Blog

Dag 04: New York City

Zaterdag 25 maart


We zijn al bijna gewend aan de jetlag (en dan gaan we overmorgen alweer naar huis), maar we worden weer een uur later dan gisteren wakker. Heerlijk. Omdat het weekend is, is het ontbijt ook een uur later. Dus rond 8 uur lopen we richting het ontbijt. We dachten even dat het nu wat drukker zou zijn rond dit tijdstip, maar gelukkig vinden we nog een plekje. Ditmaal zijn het geen worstjes of bacon, maar minihamburgers.

Als we na het ontbijt weer terug op de kamer zijn, gaan de ogen van Martijn even dicht en chat ik nog wat met onze vrienden via de whatsapp. De mall gaat pas om 11.00 uur open, dus hebben echt nog mega veel tijd. Heerlijk, zo’n rustig ochtendje. Iets na tienen lopen we richting Port Authority Bus Terminal wat een blok of twee lopen is. We kopen twee kaartjes á 18 dollar per persoon retour en kijken dan hoe laat de bus vertrekt: 10.30 uur. Hm, dát gaan we niet meer halen. Gelukkig vertrekt de bus elk half uur, dus lopen we richting Starbucks om een cappuccino te halen. Met onze koffie lopen we naar terminal 305.

Er heeft zich al een clubje mensen verzameld, maar we kunnen gelukkig nog wel een plekje vinden op een bankje. Deze bus terminal is helemaal overdekt en elke bus heeft zijn eigen terminal. Het is echt mega groot.

Om 10.56 uur staat de bus er, we stappen in en om exact 11.00 uur rijdt hij weg. Op Manhattan heeft de bus een eigen rijstrook, waardoor we het drukke verkeer vermijden. Daarna de tunnel door naar New Jersey. Na een goed kwartier rijden zijn we bij de American Dream Mall. We lopen naar binnen en volgende de borden ‘Nickelodeon Universe’. Maar het is een behoorlijk eindje lopen. Wát een grote mall is dit zeg. Wauw. Als we bij Nickelodeon Universe zijn, zien we dat je via online aankoop $10 goedkoper uit bent. We bestellen dus twee entreekaarten online en halen dan ons polsbandje op bij de kassa. Doordeweeks kun je hier per attractie betalen, maar in het weekend is het helaas de volle pond betalen.

Dan lopen we Nickelodeon Universe in. Helaas zijn twee van de vijf achtbanen gesloten. Jammer…

 

Als eerste lopen we naar The Shredder, een Gerstlauer Spinning Coaster. We wachten een goed vijf minuten en mogen dan instappen. Een heerlijk soepele baan, maar hij spint alleen niet heel hard. Dat is dan wel weer jammer. Alhoewel, mijn maag begint iets wat te protesteren. Ach ja.

 

Daarna stappen we in Slime Streak. Hij ziet er niet heel spannend uit, maar wel lang. We wachten hier ook vrij lang op. Ik vermoed ruim 20 minuten. Als we eenmaal instappen, merken we dat het een vrij klein karretje is. Ik heb uiteraard geen probleem, maar met Martijns lengte passen zijn benen nog maar nét erin. En uiteindelijk blijkt het ook niet heel lang te zijn. Ach, vervelend is de baan zeker niet.

   

Dan lopen we naar de laatste achtbaan die we kunnen doen hier: Shellraiser. Hier staat zo goed als geen rij. Een beetje jammer wel, want niet alleen de mijn maag, maar ook die van Martijn begint wat te protesteren. Het is inmiddels ook al na 12-en en we hebben niets meer gegeten na het ontbijt. Op een vrij lege maag achtbanen doen is eigenlijk geen aanrader. En dan is deze baan ook nog de heftigste van de drie. Over de kop, lancering, 90 graden naar boven, even blijven hangen en dan weer recht naar beneden. Oef, het blijft allemaal nog maar net binnen.

 

Na de rit gaan we even op een bankje wat water drinken. Dat helpt wel.

 

 

We besluiten om maar even richting de Food Court te lopen. Wellicht helpt een lunch een beetje. We komen uit bij King Kong Express. Een soort Panda Express dus. Martijn gaat voor wat noodles met zoetzure kip en Pepper Steak. Ik ga voor hetzelfde, maar dan met rijst. Het smaakt echt voortreffelijk! Vooral die zoetzure kip vind ik erg lekker. Erg mals ook.

Daarna lopen we nog wat door het winkelcentrum. Jeetje, wat is het groot hier. Dan zien we dat er hier ook een vestiging van Yard House zit. Oh, dat is wellicht een idee. Eigenlijk willen we nog een beerflight uitproberen, maar we vermoeden niet dat we nog in de vestiging op Times Square komen. Alleen zo net na het eten, hebben we eigenlijk nog geen zin in bier. We besluiten om dan maar wat door het winkelcentrum te lopen. Rond een uur of half 4 lopen we weer terug naar Yard House. Er blijkt een wachttijd van minstens een uur te zijn. Oef, daar hebben we niet zo’n zin in. Maar als we aan de bar gaan zitten, mogen we meteen doorlopen. Nou, laten we dat maar doen dan. Maar de bar zit uiteraard ook helemaal vol. We blijven even wachten en met succes. Net voor ons gaat een stelletje weg.

We nemen plaats aan de bar en willen de ‘Build Your Own Flight’ bestellen. We mogen van de gehele kaart vier proefglaasjes kiezen. Dat maakt het wel lastig. Oh, waar hebben we zin in? Uiteindelijk vinden we ieder vier biertjes. Ze smaken stuk voor stuk erg lekker.

 

Na bijna een uur zijn onze biertjes op en besluiten we om richting de bus te gaan. Als we weer buiten zijn, zien we dat het miezert. Wat een goed besluit van ons om vandaag naar de mall te gaan. We hebben totaal niets van het slechte weer gemerkt. Om half 6 vertrekt onze bus weer richting Manhattan. Het is vrij druk voor de tunnel en pas kwart over 6 zijn we terug bij het busstation in Manhattan. Omdat we pas om 19.00 uur met Roel en Leen hebben afgesproken, lopen we nog naar Lot-Less om de twee Tumblers welke we gezien hebben te kopen. Nu hebben we tenslotte wél een tas bij ons. Daarna lopen we de Walgreens nog even in om vervolgens rond kwart voor 7 binnen te lopen bij Beer Authority, waar Leen gereserveerd heeft voor ons.

We krijgen een tafeltje aan het raam. Roel en Leen zijn vrij in de buurt. Ze parkeren de auto uiteindelijk één blok verder en niet veel later schuiven ze aan bij ons aan tafel. We bestellen een biertje en wat nacho’s om te delen.

Verder gaan Roel, Martijn en ik voor de spareribs en Leen voor de kipburger. Het smaakt ons allen erg goed. Alleen ik krijg het helaas niet op. Ik denk te veel nacho’s gegeten van te voren.

 

We kletsen en kletsen en kletsen… De tijd gaat echt té snel voorbij. Ineens is het alweer 22.00 uur. We moeten er toch echt een eind aan breien. Jammer, want we waren volgens mij nog helemaal niet uitgekletst. Zij moeten natuurlijk nog helemaal terug richting Philadelphia en wij hebben morgenochtend de Summit op het programma staan. En ik wil natuurlijk de dag nog even van me aftikken.

We nemen afscheid van elkaar en als we eenmaal terug zijn op de kamer, begin ik weer aan het verslag. Ondertussen staat Friends weer op en dat is eigenlijk niet zo handig. Want daardoor raak ik wat afgeleid en tik ik helemaal niet door. Negeer het Linda… Ik wil ook zo gaan slapen!