Dinsdag 14 april: Tokyo – Osaka
Omdat we pas om 11 uur hoeven uit te checken, kunnen we een keer uitslapen. Helaas lukt dit maar tot half 9. We pakken de koffers in, checken nog snel het internet en voor we het weten is het bijna 11 uur. We hebben de shinkansen vanaf station Shinagawa van 12.40 uur gereserveerd, dus genoeg tijd om daar te komen. We weten inmiddels hoe het metrosysteem in Tokyo werkt, dus in no time zitten we in de metro naar Shinagawa. We zijn helemaal voorin gestapt en kunnen door een raampje naar de machinist kijken. Dit geeft meteen een mooi uitzicht op de rails. Alsof we zelf de machinist zijn.
Aangekomen in Shinagawa zoeken we het perron voor de shinkansen op. Dit blijkt makkelijker dan we dachten en hebben nog precies een uur en tien minuten tijd voordat onze trein eraan komt. We nuttigen ons ontbijt en lezen wat. Ondertussen genieten we van de verschillende shinkansen die voorbij komen. Prachtige treinen zijn het. Om precies 12.40 uur komt onze trein voorrijden en we stappen in.
We hebben de stoelen 9a en 9b. De trein is opgedeeld in een 3-2 systeem. Dat wil zeggen een rij met 3 stoelen naast elkaar en een rij met 2 stoelen naast elkaar. Wij zitten in een rij met 3 stoelen, echter op stoel c zit al een meneer. Het wordt dus behoorlijk wat proppen met onze koffers. De tassen kunnen bovenop, maar de koffers moeten voor ons staan. Normaal heb je in deze trein behoorlijk wat beenruimte, maar nu met onze koffers ervoor is dit nogal krapjes geworden. Het lukt ons toch om een goede houding te vinden en voor de komende drie uur hebben we onze Ipod en wat boekjes te voorschijn gehaald. Kun je nagaan hoe snel de shinkansen is. Tussen Tokyo en Osaka zit ruim 500 kilometer en de shinkansen reist er nog net geen drie uur op. Onderweg zien we alleen maar regen. Prima weer om met de trein te reizen.
Om precies 15.30 uur, want Japan is altijd keurig op tijd, rijdt onze shinkansen het station van Shin-Osaka binnen. Hier stappen we uit en gaan opzoek naar ons hotel. Deze blijkt echt recht voor het station te liggen. Het is ondertussen gestopt met regenen, maar de lucht is nog altijd wel heel grijs. We checken in en krijgen kamernummer 311 toegewezen. Op de derde verdieping van de zeven. De kamer is ietsjes groter als in Tokyo, maar daarentegen is het bed wel een stukje smaller. Ach, het is onze huwelijksreis, dus knusjes slapen is niet erg. Alleen de geur is wat vreemd en we denken dat we een rokerskamer hebben. We gooien alle ramen open en zien dat het ondertussen weer is gaan regenen. Het hotel bevindt zich niet ver van het vliegveld, want elke vijf minuten komt er wel een vliegtuig enorm laag voorbij razen. Weten we meteen hoe het is om bij Schiphol te wonen. Hopelijk vliegen ze ’s nachts wat minder.
Martijn checkt gelijk of er internet en ik check welke kanalen er op de televisie te zien zijn. Internet is er, maar op de televisie zijn alleen maar Japanse zenders te vinden. We komen op het idee om via uitzendinggemist ‘Mijn Tent Is Top’ terug te kijken. Dit werkt perfect en we zijn weer helemaal bij met onze Herman den Blijker. Na de uitzending typ ik het verslag van de dag ervoor en Martijn leest wat.
Na een goed uur krijgen we honger en we gaan op onderzoek in de omgeving. We komen tot de conclusie dat hier niet zo heel veel te vinden is, behalve wat supermarkten en lopen naar het station. Daar hebben we behoorlijk wat eettentjes gezien. We aanschouwen allemaal verschillende bordjes, maar belanden uiteindelijk bij de vertrouwde Mac Donalds. Echt Japans doen we later in de week wel een keertje. We lopen weer terug naar ons hotel. Het regent nog steeds en op de kamer internetten we wat, typ het verslag van vandaag en upload – eindelijk – de foto’s op hyves.