Donderdag 13 september: Niagara Falls (ON), Canada – Detroit (MI)
De planning is dat we om 9 uur klaar staan met de koffers om weg te gaan, maar doordat we voor vanavond nog geen hotel hebben, duurt het nét wat langer. We sparen bij Choice Hotels namelijk punten en voor vanavond willen we tenminste één kamer met deze punten boeken. Maar het boeken duurt iets langer dan gepland. Nadat we zorgvuldig uitgedokterd hadden waar we willen zitten qua locatie, pakte het systeem niet dat we één kamer met punten willen en de andere op de normale manier. Maar uiteindelijk lukt het via de app wel. Mooi, ook weer opgelost. Vanavond slapen we in een Comfort Inn in Warren. Niet ver van een Texas Roadhouse. Mooi, want die stond ook nog op onze ‘to-eat’ lijstje.
Wat betreft ontbijt hebben we nu twee opties: of we gaan naar Denny’s hier in Canada, of we ontbijten met een Cambridge reep en gaan dan lunchen in Amerika. Deze laatste optie lijkt ons net wat goedkoper dan wederom duur ontbijten in Canada. En dus besluiten we om dat te doen. We pakken de koffers in, stellen de Tom Tom in op een adres aan de waterkant bij Detroit (nog in Canada dus), want daar schijn je mooie skyline foto’s van Detroit te kunnen maken. En zijn dan op weg. Martijn begint met chauffeuren, zodat ik het verslag van gisteren kan tikken. Mijn ouders kijken op de achterbank weer gezellig naar twee afleveringen van GTST. Wat heerlijk praktisch allemaal. Daarna verwissel ik de laptop voor de tablet, zodat ook ik weer bij ben met GTST.
Dan gaan we op zoek naar een plek waar Martijn en ik van plaats kunnen wisselen, maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Bij de afslagen staan wel verschillende tankstations en eetgelegenheden, waar we dus op de parkeerplaats kunnen switchen, maar telkens zijn deze circa 10 kilometer rijden. Laten we dat maar niet doen en we rijden verder. Uiteindelijk komen we bij een Service Plaza uit. Mooi. We besluiten meteen wat koffie te nuttigen en nemen er een croissantje bij.
We rijden weer verder en hoeven dan nog maar een goed anderhalf uur naar Windsor, vanwaar je dus een mooi uitzicht hebt op Detroit. Inmiddels heeft het zonnetje weer plaats gemaakt voor bewolking. En als we de auto geparkeerd hebben ergens langs de waterkant, zien we dat de grote gebouwen aan de overkant weer in de wolken verdwijnen. Helaas, het is niet anders. Had graag wat foto’s van de skyline gewild met een prachtige blauwe lucht.
We lopen een stukje over de Riverfront Trail. Best lekker, zo’n wandeling na een autorit van bijna 4 uur.
Na drie kwartier zijn we weer terug bij de auto en stellen we de navigatie in op Motown. We steken de Detroit River over via de Ambassador Bridge en aan het eind ervan zijn we weer bij de marechaussee.
De rij met auto’s is hier iets langer dan bij Niagara Falls. We wachten een minuut of tien en zijn dan aan de beurt. We geven onze paspoorten af en we beantwoorden weer de gebruikelijke vragen. Daarna betalen we nog wat tol (helaas is ons kastje hier niet geldig en betalen de tol met cash) en rijden dan Detroit, in de staat Michigan, in.
Op de planning staat dat we nog voor Motown ergens wat gaan lunchen, maar aan de omgeving te zien, gaat dat niet lukken. We belanden uiteindelijk bij een CVS en kopen daar een snack (milky-way en snickers). Het is immers al half 4, dus een échte lunch zou niet verstandig zijn. In eerste instantie rijd ik Motown voorbij, omdat ik te druk bezig was met in de achteruitkijk-spiegel kijken naar de politie. Ik reed nét door het rode licht, maar blijkbaar vindt de politie dat niet erg genoeg. Fjoew… Iets verderop keer ik de auto en dan parkeren we op een parkeerplaats naast Motown. Hm, er staat dat je er alleen mag parkeren als je naar de begrafenis gaat. Naja ach, het lijkt erop dat iedereen hier voor Motown parkeert. Net voordat we Motown binnenlopen, zien we dat je binnen geen foto’s mag maken en ook wordt verzocht dat je de telefoon weer terug in de auto legt. Goed, doen we dat maar. Vervolgens zie ik dat er op de parkeerplaats een mannetje rondloopt. Wellicht is het toch verstandiger om de auto gewoon langs de weg te parkeren. Ik zie daar nog nét een plaatsje. Voor je het weet heb je een bon, of nog erger: slepen ze je weg. Bedoel, ze houden in de gaten waar je heen gaat en als je dan gezellig in Motown aan het genieten bent…
De auto wordt geparkeerd langs de weg en lopen dan naar binnen. We hebben nét de rondleiding van 16.00 uur gemist en krijgen kaartjes voor de tour van 16.30 uur. Geeft ons mooi de tijd om buiten wat foto’s te maken.
Daarna lopen we het winkeltje nog in en voor we het weten is het alweer half 5. We verzamelen ons voor een paar foto’s van huizen en daar wordt uitgelegd dat de oprichter van Motown, Berry Gordy Jr., begonnen is met Hitsville USA (het huis hiernaast). Deze kosten destijds maar 800 dollar. Vervolgens heeft hij bijna de gehele straat gekocht (soort Monopoly ). Het huis hier tegenover gebruikte hij bijvoorbeeld voor opleidingen. Je komt hier namelijk als ‘niets’ binnen en je vertrekt hier als ‘ster’. Nu is Motown gevestigd in Los Angeles en heeft het gebouw 20 miljoen dollar gekost. Hoppa.
Daarna bekijken we een film over Motown en horen vele bekende liedjes voorbijkomen. Daarna lopen we naar boven en komen we in een ruimte met verschillende foto’s van bekende sterren aan de muur. Onze gids vertelt er van alles over, maar het is vrij moeilijk te volgen voor me. Ze praat met een zogenaamd ‘zwart’ accent en telkens geeft ze een klap in d’r handen. Geen idee waarom dát nou weer is. Na deze ruimte lopen we het appartement van Berry Gordy door en komen daarna uit in dé studio. Dit was oorspronkelijk een garage, maar kijk nu toch eens wat ze met die ruimte bereikt hebben. Vele bekende hebben hier een plaat opgenomen, zoals de Four Tops, Marvin Gaye, Stevie Wonder en de Jackson Five. Als de rondleiding er bijna op zit, vertelt onze gids dat ze een verrassing voor ons heeft: we mogen 45 seconden selfies maken in deze ruimte. Naja zeg, hebben wij juist onze camera’s en telefoons in de auto gelaten. Als we dát geweten hadden. Dan zie ik dat Martijn ons kleine camera’tje nog mee heeft. Wát een geluk! We maken wat foto’s en laten onze gids ons fotograferen.
Na een uur zit de rondleiding erop en kopen we in de Gift Shop nog een T-shirt voor mij. We lopen terug naar de auto en daar stellen we de navigatie in op het adres van ons ‘vers geboekte’ hotel: Comfort Inn. Als we nog maar net onderweg zijn, belanden we in een file en als we bij een snelwegwissel wederom in een file rijden, besluiten we om het adres in onze Tom Tom maar te veranderen naar een Texas Roadhouse. Dan hoeven we het hotel niet meer uit vanavond.
Martijn en mijn vader gaan voor de combo: steak & ribs. Mijn moeder gaat voor de Pulled Pork en ik neem alleen de steak. Uiteraard worden er weer foto’s gemaakt van het eten, maar later blijkt dat ik gewoon mijn eigen steak ben vergeten om te fotograferen. Ja joh! Martijn, mijn moeder en ik hebben een salade gekozen als bijgerecht, dus zoals we inmiddels gewend zijn, komt deze als eerste. Ik heb er Blue Cheese Dressing bij en ik bewaar wat saus, zodat ik bij mijn steak ook heerlijke blauwe kaas heb. Mmm!
Het eten smaakt weer heerlijk en we smullen er zichtbaar van. Bij mijn vader en Martijn valt het vlees gewoon van het bot bij de ribs en ook de steaks zijn erg mals. Medium Rare is hier ook gewoon écht Medium Rare! Na het eten rijden we naar ons hotel. We checken in en krijgen kamernummers 324 en 326 toegewezen. We inspecteren de kamers en zien er weer prima uit. De koffers worden gehaald en spreken dan af om morgen om 08.15 uur te gaan ontbijten.
Morgen staat het complex van Henry Ford op de planning. Detroit heeft niet voor niets als bijnaam: Motor Stad.
Aantal gereden mijlen: 264 (425 km)
Weertype: van blauwe lucht tot grijze wolkenmassa. Niet koud, graad of 24.