Zondag 12 februari: Dubai
De wekker gaat een uurtje vroeger als gisteren, maar we sluimeren nog wat. Heerlijk, het is vakantie! We kleden ons aan en Martijn plaatst het verslag van gisteren op de weblog. Ik pak alvast de zwemspullen in en rond negen uur gaan we ontbijten.
Na het ontbijt nog even terug naar de kamer voor de gebruikelijke tandenpoets en met de zwemspullen lopen we naar beneden. Vanuit het hotel gaat er een gratis shuttlebusje naar Wild Wadi Waterpark en het strand, maar hiervoor moet je minstens 24 uur van te voren reserveren. Aangezien we dit niet hebben gedaan, gaan we maar gewoon met de taxi naar het waterpark. Zo duur zijn deze hier toch niet.
Er staan genoeg taxi’s naast het hotel. De Dubai taxi’s hebben verschillende kleuren daken: rood, oranje, geel, groen, blauw en roze. Deze laatste zijn voor alleen de vrouwen. De betekenis van de kleuren zijn eigenlijk alleen de verschillende soorten bedrijven wat erachter zit. De rode is bijvoorbeeld van de Dubai Transport, de groene is van Arabia Taxis en de gele van National Taxi’s. We worden geacht de gele te nemen. We vragen hoe duur een ritje naar Wild Wadi Waterpark is en de chauffeur zegt ons dat dit ongeveer 15 AED is. Dat is dus 3,10 euro! Das best goeikoop, niet? Na een minuut of 10 komen we aan bij het waterpark. De teller staat dan op 13 AED, maar we geven hem toch 15 AED (het is gebruikelijk om per 5 af te ronden). Als we kaartjes bij de kassa kopen, krijgen we hun systeem uitgelegd. Je krijgt een polsbandje in de vorm van een horloge. Daarop kun je elektronisch geld storten. Ook kun je hiermee je kluisje open en dichtmaken. Martijn laat 100 AED op zijn ‘horloge’ zetten en op de mijne komt het kluisje. Daarna worden onze tassen gecontroleerd en gaan we op zoek naar een kluisje. Deze bevinden zich in de mannenkleedkamers en in de vrouwenkleedkamers. Niet echt handig, aangezien we dan niet beide bij ons kluisje kunnen. We kleden ons om en ik loop naar buiten om Martijns kleding op te halen. Hop in het kluisje en dan gaan we op zoek naar een bedje. Gelukkig is het nog niet heel erg druk.
We vinden een bedje aan de linkerkant van The Wave Pool. Een prachtig uitzicht op de Jumeirah Beach Hotel en aan de andere kant de Burj Al Arab. De ingang van dit waterpark ligt ook recht naast de ingang van dit prachtige 7*-en hotel. Ofja… 7* bestaat natuurlijk niet, ze hebben er 5, maar men vindt het wel 7* waardig. Zo exclusief dat dit hotel is. Je kunt er dus ook niet zomaar even naar toe om een foto of iets dergelijks te maken. Je zult er dan toch echt wat moeten gaan eten. Voor een lunch betaal je zo’n 122 euro,… per persoon! Onbegrijpelijk dat het toch elke dag volgeboekt is. We stallen onze spullen op het bedje en zonnen dan nog even wat. Dan gaan we te water in het grote bad. Wat ontzettend lekker warm water! Het lijkt wel een bubbelbad, zo warm. We deinen heerlijk mee met de golven. Wat hebben we het toch slecht!
Na een kwartiertje zijn we toe aan wat actie. Als eerste lopen we naar de Flood River Flyer. Geen idee wat we kunnen verwachten. Op het plattegrondje lijkt het net een hele lange glijbaan, maar al snel wordt duidelijk dat het meer is als alleen een glijbaan. Je wordt telkens omhoog ‘gelanceerd’ met stroming op een band (wateraandrijving). Heuvel op, heuvel op… nog meer omhoog en dan weer naar beneden. Dan kom je in een soort van tussenstuk en weer ga je zo omhoog glijden. Je hoeft je band niet af, want de badmeesters sleuren je gewoon mee naar de volgende slide. Voor de Florida fans: het lijkt een beetje op crush ‘n’ gusher, maar dan nog leuker! En vooral veel langer! Daarna komen we uit in de Lazy River. Heerlijk dobberen we een rondje. Het is alleen wel erg koud in de schaduw zeg. Of koud… dat is ook maar relatief, bedoel… ik ken een land waar het momenteel rond de -9 is. Dus hoezo hebben we het koud?
Dan komen we uit bij een andere ingang van de slides. De White Water Wadi, deze blijkt nóg langer te zijn dan de Flood River Flyer. Hoe krijgt men dit verzonnen? Dit is echt een geweldige attractie! Later lezen op het plattegrondje ook dat de Flood River Flyer zes van zulke glijbanen heeft en de White Water Wadi maar liefst 11! Op een gegeven moment heb je ook een geweldig uitzicht richting de zee en de Burj Al Arab. Maar je sjeest er wel erg snel door, dus echt veel zien we niet van het zeilschip.
Dan komen we weer bij een tussenstuk. Vanaf hier heb je ook weer mooi zicht op het zeilschip. Daar staat ook een digi-fotograaf. Erg handig, want zo kun je tenminste ook nog eens een keer samen op de foto. Wij hebben tenslotte geen waterdichte camera. Voor elke foto krijg je een polsbandje met een code. Hiermee kun je bij het winkeltje de foto’s bekijken en dan eventueel bestellen.
Na deze Master Blasters lopen we naar Tantrum Alley en Burj Surj. Twee glijbanen waarbij je op een grote band zit. Met de ene band ga je door verschillende trechters en de ander gaat steeds door draaikolken. Vooral degene waarmee je door de trechters gaat is erg leuk. Erg intens ook! Dan gaan we weer terug naar onze bedjes. Weer even van het zonnetje en een smoothie genieten. Een goed uur later, en wat roder, doen we de White Water Wadi Master Blaster nog twee keer. Deze glijbaan werkt eigenlijk best verslavend.
Maar omdat we ook wat foto’s willen maken, lopen we weer terug naar ons bedje. Beetje opdrogen en dan haal ik het fototoestel op. We lopen een rondje en klimmen dan de toren bij Burj Surj op. Vanaf hier heb je namelijk een onwijs mooi en goed uitzicht op de Burj Al Arab. We zijn niet de enige die op dit idee zijn gekomen. Er staan nog meer mensen die vanaf hier een foto willen maken.
Na een rondje fotograferen halen we onze spullen van het bedje en gaan we omkleden. Het is inmiddels kwart over 4 en aangezien we vanavond ook nog een Dhow Cruise hebben (we worden om kwart voor zeven opgehaald), willen we niet al te laat terug in het hotel zijn. Zo kunnen we ook nog wat douchen, zodat we heerlijk fris bij het diner op de boot kunnen verschijnen. We lopen naar het winkeltje om onze digitale foto’s te bekijken. We hebben maar liefst 10 bandjes verzameld! We vinden er vier erg leuk, maar om ze nu allemaal te kopen… Het blijft toeristisch hier, dus de foto’s zijn wel vrij duur. Omgerekend zo’n 23 euro per stuk. We houden het daarom ook maar bij eentje. Toch leuk, zo’n aandenken.
Eenmaal buiten het park gaan we in de rij staan voor een taxi. Helaas zijn ze allemaal weg, dus we moeten even wachten. Na een minuut of 10 kunnen we instappen. Ditmaal in eentje met een blauw dakkie. Een goed 10 minuten rijden arriveren we bij ons hotel. Ditmaal kost onze taxirit 12,50 AED, maar ook hier geven we hem 15 AED. Eenmaal op de kamer frissen we onszelf op en lezen wat op het internet. Leuk al die reacties op onze blogs!
Iets na half 7 lopen we naar beneden. Er staat al een mannetje met een auto klaar. We mogen met hem meerijden in een SUV in plaats van zo’n standaard ophaalbusje. Lekker luxe dus. We stappen helemaal achterin op twee stoelen. In feite in de kofferbak dus. We halen nog twee andere stelletjes op welke een hotel hebben wat nog iets verder weg ligt. Dan rijden we door de drukke avondspits richting de Dubai Creek aan de Deira kant. We worden daar om half 8 afgezet, maar voordat iedereen op de boot is en we weg varen, is het alweer bijna half 9. We bestellen een fles rode wijn en per tafel wordt er uitgelegd wat er waar staat van het buffet. Wij zitten boven met plastic ramen en beneden hebben ze gewoon dichte ramen. Beneden is het een stuk warmer als boven, maar we zijn geen watjes. Met een vestje aan is het goed vol te houden. Al heeft Martijn geen lange mouwen T-shirt bij zich, dus het is afzien voor hem.
Beneden staat zowel soep, salade, hoofdgerecht en de toetjes klaar en wij boven hebben alleen de soep, salade en de toetjes. Voor het hoofdgerecht moeten we naar beneden, maar de medewerkers van de boot brengen met alle liefde de bordjes veilig naar boven aan je tafel.
We beginnen met een soepje, champignonsoep. Heerlijk met een broodje en een soepstengel. Daarna wat salade. Er staan verschillende soorten. Ook veel wat we niet kennen. Maar we scheppen overal één lepel van op. Vooral de kip tandoori smaakt ons erg goed. We scheppen daar uiteraard nog een keer van op. Wel erg pittig overigens. Dan lopen we naar beneden. Jee, wat is het daar warm zeg. Eigenlijk helemaal niet zo lekker. Heel benauwd ook. We scheppen van alles op ons bordje: rijst, spaghetti, vis, wat saus… Martijn schept daarna nog een keer op, maar persoonlijk vond ik de salades lekkerder.
Ik probeer ondertussen wat foto’s te maken langs het plastieken doek heen. Dit is een medewerker opgevallen en hij vraagt of hij het doek wellicht open moet doen. Oh, dat is een idee. Dan kunnen we gewoon makkelijk foto’s maken. Daardoor waait het wel wat harder er doorheen, maar we krijgen zo wel beter het idee dat we op een boot zitten. We zitten aan de kant van Bur Dubai. We varen langs verschillende souks en een grote moskee. Na het hoofdgerecht beginnen we aan wat toetjes. Limoentaart, baklava en één of ander prutje wat uiteindelijk het lekkerst is van de toetjes. Een soort notenbrij. Heerlijk!
We varen de Creek af naar de uitmonding. Dan varen we nog langs de Deira Palm, maar daar is niets van te zien. Dit project is ook nog niet helemaal af, dus er valt daar ook nog niet veel van te zien. Zeker in het donker is er vrij weinig van te zien. We draaien weer om en ons uitzicht is dan de wijk Deira. Verschillende mooie gebouwen komen voorbij.
We drinken onze wijn op en meren dan weer aan. Kwart over 10. Bijna twee uurtjes gevaren dus. Niet veel later zitten we alweer met dezelfde twee stelletjes in de auto en worden we een goed twintig minuten later afgedropt bij ons hotel. We vermaken onszelf nog met wat internet en gaan dan weer heerlijk onder ‘de wol’.
Morgen staat downtown Dubai op de planning. De wijken Deira en Bur Dubai. Eigenlijk waar we vandaag dus langs gevaren hebben, gaan we morgen overdag bekijken met de benenwagen. En ’s avonds gaan we All-You-Can-Eat Sushi doen bij Salmontini in de Mall of the Emirates.