Dag 11: SeaWorld & ICON Park

Print Friendly, PDF & Email

Zondag 9 februari: Orlando (FL)


Voor mij en Martijn was de nacht erg kort. Vanaf 5.00 uur werden we wakker en kreeg Martijn last van benauwdheid. Hij is even in de woonkamer gaan zitten en viel daarna weer in slaap. Ik helaas niet echt meer. We beginnen de dag dus niet geheel uitgerust, maar dat mag de pret niet drukken. Vandaag staat SeaWorld op de planning.

Iets na 9-en rijden we het parkeerterrein van SeaWorld op. Het lijkt niet druk.

20200209_090511

Voor ons is Seaworld eigenlijk ook gewoon maar een ‘bonus-park’. Er staan leuke achtbanen en voor de kosten hoeven we het niet te doen. Je krijgt namelijk aanzienlijke korting als je twee parken bezoekt.

20200209_091324

Als we het park binnen zijn, bestuderen we eerst de plattegrond. Waar gaan we als eerste heen? We besluiten om richting Kraken te lopen. Totaal geen wachtrij. Maar de tas moet opgeborgen worden in een kluisje á 2 dollar. Zullen we dan maar gewoon weer twee-aan-twee doen? Dat ik samen ga met mijn moeder en daarna Martijn met mijn vader? Maar dan worden we aangesproken door een vrouw. Zij heeft net haar tas uit het kluisje gehaald en vraagt ons of we wellicht van haar kluisje gebruik willen maken? Nou, dat is nog eens aardig. Zo kunnen we mooi met zijn vieren in de achtbaan. We bedanken haar en gaan dan in de rij staan voor het voorste karretje. Voor de andere rijen is geen wachtrij, maar voor deze voorste moeten we een beurt of twee wachten.

20200209_094843_021

20200209_095116_044

20200209_100547_036

Kraken is een Floorless Coaster van het merk B&M. Een heerlijke baan. Ook mijn ouders vinden hem leuk. Mijn vader wil hem zelfs nog een keer doen, maar dan in het achterste karretje. Mijn moeder besluit om deze ronde over te slaan. Uiteraard moeten we ook even voor het achterste karretje wachten, maar mogen na een beurt ook instappen. Ook achterin is hij erg leuk. Daar trekt hij gewoon net wat meer G’s. Maar persoonlijk vind ik hem voorin gewoon leuker. Naast Kraken staat Journey to Atlantis, maar deze is helaas in onderhoud. Eigenlijk altijd in de winter. De vorige keer dat we hier waren, was in januari 2017. Ook toen was hij in onderhoud. Laatste keer dat we Journey to Atlantis dus deden was in 2011. Wat vliegt de tijd.

20200209_093006

We lopen verder en komen uit in Antarctica. Brrr… Ze hebben hier in Antarctica ook een attractie, dus gaan we in de rij staan. We wachten circa 20 minuten en mogen dan naar binnen voor een voorshow. Er wordt een lief filmpje getoond van een pinguïnstel welke net ouders zijn geworden. Erg schattig.

20200209_103514

Vervolgens mogen we weer in een rij gaan staan. Deze wordt opgesplitst in een milde en een wilde versie. Bij de wilde draait het karretje ook nog eens een paar keer. We gaan dus in de rij staan voor de wilde. Als we bijna aan de beurt zijn, raken we in gesprek met een dame voor ons. Ze vraagt waar we vandaan komen en als we vertellen dat we uit Nederland komen, begint ze te lachen. Ze moet ons iets laten zien en dan gaan we er ook lachen. Ze laat zien hoe haar meisjesnaam gespeld wordt. Je spreekt het uit als konjee, maar er staat ‘kontje’. Haar zus heeft gestudeerd in Nederland en toen werd haar natuurlijk vertelt wat dit bij ons betekent. Te grappig. Met een club van de scouting (zo’n 90 man) zijn ze op kamp hier in SeaWorld. Ze hebben vannacht ook in slaapzakken bij de dolfijnen geslapen. Ze laat wat foto’s zien en dat ziet echt erg gaaf uit. Ze doen dit al jaren met de scouting. Het ene jaar gaan ze op kamp naar Kennedy Space Center en het andere jaar naar SeaWorld.

Dan mogen we instappen en rijden we wat rond in de wereld van Antarctica en als toetje op de taart gaat er een doek open en zien we de échte pinguïns live. Daar mogen we uitstappen en kunnen we de pinguïns van dichtbij bekijken. Erg schattig, maar ook erg koud. Snel maar weer naar buiten.

20200209_110340

20200209_110628

20200209_110847

Iets verderop staat de achtbaan ‘Mako’, een hypercoaster van B&M. Dit soort types zijn onze favorieten. Althans, zeker die van mij. Ook hier willen we alle vier in, dus gaat de tas in een kluisje. Ditmaal staat er niemand om ons hun kluisje te geven, dus betalen we gewoon netjes 2 dollar. Ook al is het hier ook niet druk en kunnen we hem gewoon twee-aan-twee doen, met zijn vieren is eigenlijk wel zo gezellig.

20200209_114009

Uiteraard stappen we voorin. We gaan vrij hoog om vervolgens recht naar beneden te gaan. Daarna volgen er een paar heuveltjes waarbij je het gevoel hebt los te komen uit het stoeltje. Heerlijk, dat zweefgevoel. Als we uitstappen, willen zowel mijn vader als mijn moeder nog een keer, maar dan weer in het achterste karretje. Nou, vooruit dan maar… Ook bij deze baan trekt hij wat G’s, maar je wordt vooral erg meegetrokken om nog meer uit het karretje te zweven. Erg fijn. Het enige nadeel: je ziet een stuk minder. Als je voorin zit, zie je de verloop van de baan uiteraard beter.

Na Mako is het bijna tijd voor de eerste show op onze planning. We blijven nog even kijken bij de nieuwe attractie ‘Infinity Falls’. Een soort piraña, maar dan nét wat spectaculairder.

20200209_120256_040

20200209_120341_075

20200209_120557_029

We hebben er alleen geen tijd voor om in te stappen, want de Orca Encounter begint bijna. Het Orca Stadium zit al vrij vol, maar we vinden een mooi plekje in het midden.

20200209_121113

Sinds 2010 is de is de Orca show enorm veranderd. Uiteraard was de show spectaculair met de mensen die in de lucht gegooid werden door de orka’s. Maar dat is nu toch niet meer van deze tijd. In 2010 vond er een ongeluk plaats waarbij er een trainer overleden is. En in 2013 kwam de bekende film “Blackfish” uit. Erg fijn dat ze bij SeaWorld ook openstaan voor verandering. Ze laten nu vooral de educatieve kant zien. Het is een prachtige show.

20200209_125157_007

Collage_Fotor

Na de show lopen we naar Seafire Grill. Het is inmiddels kwart over 1 dus tijd voor een lunch. We bestellen twee porties kippenvleugels met teriyaki saus om te delen. Het gaat er erg goed in.

20200209_132007

Daarna lopen we naar het SeaPort Theater voor de Pets Ahoy show. Een show met asieldieren zoals katten en honden. Maar ook een rat, eenden en vogels. De show is erg leuk. Ze zijn goed getraind (tja, ze krijgen elke keer een snoepje, dus dan zou ik het ook goed doen Winking smile ).

20200209_135127

20200209_135151

20200209_141809_007

20200209_141852

20200209_142007_004

Na deze show lopen we naar Manta. Onze derde achtbaan van vandaag. Manta is een Flying Coaster van B&M. Je hangt dan als het ware in een tuigje. Uiteraard gaan mijn ouders weer mee, al vinden ze deze toch wel wat spannend. Ze weten niet goed wat ze kunnen verwachten. En dat snap ik natuurlijk erg goed. We gaan in de rij voor het eerste karretje staan en moeten nu een beurt of drie wachten. Alhoewel dit uiteindelijk langer is, doordat ze aan twee kanten een laadstationnetje hebben. Om en om worden de treintjes gevuld. Dan mogen wij plaatsnemen. Nadat de riemen dicht zijn, worden we gekanteld. Ach, dat valt toch best mee? Het tuigje is best prettig om in te hangen. We gaan naar boven en dan…. Whieeeee, vliegen we door de lucht. Prima baantje hoor!

20200209_161303_004

20200209_161343_021

20200209_161838_030

20200209_161848_015

Nadat we deze vlucht overleefd hebben is het alweer tijd voor de laatste show die we vandaag gaan bekijken, de nieuwe show van Clyde & Seamore: Sea Lion High. Als we het theater binnenlopen, worden we verwelkomt door een mime-speler. Hij vermaakt het publiek voordat de show gaat beginnen. En dat doet hij erg goed! Hij speelt goed in op het publiek en hij is erg grappig. Later blijkt dat hij ook nog een paar rolletjes in de show heeft. Leuk. Dan komen Clyde & Seamore, de zeeleeuwen. Ook deze show is erg leuk, maar vooral ook erg grappig.

20200209_153117_011

20200209_154336

20200209_154427_016

Inmiddels is het kwart over vier. Oorspronkelijk stond op de planning om vanuit SeaWorld naar de International Drive te gaan, daar te gaan eten bij Twin Peaks en daarna het ICON reuzenrad in te gaan. Maar omdat het nog zo vroeg is, besluiten we om eerst maar terug naar het appartement te gaan om te chillen. Vooral Martijn is echt afgepeigerd en verlangt er naar om zijn ogen te kunnen sluiten. De rest bekijkt ondertussen twee afleveringen van GTST. Ook niet onbelangrijk.

Rond 19.00 uur rijden we naar de International Drive, naar Twin Peaks. Onze voorkeur gaat eigenlijk uit naar een Tilted Kilt, maar helaas… deze hebben ze niet in Florida. Beide restaurantketens zijn zogenaamde ‘breastorants’, dus uitzicht hebben we toch wel.

20200209_192232

Als we aan een tafeltje zitten, kijken we eens goed om ons heen. Er zijn maar weinig dames aanwezig. Zeker het aantal dames met de traditionele Twin Peaks outfit. Er zijn wel een paar dames met lingerie of weet ik wat ze aan hebben. Maar dat is eerder hoerig, dan stijlvol. Ach ja. We bestellen alle vier de Fish & Chips. Drie met mayonaise en één met ketchup.

Martijn en ik nemen er een biertje bij, aangezien de Dirty Blonde op zondag in de aanbieding is en we willen tenslotte na het eten toch nog naar ICON park.

20200209_193540

Het eten wordt gebracht en zien dan dat bij mijn vader de tartaarsaus ontbreekt. Dat is toch wel lekker bij de vis.

20200209_194929

Maar voordat we er iemand op aan kunnen spreken, gaan er enkele minuten voorbij. En als we het dan eenmaal doorgegeven hebben, duurt het weer een tijdje voordat we uiteindelijk de saus gekregen hebben. Nadat we uitgegeten hebben, willen we één van de ‘traditionele aangeklede dames’ vragen om op de foto te gaan met mijn vader en Martijn. Maar ze zegt ‘nee’. Ze doet niet aan foto’s. Jeetje, bij Tilted Kilt doen ze eigenlijk nooit moeilijk. Nee, deze vestiging van Twin Peaks is toch geen aanrader. Het eten smaakte prima, maar de rest is eigenlijk net zo belangrijk.

We lopen naar de andere kant van de straat om vervolgens het reuzenrad in te gaan. Vanochtend hebben we er kaarten voor gekocht, online. Dat scheelt ons 8 dollar per persoon. Mooie besparing. Maar oorspronkelijk hadden we deze vouchers uit moeten printen. Tja, dat is toch wel lastig in ons appartement. Er wordt Martijn gevraagd om de vouchers door te mailen, dan printen zij ze uit voor ons. Wat aardig! Als ze uitgeprint zijn, worden ze gescand en omgeruild tegen een kleiner kaartje. Een beetje omslachtig zo, maar 32 dollar besparen op de totaalprijs is het meer dan waard.

Het is totaal niet druk en krijgen een cabine voor ons vieren alleen ter beschikking. We maken wat foto’s en genieten van de vele gekleurde lampjes om ons heen. In 18 minuten zijn we helemaal rond.

20200209_211732

20200209_212009

20200209_213028

20200209_214821

20200209_215527

Uiteraard kun je nog veel meer hier doen in het gebied. Ook leuk om verschillende winkeltjes te bezoeken hier, maar we zijn eigenlijk te moe om nog iets te doen. We besluiten dan ook om weer terug naar ons appartement te gaan. We drinken nog een kop koffie met zo’n alle en daarna begin ik aan het verslag.

Morgen staat er weer een rustige dag op de planning: uitslapen en daarna naar Blizzard Beach om te zwemmen. Oorspronkelijk stond er helemaal geen dagje zwemmen op de planning, maar het is zo’n lekker weer nu en mijn ouders willen graag eens ervaren hoe ‘lazy’ de Lazy River is. Dus laten we dat maar eens gaan doen Open-mouthed smile

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *