Donderdag 13 februari en vrijdag 14 februari: Orlando (FL) – Schiphol – Den Bosch
Omdat we pas om 11.00 uur hoeven uit te checken, doen we lekker rustig aan vandaag. Na het ontbijt pakken we onze spullen in (al hebben mijn ouders het meeste gisteravond al ingepakt) en zitten dan om kwart over 10 helemaal gereed op de bank. Op zich zouden we uitchecken om 10.00 uur ook wel gehaald hebben, maar het is gewoon fijner om het rustiger aan te kunnen doen.
Onze vlucht gaat pas om 21.12 uur vanavond, dus we moeten de dag nog zien te overbruggen. We hebben nog wel een paar boodschapjes welke we willen doen, dus maken een lijstje met waar we allemaal nog heen willen deze dag. Als eerste stoppen we bij de Dollar Tree, maar slagen niet in wat we zoeken. Mocht je een ballon zoeken, die hebben ze genoeg 
Vervolgens rijden we naar de Walmart. Daar slagen we wel in wat spullen. Tegenover de Walmart zit een Ross dress for less. Ook altijd leuk om doorheen te lopen.
Vervolgens rijden we naar Twistee Treat. Al de hele week rijden we langs dit gebouw wat een groot ijsje voor moet stellen.
We zijn benieuwd wat voor ijs ze hebben en dit blijkt een enorm assortiment te zijn. We bestellen allemaal iets anders.
Mijn vader neemt de vanille shake, Martijn de ananas shake, mijn moeder neemt een aardbeien/vanille ijsje en ik ga voor de rum rozijnen cone. Op de grond staat gemerkt waarvan je het beste een selfie kan maken.
Uiteraard doen we dat dan ook vanaf die plek. Maar jeetje, wat is het warm. Mijn ijsje smelt gewoon weg. Het ijs drupt langs het koekje over mijn vingers omlaag. Snel maar klik en gaan dan zitten op een bankje.
Martijn haalt voor mij een bakje waar ik mijn hoorntje in kan doen, want gewoon een ijsje eten, zit er niet in. Het smaakt wel erg lekker! Terug in de auto zien we dat het inmiddels ook 33 graden is. Ja, dat is bést warm. En dat voor februari. Heerlijk hoor.
Onze volgende stop is bij Disney Springs. Maar in de grote Disneywinkel slagen we ook niet waar we eigenlijk naar op zoek zijn. Gelukkig maar eigenlijk, want de rij voor de kassa is echt gigantisch! Alsof ze het gratis weggeven. Maar helaas… We besluiten om naar de Mall of Millenia te rijden.
Dit zit mooi op de weg richting het vliegveld. We lopen een rondje door de mall. Het is er vrij rustig. Hier zijn de prijzen dus wat hoger als bij de outlets. Dat is wel te merken ja. Inmiddels hebben we ook weer zin in iets gekregen en halen een kop koffie bij de Starbucks. Alhoewel Martijn voor een frappuccino gaat. Dat gaat er goed in.
Dan is het toch echt tijd om richting het vliegveld te rijden. We proberen de tolweg te vermijden, omdat we ook nog redelijk op tijd willen tanken voordat we de auto inleveren. We vermoeden dat de prijs dichterbij het vliegveld wat duurder is voor de benzine dan er iets verder af. Via de tolweg is het lastiger om goedkoper te kunnen tanken.
Bij RaceTrac tanken we de auto vol voor 2,199 dollar per gallon. Dat is dus omgerekend zo’n 53 eurocent per liter.
Echt, had ik maar wat jerrycans mee om te kunnen vullen. Dan had ik die in de koffer mee naar huis genomen 
Als we het tankstation afrijden, komen we terecht in het drukke verkeer. Wellicht toch maar via de tolweg dan? Maar als we uiteindelijk de tolweg oprijden, zien we dat er een file is. Nog drukker dan op de normale weg dus. Snel maar weer eraf en via een toeristische route rijden we om het vliegveld heen. Dat ziet er wel heel gaaf uit. We zien de vliegtuigen nu van heel dichtbij. Ze staan in een rijtje voor vertrek. Over een paar uur staan we ook daar. Oh, ik wil daar eigenlijk helemaal niet aan denken, maar het is toch echt de realiteit. Ik ga het weer zo missen. Orlando voelt toch altijd weer als thuiskomen. Dus het afscheid valt me ook altijd weer erg zwaar.
We rijden naar Rental Car Return en zoeken Alamo op. We parkeren de auto en pakken dan alle spullen bij elkaar. Check, check, dubbelcheck. Nee, niets meer te vinden in de auto. Via de liften komen we uit bij terminal A, maar we moeten bij terminal B zijn. We lopen naar de Delta balie en leveren daar onze koffers in. Dan lopen we nog wat rond en bekijken wat winkeltjes. Voordat we de securitycheck in gaan, drinken we nog ons water en cola op. Bij de security is het gelukkig niet druk en we zijn er snel doorheen. Althans, wijzelf. Zowel de trolley als van mijn ouders als die van ons moeten nagekeken worden. Maar er is een stel voor ons wat echt een mega voorraad aan vloeistoffen mee heeft. En dan geen kleine flesjes, maar gewoon grote. Een tube handcrème, een fles shampoo, of weet ik wat het allemaal is. Het duurt zeker 20 minuten voordat onze trolley aan de beurt is. We weten allang waarom onze trolley apart gehouden is. Ons TomTom matje. Bij mijn ouders blijkt het een zakje met allerlei kabels te zijn waarom het apart genomen is. Alles wordt goedgekeurd en dan gaan we met de skytrain naar de juiste gates. Als we de skytrain uitstappen, zien we de Outback al meteen.
Doordat het uiteindelijk best lang geduurd heeft bij de securitycheck, hebben we toch wel honger gekregen. Als we plaatsnemen aan een tafeltje van vier, hoor ik ineens iemand ‘LINDA!’ roepen. Haaaaaiiii Danielle Zij is ook gaan eten met haar familie bij de Outback.
Wij bestellen een Bloomin’ Onion voor met z’n vieren te delen. Martijn en ik nemen er ook nog een biertje bij. De laatste op Amerikaanse grond voor deze vakantie. We gaan voor één van onze favorieten: Blue Moon.
Het duurt alleen even voordat het komt, maar we hebben behoorlijk honger gekregen ondertussen, dus dan duurt het eigenlijk altijd te lang. Pas na 25 minuten kunnen we beginnen met het verorberen van onze ui.
Het smaakt ons echt heerlijk. De saus gaat ook behoorlijk hard op en willen eigenlijk een nieuw bakje. We kijken in de rondte, maar zien geen bediening. Dan komt onze ober er weer aan, maar voordat Martijn zijn zin af kan maken dat we nog saus willen, zet hij het bakje met nieuwe saus op onze tafel. Kijk, dat is nog eens gedachte lezen 
De ui leek zo klein, zeker om te delen met vier man. Maar toch hebben we er alle vier genoeg aan. Nadat we onze drinken opgedronken hebben, lopen we naar onze gate: 82. Volgens de planning gaan we boarden in 20 minuten, maar dit blijkt langer te duren. Uiteindelijk mogen we om 21.10 uur gaan boarden.
Op de tijd dus wanneer we eigenlijk de lucht in zouden gaan. Het boarden verloopt iets anders dan we normaal gewend zijn. Je hoeft je boardingkaart niet meer te laten zien, maar je hoeft alleen maar op de gele voetjes te gaan staan en dan wordt er een foto van je gemaakt. Dit laat één van de stewardessen meerdere malen op een vrij overdreven manier zien. Het ziet er wel grappig uit. Alsof ze een paard tussen haar benen heeft, laat ze zien dat je op de gele voeten moet gaan staan en in de camera moet kijken. Meer niet.
In het vliegtuig zitten mijn vader en moeder op rij 29 in de middenrij. Ik zit op rij 29 aan de zijkant (gangpad) en Martijn op rij 30 achter me. We vragen de man naast Martijn of hij wellicht wil ruilen, omdat wij met elkaar reizen. Maar de man geeft aan dat hij liever naast het raam zit. Nou zeg. Dan komt mijn buurman eraan. Ook aan hem vragen we of hij wellicht wil ruilen. Gelukkig geeft hij wel positief antwoord. Mooi, zo zitten we alsnog bij elkaar. Reist wel zo fijn.
Het duurt even voordat we gaan taxiën. Er blijkt dat er wat onderhoud gedaan moet worden aan het vliegtuig. Ja joh… Als we daarna maar veilig de lucht in kunnen dan. Pas drie kwartier later gaan we taxiën en tien minuten later zitten we in de lucht.
We krijgen weer een menukaart waarop staat wat we te eten krijgen. Ook nu beginnen we met een Peach Bellini welkomstcocktail en daarna gaan ze het eten uitdelen. Ditmaal geen voorgerecht om uit te kiezen. Voor het hoofdgerecht is de keuze tussen Chicken Marsala, Four Cheese Ravioli en een salade met gegrilde kip. Ik kies voor de pasta en Martijn gaat voor de kip. Ik zie dat mijn ouders ook voor het kipgerecht hebben gekozen. Mijn gerecht smaakt prima, maar Martijn vindt zijn kipgerecht mwoah. Hij heeft spijt ook niet voor de pasta gekozen te hebben. Vooral de boontjes waren erg hard en niet lekker.
Na het eten neem ik een slaappilletje van de Walmart (deze of deze). Ofja, oorspronkelijk zijn de pillen bedoelt voor allergie, maar heeft als bijwerking dat je er slaap van krijgt. Deze pillen zijn nét wat ‘zwaarder’ als de normale melatonine. Die werken bij mij niet. Ik loop naar het toilet om mijn lenzen uit te doen en ga daarna in de stoel proberen uit te vinden hoe ik het lekkerst lig. Maar dat valt nog niet mee. Uiteindelijk leg ik mijn benen over die van Martijn en dat ligt heerlijk. Ineens tikt Martijn me wakker. Het licht is weer aangegaan. Ik kijk op het tv’tje voor me en zie dat we nog maar 1.5 uur hoeven te vliegen. Uh? Ik lig toch nog maar net? Voor mijn gevoel is er nog geen uur voorbij. Maar ik heb mijn ogen blijkbaar toch ruim 3 uur dicht gehad. Wat heerlijk!
Ruim een uur voor landing krijgen we nog een ontbijtje geserveerd: een kaneelbroodje met vers fruit. Het is een vrij klein broodje, maar voor nu genoeg.
Als ik naar buiten kijk, zitten we ineens onder de wolken en zie ik land.
En om exact 11.30 uur raken de banden van het vliegtuig de grond. We zijn weer in Nederland. Omdat we op de polderbaan zijn geland, moeten we uiteraard een poos taxiën. Uiteindelijk wordt het vliegtuig bij gate E2 neergezet.
We stappen het vliegtuig uit en lopen uiteraard eerst naar het toilet. Daarna naar beneden en via de marechaussee en komen dan uit bij de bagageband. De koffers volgen al snel. Er wordt afscheid genomen van Danielle, Niels en zijn ouders. Zij wonen vrij in de buurt, dus zij zullen al snel thuis zijn. Wij mogen nog een tijdje. We lopen naar het spoor en zien dat we nét de trein naar Den Bosch hebben gemist. Een half uurtje later gaat er pas weer eentje. We besluiten dus om eerst maar wat ontbijt te halen bij de Appie.
Nadat we onze croissantjes opgepeuzeld hebben, lopen we naar spoor 3 en nemen we de trein van 12.49 uur.
Een uur later zijn we in Den Bosch. Mijn ouders stappen over op de sprinter naar Best. Daar hebben zij de auto geparkeerd en kunnen dan vanuit daar terug naar huis rijden. Wij gaan met de bus mee naar huis en deze komt gelukkig al vrij snel. Iets voor half 3 zijn we weer thuis. Daarna gaan we al vrij snel onze katjes ophalen. Pas dan zijn we écht thuis.
Hopelijk valt de jetlag een beetje mee de aankomende dagen, maar we hebben besloten om het maar over ons heen te laten komen. Het komt zoals het komt. Bedankt iedereen voor het meereizen en voor de leuke reacties.
|