Zaterdag 11 april: Tokyo
Na het checken van de mail, gaan we vandaag proberen om naar Yokohama af te reizen. Daar liggen namelijk twee kleine parkjes genaamd: Sea Paradise en Cosmo World. Zonder enige moeite vinden we de JR lijn welke we nodig hebben en met drie overstappen komen we een uurtje later aan in bij Sea Paradise in de havens van Yokohama. Als we naar de ingang lopen, zien we honderden, zo niet duizenden Japanners in het water staan. Wat zijn ze in godsnaam aan het doen? Het lijkt erop dat ze schelpen aan het opgraven zijn. Maar tjee, wat zijn dat een boel mensen. Het is echt een weekenduitje voor hun, volgens mij.
Sea Paradise heeft één achtbaan en een hele hoge valtoren van maar liefst 107 meter hoog. Dat is dus één van de hoogste valtorens ter wereld. Voor Sea Paradise hoeven we geen entree te betalen, maar kopen we wel een onbeperkte rittenkaart voor de attracties. Als eerste doen we de Aqua Ride, ofwel de Piranha. Hij is vrij saai, kort en je wordt er ook nog eens niet echt nat van. Maar goed, niet getreurd, hiervoor kwamen we tenslotte niet.
We lopen naar de valtoren en ik twijfel of ik er in wil. Op de een of andere manier krijg ik het toch altijd weer benauwd als ik helemaal boven ben en dan een onverwachte val naar beneden maak. Maar ik laat mezelf niet kennen en ik wil de toren gedaan hebben. We zijn meteen aan de beurt en we worden naar boven getild. En het is hoog, zeer hoog! Als we helemaal aan te top zijn, hebben we een prachtig uitzicht op Yokohama en dan ineens ‘bam’ naar beneden. Man o man, wat kriebelde dat in mijn buik. Maar ik ben blij dat ik hem gedaan heb, want eng vind ik hem uiteindelijk niet.
Dan lopen we naar Surf Coaster en merken we dat Sea Paradise er mooi bij ligt. Het is mooi schoon en het ziet er prima uit. Het is alleen niet erg groot. Je kunt hier ook naar een dolfijnenshow, maar deze slaan we over (we hebben tenslotte alleen maar een onbeperkte rittenkaart en voor de shows zouden we ook weer een apart kaartje moeten kopen). Surf Coaster is een aardige achtbaan, maar niet bijzonder, maar de helixen (rondjes) zijn wel erg leuk! Je wordt dan enorm in je stoeltje gedrukt (de bekende G-krachten).
Na anderhalf uur zijn we klaar in Sea Paradise en gaan we op weg naar Cosmo World. Hiervoor moeten we de metro weer terug naar Yokohama nemen om vervolgens weer op een andere lijn naar de andere kant van Yokohama te gaan. Als we weer op straatniveau zijn, staan we midden tussen de hoge torens. Het is moeilijk te zien waar Cosmo World is. Op onze beschrijving staat namelijk ‘loop naar het reuzenrad, dan kom je er vanzelf’. Blijkbaar zijn we de verkeerde uitgang uitgelopen, want tussen deze hoge torens is er geen reuzenrad te zien. We lopen naar links, maar als we na een minuut of 10 nog niets zien, besluiten we terug te lopen. Onderweg komen we een plattegrond tegen en we waren inderdaad de verkeerde kant opgelopen. We lopen nu de andere kant op en als we de hoek omlopen, zien we inderdaad een reuzenrad. Missie volbracht, Cosmo World gevonden!
Ook voor dit parkje hoef je geen entree te betalen. Alleen kun je hier geen onbeperkte rittenkaart kopen, maar echt alle attracties los. Wel moet je van te voren bij een verkoopbalie tickets kopen van de attracties welke je wilt doen. Als we drie attracties aanwijzen “Vanish (een diving coaster), de spinning coaster en Cliff Drop (flumeride)” goochelt ze wat met de prijzen en wij snappen er niets meer van. Wij hebben uitgerekend 3600 yen bij elkaar, terwijl zij roept dat we maar 2900 yen hoeven te betalen. Ze geeft ons een foldertje in het Engels en daar staat in dat als je voor 3500 yen koopt, maar 2800 yen hoeft te betalen. Van die regeling maken wij schijnbaar gebruik van. Plus 100 yen om het te kort aan te vullen. Het klopt als een bus en wij zijn blij met deze korting.
Als eerste lopen we naar Vanish. Deze baan duikt op een gegeven moment een tunnel in. We vinden hem wel grappig, maar niet echt bijzonder. Daarna lopen we naar de Spinning Coaster. Dit is een exacte kopie wat je normaal ook op de kermis vindt, maar ach… alles voor the coastercounter. Hij doet minder pijn dan we dachten, maar zo’n muisattractie blijft nog steeds geen favoriet van ons. Dan gaan we in de bekende boomstammetjes. Twee keer omhoog en dus ook twee keer omlaag. Erg standaard, maar wel leuk.
Ook hier zijn we na anderhalf uur klaar. We lopen weer terug naar de metro en onderweg eten we nog wat bij de McDonalds. We maken weer een planning voor Tokyo, aangezien we nog niet terug naar het hotel willen. We reizen door naar Ginza, dit is een warenhuiswijk in Tokyo. We zijn blijkbaar helemaal ingeburgerd in het metrosysteem, want wederom zonder problemen reizen we terug naar Tokyo.
Eenmaal in Ginza bezoeken we als eerste de Sony Showroom. Hier kun je op verschillende verdiepingen de nieuwste snufjes van Sony uitproberen. Erg leuk! Als we weer buiten staan lopen we een stukje over de Harumi-Dori en komen uit bij Theater Kabuki-za. De voorgevel ziet er prachtig uit.
We draaien weer om en bij Ginza Yon-chome steken we over. Volgens onze Capitoolgids is dit een van de drukste kruispunten ter wereld. We vinden het inderdaad behoorlijk druk, maar het is drukker door de voetgangers, dan door het autoverkeer. We lopen Mikimoto binnen. Een warenhuis wat vergeleken kan worden met Harrods in Londen.. Ook eten we hier een hapje. Voor het eerst deze vakantie: sushi! Het smaakt echt verrukkelijk.
Na een half uurtje lopen we het metrostation weer in en reizen weer terug naar Shinjuku. Dit keer zijn we zelfverzekerd en kiezen voor de Oost uitgang. Op het begin van onze vakantie namen we deze uitgang ook, maar toen wisten we niet welke kant we op moesten en raakten we in een lichte paniek. Als we op straatniveau zijn, staan we precies onder Studio Alta. Deze kruising is een populaire ontmoetingsplaats voor jongeren. Het staat er dan ook helemaal vol mee. Wat een drukte. We lopen naar de Starbucks tegenover Studio Alta en genieten van een cappuccino. Ik kijk op de plattegrond in ons Capitoolgidsje en nu weten we precies hoe we terug naar ons hotel moeten lopen.
Als we weer terug op onze kamer zijn, checken we het internet en ik begin alvast aan het verslag en niet lang daarna gaan we slapen.