Maandag 10 februari: Orlando (FL)
Om half 9 zitten we aan het ontbijt en doen we heerlijk rustig aan. We bekijken zelfs nog twee afleveringen van GTST voordat we richting het waterpark gaan. We pakken onze zwemspullen bij één en rijden om iets voor 11 het parkeerterrein van Blizzard Beach op. Aan het aantal auto’s te zien is het erg druk en kunnen vrij vooraan parkeren. Volgens de thermometer in de auto is het 25 graden. Prima weer om te zwemmen.
We hebben zelf geen handdoeken meegenomen, maar kunnen deze voor 2 dollar huren hier. We proberen een kluisje te regelen, maar weten even niet of we onze twee tassen in één grote kluis kunnen doen (á 15 dollar), of twee kleine moeten huren (á 10 per kluisje). Een medewerker laat ons de ruimte van de grote kluis zien. Hij tikt een code in zodat één van de kluisjes open gaat en besluiten dan dat onze twee tassen prima in deze grote passen. Vervolgens willen we ook nog vier handdoeken halen en de medewerker achter de kassa vraagt ons of we hotelgasten zijn van Disney. Nee helaas. Maar ze smoest ons toe: nu wel, hier.. krijg je er vier gratis te leen. Wat aardig van haar!
We lopen naar onze kluis en stoppen daar alvast wat spullen in. De badkleding gaat mee in een klein tasje de omkleedruimte in. Als we zijn omgekleed, stoppen we de waardevolle spullen ook in het kluisje en gaan we op zoek naar lege bedjes. Deze zijn er nog volop, maar we willen het liefst een paar gedeeltelijk in de zon. We vinden er een paar, maar zien later dat iets verderop nóg mooiere plaatsen. We stallen onze handdoeken en besluiten dan uiteraard eerst naar de Lazy River te lopen.
Het is even zoeken waar we het water in kunnen, maar bij Polar Bear vinden we een ingang. Banden genoeg in het water. Oh, echt wat heerlijk! Zo lazy als het maar kan drijven we een rondje. Het water is ook behoorlijk warm. Het is verwarmd waardoor het water eigenlijk lekkerder is dan uit het water. Na ruim twintig minuten zijn we terug bij Polar Bear en dan gaat het even mis. Mijn vader probeert uit de band te klimmen, maar dat gaat allemaal niet meer zo soepel op zijn 72e. Hij knalt met zijn gezicht tegen de muur aan. We schrikken er even allemaal van, maar het lijkt goed te gaan. Wel ontstaat er een behoorlijke bult net boven zijn oog. Ook is zijn hand wat geschaafd. Rustig lopen we terug naar onze bedjes. Mijn vader maakt de opmerking: “de hele week stappen we in verschillende achtbanen, zo wild als wat. En dan stap je uit zo’n relaxte band en dan gebeurd er iets… “. Ja, echt he… Dan zijn we terug bij de bedjes en rusten we even uit. Als het zonnetje schijnt is het uit het water ook best lekker. Maar zodra hij achter een wolk verdwijnt. Brrr…
Als we even op de bedjes gezeten hebben, besluiten mijn vader en ik om in Melt-Away Bay wat te gaan zwemmen. Het grote bad heeft wat kleine golven en dat drijft wel lekker. Na een tijdje besluit mijn vader terug naar het bedje te gaan. Ik neem een band en ga heerlijk op de golven drijven. Na een tijdje komt mijn moeder me gezelschap houden in een band. Ook dit is echt te lazy voor woorden. Dit hadden we wel even nodig, zo’n rustdag.
We lopen weer terug naar de bedjes en besluiten dan om met de skilift naar boven te gaan. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over het gehele waterpark. Dan lopen we naar Teamboat Springs. Dit is een glijbaan met een rond bootje waarmee je met maximaal 6 personen in kunt. Wij mogen met z’n vieren plaatsnemen en worden verzocht om onszelf vast te houden. Maar dat gaat nog niet zo makkelijk. De handels zitten op de rand van de boot zelf en dat is, vooral voor de wat ouderen onder ons, niet zo’n fijne hoek om te zitten. De rit verloopt dan ook niet zo relaxt als gehoopt. Als we beneden zijn, zien we ineens dat op de bodem, in de boot, óók handels zitten. Naja zeg, dat was veel makkelijker geweest om aan vast te houden. We besluiten om gewoon nóg een keer de tocht te doen. Wederom gaan we met de skilift naar boven en morgen ook nu weer met z’n vieren meteen plaatsnemen. Nu we aan de handels in de boot onszelf vast kunnen houden, verloopt de rit een stuk prettiger. Leuk!
Als we weer beneden zijn, stappen we de lazy river weer in. Het is alleen even wachten op lege banden. Ofja, vrijwel meteen hebben we er drie te pakken, maar de vierde komt maar niet langs. Dan vertelt een badjuf me dat net achter de grot een verzameling van banden op de kant liggen. Even zonder band zwem ik door het water. Echt, wat heerlijk warm dat water. We pakken nog één band erbij en liggen dan weer heel relaxt te drijven in deze rivier. Bij Polar Bear stappen we weer uit. Ditmaal drijf ik mijn vaders band naar de trap toe, zodat hij daar makkelijker uit kan stappen door middel van zich vast te houden aan de reling.
Mijn ouders lopen terug naar het bedje en Martijn en ik gaan onze telefoons ophalen. We besluiten namelijk om onszelf te laten opdrogen en dan is iets te lezen erbij wel fijn. Wat is het toch lekker in het zonnetje zo. Om half 4 besluiten we dat het genoeg is geweest voor vandaag. We lopen terug naar ons kluisje, kleden ons om en rijden dan terug naar ons appartement. Wat een chill-dagje zo. Thuis relaxen we wat en frissen we onszelf op.
Iets na half 6 besluiten we wat te gaan eten. Op onze planning hebben we nog Manny’s Chophouse en Ford’s Garage staan. Bij beide zijn wij zelf ook nog nooit geweest, maar deze worden vaak aangeraden op verschillende fora. We kiezen vandaag voor Ford’s Garage. Er zitten er twee hier in Orlando. De ene bij de Outlets, de andere aan de 192. We rijden naar deze laatste vestiging. Dit blijkt bij het nieuwe gebied ‘Sunset Walk’ te zijn. We parkeren de auto en lopen dan naar Ford’s Garage. Dat ziet er aan de buitenkant al erg leuk uit. Er staan allemaal T-Fords buiten.
Van binnen is het ook erg mooi aangekleed. Ook daar zijn verschillende T-Fords te zien. Er hangt zelfs een auto boven de bar.
De serveersters (we krijgen er twee, blijkbaar wordt er één daarvan ingewerkt, want deze vestiging is nog niet zo lang open) vertellen ons dat ze bekend staan om de drie B’s. Dat zijn Beer, Burgers en Bathroom. We moeten dus vooral ook in het toilet moeten gaan kijken. Er mogen foto’s gemaakt worden, maar dan wel zonder mensen erop. Dit lijkt ons overigens meer dan logisch. Ze hebben ook een erg uitgebreide bierkaart. Helaas moeten we nog rijden 
Mijn ouders en Martijn bestellen de BBQ Brisket Burger en ik ga voor de Black-n-Bleu Burger. Het ziet er allemaal erg lekker uit en het smaakt ook nog eens goed.
Maar zoals we eigenlijk gewend zijn in Amerika: het is allemaal wel erg veel. Dan lopen we om-en-om naar het toilet en ze hebben niets te veel gezegd… dat ziet er inderdaad best grappig uit.
Na het eten besluiten we om nog even wat rond te lopen in dit nieuwe gebied.
Als we weer terug bij de auto zijn, rijden we nog langs de Walmart voor de laatste boodschappen welke we mee naar huis willen nemen en dan zijn we rond 21.00 uur weer terug in ons huisje. Doordat we nu zo vroeg thuis zijn, hebben we mooi tijd en vooral zin in onze cheesecake welke we van de week meegenomen hebben van de Chili’s. Mijn ouders drinken daar een kop koffie bij. Martijn en ik gaan voor de rosé welke we aan het begin van de vakantie gekocht hebben.
Morgen staat een dagje Disney hoppen op de planning. We hebben in elk park wel een paar dingen wat we nog niet hebben kunnen doen. En hopelijk kunnen we morgen wél van het vuurwerk in Magic Kingdom genieten!