Vrijdag 17 april: Osaka
Eindelijk zit er vooruitgang in. Ik heb goed geslapen, maar viel wel pas laat in slaap. Dit komt door een stel (ik gok Amerikaanse) pubers welke ook op deze verdieping slapen. Vrij luidruchtig en denderen maar door de gang. Als dit vannacht weer zo is, gaan we er iets van zeggen. Maar het feit blijft: ik heb geslapen!
Wel te kort naar mijn zin, want de wekker gaat om half 7. Uiteraard volgt hier ons standaard snooze-ritueeltje en om kwart voor 8 lopen we naar de supermarkt om de hoek voor ons ontbijtje. We lopen wat door, want om klokslag 8 uur vertrekt onze Shinkansen naar Kokura. We moeten nog erg wennen aan het feit dat het station echt tegen het hotel aanligt, want om 7.50 uur staan we al op het perron te wachten. De trein staat er al, maar wordt nog schoongemaakt. Zodra dit klaar is, mogen we plaats nemen.
We wagen de gok en kiezen dit keer voor niet-gereserveerde plaatsen. Er blijkt nog plaats genoeg te zijn en zonder onze koffers hebben we echt genoeg ruimte voor onze benen. Onderweg komen we ook langs het plaatsje Himeji. Hier staat het kasteel Himeji-Jo, welke we van de week ook willen bezoeken. We zien vanuit de Shinkansen het kasteel al liggen. We zijn dan een goed half uur onderweg. Ook passeren we de stad Hiroshima. Deze stad heeft vanaf de tweede wereldoorlog zich helaas opnieuw moeten opbouwen. In die tijd is er een atoombom op deze stad gevallen. De bom ontplofte om 8.15 uur op 580 meter hoogte boven de stad. Tienduizenden werden onmiddellijk gedood door de klap en het dodental liep op tot meer dan 180.000 in de jaren daarna. De stad heeft zich goed hersteld, want er is niets meer van te zien. Alleen de A-bomkoepel die in die tijd als enige overeind is gebleven staat er nog en er zijn ook weer genoeg mensen in de stad komen wonen. Tot zover het geschiedenishoofdstukje…
Verder kom ik de tijd door met het lezen in een boek van een oud klasgenootje van me en Nikki op de iPod. Martijn heeft geloof ik de hele tijd Eurodance in zijn oren gehad.
Na twee uur en 26 minuten reizen met de Shinkansen, zijn we 555,1 kilometer verder. We love Shinkansen! We hoeven nu alleen nog maar een minuut of tien met de JR-trein. We stappen uit op Space World Station en zoals de naam van het station al doet vermoedde ligt het pretparkje er precies naast. We zien al een paar prachtige achtbanen staan en we hebben er zin in!
We kopen een kaartje en bekijken het plattegrondje. Als eerste lopen we naar Zaturn. Dit is een Intamin Accelerator Coaster. Dat wil zeggen een afschiet-achtbaantje van een goed merk. Zo’n zelfde soort hebben we al een paar keer mogen doen in Amerika, zoals Top Thrill Dragster (Cedar Point) en Kingda Ka (SF Great Adventure), maar deze is wat lager. Als we in de rij willen gaan staan, zien we op een bordje 1.90 meter staan. Het zal toch niet weer he? Ja, helaas… als we bijna aan de beurt zijn, wordt Martijn tegen gehouden. Too long.. Martijn vraagt nog waarom, maar dit schijnen ze niet te begrijpen. Het is echt onzin dat mensen die langer zijn dan 1.90 meter hier niet in mogen. De karretjes zijn groot genoeg, de beugels zijn ruim genoeg. Geen probleem! Maar mevrouw blijft voet bij stuk. Martijn mag er echt niet in. Martijn wenst me veel plezier, want ik ben tenslotte “maar” 1.64 meter. Ach, elk nadeeltje heeft zijn voordeeltje. Nu heb ik in ieder geval wel een foto van mezelf in dat ding! De rit zelf is natuurlijk erg leuk. Alleen die schouderbeugels zijn niet prettig. Dit zijn dezelfde als bij Kingda Ka. Hierdoor doen je armen pijn als je ze in de lucht hebt. Bij Top Thrill Dragster heb je alleen maar heupbeugels. Een stuk prettiger!
Vrijwel naast deze afschiet-achtbaan staat Titan V. Een Arrow Hyper Coaster. Dat wil zeggen: hoge achtbaan. En dat zijn de achtbanen voor ons. Maar als we dichterbij komen, zien we dat deze baan gesloten is. Zoals we uit het bordje kunnen opmaken is deze baan al een tijdje gesloten. Enigszins teleurgesteld lopen we verder en komen we uit bij twee boomstambanen. De ene heet Fan Fan Cruise en de andere Adventure. De Fan Fan is voor kinderen bedoeld en wordt je niet zo nat in en in die andere juist wel. Deze is ook wat groter. We kiezen ervoor om eerst de Fan Fan te doen en daarna de Adventure. De Fan Fan versie is wat saai, maar we kunnen ons voorstellen dat deze erg leuk voor kinderen is. Dan op naar het echt werk. We moeten een goed 20 minuten wachten. Het is namelijk niet druk met ‘het gewone volk’, maar het barst van de schoolklassen. Overal lopen begin tieners met uniformen. Als we uitstappen uit het bootje zijn we: nat! Niet doorweekt, maar lekker nat. Het is namelijk zonnig weer en dan is een beetje nat echt niet erg. We vertrokken overigens die ochtend met grijs weer vanuit Osaka. Maarja, ruim 550 kilometer verder heb je natuurlijk kans op ander weer.
Ondertussen hebben we honger gekregen en eten we een bord pasta. Martijn heeft pasta met inktvisringen en gamba’s en ik heb een pasta met zalm en iets ondefinieerbaars, maar wel lekker. Het lijkt op kleine inktvisjes. Als ons buikje weer genoeg gevuld is, lopen we naar de volgende attractie. Dit bevindt zich in de Space Dome. Zoals we lezen op de plattegrond is het een achtbaan in het donker. We moeten wederom 20 minuten wachten. Als we weer uitstappen, kijken we elkaar aan en denken hetzelfde: wat was dat saaaaaai zeg! Hij ging niet eens hard. Beetje bochtje hier, bochtje daar, maar verder echt super sloom. We vergeten snel deze baan en bezoeken ook nog de simulator attractie ‘Mission to Mars’. Deze is nog saaier dan de achtbaan. Je ziet gewoon de gehele simulator met de andere simulatoren in de ruimte. Echt super slecht! We lopen nog snel even naar het schaatsgedeelte. Je kunt hier schaatsen voor 200 yen huren en ook handschoenen, maar door de negatieve ervaringen hier in het Space Dome, lopen we snel naar de uitgang en gaan verder met de wandeling door het park.
We komen langs piranhabootjes. Ik ben altijd enorme fan van dit soort attracties, dus deze slaan we ook hier niet over. Hij is erg leuk, lang en NAT! Althans, Martijn komt er natter uit dan ik, maar genoten hebben we.
We zijn bijna het park rond, maar waar zijn de drie andere achtbanen welke nog op onze planning staan? Als we iets verder doorlopen zien we ineens alle drie de achtbanen bij elkaar. We beginnen bij de kleinste van de drie. Een echte kiddie, maar wel leuk. Dan lopen we naar Boogie-Woogie Space Coaster en zien tot onze verbazing: front or back staan. We kijken nog eens goed naar het treintje en zien de eerste drie karretjes vooruit gaan en de laatste twee zijn omgedraaid. Deze gaan dus tegelijkertijd achteruit. Hoe cool! We beginnen veilig en stappen in de karretjes welke vooruit gaan. We worden alle kanten op geslingerd en dit doet wat pijn. Na de rit mogen we gelijk weer instappen, maar dit gaat wel met twijfels. Nog een keer pijn lijden? Maar we zijn verbaast als we weer terug in het stationnetje zijn. Achteruit doet hij veel minder pijn en is hij erg leuk!
Onze laatste achtbaan op de planning is Venus GP, een looping coaster. Een pracht coaster om te zien. Het is een wat ouder modelletje en dat is te merken aan de beugels. Jee, wat doen deze pijn. Je hebt een heupbeugel en over je schouder nog een constructie welke gelijk aan je schouders wordt gezet. Als je door de looping heen bent, trekken deze beugels nog meer naar beneden door de krachten en zit je echt klem. De ‘schouderbeugel’ steunt (lees: drukt ontzettend hard) op de botten van je schouders. Echt om te janken, zo pijn. We zeggen niet eens gedag tegen deze baan en lopen meteen weg van deze baan. Bah!
Nog één attractie op ons lijstje te gaan: Alien Panic Evolution. Een soort loopspookhuis met Aliens als thema. Hij is echt ge-wel-dig! Ik heb al menig loopspookhuizen gedaan, maar deze is echt super! Zelfs Martijn gilt als een wijf, maar hij wuift dit weg met een: “ach, je moet toch ook meedoen met zo’n attractie”. Uh-huh!
Als we op onze horloge kijken is het precies vier uur. Een mooie tijd om terug naar ‘huis’ te gaan. We nemen de JR-trein weer terug naar Kokura en hebben aansluitend de Shinkansen weer terug naar Shin-Osaka. De terugreis zien we voornamelijk de binnenkant van onze ogen en om kwart voor zeven rijden we het station van Shin-Osaka binnen. We eten een hamburger bij Lotteria, maar dit bevalt ons niet. Het is eigenlijk maar een simpel broodje. We zijn eigenlijk wel weer toe aan een goed stuk vlees, dus op de planning staat: kijken of er een TGI, Outback of Tony Romas in Osaka zit. Verder tik ik weer het verslag en kijken we een aflevering van Mijn Tent is Top terug op de laptop.
Morgen gaan we weer wat cultuur opsnuiven. We gaan naar Nara!