Zondag 5 april: Tokyo
Als de wekker om 6 uur gaat, sta ik op. Martijn blijft nog even liggen. Ik begin aan het verslag en na een goed uurtje is deze klaar. Ondertussen is Martijn al gedoucht en begint met het uitzoeken van de foto’s.
Rond half 9 klaar zijn met het plaatsen van de blog en foto’s lopen we naar het station. We kopen wat broodjes en drinken bij AM PM, een supermarktje. Dit keer gaat het reizen met de metro naar Disney zonder problemen. Als we daar aankomen zien we dat het minder druk is als gisteren. Echter, Disney is natuurlijk ook al een eventjes open, dus waarschijnlijk is de drukte al naar binnen. We lopen naar de monorail, want DisneySea is iets te ver weg om te lopen. Ik krijg Orlando-flashbacks!
Als we DisneySea binnen lopen zien we inderdaad dat het wederom druk is. We lopen als eerste naar de Tower of Terror om hier fastpassen te halen. Retourtijd is inmiddels al opgelopen naar 14.30-15.30 uur. We lopen weer verder naar 20.000 Leagues Under the Sea. De wachttijd hier is 70 minuten. Om de hoek ligt Journey to the Center of the Earth en we weten dat dit de topper van het park is. Daar gaan we dus veel liever in de rij staan, maar als we de wachttijd zien, schrikken we enorm: 2 uur! We besluiten dit toch te doen. We kunnen immers nu nergens anders een fastpass voor halen (want na elke fastpass die je haalt, kun je pas na 2 uur weer een volgende fastpass halen). Onze nieuwsgierigheid voor de attractie is te groot om deze nu over te slaan.
Als we net 5 minuten in de rij staan, zien we ineens personeel rennen. Nog eens 5 minuten later komt er een brancard voorbij. Iemand flauwgevallen? De wachttijd komen we door met veel hangen op het hek, wat lezen en vooral veel naar de Japanse jeugd kijken. Wat hebben sommige mensen toch een rare smaak qua kleding en haardracht. Na een goed twee uur wachten zijn we eindelijk aan de beurt. We stappen in een soort mijn-karretje. Als we na de rit uitstappen kunnen we alleen maar ‘WOW’ uitbrengen. Het is een soort droomvlucht (Efteling) meets dinosaur (Animal Kingdom, Orlando) meets testtrack (Epcot, Orlando). Vooral op dat laatste lijkt het veel (het is hetzelfde soort systeem).
Inmiddels is het half 1 en hebben honger gekregen. We lopen naar het dichtstbijzijnde restaurantje en gaan staan in de rij. Het is een soort Chinees, maar dan uiteraard op zijn Japans. Martijn bestelt Stir-Fried beef & Green Peppers met een ijskoffie en ik een Soy-Simmered Beef over Rice met cola. Als een soort koning en koningin worden we behandeld en een dame brengt onze dienbladen met eten naar een tafeltje. Ze buigt een paar keer en wenst ons smakelijk eten. Het is erg lekker (behalve Martijns ijskoffie, dit is toch niet helemaal zijn drankje). Na het eten gaan we een fastpass halen voor 20.000 Leagues Under the Sea. De wachttijd is hier inmiddels opgelopen naar anderhalf uur.
We lopen weer verder en belanden in Triton’s Kingdoms indoor Facilities en gaan naar de show in de Mermaid Lagoon Theater. We weten niet wat we moeten verwachten en laten ons helemaal verrassen. Met één woord te omschrijven: prachtig! Een soort Cirque du Soleil meets The Lion king Musical.
We lopen naar Raging Spirits wat een exacte kopie is van de Indiana Jones achtbaan in Disneyland Parijs. We maken wat foto’s van de attractie en daarna kunnen we weer een fastpass voor deze attractie halen, echter we worden tegengehouden bij de fastpass-apparaten. De man wijst naar een bord en daar staat op: max 1.95 meter. Martijn is 1.97 meter, dus te lang. We halen uiteindelijk nog twee fastpassen. Dan ga ik maar twee keer!
We lopen wat rond en genieten van het park. Had ik al gezegd dat dit een waanzinnig mooi park is? We maken wat foto’s en om precies half 3 staan we voor Tower of Terror. Deze Tower of Terror blijkt iets anders te zijn dan de versies in Orlando en Parijs. Het zit hem vooral in het verhaal. Het heeft niets te maken met de Twilight Zone.
Achtereenvolgens gaan we naar 20.000 Leagues Under the Sea en Raging Spirits. Beide niet zo enorm bijzonder, maar wel leuk. We lopen verder en komen uit bij Indiana Jones. Het blijkt dezelfde versie te zijn als in Disney Anaheim, echter weet Martijn zich dit niet meer te herinneren.
Na Indiana Jones belanden we in Sindbad’s Storybook Voyage. We zijn vooral verrast door de vorm van de poppen. Echt prachtig gemaakt! Als we hieruit komen, is het inmiddels al donker geworden. We lopen een rondje door het park en maken wat nachtfoto’s. Inmiddels is het bijna half 8 en lopen naar het meertje vooraan het park. Hier begint de show BraviSEAmo. Echt werkelijk prachtig!
Omdat we om de hoek staan bij Journey to the Center of the Earth kijken we hoelang de wachttijd is. Er staat 30 minuten aangegeven. We besluiten uiteraard om die 30 minuten te wachten. Echter als we in de rij staan, zien we dat dit echt geen 30 minuten is. Eerder maar 5! Dit blijkt ook te kloppen, na ongeveer 5 minuten zitten we weer in zo’n mijn-karretje. Supercool! We willen nog een keer, maar worden verrast. Nu staat de rij weer tot bijna buiten. Omdat over een goed half uur vuurwerk zou komen, besluiten we niet aan te sluiten in de rij. We lopen richting de uitgang, zodat we bij afloop van het vuurwerk meteen naar ons hotel kunnen. Maar om half 9 roepen ze om dat het vuurwerk afgelast is. Waarschijnlijk door de wind, want slecht weer is het niet. We eten nog wat bij Zambini Brothers (Martijn een risotto en ik een pasta) en gaan dan weer terug naar het hotel. Wederom loopt de reis voorspoedig en als we in het hotel moe en voldaan aankomen, zoekt Martijn nog snel wat foto’s uit en gaan we slapen.
