Zaterdag 18 april: Osaka
Eindelijk… eindelijk heb ik goed geslapen! Even leek het erop dat de jongeren weer een feestje gingen bouwen, maar het werd snel rustig en het bleef rustig! We vermoeden dat ze toch wel door iemand gewaarschuwd zijn. Maar uiteindelijk gaat de wekker natuurlijk toch nog te vroeg. Ik kijk al uit naar de dag (lees: a.s. zaterdag) dat er voor het eerst geen wekker wordt gezet.
Door te lang achter de laptop te blijven hangen, hebben we pas om half 11 de trein naar Nara. Na ongeveer een uur reizen komen we aan in Nara. We lopen naar de uitgang van het station en daar is een toeristeninformatiebalie. We halen daar een plattegrondje van Nara en bekijken hoe we gaan lopen. Als eerste lopen we door de hoofdstraat en overal zijn winkels en eettentjes. Het ziet er gezellig en dorps uit. Na bijna een kilometer lopen, komen we de eerste tempel tegen. Het zijn twee pagodes. De eerste bestaat uit drie lagen en de tweede uit vijf lagen. Ook ligt hier de Kofukuji-tempel welke we uiteraard op de foto zetten. In onze Capitool Gids is te lezen dat in dit park ook tamme herten rondlopen. Als we bij de Kofukuji-tempel de eerste herten spotten, blijken ze inderdaad behoorlijk tam. Ze schooien er op los bij iedereen. Er zijn zelfs aparte standjes om koekjes voor de herten te kopen.
We lopen weer een behoorlijk eind verder. Onderweg komen we alleen maar meer herten tegen. De een nog schooieriger dan de ander. Wel grappig dat je deze gewoon kunt aaien.
Uiteindelijk komen we uit bij Kasuga Grand Shrine. Dit heiligdom was oorspronkelijk het schutsheiligdom van de familie Fujiwara, die Nara hielp stichten. Bij deze tempel is blijkbaar een traditioneel huwelijk geweest, want een man en een vrouw (in traditionele kleding) gaan met familieleden op de foto. We lopen weer een stuk terug en komen dan uit bij de Todaiji Tempel. De meest bezochte tempel hier. Het is de grootste houten tempel ter wereld en binnenin is een behoorlijk groot Boeddha beeld te zien. We betalen de entree en aanschouwen het levensgroot beeld. Erg prachtig!
We lopen weer naar buiten en rusten wat uit bij het meertje wat ervoor ligt. Het is ondertussen twee uur en we hebben nog één sight-seeing op de planning staan: de Isuien Garden. We lopen er zo’n twintig minuten op. De tuin zelf is vrij klein, maar wel heel erg mooi! Doordat de tuin zo klein is, zijn we snel uitgekeken. We lopen weer terug naar Nara Station. Onderweg merken we dat we ontzettende honger hebben gekregen, maar we willen niets te eten, want we hebben Outback Steakhouse op de planning! Er is geen TGI Fridays of Tony Romas te vinden in Osaka, maar wel een Outback! Dus willen we de honger bewaren voor een lekkere steak.
Na weer een uurtje reizen, komen we aan op station Osaka. Vanuit daar is het een goed tien minuten lopen naar Outback. We nemen als voorgerecht een Blooming Onion en deze smaakt erg lekker. Al vrij snel komt de salade (wat we er blijkbaar gratis bij krijgen). Ook nemen we er beide een rood wijntje bij. Deze smaakt echt ontzettend lekker. Niet verwonderlijk dat ik een tweede glas neem ? Martijn heeft iets anders lekkers op de kaart gezien: Jack Daniels Wodka gemixt met cola! Martijn kiest voor de Outback Special 300 gram en ik de rib-eye 250 gram. Dit smaakt echt ontzettend goed. Alles gaat dan ook helemaal op! Alleen kiezen we niet voor een toetje. Dit gaat er gewoon echt niet meer in. We lopen weer terug naar station Osaka en nemen daar de JR-trein naar Shinosaka. Rond half 8 zijn we weer terug op onze hotelkamer.
Als we het weer zien voor de komende tijd, zitten we met een dilemma… Eigenlijk hadden we Kyoto op de planning staan voor zondag en Nagashima Spa Land (ons laatste pretpark bezoek) lekker doordeweeks. Maar vanaf maandag wordt het vrij slecht weer met veel regen en Japan kennende gooien ze voor het minst of geringste regendrup al de achtbanen dicht. Dus nu is ons dilemma: nemen we het risico dat de achtbanen dicht zullen zijn of gaan we voor zekerheid van de achtbanen, maar bestaat de kans dat het enorm druk is? We kiezen voor het laatste, zodat we zeker weten dat we wat achtbanen kunnen doen. Verder internetten we wat, we doen weer creatief een wasje en als we willen gaan slapen, wordt er op de deur geklopt. Martijn kijkt door het spiekgaatje en er staan twee giebelende meisjes voor de deur. Martijn vraagt wie het is en de meisje schrikken en lopen weg. Nog geen twee seconden later wordt er gebeld. Het zijn de meisjes. Martijn reageert een beetje boos naar ze toe, want we willen met rust gelaten worden. We vermoeden namelijk dat zij een verdieping (of meerdere) hoger zitten en dat ze komen voor de jongens, maar dat deze jongens (expres?) een verkeerd kamernummer hebben doorgegeven. Nadat Martijn een beetje boos gereageerd heeft door de telefoon en gedreigd heeft om naar de receptie te gaan, worden we met rust gelaten. En heerlijk vallen we in slaap…