Vrijdag 7 februari: Orlando (FL)
Nadat we vanochtend weer heerlijk ontbeten hebben, rijden we om tien voor half 9 het terrein van Legacy af. Ineens zien we een schoolbus met uitgeklapte stopbord stil staan en daarachter staan ook alle auto’s stil. Dit is echt voor het allereerst in al onze vakanties dat wij een schoolbus met uitgeklapte stopborden zien en dat daarachter het verkeer ook echt helemaal stil staat.
Omdat wij aan de andere kant van de weg staan, met een stukje strook ertussen, hoeft onze kant niet stil te staan. Maar wij willen graag omkeren, dus ik besluit om de auto niet voor de schoolbus te keren. Geen idee of het wel of niet zo mogen, maar ik neem het risico niet. Helaas zijn we nét te laat voor een foto en begint de bus alweer te rijden.
Voordat we naar Animal Kingdom gaan, rijden we nog naar de Walmart. Het brood is op en ook de voorraad koffie, smeerkaas en pindakaas raakt aardig leeg. Mijn ouders blijven in de auto zitten, zodat Martijn en ik snel de boodschappen kunnen halen. Inmiddels weten we redelijk de weg hier. Daarna gaan we op weg naar Animal Kingdom.
We parkeren de auto bij Dinosaur 39 en wachten dan op het trammetje. Op zich zien we dat het niet ver naar de ingang lopen is, maar ach… nu we toch al staan te wachten… Wel merken we dat het een stuk kouder is dan gisteren. Vannacht heeft het goed geregend en geonweerd. De temperatuur is van 30 graden naar 17 gegaan. Dat verschil merk je wel. Martijn en ik zijn de enige met alleen een vestje aan. Mijn ouders zijn zo slim geweest om de jas er ook nog overheen te doen.
Als we in het trammetje zitten, voelen we de kou pas echt. Martijn besluit hierdoor om toch maar weer terug naar de auto te lopen om onze jassen te halen. Met zijn lange benen is hij vrij snel op-en-neer gelopen.
We lopen het park in en besluiten om als eerste de 3D show ‘It’s tough to be a bug’ te bezoeken. We hoeven vrijwel niet te wachten en mogen een plekje uitzoeken in het theater. Na deze geweldige film lopen we naar Dinoland en gaan we in de rij staan voor Dinosaur.
Twintig minuten geeft het bordje aan, maar in werkelijkheid zijn we in 10 minuten al bij de voorshow. Daarna mogen we plaatsnemen op de eerste rij van de auto. We worden alle kanten opgeslingerd en als we later de foto zien welke is genomen tijdens de rit, zien we dat ze Martijn er gewoon afgeknipt hebben. Naja zeg!
Iets verderop zien we Goofy staan. Vriendin Rineke is Goofy-fan en ik heb haar beloofd om een knuffel te geven aan hem. Dus wij gaan in de rij staan voor een foto. Na een vijf minuten zijn we aan de beurt. Goofy knuffelt mijn moeder en mij, maar Martijn en mijn vader geeft hij een vriendelijke hand. Wat een leukerd is het!
We lopen verder en komen uit bij Maharajah Jungle Trek. We lopen een rondje en zien verschillende dieren als vleermuizen, tijgers en verschillende vogels.
Na deze wandeltocht is het tijd voor onze eerste fastpass. Deze hebben we voor de Kilimanjaro Safaris. De normale wachttijd is 70 minuten, maar ook bij de fastpassen staat een behoorlijke rij. Dit blijkt te komen doordat er tijdens de safari allerlei dieren over de weg lopen. En de safari-auto’s geven voorrang aan de dieren, dus kan het even duren voordat je in een auto zit. Uiteindelijk zitten we na een kwartier in een auto. Maar als we zitten, staan we weer een hele tijd stil. De auto voor ons blijkt stuk en daardoor kunnen wij ook niet verder. Bijna 20 minuten wachten we en dan wordt de auto voor ons weggesleept. Als we gaan rijden, hoor je iedereen juichen. Eindelijk gaan we op safari.
Onderweg zien we veel dieren, maar echt actief zijn ze niet echt. Het is ook al kwart voor één, dus middag. Waarschijnlijk zijn ze toe aan een siësta.
Na de safari lopen we naar Expedition Everest, want onze tweede fastpass is inmiddels ingegaan. Als we gedirigeerd worden naar een plaats, moeten wij in rij zes gaan staan en mijn ouders in rij 7. Hierdoor zitten we niet samen in één karretje. Ja, maar dat willen we niet. We willen graag één foto waar we met z’n vieren op staan. Maar we mogen écht niet switchen van de castmember. Daar heeft ze allemaal geen tijd voor om daar rekening mee te houden. Ik word eigenlijk een beetje boos, maar ga toch maar in rij 6 staan. Vervolgens komt er een jongen uit rij 8 naar me toe en zegt me te willen ruilen. Oh, wat lief van hem! We ruilen met hem en zijn vriend en zo zitten we toch nog in dezelfde kar als mijn ouders. De rit is erg leuk. We gaan op expeditie naar de Yeti en we vinden hem.
Inmiddels hebben we honger gekregen. Toen we het park in liepen, zagen we een tentje met Mac & Cheese met pulled pork. We bekijken op de plattegrond waar deze ergens is en zien dat hij eigenlijk wel ver lopen is. Maarja ach, we hebben er wel zin in. Ver lopen is relatief natuurlijk. Als je bedenkt hoeveel je eigenlijk al door het park loopt. Maar het is ons loopje meer dan waard. Het smaakt echt verrukkelijk.
Daarna lopen we naar de musical van Nemo. We gaan redelijk vooraan zitten en genieten dan van de show. Alhoewel, mijn eega heeft het zwaar met zo’n donkere zaal. We kennen de show natuurlijk al.
Na de musical lopen we naar de volgende show: Festival of the Lion King. Een show met zang en wat acrobatiek. Erg mooi met die herkenbare muziek. De show is voor ons niet nieuw, maar wel de locatie. De show bevond zich eerst waar nu het Pandora gedeelte is.
Na de show lopen we naar Pandora waar we onze derde fastpass gebruiken. Helaas geen fastpass voor Flight of Passage kunnen krijgen, maar wel voor Na’vi River. De normale wachttijd staat op 95 minuten, dus erg fijn dat we een fastpass hebben. De bootrit is echt prachtig. Wat een kleuren.
En daarna gaat het grote wachten beginnen voor Avatar Flight of Passage. Op het bord staat een wachttijd van 150 minuten. Tja, we willen hem toch zeker wel doen. Tijdens onze vakantie in 2017 stond er ook steeds iets van 160 minuten, maar in werkelijkheid was dit 90 minuten. Uit verhalen van mensen na ons blijkt dat de tijd toch écht wel de wachttijd is wat er aangegeven wordt. We bereiden ons dus voor op een lange tijd wachten. Gelukkig is de wachtrij erg mooi, dus heel vervelend is het niet.
Maar de rij begint al vrij op het begin en we staan nog buiten. Terwijl we de vorige keren pas binnen in de rij begonnen te staan. Woops, dat wordt dus inderdaad een goed twee-en-een-half uur wachten.
Vervolgens komen er steeds mensen langs met ‘ja, iets verder staat mijn familie’. En dit niet twee of drie keer, maar echt tien keer. Martijn is dat op een gegeven moment echt beu 
Waarom wacht die persoon dan niet even op jullie? Waarom ga je uit de rij om vervolgens weer bij de rest te voegen? Dit valt eigenlijk gewoon onder ‘voordringen’. Dat je als moeder met klein kind uit de rij gaat, omdat je kind moet plassen…. Dát snap ik. Je kunt niet verwachten dat een kind 2,5 uur zijn plas op moet houden. Maar gewoon volwassen mensen… Kom op zeg. En zo komen er dus drie volwassen Brazilianen door iedereen heen gedenderd. Totdat ze bij Martijn zijn. Hij laat ze gewoon niet voor. Nee schat, die persoon wacht maar even op jullie. Als je achter ons blijft, komen jullie vanzelf weer bij die persoon. Maar ze doen net alsof ze geen Engels kunnen. Misschien kunnen ze ook echt geen Engels. Alhoewel… álle drie niet? Ze weten dondersgoed dat dit niet mag.
Maar in plaats van dat ze achter ons blijven om mee te schuifelen, blijven ze gewoon echt staan en laten ze de rest weer voor. We zien dat ze druk aan het bellen is en vervolgens lopen ze de rij uit. Blijkbaar is die persoon die ergens voor ons staat toch niet zo belangrijk om erbij te voegen. We vermoeden dan ook dat er gewoon vrienden in de rij stonden en ze gevraagd zijn om erbij te voegen. Niet eens dat ze eerst samen in de rij stonden, ze eruit zijn gegaan (om wat voor reden dan ook) en er dan weer bij te voegen. Nee, ze wilden gewoon niet wachten in de rij 
Dan mogen we ineens een heel stuk lopen. Alsof ze verschillende rijen binnen open hebben gemaakt. Het hele eerste gedeelte binnen mogen we overslaan en zijn dan in de tweede ruimte waar je tussen prachtige verlichte bloemen staat. Niet veel later mogen we naar de derde ruimte: het laboratorium waar ook zo’n Avatar in een buis ligt.
De vierde ruimte is de wachtruimte voor de Linking Chambers en die slaan we ook voor de helft over. Normaal slinger je daar ook nog een stukje, maar we mogen vrijwel meteen naar het volgende gedeelte, waar we naar de voorshow gaan. Uiteindelijk hebben we ‘maar’ 85 minuten hoeven te wachten. Wat relaxt zeg.
Dan volgen er verschillende voorshows en mogen we eindelijk plaatsnemen op een Banshee. Het 3D brilletje gaat op en… wauw… Wauw wauw wauw! Ik zie deze film nu voor de vierde keer en nóg steeds raak ik er ontroerd van. Ook mijn ouders vinden hem prachtig.
We lopen naar het restaurant wat bij de uitgang zit: Satu’li Canteen. We bestellen alle vier de beef, maar wel alle vier met een andere basis. Mijn vader gaat voor de aardappelblokjes, mijn moeder de salade, Martijn voor rijst en ik ga voor de noodles. Ook dit smaakt ons weer erg lekker.
Inmiddels is het gebied van Pandora verlicht en lopen we wat rond. Echt prachtig om er doorheen te lopen. Die geluidjes ook die je hoort. Ik kan hier echt uren blijven.
Maarja, het park is maar open tot 20.00 uur. Langzaamaan lopen we dan ook naar de uitgang. We pikken nog een showtje mee welke op de bekende Animal Kingdom boom wordt afgespeeld en lopen dan om iets voor half 9 het park uit.
We besluiten om naar de auto te lopen in plaats van het trammetje te pakken.
Eenmaal weer terug in ons appartementje pakken we nog een kop koffie en begin ik aan het verslag. We chillen nog wat op de bank. Morgen is het (gelukkig 
) een ‘rustdag’. Er staan wel wat dingen op de planning, zoals Lake Apopka Wildlife Drive en Celebration. Maar dat hoeft niet om 8 uur al 