Dag 04: Amish Country

Print Friendly, PDF & Email

Zaterdag 8 september: Chicago (IL) – Sandusky (OH)


Als ik om half 8 de gordijnen open schuif, zie ik een prachtige lucht zonder regen. Ja natuurlijk, vandaag verlaten we Chicago, dus zul je net zien dat het mooi weer is. Niet dat het nu stralend blauwe lucht is, want er zijn nog genoeg wolken te zien. Maar ik zie geen één grijze.

We kleden ons aan en pakken de koffer al zo ver het kan in. Alleen onze toiletspullen moet er nog bij. Om exact half 9 staan mijn ouders in de kamer en gaan we met z’n viertjes naar het ontbijt. Inmiddels zijn we al zo ingeburgerd dat we precies weten wat waar staat en wat we nodig hebben. Na een half uur lopen we weer terug naar de kamer en niet veel later zijn we gereed om te vertrekken. Vandaag staat rijden door de Amish Country op de planning. Geen idee wat we ervan kunnen verwachten. De Tom Tom wordt ingesteld op het Visitor Center van Elkhart. Een goed twee uur rijden geeft hij aan.

Via de I-90 rijden we al snel de staat Indiana in. Voor ons zal deze vakantie geen nieuwe staat bij komen, maar voor mijn ouders natuurlijk wel. Alleen in Pennsylvania zijn ze ooit geweest.

En een half uur later rijden we ook nog eens een andere tijdzone in: Eastern Standard Time. Bam, ineens is het 12.13 uur in plaats van 11.13 uur. Gewoon een uur foetsie!

Rond kwart voor één zijn we bij de plaatselijke VVV. Een vriendelijke dame geeft ons een plattegrond van de omgeving en legt ons uit hoe je de Heritage Trail kunt rijden. In het centrum van Elkhart is er namelijk een omleiding, omdat in het centrum het festival Comic Con wordt gehouden.

Oh, dat klinkt eigenlijk ook wel leuk om heen te gaan. We verzamelen nog wat foldertjes en stappen dan de auto weer in. In het centrum parkeren we de auto en horen de muziek van Comic Con al in onze oren tetteren.

Het ziet er eigenlijk wat amateuristisch uit, maar het kijkt wel gezellig. Wij alle vier hebben eigenlijk niets met stripverhalen, maar naar verklede mensen kijken is altijd wel leuk. Toch? Op het plein staan een heleboel eetkraampjes en verder lopen er her-en-der wat ‘stripfiguren’ rond. De één iets mooier dan de ander.

Uiteindelijk zijn het natuurlijk geen professionele acteurs maar gewone fans die zich verkleden als hun favoriete karakter. Maar ze hebben er wel zichtbaar veel plezier in. We bekijken wat kraampjes en kopen een hotdog als lunch.

Na een half uur op Comic Con zitten we weer in de auto en stellen we de Tom Tom in op Linton’s Enchanted Gardens. We vermoeden dat dit een soort Intratuin is, maar dan wat uitgebreider. Althans, dat begrijpen we eruit van het plattegrondje welke we meegenomen hebben bij het Visitor Center. Er staat tenslotte: Indiana’s Largest Home & Garden Centre.

Nadat we de auto geparkeerd hebben, lopen we de winkel in. We worden verwelkomd door een wat oudere dame. Ze vraagt of we al eens eerder zijn geweest. Nee dus. Ze verzoekt ons om even met haar mee te lopen en drie stappen verder staat een plattegrond van het centrum. Ze begint uit te leggen waar we alles kunnen vinden. Maar het gaat wel allemaal in een slakkentempo. Pfff, wat praat ze laaaangzaaaaam. Even lijkt het erop dat ze alle attractiepunten met ons door gaat nemen. Ik kijk snel hoeveel van deze punten er op de plattegrond te vinden zijn: 38! Maar gelukkig, Na een punt of 10 wenst ze ons veel plezier en als we vragen hebben, kunnen we deze altijd stellen aan de werknemers. Die lopen er genoeg rond.

Het winkeltje laten we even voor wat het is en lopen vrijwel direct naar buiten, naar de tuinen. Wat een kitscherige bedoeling allemaal. Maar ja, het is gewoon zo ‘fout’ dat het leuk is.

Achterin de tuin staat ook een kinderboerderijtje. Schattig hoor.

Nadat we de tuin bekeken hebben, lopen we weer naar binnen en bekijken we het winkeltje wat beter.

Na een plasstop zijn we weer gereed om verder te rijden. Oorspronkelijk staat Goshen ook nog op de planning, maar we besluiten om door te rijden naar Shipshewawa.

Na een half uur rijden zien we een echte Amish rijden, met paard en wagen. En nog geen minuut later weer één. 

Daarna rijden we het dorpje in en parkeren de auto. Omdat het een vrij klein plaatsje is, besluiten we om wat in de omgeving te gaan lopen. Als eerste lopen we naar Davis Mercantile. Een overdekt winkelcentrum. Maar echt uitgebreid bekijken we hem niet. We zijn eigenlijk op zoek naar een bakkerij, want koffie met gebak hebben we wel zin in. Via Harrison Street lopen we weer terug naar de auto. Op de plattegrond zien we iets verder een ‘Bread Box Bakery & Cafe’ staan. Laten we daar heen rijden. De afstand is eigenlijk prima te lopen, maar aangezien er bij de bakkerij ook parkeerplaatsen zijn, is het handiger zodat we daarna meteen weer door kunnen. We willen namelijk niet al te laat in het hotel zijn en aangezien het nog een goed drie uur rijden is…

Bij de bakkerij bekijken we het assortiment, maar echt veel wijzer worden we er niet van. Het zijn natuurlijk niet de gebakjes welke wij in Nederland gewend zijn. Martijn gaat voor iets met kokos, ik ga voor een limoentaartje en mijn ouders voor een puddingbroodje. Maar uiteindelijk blijkt het puddingbroodje meer iets van een appelgebak weg te hebben en mijn limoentaartje lijkt op de vulling van een amandelstaaf. Alleen dan wat smeuïger.

Als we onze laatste hap op hebben, komt de bakkerijmevrouw ons vertellen dat ze de deur sluit en als we naar buiten willen, ze deze weer voor ons open doet. Maar we moeten ons vooral niet bezwaard voelen en gewoon rustig aan doen. Maar we hebben ons gebakjes toch al op en de koffie kan natuurlijk gewoon mee de auto in.

Dan gaat de Tom Tom op ons hoteladres in Sandusky: twee uur en drie kwartier rijden. Dat geeft mij genoeg tijd om alvast wat op ‘papier’ te zetten en achterin wordt de tablet geïnstalleerd zodat zij met de koptelefoon op naar een aflevering van GTST kunnen kijken. Maar ja, zo’n aflevering duurt natuurlijk maar een goed twintig minuten. Niet lang daarna rijden we Ohio in. Oeh, dat waren we vergeten bij te houden. Ik heb dit thuis wel genoteerd, maar doordat we zo druk bezig zijn geweest met het tikken van het verslag en GTST, zijn we er gewoon bijna onopgemerkt voorbijgereden. Gelukkig heb ik nog wel nét snel een foto ervan kunnen maken. Niet de beste foto, maar goed… we hebben hem!

Inmiddels is het weer gaan regenen. Vandaag mag het, maar hopelijk is het morgen wél echt prima weer. Morgen staat het pretpark Cedar Point op de planning en daarbij kunnen we écht geen slecht weer gebruiken. Iets verderop stoppen we even bij een servicepunt voor een plaspauze en de benen te strekken. We moeten nog een goed anderhalf uur als we verder rijden. De ene op de achterbank vermaakt zich met een spelletje op de smartphone en de ander doet de oogjes even dicht. Er is tenslotte buiten toch geen mooi uitzicht, want het regent zijn best. Sterker nog, de ruitenwissers staan op standje extra hard, maar nog is het moeilijk om de weg goed te zien. ZOAB kennen ze hier in Amerika niet, geloof ik. En de spray van de vrachtwagens maakt het uitzicht ook niet beter. Pas na een uur lijkt het wat op te klaren. In de verte zijn er geen donkere wolken meer te zien. Fijn, dat rijdt toch wel een stuk prettiger.

Iets na 7-en rijden we de parkeerplaats van de Sleep Inn op. Toen wij drie maanden geleden hier in Sandusky waren, hebben we ook in dit hotel geslapen. Beviel prima, dus vandaar gewoon weer geboekt voor een nachtje. Naast het hotel zit een Applebees en dat maakte het eigenlijk wel doorslaggevend, natuurlijk Bij het inchecken krijgen we de kamers 100 en 101 toegewezen. Beide op de begane grond, maar wel helemaal achter in de gang. We inspecteren de kamers en worden goedgekeurd. We halen de spullen op, installeren de boel en vertrekken dan al vrij snel naar de Applebees. Honger hebben we!

Omdat we niet meer hoeven te rijden, bestellen Martijn en ik een biertje. Een grote Sam Adams Oktoberfest. Dat pas wel bij dit weer. We gaan voor het “2 for 22” menu. We mogen een voorgerecht om te delen kiezen en voor ieder een hoofdgerecht.

Mijn ouders kiezen voor de uienringen om te delen en wij voor de mozzarella sticks. Als hoofd kiezen mijn vader en Martijn voor de riblets, mijn moeder gaat voor de Chicken Fiesta en ik neem de 3-Cheese Penne with Chicken.

Nadat we het voorgerecht heerlijk op gesmikkeld hebben, komt ons hoofdgerecht. Het smaakt allemaal weer erg prima. Maar ja, doordat we een voorgerecht genomen hebben, ook al was hij gedeeld, krijgen we het maar moeilijk op. Alleen mijn vader lukt het om het bordje helemaal leeg te krijgen.

Ondanks dat, twijfelen we toch nog voor een nagerecht. Omdat we naast Applebees slapen, kunnen we uiteraard ook kiezen voor een vloeibaar toetje (lees: cocktail). Mijn ouders zijn daar niet zo van en twijfelen even of ze voor de sundae gaan. Althans, mijn moeder wil eigenlijk nog wel een ijsje, maar mijn vader twijfelt te veel. Als mijn moeder met het idee komt om het ijsje te delen, is mijn vader om.

De twee drankjes en het ijsje wordt geserveerd en na een paar happen bekent mijn vader dat hij eigenlijk toch ook wel het ijsje voor zichzelf had kunnen houden. Het smaakt hem te goed, geloof ik

Dan zien we ineens dat er een Walmart aan de andere kant van de weg zit. We hebben nog altijd geen andere kleine koelbox gevonden, dus besluiten we om na het toetje naar de Walmart te lopen. Beetje jammer dat het inmiddels weer is gaan miezeren. Snel naar binnen dus.

Helemaal achterin vinden we wat koelboxen, maar wederom niet wat we zoeken. Van een ander merk vinden we wel een kleine, maar hij lijkt wel iets breder, maar vooral wat lager en dat is ook niet handig voor de waterflesjes. We zien wel allerlei Halloween spullen. We hadden zo mee kunnen doen vanmiddag

Inmiddels hebben we ook het weerbericht voor morgen gecheckt. Dat hadden we beter niet kunnen doen. We worden er allesbehalve vrolijk van. De gehele dag 80 tot 95% kans op regen. Jammer, echt zó jammer… Je wilt je ouders laten zien wat voor geweldig Cedar Point park is, maar met de hele dag regen, komt dat natuurlijk ook niet echt over. Om maar te zwijgen over het feit dat je dan ook niet prettige de achtbanen in gaat, áls ze al rijden… Maar ja, we zullen het beste er maar van maken.

Als we teruglopen is de regen opgehouden. Mooi zo. We spreken af om morgen om 08.00 uur te gaan ontbijten en dan zien we wel hoe erg het is met het weer.

Aantal gereden mijlen: 316 (508 km)
Weertype: bewolkt met af en toe een bui

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *