Woensdag 12 september: Niagara Falls (OH), Canada
Omdat het hotel geen (gratis) ontbijt aanbiedt, ontbijten we vandaag eens buiten de deur. Achter ons hotel zit een Perkins, maar we kunnen er alleen niet rechtstreeks naar toe lopen. We zullen een stukje via Clifton Hill moeten. Het is nog totaal niet druk in de straat. Wat wil je ook, om 9 uur in de ochtend.
Ook bij Perkins is het niet druk, maar daar merken we niets van doordat schuin tegenover ons aan een tafel een paar jongeren zitten welke geluid voor 20 maken. Oh, moet dat zo hard allemaal, op de vroege ochtend? Vooral bij het gelach van één bepaalde jongen knijpen we de oren dicht. We bestellen driemaal The Everything en Granny’s Country omelet. Deze laatste is voor mij. Dan komt het eten en het ziet er allemaal prima uit en het smaakt ook nog eens heerlijk. Het is alleen wel erg vullend: én een omelet, én brood én hashbrowns.
En als we de rekening krijgen, merken we dat Canada ook bést aan de dure kant is. Voor meer dan 100 (Canadese) dollars hebben we ontbeten!
Na het ontbijt lopen we via de parkeergarage van onder andere Hard Rock Café terug en besluiten we op de kamer toch nog even de oogjes dicht te knijpen of, in mijn geval, GTST terug te kijken. Iets na 11-en gaan we dan toch aan de dag beginnen. We lopen Clifton Hill naar beneden en worden dan getrakteerd op een prachtig uitzicht. Ineens bedenkt Martijn dat we vandaag over de brug naar Amerika willen lopen en we daarvoor onze paspoorten nodig hebben. Ohja! Mijn ouders hebben de paspoorten al bij zich, maar de onze liggen nog gewoon in de koffer. Martijn loopt even snel op en neer naar het hotel en na tien minuten kunnen we onze dag weer voortzetten. We besluiten om eerst maar naar achteren te lopen, naar het Welcome Center en dan als we weer richting de brug lopen, wat foto’s maken van de watervallen. Maar onderweg staan we toch nog redelijk vaak stil om naar de watervallen te kijken. Wat een bak met water zeg. Prachtig!
Bij het welkomstcentrum kopen we kaarten voor de 4D film Niagara’s Fury en Journey Behind the Falls. Dan lopen we naar boven en zien we dat de we de film nét gemist hebben. Gelukkig is deze elke 30 minuten, dus wachten we gewoon een half uurtje. Er is wifi, dus het half uurtje gaat ook nog eens gewoon snel voorbij. We lopen naar binnen en krijgen poncho’s uitgedeeld, blauw. Ehm, bij een film ja? Het blijkt dat je bij het tweede deel van de film bést nat kan worden. Ohjee…
We wachten even in de eerste ruimte en als de deuren dicht zijn, krijgen we eerst een leuke tekenfilm te zien over het ontstaan van de Niagara Falls. Dan gaan we naar de ruimte ernaast en dat ziet er inderdaad uit alsof je nat zou kunnen worden. We staan op een schijf die kan bewegen en trillen en om ons heen een 360 graden scherm. De film begint en zien prachtige beelden van de watervallen en af en toe krijgen we wat water over ons heen. Erg leuk gedaan!
Daarna lopen we naar Journey Behind the Falls. Hiervoor gaan we met een lift naar beneden en daar krijgen we ook weer poncho’s uitgedeeld. Gele dit keer. Vervolgens lopen we door een gangenstelsel en staan we ineens heel dichtbij naast de waterval. Erg indrukwekkend. Daarna lopen we via een ander gangenstelsel letterlijk achter de waterval. Er zijn twee zijtakken in dit gangenstelsel waardoor je bijna de achterkant van het water aan kan raken. Wat een lawaai ook. Het komt echt met een enorme snelheid omlaag.
We gaan weer naar boven en bekijken de watervallen dan van de bovenkant. Je ziet het water zo verdwijnen in het niets.
Dan lopen we naar Hornblower. De organisatie waarmee je met een bootje in de mist van de watervallen komt. Aan de andere kant, de Amerikaanse kant, heet de organisatie Maid of the Mist. Onderweg naar Hornblower maken we natuurlijk veel foto’s. Het blijft echt een prachtige natuurverschijnsel.
Bij Hornblower kopen we kaarten via de zelf-service en lopen dan een stukje naar beneden. Daarna mogen we met de lift verder mee naar beneden. Ditmaal krijgen we rood/roze poncho’s. We moeten even wachten voordat er een boot is en dan lopen we met de meute de boot op. We gaan boven op het dek staan, aan de linkerkant. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de American Falls.
Dan beginnen we met varen, heel dicht langs de waterval. Oeh, door de spray van het water wordt je lekker nat. We varen weer verder, naar de Horseshoe Falls en staan dan een tijdje stil in de nevel. Oh mijn god, nu worden we wel erg nat! Het duurt echt meer dan vijf minuten voordat we weer omkeren. Gelukkig is het weer inmiddels veel beter dan de afgelopen dagen, dus erg vervelend is het niet.
Als we weer terug aan de waterkant staan, besluiten we om onszelf te trakteren op een biertje en heerlijk in het zonnetje op te drogen. Wat is dit weer welkom zeg, na die vele regendagen. Na een goed drie kwartier lopen we weer verder. De planning is nu om naar de overkant te lopen, naar Amerika. Oorspronkelijk is de planning om daar ook helemaal naar achteren, tot aan de Horseshoe Falls te lopen. Maar de voetjes willen niet echt meer. Dus besluiten we om alleen naar de Observation Deck in Amerika te lopen.
We lopen de brug op en moeten eerst 1 dollar aan tol per persoon betalen. Dit kan alleen met quarters en in een automaat kun je (alleen) briefjes van 1 of 5 dollar stoppen om te wisselen. Gelukkig hebben we nog één briefje van 5. Daarna genieten we enorm van het uitzicht vanaf de brug. En uiteraard wordt er midden op de brug ook een foto gemaakt, bedoel: met één been in Amerika en het andere been in Canada! Dat is toch best bijzonder
Als we aan het eind van de brug komen, moeten we eerst nog langs de marechaussee en beantwoorden we weer de standaardvragen ‘wat kom je doen, hoe lang blijven jullie hier, en wanneer vertrekken jullie weer naar Nederland’ en dan zijn we weer in Amerika. Via het visitor center lopen we naar het observatiedeck en ook vanaf hier is het mooi uitzicht en lopen dan weer terug naar de brug.
Nu hoeven we geen tol te betalen en aan de Canadese kant ook weer door de marechaussee. Het verloopt allemaal heel soepeltjes. Voor vanavond hadden we eigenlijk nog niets op de planning waar te eten, maar we besluiten om naar Denny’s te lopen. Daar zijn we deze vakantie al wel eens geweest, maar mijn moeder wil graag de ‘skillet’ eens uitproberen. Denny’s zit in een zijstraat van Clifton Hill en daarvoor moeten we wel even klimmen (het heeft niet voor niets ‘Hill’). Oeh, dat voelen we aan onze kuiten zeg. En de voeten willen nu eigenlijk écht niet meer. Nog even volhouden.
Bij Denny’s bestelt mijn moeder de Bourbon Chicken Skillet, mijn vader de Slow-Cooked Pot Roast (welke mijn moeder de vorige keer had), Martijn gaat voor Bourbon Bacon Burger en ik neem de Homestyle Meatloaf. En wederom smaakt alles.
Al zijn de wortels van de dipbare groente wel érg hard. Je kunt ze niet eens doorsnijden. Inmiddels is het 20.00 uur en ik besef me dat ik eigenlijk nog een verslag zou moeten tikken. Maar eigenlijk ben ik daar iets wat te moe voor. We besluiten dat we vandaag maar eens een dagje ‘blog-off’ doen. Morgenochtend hebben we tenslotte zo’n 4 uur rijden voor de boeg naar Detroit. Lijkt ons handiger en verstandiger om dan gewoon het verslag van vandaag te tikken. Avondje vrij is ook wel eens lekker. Het is tenslotte geen verplichting hè
Na het eten lopen we via wat souvenirwinkels naar het hotel. We spreken af om morgen om 09.00 uur klaar te staan, zodat we eerst naar de Denny’s kunnen rijden om te ontbijten en daarna aan de rit van 4 uur kunnen beginnen.
Op de kamer kijken we een aflevering van Familie Kruys en besluiten om daarna nog even naar de Beer Garten te lopen, wat ’s avonds omgetoverd is tot Karaoke Bar. Hoe fout! We bestellen een Shock Top en genieten dan van de ‘prachtige’ stemmen van een stel meiden. Voor ons zit een meidengroep van een man of 10. Ze blijken een afdelingsuitje te hebben en om-en-om staan ze op het podium. Ja, daar zit wel genoeg drank in, denk ik… aangezien ik me niet voor kan stellen dat je zo vrijwillig zo voor schut wil staan op het podium. Na een biertje nemen we beide nog een cocktail. Martijn een Horseshoe en ik de Honeymooner.
Daarna vinden we het wel weer welletjes en lopen terug naar het hotel, waar we niet lang daarna – na een drukke dag – in slaap vallen.
Aantal gereden mijlen: 0
Weertype: bewolkt met af en toe een zonnetje, graad of 23