien.
Als we op het station van Shin-Kobe zijn uitgestapt is het nog wel een gedoe om de vinden waar we heen moeten. Als we na vijf minuten ten westen van het station lopen nog steeds niets gevonden hebben waar we heen moeten, lopen we weer terug naar het station. Ineens zien we een bord waarop aangegeven staat hoe je bij het kabelbaantje van de berg Maya komen. Daarnaast is een bord te vinden hoe we bij de Nunobiki waterval komen. We moeten eerst naar de eerste verdieping, in plaats van de tweede waar we op dat moment zijn. In eerste instantie lopen we weer verkeerd, maar uiteindelijk vinden we de waterval. We vinden hem eigenlijk niet zo veel voorstellen, maar we zijn toch blij dat we hem even gezien hebben. Op naar het kabelbaantje!
De kabelbaan van berg Maya bereik je via het Crowne Plaza Hotel. Een mooi en sjiek hotel van maar liefst 36 verdiepingen hoog. We kopen een retourticket voor de kabelbaan en daar gaan we… Een geweldig uitzicht over de stad Kobe en de berg. Ongeveer in het midden van de kabelbaan bevindt zich nog een opstappunt (maar geen uitstappunt – we moeten dus blijven zitten). Het tweede deel van de reis vliegen we over Nunobiki Herb Park. Het ligt er een beetje sober bij allemaal, want de beloofde bloemen en planten zijn nog niet in bloei. Als we aan het eind van onze kabelbaanreis zijn, zien we waarvoor het tweede opstappunt is. Je kunt namelijk vanaf boven, via het park, naar het tweede opstappunt wandelen. Maar dit zijn we niet van plan, aangezien het meeste toch nog niet in bloei staat.
Af en toe zijn mannen net kleine kinderen: Ik wil een ijsje, ik wil een ijsje! Nou vooruit, dan krijg je een ijsje. Helemaal in zijn sas geniet hij van zijn ijsje. We lopen wat en komen uit bij een klein geurmuseum. Sommige geuren ruiken enorm lekker en bij andere trekken we een vies gezicht. Na een half uur boven gaan we weer met de kabelbaan naar beneden. Ook deze terugreis is prachtig.
Als we weer in hotel Crowne Plaza zijn, zien we dat op de 5de verdieping een sushi restaurant zit. We willen graag onze laatste vakantieavond (aangezien we morgen reizen naar het Hilton Airport hotel, dat voelt toch een beetje als de terugreis) afsluiten met sushi. Maar helaas, het restaurant is dicht. Als we naar de menukaart kijken van het sushirestaurant, zijn we hier ook niet rouwig om. Wat een prijzen! Dat krijg je in zo’n sjiek hotel. Met de lift kun je ook naar de 34e en 36e verdieping. Hier zijn ook nog een paar restaurantjes te vinden. We weten dat we er niet gaan eten, maar we zijn toch wel benieuwd wat ze te bieden hebben. Het ziet er allemaal poepie sjiek uit en gaan snel weer terug naar beneden. Terug naar het station en binnen een kwartier zitten we weer in de Shinkansen naar Shin-Osaka. Eenmaal op het station nemen we de JR-trein naar Osaka. Kijken wat dat station aan eten te bieden heeft.
We belanden in een Food Corner iets buiten het station en zien een sushirestaurant. Tegelijkertijd zien we dat dit restaurant de zogeheten sushiboot-systeem hanteert. Dit heb ik altijd al eens willen doen. Met dit systeem ga je gewoon aan de bar zitten en via een lopende band komen er van allerlei sushi’s voorbij. Je pakt gewoon een bordje als je zin hebt en het personeel ziet aan de kleur en motief van het bordje wat de prijs is. Je stapelt dus gewoon de bordjes op en zo ontstaat je rekening dan. We nemen eerst een bordje sushi van het menu (zo’n negen verschillende sushi’s liggen hierop) en maken daarna gebruik van de sushiboot. Heerlijke sushi’s komen voorbij.
Als ons buikje vol genoeg zit, rekenen we af en gaan weer terug naar het hotel. We zijn lekker vroeg op de kamer. Op TV is de natuurfilm Deep Sea op. Prachtige beelden onder water. Na de film typ ik het verslag van de dag ervoor en kijken we Mijn Tent is Top terug op het internet. Iets voor twaalf gaan we slapen. Onze laatste nacht in Osaka…