Maandag 13 februari: Dubai
Om 08.00 uur worden we wakker van de wekker. Uiteraard blijven we nog heel even dommelen. We kleden ons aan, ontbijten en gaan dan op pad. Met de metro gaan we richting downtown. Bij Khalid Bin Al Waleed stappen we over op de andere lijn, om vervolgens een halte verder, bij Al Fahidi, weer uit te stappen. Vanaf hier lopen we richting de Creek in de wijk Bur Dubai.
Je merkt goed dat je door een islamitisch land loopt. Overal staan Arabische teksten. Onbegrijpelijk hoe je hier woorden uit kunt halen. Gelukkig staat het er vaak ook in gewone letters ernaast, maar dat Arabische schrift ziet er echt ingewikkeld uit. Veel lange strepen en puntjes. Verder ook veel bekabeling, airco’s en schotels aan de gebouwen.
Als eerste van ons to-do lijstje lopen we langs de Bastakiya:
Dit is één van de oudste en sfeervolste erfgoedgebieden van Dubai. U wandelt hier door de stegen tussen oorspronkelijke, gerestaureerde binnenplaatshuizen, waarvan vele zijn gekroond met barjeel (windtorens), één van de eerste vormen van airconditioning. Het gebied is een cultureel knooppunt geworden van de stad, waarbij van veel gebouwen kunstgaleries of cafés zijn gemaakt.
Tot zo ver de informatie uit ons reisgidsje.
Het is nog vrij rustig en we lopen een paar kunstgaleries binnen.
Daarna lopen we via de Creek richting het Dubai Museum. We pikken nog een stukje van de textiel souk mee. Wat een boel stoffen hebben ze hier. Veel verschillende kleuren en soorten. Dan komen we aan bij de Dubai Museum. Deze is gehuisvest in een 18e-eeuws fort. We lopen in eerste instantie verkeerd en komen uit bij de uitgang. Een man wijst ons de juiste weg naar de ingang en we kopen een kaartje. Dit kost ons maar liefst 3 AED per persoon, ofwel 0,62 euro. We lopen eerst wat door het fort en gaan dan ondergronds naar het museum. We vinden het erg interessant. Vooral het ‘Fata Morgana’ gedeelte. Ofwel: poppen/beelden die het verhaal vertellen. Tekst en uitleg staat er in het Engels bij.
Daarna een wat saaier gedeelte, waar de opgravingen van Dubai liggen. Daar lopen we dan ook snel doorheen. Uiteindelijk zijn we toch bijna een uur binnen geweest. Dubai zelf, de grote stad, bestaat nog niet zo heel lang, maar toch hebben ze al best veel geschiedenis.
Via de Old Souk, heel veel zut, komen we weer bij de Creek uit. We willen graag met de watertaxi naar de andere kant, maar de watertaxi-station waar we nu uitkomen, gaat niet naar de juiste plaats aan de andere kant. We lopen dus nog een stukje verder en zien dan een iets grotere opstapplaats voor de watertaxi. We bekijken welke we moeten nemen, maar veel tijd om te kijken krijgen we niet. We worden als ware letterlijk in een boot geduwd. Maar gaat deze dan wel naar de juiste bestemming? We vragen het na, maar het mannetje is te druk bezig om zijn boot vol te krijgen. Een meisje, ook toerist lijkt het, klopt op mijn schouder en zegt ons dat de boot inderdaad naar Deira Old Souk brengt. We stappen in en de boot vaart weg. We genieten van de vaart, al weten we niet of we goed varen natuurlijk. Maar wat kan ons het schelen, we zitten op een boot welke vaart. Super leuk. Dit tochtje kost ons overigens 1 AED per persoon, ofwel 21 cent.
Als we aanmeren aan de Deira-kant, zien we dat we inderdaad bij de Deira Old Souk zijn. Mooi! Vanaf de boot steek je de straat over en je loopt vrijwel direct de kruidensouk in. Allemaal specerijen in zakken en bakken. Het ruikt erg lekker. Je wordt wel meteen aangesproken, maar we kopen uiteraard niets. Ze herkennen dé Nederland uiteraard ook hier: kijkûh, kijkûh, nie kopûh!
Helaas zijn er veel deuren gesloten en loopt de kruidensouk over in de Deira Old Souk waar veel, heel veel troep aangeboden wordt. Snel lopen we door.
Twee straten verder lopen we de Gold Souk in. Wat een bling-bling allemaal… Echt heel veel goud! Armbanden, kettingen, horloges, ringen… noem maar op, allemaal van goud! Het zal vast allemaal goedkoper zijn als in Nederland, maar aangezien ik niets van goud draag (alleen zilver), kopen we hier niets.
Dan gaan we op zoek naar de fruit- en vissouk. Deze souk is wat verder lopen. Na een minuut of tien komen we aan bij de souk. Als eerste lopen we door het fruitgedeelte en dan komen we uit in het visgedeelte. Maar er is geen vis meer te bekennen. Een man spreekt ons aan en zegt ons dat de vis alleen maar vroeg in de ochtend te koop is. Oh, logisch ook natuurlijk! Daar hadden we niet aan gedacht. Vis wordt ’s nachts gevangen en dan vroeg in de ochtend verhandeld. Wel hebben ze nog gedroogde vis in de verkoop.
Naast de vissouk ligt de Palm Deira Metro. Twee haltes verder stappen we weer uit, bij Al Rigga. Vanaf hier lopen we naar de rotonde met een klokkentoren. Een erg apart kunstwerk. Erg handig ook voor de tijd, het is inmiddels kwart voor vier.
We lopen weer terug naar de metro en stappen dan uit bij Dubai Healthcare City. Vanaf hier is het nog een minuut of 10 lopen naar Wonderland. Op de site van RollerCoasterDataBase hadden we gezien dat er in Wonderland twee achtbaantjes zijn. Geen spectaculaire, maar wel weer twee om onze coasterlijst mee aan te kunnen vullen. Het is even zoeken, maar zien dan de achtbaan. Maar wat is dat nu? Hij lijkt wel dicht. Als we naar de rest van het park kijken, lijkt dat ook vrij dicht. Het lijkt zelfs alsof het een jaar al niet meer open is geweest. Gatsiedarrie zeg.
We lopen naar de ingang om te kijken of er iets van informatie staat of dit themaparkje al lang dicht is. Maar we zien wel iemand achter de kassa zitten en ook een mannetje bij het poortje. Uh? De man achter de kassa vertelt ons dat ze gewoon open zijn hoor. Wij vertellen hem dat we eigenlijk alleen de achtbanen willen doen en vragen of deze ook open zijn. Ja hoor, is zijn antwoord. Hij rekent uit hoeveel ons dat dan gaat kosten. Je betaalt namelijk wel entree van maar liefst 15 AED en dan de attracties los. De ene achtbaan kost ons 20 AED en de andere 10. Omgerekend betalen we dus een euro of 9 per persoon om naar binnen te mogen en twee achtbanen te doen. Prima hoor. We vragen hem of ze nu speciaal voor ons de achtbanen moeten openen, maar er blijken nog twee families in het park te zijn. We lopen naar binnen en zien de twee families niet. Hoe eng is dit zeg, een ontzettend leeg en verlaten park.
We lopen als eerste naar de Spinning Coaster, ofwel een standaard Wilde Muis. Een man loopt vanaf de eerste attractie welke we tegen komen mee naar de achtbaan. Blijkbaar is dit gedeelte onder zijn hoede. Kan me voorstellen dat je met zo’n leeg park niet bij elke attractie een medewerker zet. We worden verzocht om in het tweede karretje plaatst te nemen. De eerste kar gaat er vandoor.
Wij maken onze riemen vast en de man wil dan onze beugel dicht doen, maar deze blijft niet vastklikken. Provisorisch worden deze beugels met de andere riemen vastgemaakt. Gelukkig gaat de achtbaan niet over de kop, anders lijkt het ons wel erg gevaarlijk. Maar met een Wilde Muis achtbaan durven wij het wel aan om op deze manier een ritje te maken. De baan zelf is niet echt soepel, maar pijn doet hij ook niet. Daarna lopen we weer naar het middenplein. We hebben ondertussen al behoorlijk wat honger gekregen. We hebben totaal niet geluncht en omdat het inmiddels alweer vijf uur is, willen we eigenlijk niet uitgebreid gaan eten. We hebben tenslotte een all-you-can-eat sushi diner gepland. We kopen wat frietjes om te delen en kunnen er dan weer tegenaan.
De tweede achtbaan is een standaard Vekoma Junior Rollerskater. Hij rammelt behoorlijk, maar leuk is hij wel. Dan lopen we weer terug naar de uitgang. Toch iets meer als een uurtje binnen geweest. Het langst wachten was op de frietjes. Die moesten ze volgens mij nog gaan schillen. Ondertussen hebben mijn voetjes last gekregen van wat blaren. Veel gelopen vandaag. We zien een taxi en besluiten om die maar te nemen naar de Mall of the Emirates. We hebben zo geen zin meer om terug te lopen naar de metro en dan weer helemaal terug te gaan. De taxichauffeur geeft aan dat een ritje naar de Mall tussen de 40 en 50 AED is. Lijkt ons prima. Lopen hebben we echt geen zin meer in. De chauffeur rijdt behoorlijk hard, maar onderweg belanden we in een kleine file. Ondanks dat, staan we binnen een half uurtje voor de Mall. Dat hadden we nooit voor elkaar kunnen krijgen met de metro. De meter staat op 40 AED, maar geven hem 45 AED. Dat was het zeker meer dan waard, want oh oh oh, mijn voetjes.. Als we de mall inlopen, zien we dat we toevallig ook bij de juiste ingang staan voor Salmontini. Erg prettig.
Het is nog niet druk in het restaurant en we vragen na of het vandaag inderdaad all- you-can-eat sushi is. Dit blijkt inderdaad zo te zijn. We krijgen een plaatsje voor twee en we mogen dan bestellen van de kaart. Omdat men hier meer dan alleen sushi hebben (het is eigenlijk gewoon een restaurant wat toevallig op maandag dit all-you can-eat menu aanbiedt), krijgen we geen gebruikelijke invulkaart wat je bij ons in Nederland hebt bij het all-you-can-eat concept. We mogen gewoon van de sushikaart bestellen, zoveel we willen. Na vijf rondes en 15 verschillende sushi’s verder houden we het voor gezien. Dit smaakte ons erg goed! Sommige sushi’s zijn gewoon kleine kunstwerkjes!
We lopen weer terug naar ons hotel via de mall. Dat wil zeggen, Martijn loopt en ik kreupel wat. Mijn voeten willen écht niet meer… Iets na half 9 zijn we weer op onze hotelkamer. Snel de schoenen uit. Ik laat ze wat tot rust komen in een warm badje. Dit lijkt te helpen. Verder begin ik uiteraard aan het verslag van vandaag en Martijn kijkt ondertussen naar de film Transporter 2, welke hier op TV is.
Morgen gaan we dan eindelijk naar de achtbaan waar deze reis uiteindelijk door is ontstaan: Formula Rosso in Ferrari World Abu Dhabi.